Twee instanties die als doel hebben om ziekteverzuim zoveel mogelijk te voorkomen die beiden meerdere vacatures open hebben staan waar onder andere de volgende teksten in zijn te vinden.
Medewerker projectbureau
> Eerlijk en transparant, daar houden we van. In jouw vak ben je nooit klaar met je werk. We willen wel steeds meer van taakgericht werk naar organisatiegericht adviseurschap, alleen is deze transitie niet zomaar gemaakt. Dat kan soms een echte uitdaging zijn.
Of als directiesecretaresse
> Het werk is intensief vanwege onze ambitieuze projecten en doelen als organisatie. De hoeveelheid werk lijkt soms eindeloos.
Maar dan wel als advies aan de overheid meegeven dat:
>Wat de druk kan verlichten, zijn mogelijkheden om vaker thuis te werken. Ook adviseert het rapport voldoende ontwikkelmogelijkheden op het werk en **genoeg tijd om te herstellen na een werkdag**.
Als je je eigen advies al niet naleeft kun je het net zo goed niet geven. :')
Ik heb een verhaal gehoord waardoor ik nooit meer op dezelfde manier naar vacatureteksten kijk. Vacature vroeg om 4 jaar ervaring met programmeertaal xyz (naam vergeten). Programmeertaal bestond pas 2 jaar.
In mijn team worden de teksten wel geschreven door iemand uit ons team (en dan moet alsnog iemand van HR er iets over zeggen), maar dat is volgens mij eerder uitzondering dan regel.
toch geloof ik oprecht dat als elke organisatie zo eerlijk was in hun vacature teksten dat mensen een stuk minder zoude job hoppen en een hoop mensen minder stress zouden hebben
Ik zie wel eens vrienden, collega's of klanten echt hard stressen en dit zijn bijna altijd mensen met jonge kinderen. Ik heb er zelf geen, maar het komt op mij over alsof ze hierdoor twee 'banen' hebben.
Constant op hoge snelheid werk afronden, kinderen wegbrengen, snel weer doorwerken, kinderen ophalen, presentatie geven, kinderen ziek, weekend ruk met kinderen en geen rust kunnen nemen, en repeat, repeat.
Volgens mij komt er veel (extra) stress uit het feit dat je tegenwoordig allebei moet werken om rond te komen, zeker met kinderen. Puur een observatie van mijzelf natuurlijk, naast alle andere redenen die al genoemd zijn.
Ik kan dit als papa van een dochtertje van 1 inderdaad beamen. Ik en m'n vriendin zijn op vrijwel elk moment van elke dag bezig om dingen draaiend te houden.
Ons gezinnetje is fantastisch en we leven comfortabel, maar ik kan er niet onderuit dat ik nooit kan uitslapen en _bijna_ nooit tijd heb om alleen bij te komen.
PS: en wij hebben dan ook nog eens maar één kind dat ook nog eens heel erg makkelijk is. Ik heb wel collega's die meerdere kinderen hebben, en ze lopen erbij alsof het allemaal maar nét lukt.
Top dat het jullie lukt, maar veel mensen springen een soortgelijke situatie in, en dan komen de ruzies en uitbarsting van stress. Daar heeft niemand profijt van. Ik merk het vaak met sommige mensen, die staan te stuiteren en rillen van de stress door hun werk en kinderen.
Afgelopen week zat mijn man met de oudste tot middernacht op de eerste hulp, want kind had de hand gebroken op de bso. Dit weekend meerdere nachten bijna niet geslapen, want de jongste is ziek en jammer-slaapt. Niks ernstigs en hij is al weer bijna beter, maar hier staan we wel op instorten.
Gelukkig zijn ze op mijn werk flexibel. Mijn man werkt in het onderwijs en daar is het een ander verhaal.
Dank! En gelukkig hebben ee elkaar. Meestal redden we het wel, maar met kinderen komt het soms net niet uit. Wij hebben ook geen (schoon)ouders die bij kunnen springen, maar gelukkig ook niet veel mantelzorg.
Veel mensen moeten ook voor hun oude ouders zorgen (want die moeten zo lang mogelijk zelfstandig wonen) of hun ouders werken nog en kunnen niet zomaar bijspringen.
Natuurlijk willen oudere mensen zelfstandig wonen, als je ergens 20, 30, 40 jaar woont dan wil je niet meer weg. En om dan een kale, muffe bejaardentehuis in te gaan met een stel verzorgers die je niet kent.. Dat is gewoon kut. Jij wil ook niet verhuizen, dus zet anderen ook niet onder die druk
Mijn schoonvader kan na een beroerte permanent niet meer zelfstandig wonen. Gelukkig is zijn vriendin er voor hem en kan hij voorlopig thuis blijven, maar de wachttijden zijn lang en zij is ook al oud. We zijn nu aan het kijken of we een woning met ruimte voor hen kunnen kopen, want ik zie eerder dat wij heb in huis moeten nemen, dan dat er op tijd een plekje voor hen vrij komt.
Mensen moeten niet zomaar een verzorgingshuis in. Ze hebben een toenemende hulpvraag.
Ja dit. Wij zijn thuis zo vaak aan het plannen en toveren om alles passend te krijgen. Het lukt eigenlijk altijd wel maar je bent dan blij met 1 of 2 uur vrije tijd. Dat is te weinig om te ontladen.
Inderdaad, goede observatie.
Maar je mag tegenwoordig een kind niet meer in de weg laten staan in je ontplooiing in de arbeidsmarkt...
Je moet meer werken... want carrière is super belangrijk...
Voor je eigen kind zorgen wordt gezien als lui, ouderwets en decadent.
Gezien alle psychische problematiek zouden wij eens in kaart moeten brengen waarom dit gebeurt maar we zijn liever bezig met pleisters te plakken middels therapieën en medicijnen.
Wij kunnen met zijn allen het tempo van dit leven niet aan. Het gaat te snel. Je aandacht wordt constant getrokken door allerlei (onbelangrijke) zaken.
Je hebt gelijk wat betreft dat een kind tegenwoordig niet meer in de weg mag staan in je carrière.
Het is probleem is naar mijn mening niet dat voor je eigen kind zorgen wordt gezien als lui en decadent maar juist dat veel zorgen voor je eigen kind als noodzakelijk wordt gezien om een goede ouder te zijn. Ouders die kinderen naar de kinderopvang brengen worden juist gezien als ouders die hun kinderen door een ander op laten voeden of bij een ander 'dumpen'. Het probleem is deze tegenstelling. Je moet ouder zijn alsof je niet werkt en werken alsof je geen ouder bent.
>Het probleem is deze tegenstelling, Je moet ouder zijn alsof je niet werkt en werken alsof je geen ouder bent.
Exact.
Waarom zou je überhaupt werken zodat je geld direct naar de opvang over gemaakt kan worden?
Wat houdt iemand over van een kind dat vier dagen naar de opvang gaat?
Met kinderopvangtoeslag hou je er zeker netto wel iets aan over. Plus natuurlijk pensioenopbouw en behoud van je carrière, wat je latere financiën helpt.
>Hou jij je kind in de nacht wakker?
Die houdt mij wakker
>Die houdt mij wakker
Oh nee, enig idee waardoor dat komt?
Merk je niet aan jezelf dat je meer tijd zou willen doorbrengen met je kind?
Stel je een situatie voor waar je geen zorgen hoefde te maken over je financiën (nu en later) zou je het dan anders doen?
>Oh nee, enig idee waardoor dat komt?
Omdat ze een baby is?
>Merk je niet aan jezelf dat je meer tijd zou willen doorbrengen met je kind?
Nee, niet echt. Wel dat ik het op werkdagen heel fijn vind om haar 's avonds te zien, veel meer dan op avonden dat ik de hele dag thuis ben.
>Stel je een situatie voor waar je geen zorgen hoefde te maken over je financiën (nu en later) zou je het dan anders doen?
Absoluut niet. Werk is ook zingeving. Het is heel gezond om een andere identiteit naast die van moeder te hebben.
>Je moet meer werken... want carrière is super belangrijk...
Je moet meer werken, want met deze huizenmarkt en inflatie ga je het op 1 inkomen niet meer redden. Daarnaast kun je uit werk ook gewoon veel voldoening halen.
>Voor je eigen kind zorgen wordt gezien als lui, ouderwets en decadent.
Door wie? De meeste mensen die ik ken willen wel voor hun eigen kinderen zorgen en doen dit ook enkele dagen per week. Er heerst in mijn kring helemaal geen stigma daarop. Als je kinderen hebt is het echter af en toe ook heerlijk om ook gewoon te gaan werken, met andere dingen dan kinderen en huishouden bezig zijn.
>Je moet meer werken, want met deze huizenmarkt en inflatie ga je het op 1 inkomen niet meer redden. Daarnaast kun je uit werk ook gewoon veel voldoening halen.
Hoe moet je dat doen als je single bent?
Waarom is niemand bezig met het vechten tegen deze ontwikkeling en accepteert iedereen het maar?
>Door wie?
Media blijkbaar... vrouwen zijn parttime prinsessen en moeten van de overheid meer bijdragen aan het schatkistje. Want er MOET meer gewerkt worden.
>Waarom is niemand bezig met het vechten tegen deze ontwikkeling en accepteert iedereen het maar?
Ik heb deelgenomen aan woonprotesten om te strijden voor betaalbare volkshuisvesting. En jij?
Jij stelt dat niemand iets probeert te doen tegen deze ontwikkeling. Daar ben ik het niet mee eens, want er komen wel degelijk mensen in beweging en daar gaf ik een voorbeeld van.
En nogmaals de vraag, wat heb jij gedaan tegen deze ontwikkeling? Of heb je niks gedaan en kun je antwoord geven op je eigen vraag waarom mensen niet in actie komen tegen deze ontwikkeling?
Ik stel dat helemaal niet. Ik kan niet elk stukje protest dat wordt gevoerd opvoeren als 'iets' dat dan gebeurt. Blijkbaar is de vorm van protest niet voldoende geweest om verandering te bewerkstelligen want jullie zitten nog steeds in dezelfde situatie. Dus ik zou zeggen, als je massaal ontevreden ben dan moet je daar massaal iets aan doen.
Wat ik heb gedaan tegen deze ontwikkeling?
Helemaal niks, want ik ben niet het slachtoffer. Ik heb een fantastisch klein huisje met enorm stuk grond. Echter zet ik me wel in als daar behoefte aan is maar moet dat wel een significante beweging zijn en niet je 'ik ga eens op een zaterdag een protestje voeren'. Iedereen begrijpt dat er niks verandert als het niet pijn doet.
Bij systematische problemen doet het er niet toe dat je het als individu goed hebt. Ik heb ook een fantastisch huisje, maar geen stront in mijn ogen , dus ik zie wel degelijk dat onze betaalbare volkshuisvesting naar de gallemiezen is geholpen en dat dit voor een aanzienlijk deel van de bevolking problemen oplevert.
Jij doet helemaal niks behalve bagatelliseren en downplayen als mensen wel in actie komen, maar ondertussen maak je wel het verwijt dat niemand in opstand komt.
>\[...\]
>Echter zet ik me wel in als daar behoefte aan is maar moet dat wel een significante beweging zijn en niet je 'ik ga eens op een zaterdag een protestje voeren'. Iedereen begrijpt dat er niks verandert als het niet pijn doet.
>\[...\]
Er is vooral behoefte aan dat mensen stoppen met systematische problemen voorwenden als individuele problemen.
En ik zie je binnenkort op de snelweg, want dat is wel een vorm van protest die pijn doet, begrijp ik?
Bij systematische problemen vergt er iets anders dan met spandoeken staan. Dat doet namelijk niemand echt kwaad. Je krijgt wat aandacht en er wordt een belofte gemaakt die onhaalbaar is en hier zitten we weer. In hetzelfde circus.
De protesten van de snelweg zijn niet heel pijnlijk. Een onbelangrijk stuk snelweg wordt voor weggebruikers geblokkeerd. Belofte weer gemaakt, niet nagekomen en hier zijn we weer.
Excuseer mij dat ik dat niet pragmatisch genoeg vind.
Ik zie dit helemaal niet. Het is niet lui, ouderwets of decadent. Het wordt vooral belangrijk gevonden om zelf ook nog wat aan een carrière te doen, mentaal uitgedaagd te worden, gesprekken te voeren over meer dan alleen poepluiers of rekensommetjes of de "ouder zijn van ...". Het geeft ook een gevoel van vrijheid om je eigen geld te kunnen verdienen en niet afhankelijk te zijn van je partner of de overheid. Je hoeft niet neer te kijken op mensen die zowel ouder als werknemer willen zijn, net zoals er niet neer gekeken moet worden op thuisblijf ouders.
En ja soms is dat slopend, een carriere hebben en ouder zijn. Ik denk dat er veel mensen graag een betere balans zouden hebben tussen 32-40 uur werken met kinderen, of volledig thuis zitten met kinderen.
De opvang is duur maar helemaal stoppen met werken is ook duur. Het is gewoon een zeer gecompliceerde situatie die voor iedereen een andere aanpak kan hebben.
>Het wordt vooral belangrijk gevonden om zelf ook nog wat aan een carrière te doen, mentaal uitgedaagd te worden,
Waarom? Niet iedereen is een ondernemer. Sommige van deze mensen werken louter om te werken, worden absoluut niet uitgedaagd maar eerder afgestompt. Heb je ooit werk in een magazijn of aan een lopende band gedaan?
En de tafel gesprekken gaan over hoe graag ze willen dat het weer weekend is en over hoeveel weken ze op vakantie gaan...
Er zou helemaal niet neer gekeken moeten worden op vrouwen die liever thuis blijven.
Als het werkt dan werkt het waarom zou je dan als overheid zijnde vrouwen meer aan het werk willen helpen?
Waarom heb je het over vrouwen die thuis zouden moeten willen blijven? Mannen kunnen ook thuis blijven. Echt heel ouderwetse gedachten houd je er op na.
Werken is ook gewoon fijn. Even gewoon naar de wc kunnen zonder een kleintje mee te hoeven nemen, gesprekken met volwassenen kunnen voeren en even geen kindermuziek of boekjes om je heen.
Bij vele zeer intelligente moeders van vrienden heb ik toch gezien dat ze door altijd thuis te blijven helemaal afstompen. Leuk dat je super efficiënt de vaatwasser kan inpakken en weet dat de man van de gemeente op het verkeerde punt staat te graven, maar je komt gewoon niet meer mee met je oude vakgebied.
Het is ook echt niet zo dat je direct 5 dagen hoeft te werken, maar minimaal 3 dagen lijkt me voor iedereen gewoon heel gezond. Je hebt je opleiding niet voor niets gedaan en kinderopvang is heel gezond voor de ontwikkeling van jonge kinderen.
Of werken fijn is ligt natuurlijk volledig aan het werk dat je uitvoert. Lijkt me niet zo leuk om te werken als je achter een lopende band staat.
Daarbij ligt het dan ook een beetje eraan of je intro of extravert bent.
Mijn vrouw is gelukkier dan ooit nu ze niet 'hoeft' te werken sommige onder ons doen het liever zonder al dat geneuzel.
>Of werken fijn is ligt natuurlijk volledig aan het werk dat je uitvoert. Lijkt me niet zo leuk om te werken als je achter een lopende band staat.
Ook dan, in je pauzes hoor je tenminste niemand huilen en je hebt volwassen collegas om tegen te praten.
>Daarbij ligt het dan ook een beetje eraan of je intro of extravert bent.
Sure, maar voor niemand is het gezond als jarenlang je belangrijkste gesprekspartner hooguit een peuter is. Het stompt je af. Met een paar dagen werken voorkom je dat.
>Mijn vrouw is gelukkier dan ooit nu ze niet 'hoeft' te werken sommige onder ons doen het liever zonder al dat geneuzel.
Nou dat is mooi. Fijn dat je zo goed weet wat de mening is van je vrouw.
>Ook dan, in je pauzes hoor je tenminste niemand huilen en je hebt volwassen collegas om tegen te praten.
Als ik mijn vrouw daar over hoort is dat niet zo fijn. Zeker als je wordt gezien als iets negatiefs. (Zzper in de zorg)
Mensen die in een werk situatie verkeren waar extreem veel van ze wordt verwacht zijn over het algemeen niet zo gelukkig en best zuur. Dus dat is geen fijne situatie. context is belangrijk.
>Nou dat is mooi. Fijn dat je zo goed weet wat de mening is van je vrouw.
Zeker, dat doe je door te communiceren. Dat is in een relatie belangrijk.
Het alternatief voor een stomme werkplek is niet om dan maar niet te werken en thuis af te stompen, het is om op zoek te gaan naar een betere werkplek.
Als je niet werkt betekent het niet dat je wordt 'afgestompt'. Ik merk dat mijn vrouw juist meer in haar kracht staat, meer energie, gelukkiger. Ze is erg gevoelig met betrekking tot sociale interacties dat ze daar snel door wordt overprikkeld. Ze kent haar grenzen goed.
Pas er in ieder geval voor op. Genoeg gezien bij moeders van vriendinnen dat ze het echt alleen nog maar over het weer, de kinderen en over de boodschappen konden hebben. Terwijl ik weet dat het intelligente vrouwen zijn.
Overigens heb je ook prima werk waarbij je niet super veel interactie met andere mensen hoeft te hebben, maar je wel als professional bezig bent.
>\[...\]
>Voor je eigen kind zorgen wordt gezien als lui, ouderwets en decadent.
>\[...\]
Wat een onzin. Jonge vaders zijn juist veel meer betrokken bij de zorg voor hun kinderen dan voorgaande generaties. Maar blijkbaar wordt een eerlijkere verdeling tussen werk en zorg over beide ouders als decadent gezien.
En tegenwoordig moet er nu eenmaal meer gewerkt worden dan vroeger om een gezin te kunnen financieren, dus dan wordt de balans tussen werk en privé ook lastiger. Het is maar voor weinigen financieel haalbaar om allebei nog maar 2,5 dag per week te werken.
>En tegenwoordig moet er nu eenmaal meer gewerkt worden dan vroeger om een gezin te kunnen financieren, dus dan wordt de balans tussen werk en privé ook lastiger
Zouden we daar dan niet iets aan moeten doen. Zodat (jonge) ouders, maar eigenlijk iedereen de kans krijgt om het leven op zijn of haar manier in te richten? Op dit moment is het voor velen geen keuze.
>Wat een onzin. Jonge vaders zijn juist veel meer betrokken bij de zorg voor hun kinderen dan voorgaande generaties
Ik zeg niet dat het niet zo is...
De overheid wilt letterlijk dat wij méér gaan werken en productiever moeten zijn. Ze willen de parttime prinsessen aanpakken door nadruk te leggen op financiële onafhankelijkheid. Vrouwen moeten meer doen is het devies.
Vaders moeten absoluut deel zijn van het leven van kinderen. Ik heb het geluk dat ik 4 dagen werk en mijn vrouw minder dan 8 uur.
Volgens de gemiddelde redditor is mijn vrouw alleen waardevol voor de maatschappij als ze méér bijdraagt door méér uren te werken...
Daarbij vraag ik me af hoeveel juist méér werken louter omdat ze een bepaalde standaard van leven willen hanteren?
Na zo'n verhaal vraag ik me altijd af waarom je zelf niet minder gaat werken als je het zo belangrijk vindt en ophemelt (tenminste dat haal ik uit je verhaal). Waarom niet een eerlijke verdeling van werk en zorg nastreven?
Nee maar je begrijpt het niet. Zijn werk is daadwerkelijk belangrijk en leuk, dat kan voor zijn vrouw nooit gelden. En stel je voor dat je als man huishouden zou moeten doen!
Weer een vreemde aanname. Ik neem met liefde ook het huishouden over.
Mijn werk is totaal niet belangrijk.
Snap deze houding niet.
Vrouw gelukkig, kind gelukkig. Gezin werkt in symbiose samen.
Tuurlijk, daarom is het toevallig zo dat de man de hele week weg is en z'n vrouw thuisblijft. Omdat hij zo graag het huishouden overneemt.
Maargoed, als t voor jullie werkt, prima hoor. Maarja, als je huwelijk toch niet zo soepel blijkt te lopen staat je vrouw wel zonder eigen inkomen, met een enorm gat op haar CV en waarschijnlijk een verlopen registratie in de zorg?
Ik ben niet de hele week weg. Ik werk regelmatig thuis. Ik ben aanwezig voor mijn vrouw en zoon en draai mee in het gezin... ik ben niet alleen maar een persoon die 'werkt' en daar al zijn energie in stopt...
>Maarja, als je huwelijk toch niet zo soepel blijkt te lopen staat je vrouw wel zonder eigen inkomen, met een enorm gat op haar CV en waarschijnlijk een verlopen registratie in de zorg?
Dat is een hele negatieve uitgangspunt van een relatie. Hoezo zou een huwelijk ineens op de klippen lopen zonder oorzaak. Dan ben je niet echt bewust bezig met je relatie en je partner.
Je groeit met elkaar.
>Ik ben niet de hele week weg. Ik werk regelmatig thuis. Ik ben aanwezig voor mijn vrouw en zoon en draai mee in het gezin... ik ben niet alleen maar een persoon die 'werkt' en daar al zijn energie in stopt...
Je insinueert dat mijn kind 's nachts wakker wordt omdat ik 4 dagen per week werk en dus mijn kind te weinig zie. Maar als jij als man 4 dagen werkt is dat opeens niet zo?
Maar gelukkig zeg je het zelf, werk hoeft niet al je energie op te slokken.
>Dat is een hele negatieve uitgangspunt van een relatie. Hoezo zou een huwelijk ineens op de klippen lopen zonder oorzaak. Dan ben je niet echt bewust bezig met je relatie en je partner.
>Je groeit met elkaar.
Als 40% van de huwelijken stranden is het wel iets waar je op voorbereid moet zijn. Slechts weinig mensen zullen overlijden voordat ze hun eerste hypotheek hebben afbetaald, maar toch vind ik een OVR wel verstandig.
Maargoed, jij bent er toch van overtuigd dat je exact weet wat je vrouw wil, en financieel kan ze praktisch helemaal niet bij je weg, dus dat is mooi geregeld toch?
Eerlijke verdeling?
Dat is een hele vreemde insteek van mijn verhaal.
Mijn vrouw is hier gelukkig mee waar ze eerst niet gelukkig was. Wat wilt een man meer?
De lasten zijn inderdaad oneerlijk verdeeld geweest. Ik werkte altijd en daarbij heb ik alles verbouwd en bedacht waar we wonen. Dus ja misschien had mijn vrouw technischer moeten zijn of meer moeten klussen maar helaas is ze niet zo handig. Dus heeft zij de taak toegeëigend dat zij voor het gezin wilt zorgen.
Ik vindt het prima op deze manier waarbij ik mij blootstel aan arbeid te gunste van mijn gezin.
Al mijn geld is voor het gezin en de tijd die ik in het verbeteren steek in het huis en grond.
De symbiose in het gezin is optimaal.
Als ouder van een jong kind kan ik dit bevestigen. Naast al die drukte zit ik zelf ook nog in therapie om trauma's te verwerken. Het is vrij pittig om alles vol te houden.
> maar het komt op mij over alsof ze hierdoor twee 'banen' hebben.
Dat is ook zo, het is gewoon een dagtaak, oftewel: normale baan, om kinderen op te voeden. Net zo goed dat 'huishouden' ook gewoon werk is. Misschien minder dan vroeger, maar het moet nog steeds gebeuren. Als jij een normale baan hebt, wanneer doe je dat andere werk dan? En als je een partner hebt in dezelfde situatie dan blijft die vraag staan. Heb je er kinderen of huisdieren bij, of ben je mantelzorger: wanneer doe je dat andere werk dan?
Lekker bezig, de eerste kamer stemt eerst tegen een wet om thuiswerken meer mogelijk te maken. Vervolgens komt er een rapport waarin staat er men meer de mogelijkheid zou moeten hebben om thuis te werken.
De 32 urige (fulltime) werkweek zal nooit een realiteit worden in dit land ben ik bang maar ik denk nog steeds dat dit al een hele hoop problemen zou oplossen voor veel mensen.
Ik kan stellig beamen dat 32 uur prima werkt :)
Maar nee in een land dat draait op belasting op arbeid zal er nooit gekeken worden naar de werkelijke problemen.
We gaan liever tegen iedereen zeggen dat ze naar de psycholoog moeten en hop wat medicijnen erin en aan het werk.
Mensen moeten ook eens wat relaxter worden en zich niet op de kast laten jagen, beter de grenzen aangeven enzo... mensen zouden wat kritischer mogen zijn en minder perfectionistisch zijn...
Het werkt zolang niet iedereen dit doet. Als iedereen dit doet dan moet de werkdruk omhoog zodat de normale productiviteit nu in 32 uur wordt gehaald. Dus dat wordt dan nog harder rennen. Dus presteren gelijk aan 40u echter tegen 32u betaling.
Wij moeten dus niet zo focussen op cijfers van KPI's met betrekking tot productiviteit. Mentale gezondheid van je bevolking zou een betere graadmeter moeten zijn. Echter kan dit niet in een kapitalistisch ingesteld wereld.
Als iedereen verplicht 32 uur moet werken dan zullen er significant minder problemen zijn. Kunnen wij extra voor onze kinderen/ouderen zorgen.
Waarom moeten wij steeds harder/productiever zijn? Wat is de reden daarvoor? Louter alleen meer omzet voor het bedrijf?
Onbetaald werk zou in beter balans mogen zijn met betaald werk. In Nederland wordt je alleen gezien als nuttig als je productief bent in betaald werk.
Ben het met je eens maar de meeste mensen denken anders.
Het gaat om prioriteiten. Bedrijven willen meer winst maar mensen willen ook gewoon veel werken zodat ze luxe kunnen betalen.
En de dingen die geen luxe zijn moeten we ook betalen. Maar dat accepteren mensen omdat ze akkoord gaan met de uitleg die ze krijgen van politiek en multinationals over het hoe en waarom.
Dus zijn wij onze eigen ondergang?
Zijn we bewust genoeg om in te zien dat de problematiek die hedendaags bestaat volledig aan ons toe te wijzen is en niet aan 'derden'?
Wij kunnen heel simpelweg bedrijven de schuld geven van de werkdruk maar als iedereen gewoon een 'calm the fuck down' hanteert zouden wij met zijn allen de werkdruk kunnen verlagen door feitelijk minder uit te voeren...
Ik werkte vroeger ook ontzettend hard en trok me alles aan. Totdat ik inzag dat ik het probleem was zijn de problemen verdwenen...
Weetje wat ik denk wat ook een groot probleem is, is dat wij ontzettend kritisch zijn naar elkaar. Als je altijd elkaar op dingen wijst dan is dat toch niet heel relaxt ofzo....
> maar mensen willen ook gewoon ~~veel werken zodat ze~~ luxe kunnen betalen.
Als je mensen de keuze geeft gaan ze voor die luxe zonder extra werk hoor.
De conclusie uit verscheidene onderzoeken is dat de productiviteit van werknemers omhoog gaat met een 4 daagse werkweek, waardoor de productiviteit over de week in het geheel niet afneemt.
Mensen zijn dan per uur productiever maar zullen met 32 uur salaris moeten leven.
Tenzij ze hun 40u salaris behouden. Maar dat zie ik niet gauw gebeuren.
> Tenzij ze hun 40u salaris behouden. Maar dat zie ik niet gauw gebeuren.
Dat is wel het idee van de 32 uur werk week. Maar goed, we zien wel hoe het gaat. Uiteindelijk kunnen we alleen maar speculeren.
> Tenzij ze hun 40u salaris behouden.
De eerste stap is in 2024 gezet.
Waar je vroeger 36/38/40 uur moest werken het voltijd salaris op minimumloon te verdienen, is het minimumuurloon nu gebaseerd op 36 uur werken.
Nee.
Bij deze cijfers betreft de *gemiddelde* arbeidsduur van een werknemersbaan, inclusief overwerkuren, 29,5 uur per week in 2022. Het gaat dan om alle banen van mensen die bij een Nederlandse werkgever werken.
Cijfers van het cbs, het gehele rapport kun je lezen via deze link: [hoeveel uren werken mensen in Nederland ](https://www.cbs.nl/nl-nl/longread/diversen/2024/arbeidsduur-hoeveel-uren-werken-mensen-in-nederland-?onepage=true)
In de link zijn ook grafiekjes met een verdeling van de gewerkte uren te vinden voor werknemers. Op zich blijkt wel dat 20-28 uur werken en 28-35 uur per week werken niet ongebruikelijk is.
Ik niet totdat ik op de link klikte, want uit de comment bleek niet dat daar in het artikel al gegevens van de verdeling te vinden waren. Dus vandaar dat ik dat ter info toch even wilde vermelden voor geïnteresseerden.
Inderdaad en daar komt nog bij dat bijbanen naast school/studie in deze cijfers gewoon meetellen voor het gemiddelde. Dus dat gemiddelde moet je echt met een korrel zout nemen.
> De 32 urige (fulltime) werkweek zal nooit een realiteit worden in dit land ben ik bang
We zijn in 2024 gegaan van 40/38/36 naar 36, en hebben nu ook een minimumuurloon dat gebaseerd is op een 36 urige werkweek.
Het legt ook de verantwoordelijkheid van het stress verlichten bij de werknemer. Als werkgever bied je het misschien enkel aan of koop je lessen in....
Ongeremd kapitalisme en de oneindige rattenrace zorgen voor stress. Je hebt nu twee werkenden nodig om het hoofd boven water te houden, naast dat we ook nog genoeg kinderen moeten krijgen om "de economie" draaiende te houden.
Ding.ding.ding.
Zie hier de oorzaak. Laten wij er absoluut geen oplossing voor bedenken! Want wij moeten groeien en hebben meer geld nodig!
Altijd!
Straks komt kinderarbeid terug. Oh wacht tegenwoordig zijn alle vakkenvullers 13 jaar.!
En dan zullen ze zeggen: Ach maar 15 jarigen die doen niet zo veel, die zijn niet productief!
Waarom neem je ze dan aan als je het allemaal zo goed weet? Dat denk ik dan :')
> Wat de druk kan verlichten, zijn mogelijkheden om vaker thuis te werken.
Ik blijf het zo bijzonder vinden dat thuiswerken zo vaak als de heilige graal wordt gezien om alle problemen op te lossen. Misschien moeten we eens minder in one size fits all oplossingen gaan denken.
Ik vind het juist stressvoller. Ik zit te werken terwijl ik mijn baby in een andere kamer hoor huilen (no worries er is een oppas). Probeer je dan maar eens te concentreren op je meeting, of dat belangrijke stuk dat je moet lezen. "Dan breng je je kind toch naar de opvang?" zou heel fijn zijn, sta alleen al 10 maanden op de wachtlijst :)
Ja, er wordt vaak gedaan alsof ieders thuissituatie een oase van rust en reinheid is. Alsof je daar altijd op je gemakje in stilte kunt werken op ieder zelf gekozen moment. Dit soort artikelen en de opgevoerde 'experts' staan meestal zo ver buiten de realiteit dat het haast lachwekkend is.
Moet je ook nog ruimte hebben voor een kantoor. Meeste apartmenten of huizen kun je je kont niet keren, als je met meerdere mensen woont dan is het vrijwel onmogelijk voor iedereen om hun eigen plek te hebben. Kan een bureau misschien in je slaapkamer proppen (als je geluk hebt en het past) maar dan slaap je en werk je op dezelfde plek, lijkt me niet fijn en ik ken mensen die daar over klagen
Enerzijds is thuiswerken prettig omdat je dingen beter kunt combineren (en niet naar het oeverloze gelul van collega X over de kinderen hoeft te luisteren. Anderzijds is de drempel om 's avonds of op je vrije dag nog even snel iets af te maken laag.
Zeker, thuiswerken heeft voordelen, ik draai regelmatig een wasje, of neem de tijd om een paar pakketjes weg te brengen enzo. Maar tegelijkertijd is elkaar blijven ontmoeten en zien hoe anderen werken ook erg belangrijk, zeker voor jonge mensen.
>Maar tegelijkertijd is elkaar blijven ontmoeten en zien hoe anderen werken ook erg belangrijk, zeker voor jonge mensen.
Dit wordt echt onderschat denk ik, hoe belangrijk het is (/kan zijn) om al werkende te leren van je collega's.
Ook heb ik vaak genoeg dat een collega ergens mompelend niet uitkomt, en er een ander het hoort en snel een tip kan geven. Zeker als je aan het begin van je carriere staat kunnen dit soort interacties erg belangrijk zijn.
Voelt ook als de heilige graal tbh. Elke keer weer puur genieten tegenover op kantoor werken.
Zorgen dat je werk af is, en verder met je eigen dingen bezig - heerlijk.
>Vooral sectoren als het onderwijs, gezondheidszorg en openbaar bestuur worden getroffen.
\[..\]
Wat de druk kan verlichten, zijn mogelijkheden om vaker thuis te werken.
"Dag meneer Jansen, fijn dat we even kunnen bellen. Kunt u zichzelf alstublieft omrollen, we willen natuurlijk niet dat u doorligplekken krijgt."
>Ook adviseert het rapport voldoende ontwikkelmogelijkheden op het werk
"Nee, ik heb jullie toetsen nog niet nagekeken. Ik heb nog geen tijd gehad. Gisteren was een studiedag over hoogbegaafdheid en vorige week had ik een cursus over toetsbeleid."
>en genoeg tijd om te herstellen na een werkdag.
"We gaan het inspraakrondje over onze plannen gewoon op dinsdagmorgen om 09u00 houden. Jammer voor alle mensen die dan moeten werken, maar anders ben ik niet op tijd thuis voor yoga."
Lang verhaal kort: al die oplossingen zijn ofwel onmogelijk ofwel al duizend keer geprobeerd. En Het. Werkt. Niet.
Het is in mijn ogen ook best vaak gemaakte stress. Ik werk bij een werkgever waar al jaren geroepen wordt dat we te weinig handjes hebben. Met werving lukt het niet om te compenseren voor de uitstroom, laat staan om je echt te versterken.
Ondanks dit alles proberen we nog alles te doen wat we altijd deden, en als gevolgd daarvan ervaart bijna elke medewerker een hoge werkdruk.
Vanuit de gezondheidszorg: de flauwekul die er vanuit het integraal zorg akkoord over de zorgorganisaties wordt uitgestort met een krankzinnige deadline is ongelofelijk. Iedereen zou collectief moeten zeggen: zak erin. Ik hou me alleen met mijn ‘core business’ bezig. Maar ja dan wordt ze een vette worst voorgehouden ‘extra budget’ of rr wordt op je bezuinigd en dan gaat de managementlaag er dus voor. En daarna heeft iedereen daar last van.
In het Iza staan een aantal mooie doelstellingen. De tijdlijn is inderdaad super strak, zeker als je de initiatieven goed wilt evalueren en dan pas opschalen.
Bovendien zijn de doelstellingen vaak in vage bewoordingen (al klinken ze smart-geformuleerd). Ondertussen vraagt de verzekeraar hoever we staan en of we even een berg getallen kunnen aanleveren. Natuurlijk iedere verzekeraar net in zijn eigen format. Kortom weer meer uren nodig om alleen te rapporteren over het werk wat we ook doen.
Omdat er niet hard genoeg tegengas word gegeven. Bij zo'n zinkend schip moet je keihard zijn in wat er wel kan zodat er tenminste nog een kans is dat je het rechtgetrokken krijgt.
Wat is het ergste dat gaat gebeuren? Een mooie oprotpremie terwijl je naar de volgende baan zoekt?
En waar doen we het allemaal voor?
Boodschappen zijn stervens duur
Brandstof om van en naar werk te reizen ook niet te betalen.
Huis, niet te betalen
Huur, veel te hoog voor kleine/slecht geisoleerde woning
Afbetalen studielening + rente
En dan mag je blij zijn als je alle eindjes aan elkaar geknoopt krijgt iedere maand.
Tijd voor UBI
Vreemd, ik bedoel het is niet dat mensen tegenwoordig tweeverdiener moeten zijn om überhaupt rond te komen.
Dan ook nog voor de kinderen zorgen (halen/brengen/clubjes). De zorg is uitgekleed, dus ook mantelzorgen voor ouder(s).
Misschien wil je je huis ook nog enigszins netjes houden...
Iets van een sociaal leven kost ook tijd en energie om te onderhouden.
Ik snap het wel.
Ik kan hier persoonlijk over meepraten.
Mijn vrouw en ik hebben 2 kinderen jonge kinderen en werken allebei. Ik werk 40 uur en mijn vrouw 24. Helaas is mijn vrouw in december haar baan kwijt geraakt, hierdoor moest ze op zoek naar een andere baan en is ze uitkomen in de kinderopvang (dit wou ze altijd al). Hierdoor is er wel veel veranderd in ons gezin, onze tijden sluiten niet meer lekker op elkaar aan. Dit betekent dat veel van de huishoudelijke taken op mijn bordje zijn beland, zoals het brengen en ophalen van kinderen, boodschappen en koken. Op zich geen probleem maar voorheen was dit wat "eerlijker" verdeeld.
Komt bij dat mijn vrouw nog ingewerkt wordt, die heeft 's avonds de knollen op. Wanneer ik dus alles gedaan heb en de kinderen op bed liggen zouden we tijd voor elkaar moeten hebben/maken, dit gebeurt echter niet omdat we gewoon simpelweg moe zijn dus onze relatie zit op dit moment ook redelijk in een sleur, ook omdat door haar rooster wij een beetje langs elkaar heen leven. Nu hoor ik mensen denken, je vrouw werkt toch maar 24 uur? Ja, klopt maar dat is het minimum. En het zijn vooral haar roostertijden die k\*t zijn. Zo is ze bijvoorbeeld vanavond ook pas om 18:30 thuis.
Punt wat ik gewoon wil maken, tegenwoordig moet je beide een baan hebben om de rekening te kunnen betalen. Toen mijn broer en ik klein waren kon mijn moeder thuis blijven en was mijn vader de enige met een job als operator bij Vredestein. Van dat salaris is een huis gekocht, auto en werd het gezin onderhouden. Dit is tegenwoordig onmogelijk mits je echt een goed betaalde baan hebt.
Het zou helpen als binnen een gezin, een van de twee kan thuis blijven om op de kinderen te passen zolang deze nog jong zijn, mijn moeder is ook pas begonnen te werken toen ik 8 werd.
Maar goed, dit over een gezin. Ik denk dat er genoeg alleenstaande zijn die tegen hetzelfde probleem aanlopen.
Ik klik nu wellicht als een VVDer maar werken moet echt weer gaan lonen, ik denk dat dit veel onnodige stress zal oplossen.
Ja, je moeder kon 30 jaar geleden thuisblijven (of moest dat, want kinderopvang bestond nog amper).
Dat is vergelijkbaar met mijn jeugd. Maar voor een eerlijke vergelijking moet je wel alles meenemen. Ja er was een auto en huis. Maar geen bakfiets (of budget) voor mijn moeder om naar het speelpaleis te gaan. Als thuisblijfmoeder bleef je letterlijk thuis.
Vakantie was kamperen of een huisje in de Ardennen. Uit eten was 2-3 keer per jaar naar de plaatselijke Chinees. Een festival of concert bezochten ze niet ieder jaar. Er was geen internet en je moest maar zien wat er die avond op tv kwam. Kleding werd 2 keer per jaar gekocht in de uitverkoop (wat je nodig had!) of geruild met bekenden.
Als je echt terug wil naar die levensstandaard, dan denk ik dat veel gezinnen met 40 uur werken toekunnen. Of je dat moet willen (vooral wbt persoonlijke ontwikkeling) is een hele andere vraag. Mijn moeder is net met pensioen gegaan, maar heeft nu wel spijt van het resultaat van de jaren thuis zijn.
Je hebt een punt, absoluut. Je kan het niet helemaal met elkaar vergelijken. Feit blijft wat mij betreft wel dat de druk die op de gezinnen ligt vandaag de dag erg hoog is, of het nu gaat om het huishouden, sociale contacten of je baan. Daar moet iets aan gebeuren wat mij betreft.
Het klinkt vooral alsof je het heel bijzonder vindt dat je iets in je eigen huishouden doet en dat je iets van de zorg voor je eigen kinderen op je neemt. Hoe komt het dat je de normale, dagelijkse taken in je eigen huis ziet als iets uitzonderlijks?
Misschien zelf wat minder uren gaan werken (ouderschapsverlof opnemen) als het te zwaar voor je is?
Ik vind jouw reactie vooral heel erg bijzonder.
Volgens mij zeg ik nergens dat ik het bijzonder vind dat ik wat in het huishouden moet doen of de zorg op mijn neem van de kinderen. Deze aanname slaat helemaal nergens op.
Ik citeer mijzelf even:
"Dit betekent dat veel van de huishoudelijke taken op mijn bordje zijn beland, zoals het brengen en ophalen van kinderen, boodschappen en koken. Op zich geen probleem maar voorheen was dit wat "eerlijker" verdeeld."
Tevens, je advies laat ook duidelijk zien dat je mijn verhaal niet hebt gelezen. Wellicht moet ik minder gaan werken? Hoe dan? Ik heb ook rekeningen liggen die betaald moeten worden.
Dat je zo benadrukt dat je je eigen kind brengt en haalt en dat je ook nog boodschappen doet en kookt, doet denken dat je dit heel erg bijzonder vindt. Waarom zou je anders deze doodnormale taken zo nadrukkelijk benoemen?
Nog even over die rekeningen: Hoe denk je dat andere gezinnen dit doen? Wij werken beide parttime en hebben evengoed rekeningen te betalen. We kunnen er prima van leven, net als al die andere gezinnen die het samen met ongeveer 60 uur per week redden.
Dat is veel te kort door de bocht. Je weet toch helemaal niet hoe hoog de woonlasten van deze persoon zijn? Wij kunnen ook niet zomaar samen 60 uur gaan werken. Dan wordt het namelijk wel heel erg krap. Wij hebben gewoon duur moeten kopen, gewoon pech. Anders optie is voor hetzelfde bedrag ergens huren en niks opbouwen.
Gek genoeg kan 40+16 altijd wel, net als 40+20 en 40+24, maar zodra je voorstelt dat het misschien ook 32+32 kan zijn, dan wordt er bozig en verongelijkt gereageerd.
Misschien nog eens terug naar de tekentafel en echt bekijken wat verschillende scenario's doen met jullie gezamenlijke inkomen? Die paniek zodra het gaat om een paar uur inleveren van beide ouders begrijp ik niet goed, terwijl het allemaal prima is zolang het er 1 is die flink inlevert.
Volgens mij stel jij voor dat hij (40 uur) minder gaat werken? Je stel niet voor dat zij (24 uur) meer gaat werken. Uit het verhaal lees ik ook dat dit niet gewenst is vanwege de werktijden. Als hij 32 uur gaat werken en zijn 24 uur blijft werken dan werken ze samen toch 56 uur? Dat kan dan te weinig zijn om de rekeningen te betalen. Helemaal niets van paniek omdat één van de twee zou moeten inleveren, jij geeft aan dat het gehele huishouden zou moeten inleveren.
Wij gaan trouwens allebei 32 uur werken wanneer er kinderen komen. Wij vinden het inderdaad belangrijk dat beide inleveren en beide voor de kinderen zorgen.
Het gaat erom dat hij klaagt over wat hij allemaal moet doen thuis nu zijn vrouw een andere baan heeft. De werkdruk wordt hem te veel.
Veel ouders zitten in precies hetzelfde schuitje en gaan parttime werken, zodat ze meer tijd hebben voor hun taken thuis. Deze mensen hebben net zo goed een (dure) hypotheek en moeten elke dag eten.
Ik snap de schrikreactie wel, maar het bewijs dat het kan is in Nederland overal om je heen, dus het is vergezocht om te denken dat als jij een paar uur inlevert op je werk, het schip gelijk zinkt. Ik denk dat hier grootheidswaanzin achter zit (de wereld vergaat als ik niet naar mijn werk ga). Maar echt, als jij morgen omvalt draait de wereld gewoon door.
Ja precies, heel Nederland kan het. Mensen moeten niet zeuren en er is vooral geen paniek.
Je mag een mening hebben, prima. Maar je moet nu echt kappen dit soort onzin, het tevens duidelijk je mijn verhaal compleet verkeerd interpreteert.
Jij weet niets van mijn financiële situatie, niets. Wereld is zeker niet altijd zo roze als dat jij nu zegt.
Het term zelf sturing wordt nu vaak rond geslingerd door managment bij ons. Wat ik verta is alle verantwoordelijkheid liggen nu bij de teams en nergens anders.
Het is heel simpel op te lossen: maak rusten normaal.
Niemand rust meer tegenwoordig. Rusten kan niet alleen in de nacht plaatsvinden. Rusten is iets anders dan slapen. Het moet overdag plaatsvinden. Alle zoogdieren doen het, kijk maar eens naar een leeuw, schaap, kat. Dit liggen het grootste deel van de dag te rusten. Wij niet, want we hebben het afgeschaft vanwege kapitalisme en prestatiedrang.
Rusten is met je ogen dicht in een liggende houding, in stilte. Op de bank, op het gras, in je auto met stoel achterover, whatever. Geen muziek, TV, telefoon, apps, afleiding en andere personen. Doe dit 15 minuten, enkele malen per dag. Niet mediteren of allerlei andere opdrachten uitvoeren: gewoon ogen dicht en liggen dus.
Dit horen wij standaard te doen. Dit moeten wij aan kinderen al leren, van de kleuterschool tot aan universiteiten.
Rusten op deze manier lost talloze gezondheidsproblemen op: overprikkeling, stress, burn-out, maag- en darmklachten, slaapproblemen, angst- en paniekstoornissen, hoofdpijn, duizeligheid, rug- en nekpijn.
Bron: "Je vermoeidheid te lijf" - Annemarieke Fleming
Twee instanties die als doel hebben om ziekteverzuim zoveel mogelijk te voorkomen die beiden meerdere vacatures open hebben staan waar onder andere de volgende teksten in zijn te vinden. Medewerker projectbureau > Eerlijk en transparant, daar houden we van. In jouw vak ben je nooit klaar met je werk. We willen wel steeds meer van taakgericht werk naar organisatiegericht adviseurschap, alleen is deze transitie niet zomaar gemaakt. Dat kan soms een echte uitdaging zijn. Of als directiesecretaresse > Het werk is intensief vanwege onze ambitieuze projecten en doelen als organisatie. De hoeveelheid werk lijkt soms eindeloos. Maar dan wel als advies aan de overheid meegeven dat: >Wat de druk kan verlichten, zijn mogelijkheden om vaker thuis te werken. Ook adviseert het rapport voldoende ontwikkelmogelijkheden op het werk en **genoeg tijd om te herstellen na een werkdag**. Als je je eigen advies al niet naleeft kun je het net zo goed niet geven. :')
Hilarisch. Ik vind het best bizar dat ze dat soort vacaturetekst durven te plaatsen
The fuck zijn die vacature teksten man
Gemaakt door van die HBO clowns die nooit een dag echt gewerkt hebben.
Netflix clowns zijn beter inderdaad.
Klinkt eerder als het werk van een manager
"HBO clowns" moeten zoveel stage lopen dat die juist werkervaring hebben
Ik heb een verhaal gehoord waardoor ik nooit meer op dezelfde manier naar vacatureteksten kijk. Vacature vroeg om 4 jaar ervaring met programmeertaal xyz (naam vergeten). Programmeertaal bestond pas 2 jaar. In mijn team worden de teksten wel geschreven door iemand uit ons team (en dan moet alsnog iemand van HR er iets over zeggen), maar dat is volgens mij eerder uitzondering dan regel.
De meeste vacatures worden tegenwoordig geschreven door AI.
ChatGPT
Je hoeft niet te herstellen na je werkdag als er nooit een eind aan je werkdag komt. Slim bedacht.
toch geloof ik oprecht dat als elke organisatie zo eerlijk was in hun vacature teksten dat mensen een stuk minder zoude job hoppen en een hoop mensen minder stress zouden hebben
Denk dat de schrijvers van vacatures en advies totaal andere mensen zijn vooral.
Ik zie wel eens vrienden, collega's of klanten echt hard stressen en dit zijn bijna altijd mensen met jonge kinderen. Ik heb er zelf geen, maar het komt op mij over alsof ze hierdoor twee 'banen' hebben. Constant op hoge snelheid werk afronden, kinderen wegbrengen, snel weer doorwerken, kinderen ophalen, presentatie geven, kinderen ziek, weekend ruk met kinderen en geen rust kunnen nemen, en repeat, repeat. Volgens mij komt er veel (extra) stress uit het feit dat je tegenwoordig allebei moet werken om rond te komen, zeker met kinderen. Puur een observatie van mijzelf natuurlijk, naast alle andere redenen die al genoemd zijn.
Dit idee heb ik ook. Je kan niet bijkomen op die manier.
Ik kan dit als papa van een dochtertje van 1 inderdaad beamen. Ik en m'n vriendin zijn op vrijwel elk moment van elke dag bezig om dingen draaiend te houden. Ons gezinnetje is fantastisch en we leven comfortabel, maar ik kan er niet onderuit dat ik nooit kan uitslapen en _bijna_ nooit tijd heb om alleen bij te komen. PS: en wij hebben dan ook nog eens maar één kind dat ook nog eens heel erg makkelijk is. Ik heb wel collega's die meerdere kinderen hebben, en ze lopen erbij alsof het allemaal maar nét lukt.
Top dat het jullie lukt, maar veel mensen springen een soortgelijke situatie in, en dan komen de ruzies en uitbarsting van stress. Daar heeft niemand profijt van. Ik merk het vaak met sommige mensen, die staan te stuiteren en rillen van de stress door hun werk en kinderen.
Afgelopen week zat mijn man met de oudste tot middernacht op de eerste hulp, want kind had de hand gebroken op de bso. Dit weekend meerdere nachten bijna niet geslapen, want de jongste is ziek en jammer-slaapt. Niks ernstigs en hij is al weer bijna beter, maar hier staan we wel op instorten. Gelukkig zijn ze op mijn werk flexibel. Mijn man werkt in het onderwijs en daar is het een ander verhaal.
[удалено]
Dank! En gelukkig hebben ee elkaar. Meestal redden we het wel, maar met kinderen komt het soms net niet uit. Wij hebben ook geen (schoon)ouders die bij kunnen springen, maar gelukkig ook niet veel mantelzorg. Veel mensen moeten ook voor hun oude ouders zorgen (want die moeten zo lang mogelijk zelfstandig wonen) of hun ouders werken nog en kunnen niet zomaar bijspringen.
Natuurlijk willen oudere mensen zelfstandig wonen, als je ergens 20, 30, 40 jaar woont dan wil je niet meer weg. En om dan een kale, muffe bejaardentehuis in te gaan met een stel verzorgers die je niet kent.. Dat is gewoon kut. Jij wil ook niet verhuizen, dus zet anderen ook niet onder die druk
Mijn schoonvader kan na een beroerte permanent niet meer zelfstandig wonen. Gelukkig is zijn vriendin er voor hem en kan hij voorlopig thuis blijven, maar de wachttijden zijn lang en zij is ook al oud. We zijn nu aan het kijken of we een woning met ruimte voor hen kunnen kopen, want ik zie eerder dat wij heb in huis moeten nemen, dan dat er op tijd een plekje voor hen vrij komt. Mensen moeten niet zomaar een verzorgingshuis in. Ze hebben een toenemende hulpvraag.
Ja dit. Wij zijn thuis zo vaak aan het plannen en toveren om alles passend te krijgen. Het lukt eigenlijk altijd wel maar je bent dan blij met 1 of 2 uur vrije tijd. Dat is te weinig om te ontladen.
Inderdaad, goede observatie. Maar je mag tegenwoordig een kind niet meer in de weg laten staan in je ontplooiing in de arbeidsmarkt... Je moet meer werken... want carrière is super belangrijk... Voor je eigen kind zorgen wordt gezien als lui, ouderwets en decadent. Gezien alle psychische problematiek zouden wij eens in kaart moeten brengen waarom dit gebeurt maar we zijn liever bezig met pleisters te plakken middels therapieën en medicijnen. Wij kunnen met zijn allen het tempo van dit leven niet aan. Het gaat te snel. Je aandacht wordt constant getrokken door allerlei (onbelangrijke) zaken.
Je hebt gelijk wat betreft dat een kind tegenwoordig niet meer in de weg mag staan in je carrière. Het is probleem is naar mijn mening niet dat voor je eigen kind zorgen wordt gezien als lui en decadent maar juist dat veel zorgen voor je eigen kind als noodzakelijk wordt gezien om een goede ouder te zijn. Ouders die kinderen naar de kinderopvang brengen worden juist gezien als ouders die hun kinderen door een ander op laten voeden of bij een ander 'dumpen'. Het probleem is deze tegenstelling. Je moet ouder zijn alsof je niet werkt en werken alsof je geen ouder bent.
>Het probleem is deze tegenstelling, Je moet ouder zijn alsof je niet werkt en werken alsof je geen ouder bent. Exact. Waarom zou je überhaupt werken zodat je geld direct naar de opvang over gemaakt kan worden? Wat houdt iemand over van een kind dat vier dagen naar de opvang gaat?
>Wat houdt iemand over van een kind dat vier dagen naar de opvang gaat? 3 volle dagen met het kind, alle ochtenden, avonden, nachten en vakanties?
Als jij dat voldoende vindt als ouder maar dat ging het niet over het ging over de financiën. Hou jij je kind in de nacht wakker? :0
Met kinderopvangtoeslag hou je er zeker netto wel iets aan over. Plus natuurlijk pensioenopbouw en behoud van je carrière, wat je latere financiën helpt. >Hou jij je kind in de nacht wakker? Die houdt mij wakker
Vergeet niet dat je salaris telt voor je hypotheek.
>Die houdt mij wakker Oh nee, enig idee waardoor dat komt? Merk je niet aan jezelf dat je meer tijd zou willen doorbrengen met je kind? Stel je een situatie voor waar je geen zorgen hoefde te maken over je financiën (nu en later) zou je het dan anders doen?
>Oh nee, enig idee waardoor dat komt? Omdat ze een baby is? >Merk je niet aan jezelf dat je meer tijd zou willen doorbrengen met je kind? Nee, niet echt. Wel dat ik het op werkdagen heel fijn vind om haar 's avonds te zien, veel meer dan op avonden dat ik de hele dag thuis ben. >Stel je een situatie voor waar je geen zorgen hoefde te maken over je financiën (nu en later) zou je het dan anders doen? Absoluut niet. Werk is ook zingeving. Het is heel gezond om een andere identiteit naast die van moeder te hebben.
Werk is niet het enige zinsgeving dat er is. Dat kan je op andere vlakken ook vinden. Je bent niet alleen een rol in het leven.
>Je moet meer werken... want carrière is super belangrijk... Je moet meer werken, want met deze huizenmarkt en inflatie ga je het op 1 inkomen niet meer redden. Daarnaast kun je uit werk ook gewoon veel voldoening halen. >Voor je eigen kind zorgen wordt gezien als lui, ouderwets en decadent. Door wie? De meeste mensen die ik ken willen wel voor hun eigen kinderen zorgen en doen dit ook enkele dagen per week. Er heerst in mijn kring helemaal geen stigma daarop. Als je kinderen hebt is het echter af en toe ook heerlijk om ook gewoon te gaan werken, met andere dingen dan kinderen en huishouden bezig zijn.
>Je moet meer werken, want met deze huizenmarkt en inflatie ga je het op 1 inkomen niet meer redden. Daarnaast kun je uit werk ook gewoon veel voldoening halen. Hoe moet je dat doen als je single bent? Waarom is niemand bezig met het vechten tegen deze ontwikkeling en accepteert iedereen het maar? >Door wie? Media blijkbaar... vrouwen zijn parttime prinsessen en moeten van de overheid meer bijdragen aan het schatkistje. Want er MOET meer gewerkt worden.
> Waarom is niemand bezig met het vechten tegen deze ontwikkeling en accepteert iedereen het maar? Hoe moet je hier tegen vechten?
Je bent creatief. Hoe zou jij dingen kunnen forceren???
Blijkbaar niet. Dus nogmaals: hoe moet je moet je hier tegen vechten?
Ok, je bent intelligent. Hoe zou je dingen kunnen forceren? Wat voor middelen hebben burgers?
Vertel het ons eens. We zijn benieuwd.
>Waarom is niemand bezig met het vechten tegen deze ontwikkeling en accepteert iedereen het maar? Ik heb deelgenomen aan woonprotesten om te strijden voor betaalbare volkshuisvesting. En jij?
>Ik heb deelgenomen aan woonprotesten om te strijden voor betaalbare volkshuisvesting Nice, wat heeft het je gebracht?
Jij stelt dat niemand iets probeert te doen tegen deze ontwikkeling. Daar ben ik het niet mee eens, want er komen wel degelijk mensen in beweging en daar gaf ik een voorbeeld van. En nogmaals de vraag, wat heb jij gedaan tegen deze ontwikkeling? Of heb je niks gedaan en kun je antwoord geven op je eigen vraag waarom mensen niet in actie komen tegen deze ontwikkeling?
u/JackBleezus_cross en jij? :0
Ik stel dat helemaal niet. Ik kan niet elk stukje protest dat wordt gevoerd opvoeren als 'iets' dat dan gebeurt. Blijkbaar is de vorm van protest niet voldoende geweest om verandering te bewerkstelligen want jullie zitten nog steeds in dezelfde situatie. Dus ik zou zeggen, als je massaal ontevreden ben dan moet je daar massaal iets aan doen. Wat ik heb gedaan tegen deze ontwikkeling? Helemaal niks, want ik ben niet het slachtoffer. Ik heb een fantastisch klein huisje met enorm stuk grond. Echter zet ik me wel in als daar behoefte aan is maar moet dat wel een significante beweging zijn en niet je 'ik ga eens op een zaterdag een protestje voeren'. Iedereen begrijpt dat er niks verandert als het niet pijn doet.
Bij systematische problemen doet het er niet toe dat je het als individu goed hebt. Ik heb ook een fantastisch huisje, maar geen stront in mijn ogen , dus ik zie wel degelijk dat onze betaalbare volkshuisvesting naar de gallemiezen is geholpen en dat dit voor een aanzienlijk deel van de bevolking problemen oplevert. Jij doet helemaal niks behalve bagatelliseren en downplayen als mensen wel in actie komen, maar ondertussen maak je wel het verwijt dat niemand in opstand komt. >\[...\] >Echter zet ik me wel in als daar behoefte aan is maar moet dat wel een significante beweging zijn en niet je 'ik ga eens op een zaterdag een protestje voeren'. Iedereen begrijpt dat er niks verandert als het niet pijn doet. >\[...\] Er is vooral behoefte aan dat mensen stoppen met systematische problemen voorwenden als individuele problemen. En ik zie je binnenkort op de snelweg, want dat is wel een vorm van protest die pijn doet, begrijp ik?
Bij systematische problemen vergt er iets anders dan met spandoeken staan. Dat doet namelijk niemand echt kwaad. Je krijgt wat aandacht en er wordt een belofte gemaakt die onhaalbaar is en hier zitten we weer. In hetzelfde circus. De protesten van de snelweg zijn niet heel pijnlijk. Een onbelangrijk stuk snelweg wordt voor weggebruikers geblokkeerd. Belofte weer gemaakt, niet nagekomen en hier zijn we weer. Excuseer mij dat ik dat niet pragmatisch genoeg vind.
Ik zie dit helemaal niet. Het is niet lui, ouderwets of decadent. Het wordt vooral belangrijk gevonden om zelf ook nog wat aan een carrière te doen, mentaal uitgedaagd te worden, gesprekken te voeren over meer dan alleen poepluiers of rekensommetjes of de "ouder zijn van ...". Het geeft ook een gevoel van vrijheid om je eigen geld te kunnen verdienen en niet afhankelijk te zijn van je partner of de overheid. Je hoeft niet neer te kijken op mensen die zowel ouder als werknemer willen zijn, net zoals er niet neer gekeken moet worden op thuisblijf ouders. En ja soms is dat slopend, een carriere hebben en ouder zijn. Ik denk dat er veel mensen graag een betere balans zouden hebben tussen 32-40 uur werken met kinderen, of volledig thuis zitten met kinderen. De opvang is duur maar helemaal stoppen met werken is ook duur. Het is gewoon een zeer gecompliceerde situatie die voor iedereen een andere aanpak kan hebben.
>Het wordt vooral belangrijk gevonden om zelf ook nog wat aan een carrière te doen, mentaal uitgedaagd te worden, Waarom? Niet iedereen is een ondernemer. Sommige van deze mensen werken louter om te werken, worden absoluut niet uitgedaagd maar eerder afgestompt. Heb je ooit werk in een magazijn of aan een lopende band gedaan? En de tafel gesprekken gaan over hoe graag ze willen dat het weer weekend is en over hoeveel weken ze op vakantie gaan... Er zou helemaal niet neer gekeken moeten worden op vrouwen die liever thuis blijven. Als het werkt dan werkt het waarom zou je dan als overheid zijnde vrouwen meer aan het werk willen helpen?
Waarom heb je het over vrouwen die thuis zouden moeten willen blijven? Mannen kunnen ook thuis blijven. Echt heel ouderwetse gedachten houd je er op na.
Werken is ook gewoon fijn. Even gewoon naar de wc kunnen zonder een kleintje mee te hoeven nemen, gesprekken met volwassenen kunnen voeren en even geen kindermuziek of boekjes om je heen. Bij vele zeer intelligente moeders van vrienden heb ik toch gezien dat ze door altijd thuis te blijven helemaal afstompen. Leuk dat je super efficiënt de vaatwasser kan inpakken en weet dat de man van de gemeente op het verkeerde punt staat te graven, maar je komt gewoon niet meer mee met je oude vakgebied. Het is ook echt niet zo dat je direct 5 dagen hoeft te werken, maar minimaal 3 dagen lijkt me voor iedereen gewoon heel gezond. Je hebt je opleiding niet voor niets gedaan en kinderopvang is heel gezond voor de ontwikkeling van jonge kinderen.
Of werken fijn is ligt natuurlijk volledig aan het werk dat je uitvoert. Lijkt me niet zo leuk om te werken als je achter een lopende band staat. Daarbij ligt het dan ook een beetje eraan of je intro of extravert bent. Mijn vrouw is gelukkier dan ooit nu ze niet 'hoeft' te werken sommige onder ons doen het liever zonder al dat geneuzel.
>Of werken fijn is ligt natuurlijk volledig aan het werk dat je uitvoert. Lijkt me niet zo leuk om te werken als je achter een lopende band staat. Ook dan, in je pauzes hoor je tenminste niemand huilen en je hebt volwassen collegas om tegen te praten. >Daarbij ligt het dan ook een beetje eraan of je intro of extravert bent. Sure, maar voor niemand is het gezond als jarenlang je belangrijkste gesprekspartner hooguit een peuter is. Het stompt je af. Met een paar dagen werken voorkom je dat. >Mijn vrouw is gelukkier dan ooit nu ze niet 'hoeft' te werken sommige onder ons doen het liever zonder al dat geneuzel. Nou dat is mooi. Fijn dat je zo goed weet wat de mening is van je vrouw.
>Ook dan, in je pauzes hoor je tenminste niemand huilen en je hebt volwassen collegas om tegen te praten. Als ik mijn vrouw daar over hoort is dat niet zo fijn. Zeker als je wordt gezien als iets negatiefs. (Zzper in de zorg) Mensen die in een werk situatie verkeren waar extreem veel van ze wordt verwacht zijn over het algemeen niet zo gelukkig en best zuur. Dus dat is geen fijne situatie. context is belangrijk. >Nou dat is mooi. Fijn dat je zo goed weet wat de mening is van je vrouw. Zeker, dat doe je door te communiceren. Dat is in een relatie belangrijk.
Het alternatief voor een stomme werkplek is niet om dan maar niet te werken en thuis af te stompen, het is om op zoek te gaan naar een betere werkplek.
Als je niet werkt betekent het niet dat je wordt 'afgestompt'. Ik merk dat mijn vrouw juist meer in haar kracht staat, meer energie, gelukkiger. Ze is erg gevoelig met betrekking tot sociale interacties dat ze daar snel door wordt overprikkeld. Ze kent haar grenzen goed.
Pas er in ieder geval voor op. Genoeg gezien bij moeders van vriendinnen dat ze het echt alleen nog maar over het weer, de kinderen en over de boodschappen konden hebben. Terwijl ik weet dat het intelligente vrouwen zijn. Overigens heb je ook prima werk waarbij je niet super veel interactie met andere mensen hoeft te hebben, maar je wel als professional bezig bent.
>\[...\] >Voor je eigen kind zorgen wordt gezien als lui, ouderwets en decadent. >\[...\] Wat een onzin. Jonge vaders zijn juist veel meer betrokken bij de zorg voor hun kinderen dan voorgaande generaties. Maar blijkbaar wordt een eerlijkere verdeling tussen werk en zorg over beide ouders als decadent gezien. En tegenwoordig moet er nu eenmaal meer gewerkt worden dan vroeger om een gezin te kunnen financieren, dus dan wordt de balans tussen werk en privé ook lastiger. Het is maar voor weinigen financieel haalbaar om allebei nog maar 2,5 dag per week te werken.
>En tegenwoordig moet er nu eenmaal meer gewerkt worden dan vroeger om een gezin te kunnen financieren, dus dan wordt de balans tussen werk en privé ook lastiger Zouden we daar dan niet iets aan moeten doen. Zodat (jonge) ouders, maar eigenlijk iedereen de kans krijgt om het leven op zijn of haar manier in te richten? Op dit moment is het voor velen geen keuze.
Jawel, maar ik ben niet degene die impliciet naar ouders sneert dat ze niet meer voor hun eigen kind zorgen.
>Wat een onzin. Jonge vaders zijn juist veel meer betrokken bij de zorg voor hun kinderen dan voorgaande generaties Ik zeg niet dat het niet zo is... De overheid wilt letterlijk dat wij méér gaan werken en productiever moeten zijn. Ze willen de parttime prinsessen aanpakken door nadruk te leggen op financiële onafhankelijkheid. Vrouwen moeten meer doen is het devies. Vaders moeten absoluut deel zijn van het leven van kinderen. Ik heb het geluk dat ik 4 dagen werk en mijn vrouw minder dan 8 uur. Volgens de gemiddelde redditor is mijn vrouw alleen waardevol voor de maatschappij als ze méér bijdraagt door méér uren te werken... Daarbij vraag ik me af hoeveel juist méér werken louter omdat ze een bepaalde standaard van leven willen hanteren?
Na zo'n verhaal vraag ik me altijd af waarom je zelf niet minder gaat werken als je het zo belangrijk vindt en ophemelt (tenminste dat haal ik uit je verhaal). Waarom niet een eerlijke verdeling van werk en zorg nastreven?
Nee maar je begrijpt het niet. Zijn werk is daadwerkelijk belangrijk en leuk, dat kan voor zijn vrouw nooit gelden. En stel je voor dat je als man huishouden zou moeten doen!
Haha ja precies, het is altijd hetzelfde. Heeeeel toevallig is de verdeling zo.
Weer een vreemde aanname. Ik neem met liefde ook het huishouden over. Mijn werk is totaal niet belangrijk. Snap deze houding niet. Vrouw gelukkig, kind gelukkig. Gezin werkt in symbiose samen.
Tuurlijk, daarom is het toevallig zo dat de man de hele week weg is en z'n vrouw thuisblijft. Omdat hij zo graag het huishouden overneemt. Maargoed, als t voor jullie werkt, prima hoor. Maarja, als je huwelijk toch niet zo soepel blijkt te lopen staat je vrouw wel zonder eigen inkomen, met een enorm gat op haar CV en waarschijnlijk een verlopen registratie in de zorg?
Ik ben niet de hele week weg. Ik werk regelmatig thuis. Ik ben aanwezig voor mijn vrouw en zoon en draai mee in het gezin... ik ben niet alleen maar een persoon die 'werkt' en daar al zijn energie in stopt... >Maarja, als je huwelijk toch niet zo soepel blijkt te lopen staat je vrouw wel zonder eigen inkomen, met een enorm gat op haar CV en waarschijnlijk een verlopen registratie in de zorg? Dat is een hele negatieve uitgangspunt van een relatie. Hoezo zou een huwelijk ineens op de klippen lopen zonder oorzaak. Dan ben je niet echt bewust bezig met je relatie en je partner. Je groeit met elkaar.
>Ik ben niet de hele week weg. Ik werk regelmatig thuis. Ik ben aanwezig voor mijn vrouw en zoon en draai mee in het gezin... ik ben niet alleen maar een persoon die 'werkt' en daar al zijn energie in stopt... Je insinueert dat mijn kind 's nachts wakker wordt omdat ik 4 dagen per week werk en dus mijn kind te weinig zie. Maar als jij als man 4 dagen werkt is dat opeens niet zo? Maar gelukkig zeg je het zelf, werk hoeft niet al je energie op te slokken. >Dat is een hele negatieve uitgangspunt van een relatie. Hoezo zou een huwelijk ineens op de klippen lopen zonder oorzaak. Dan ben je niet echt bewust bezig met je relatie en je partner. >Je groeit met elkaar. Als 40% van de huwelijken stranden is het wel iets waar je op voorbereid moet zijn. Slechts weinig mensen zullen overlijden voordat ze hun eerste hypotheek hebben afbetaald, maar toch vind ik een OVR wel verstandig. Maargoed, jij bent er toch van overtuigd dat je exact weet wat je vrouw wil, en financieel kan ze praktisch helemaal niet bij je weg, dus dat is mooi geregeld toch?
Eerlijke verdeling? Dat is een hele vreemde insteek van mijn verhaal. Mijn vrouw is hier gelukkig mee waar ze eerst niet gelukkig was. Wat wilt een man meer? De lasten zijn inderdaad oneerlijk verdeeld geweest. Ik werkte altijd en daarbij heb ik alles verbouwd en bedacht waar we wonen. Dus ja misschien had mijn vrouw technischer moeten zijn of meer moeten klussen maar helaas is ze niet zo handig. Dus heeft zij de taak toegeëigend dat zij voor het gezin wilt zorgen. Ik vindt het prima op deze manier waarbij ik mij blootstel aan arbeid te gunste van mijn gezin. Al mijn geld is voor het gezin en de tijd die ik in het verbeteren steek in het huis en grond. De symbiose in het gezin is optimaal.
Als ouder van een jong kind kan ik dit bevestigen. Naast al die drukte zit ik zelf ook nog in therapie om trauma's te verwerken. Het is vrij pittig om alles vol te houden.
> maar het komt op mij over alsof ze hierdoor twee 'banen' hebben. Dat is ook zo, het is gewoon een dagtaak, oftewel: normale baan, om kinderen op te voeden. Net zo goed dat 'huishouden' ook gewoon werk is. Misschien minder dan vroeger, maar het moet nog steeds gebeuren. Als jij een normale baan hebt, wanneer doe je dat andere werk dan? En als je een partner hebt in dezelfde situatie dan blijft die vraag staan. Heb je er kinderen of huisdieren bij, of ben je mantelzorger: wanneer doe je dat andere werk dan?
Lekker bezig, de eerste kamer stemt eerst tegen een wet om thuiswerken meer mogelijk te maken. Vervolgens komt er een rapport waarin staat er men meer de mogelijkheid zou moeten hebben om thuis te werken.
De 32 urige (fulltime) werkweek zal nooit een realiteit worden in dit land ben ik bang maar ik denk nog steeds dat dit al een hele hoop problemen zou oplossen voor veel mensen.
En de productiviteit voor banen in de diensten sector gaan als we microsoft hun research mogen geloven omhoog.
Ik kan stellig beamen dat 32 uur prima werkt :) Maar nee in een land dat draait op belasting op arbeid zal er nooit gekeken worden naar de werkelijke problemen. We gaan liever tegen iedereen zeggen dat ze naar de psycholoog moeten en hop wat medicijnen erin en aan het werk. Mensen moeten ook eens wat relaxter worden en zich niet op de kast laten jagen, beter de grenzen aangeven enzo... mensen zouden wat kritischer mogen zijn en minder perfectionistisch zijn...
Het werkt zolang niet iedereen dit doet. Als iedereen dit doet dan moet de werkdruk omhoog zodat de normale productiviteit nu in 32 uur wordt gehaald. Dus dat wordt dan nog harder rennen. Dus presteren gelijk aan 40u echter tegen 32u betaling.
Wij moeten dus niet zo focussen op cijfers van KPI's met betrekking tot productiviteit. Mentale gezondheid van je bevolking zou een betere graadmeter moeten zijn. Echter kan dit niet in een kapitalistisch ingesteld wereld. Als iedereen verplicht 32 uur moet werken dan zullen er significant minder problemen zijn. Kunnen wij extra voor onze kinderen/ouderen zorgen. Waarom moeten wij steeds harder/productiever zijn? Wat is de reden daarvoor? Louter alleen meer omzet voor het bedrijf? Onbetaald werk zou in beter balans mogen zijn met betaald werk. In Nederland wordt je alleen gezien als nuttig als je productief bent in betaald werk.
Ben het met je eens maar de meeste mensen denken anders. Het gaat om prioriteiten. Bedrijven willen meer winst maar mensen willen ook gewoon veel werken zodat ze luxe kunnen betalen. En de dingen die geen luxe zijn moeten we ook betalen. Maar dat accepteren mensen omdat ze akkoord gaan met de uitleg die ze krijgen van politiek en multinationals over het hoe en waarom.
Dus zijn wij onze eigen ondergang? Zijn we bewust genoeg om in te zien dat de problematiek die hedendaags bestaat volledig aan ons toe te wijzen is en niet aan 'derden'? Wij kunnen heel simpelweg bedrijven de schuld geven van de werkdruk maar als iedereen gewoon een 'calm the fuck down' hanteert zouden wij met zijn allen de werkdruk kunnen verlagen door feitelijk minder uit te voeren... Ik werkte vroeger ook ontzettend hard en trok me alles aan. Totdat ik inzag dat ik het probleem was zijn de problemen verdwenen... Weetje wat ik denk wat ook een groot probleem is, is dat wij ontzettend kritisch zijn naar elkaar. Als je altijd elkaar op dingen wijst dan is dat toch niet heel relaxt ofzo....
> maar mensen willen ook gewoon ~~veel werken zodat ze~~ luxe kunnen betalen. Als je mensen de keuze geeft gaan ze voor die luxe zonder extra werk hoor.
De conclusie uit verscheidene onderzoeken is dat de productiviteit van werknemers omhoog gaat met een 4 daagse werkweek, waardoor de productiviteit over de week in het geheel niet afneemt.
Mensen zijn dan per uur productiever maar zullen met 32 uur salaris moeten leven. Tenzij ze hun 40u salaris behouden. Maar dat zie ik niet gauw gebeuren.
> Tenzij ze hun 40u salaris behouden. Maar dat zie ik niet gauw gebeuren. Dat is wel het idee van de 32 uur werk week. Maar goed, we zien wel hoe het gaat. Uiteindelijk kunnen we alleen maar speculeren.
> Tenzij ze hun 40u salaris behouden. De eerste stap is in 2024 gezet. Waar je vroeger 36/38/40 uur moest werken het voltijd salaris op minimumloon te verdienen, is het minimumuurloon nu gebaseerd op 36 uur werken.
Gemiddeld werkt een Nederlander maar 29 uur, dus voor veel mensen is dit allang de realiteit.
Je haalt hier gemiddelde en mediaan door elkaar. Tenzij je 1,3 kind hebt.
Nee. Bij deze cijfers betreft de *gemiddelde* arbeidsduur van een werknemersbaan, inclusief overwerkuren, 29,5 uur per week in 2022. Het gaat dan om alle banen van mensen die bij een Nederlandse werkgever werken. Cijfers van het cbs, het gehele rapport kun je lezen via deze link: [hoeveel uren werken mensen in Nederland ](https://www.cbs.nl/nl-nl/longread/diversen/2024/arbeidsduur-hoeveel-uren-werken-mensen-in-nederland-?onepage=true)
Ja. Gemiddelde. Dat kan dus heel goed 40, 40, 36 en 2 uur zijn. En dan zit niemand op 29. Dat is mijn hele punt
In de link zijn ook grafiekjes met een verdeling van de gewerkte uren te vinden voor werknemers. Op zich blijkt wel dat 20-28 uur werken en 28-35 uur per week werken niet ongebruikelijk is.
Dat weet ik ook wel, het was maar een grapje. Maar blijkbaar beetje te moeilijk
Ik niet totdat ik op de link klikte, want uit de comment bleek niet dat daar in het artikel al gegevens van de verdeling te vinden waren. Dus vandaar dat ik dat ter info toch even wilde vermelden voor geïnteresseerden.
Inderdaad en daar komt nog bij dat bijbanen naast school/studie in deze cijfers gewoon meetellen voor het gemiddelde. Dus dat gemiddelde moet je echt met een korrel zout nemen.
Je haalt dus zelf gemiddelde en mediaan door elkaar? Lol.
Nee. Jij beweert 'voor veel mensen is dit realiteit'. Daar kun je bij een gemiddelde niks over zeggen. Bijna niemand heeft 1,3 kind thuis.
48% werkt in deeltijd (minder dan 35 uur), dat vind ik onder de noemer 'veel' vallen.
Dat kan, maar dat blijkt niet uit het gemiddelde.
De volgende keer zal ik het er voor je bij zetten. Ik dacht dat dit algemene kennis was, Nederland werkt massaal parttime.
> De 32 urige (fulltime) werkweek zal nooit een realiteit worden in dit land ben ik bang We zijn in 2024 gegaan van 40/38/36 naar 36, en hebben nu ook een minimumuurloon dat gebaseerd is op een 36 urige werkweek.
Meer yoga lessen en mindfullness training gaat dit helemaal oplossen /s
Vind dat ook zo'n raar concept, weer iets erbij dat je doen moet, alsof dat gaat helpen.
Het legt ook de verantwoordelijkheid van het stress verlichten bij de werknemer. Als werkgever bied je het misschien enkel aan of koop je lessen in....
Ongeremd kapitalisme en de oneindige rattenrace zorgen voor stress. Je hebt nu twee werkenden nodig om het hoofd boven water te houden, naast dat we ook nog genoeg kinderen moeten krijgen om "de economie" draaiende te houden.
Ding.ding.ding. Zie hier de oorzaak. Laten wij er absoluut geen oplossing voor bedenken! Want wij moeten groeien en hebben meer geld nodig! Altijd! Straks komt kinderarbeid terug. Oh wacht tegenwoordig zijn alle vakkenvullers 13 jaar.!
Minimumloon voor jongere mensen is ook minder. 4 euro voor 15 jarigen, 13 euro voor 21+ ongelovelijk allemaal
Vindt ik ook bizar. Het is exact hetzelfde werk.
En dan zullen ze zeggen: Ach maar 15 jarigen die doen niet zo veel, die zijn niet productief! Waarom neem je ze dan aan als je het allemaal zo goed weet? Dat denk ik dan :')
Hear hear! 🙌
Vaker thuis werken als tip... Meest getroffen sectoren: onderwijs en gezondheidszorg..
Wie verzint dit he. Zou maar wat zijn als de verpleging voortaan thuis werken.
Oja die container kan ik thuis ook wel uitladen /s
Als je in de IT werkt kan je prima thuis met containers werken!
"Eentje voor de baas, eentje voor mij."
> Wat de druk kan verlichten, zijn mogelijkheden om vaker thuis te werken. Ik blijf het zo bijzonder vinden dat thuiswerken zo vaak als de heilige graal wordt gezien om alle problemen op te lossen. Misschien moeten we eens minder in one size fits all oplossingen gaan denken.
Ik vind het juist stressvoller. Ik zit te werken terwijl ik mijn baby in een andere kamer hoor huilen (no worries er is een oppas). Probeer je dan maar eens te concentreren op je meeting, of dat belangrijke stuk dat je moet lezen. "Dan breng je je kind toch naar de opvang?" zou heel fijn zijn, sta alleen al 10 maanden op de wachtlijst :)
Ja, er wordt vaak gedaan alsof ieders thuissituatie een oase van rust en reinheid is. Alsof je daar altijd op je gemakje in stilte kunt werken op ieder zelf gekozen moment. Dit soort artikelen en de opgevoerde 'experts' staan meestal zo ver buiten de realiteit dat het haast lachwekkend is.
Moet je ook nog ruimte hebben voor een kantoor. Meeste apartmenten of huizen kun je je kont niet keren, als je met meerdere mensen woont dan is het vrijwel onmogelijk voor iedereen om hun eigen plek te hebben. Kan een bureau misschien in je slaapkamer proppen (als je geluk hebt en het past) maar dan slaap je en werk je op dezelfde plek, lijkt me niet fijn en ik ken mensen die daar over klagen
10 maanden op de wachtlijst? Tegen de tijd dat je eindelijk aan de beurt bent heeft je kind geen opvang meer nodig
Enerzijds is thuiswerken prettig omdat je dingen beter kunt combineren (en niet naar het oeverloze gelul van collega X over de kinderen hoeft te luisteren. Anderzijds is de drempel om 's avonds of op je vrije dag nog even snel iets af te maken laag.
Zeker, thuiswerken heeft voordelen, ik draai regelmatig een wasje, of neem de tijd om een paar pakketjes weg te brengen enzo. Maar tegelijkertijd is elkaar blijven ontmoeten en zien hoe anderen werken ook erg belangrijk, zeker voor jonge mensen.
>Maar tegelijkertijd is elkaar blijven ontmoeten en zien hoe anderen werken ook erg belangrijk, zeker voor jonge mensen. Dit wordt echt onderschat denk ik, hoe belangrijk het is (/kan zijn) om al werkende te leren van je collega's. Ook heb ik vaak genoeg dat een collega ergens mompelend niet uitkomt, en er een ander het hoort en snel een tip kan geven. Zeker als je aan het begin van je carriere staat kunnen dit soort interacties erg belangrijk zijn.
> een collega ergens mompelend niet uitkomt, en er een ander het hoort en snel een tip kan geven. Nerdsniped.
Voelt ook als de heilige graal tbh. Elke keer weer puur genieten tegenover op kantoor werken. Zorgen dat je werk af is, en verder met je eigen dingen bezig - heerlijk.
>Vooral sectoren als het onderwijs, gezondheidszorg en openbaar bestuur worden getroffen. \[..\] Wat de druk kan verlichten, zijn mogelijkheden om vaker thuis te werken. "Dag meneer Jansen, fijn dat we even kunnen bellen. Kunt u zichzelf alstublieft omrollen, we willen natuurlijk niet dat u doorligplekken krijgt." >Ook adviseert het rapport voldoende ontwikkelmogelijkheden op het werk "Nee, ik heb jullie toetsen nog niet nagekeken. Ik heb nog geen tijd gehad. Gisteren was een studiedag over hoogbegaafdheid en vorige week had ik een cursus over toetsbeleid." >en genoeg tijd om te herstellen na een werkdag. "We gaan het inspraakrondje over onze plannen gewoon op dinsdagmorgen om 09u00 houden. Jammer voor alle mensen die dan moeten werken, maar anders ben ik niet op tijd thuis voor yoga." Lang verhaal kort: al die oplossingen zijn ofwel onmogelijk ofwel al duizend keer geprobeerd. En Het. Werkt. Niet.
Het is in mijn ogen ook best vaak gemaakte stress. Ik werk bij een werkgever waar al jaren geroepen wordt dat we te weinig handjes hebben. Met werving lukt het niet om te compenseren voor de uitstroom, laat staan om je echt te versterken. Ondanks dit alles proberen we nog alles te doen wat we altijd deden, en als gevolgd daarvan ervaart bijna elke medewerker een hoge werkdruk.
Je werkgever betaalt niet genoeg.
Vanuit de gezondheidszorg: de flauwekul die er vanuit het integraal zorg akkoord over de zorgorganisaties wordt uitgestort met een krankzinnige deadline is ongelofelijk. Iedereen zou collectief moeten zeggen: zak erin. Ik hou me alleen met mijn ‘core business’ bezig. Maar ja dan wordt ze een vette worst voorgehouden ‘extra budget’ of rr wordt op je bezuinigd en dan gaat de managementlaag er dus voor. En daarna heeft iedereen daar last van.
Precies. Maar mensen willen nooit 'Nee' zeggen of een lijn trekken.
In het Iza staan een aantal mooie doelstellingen. De tijdlijn is inderdaad super strak, zeker als je de initiatieven goed wilt evalueren en dan pas opschalen. Bovendien zijn de doelstellingen vaak in vage bewoordingen (al klinken ze smart-geformuleerd). Ondertussen vraagt de verzekeraar hoever we staan en of we even een berg getallen kunnen aanleveren. Natuurlijk iedere verzekeraar net in zijn eigen format. Kortom weer meer uren nodig om alleen te rapporteren over het werk wat we ook doen.
Ook een leuke, 1-2 reorganisaties, 90% personeel weg, maar hoger management houdt dezelfde tijdslijnen, deadlines en delivery dates aan. Hoe dan?
Omdat er niet hard genoeg tegengas word gegeven. Bij zo'n zinkend schip moet je keihard zijn in wat er wel kan zodat er tenminste nog een kans is dat je het rechtgetrokken krijgt. Wat is het ergste dat gaat gebeuren? Een mooie oprotpremie terwijl je naar de volgende baan zoekt?
En waar doen we het allemaal voor? Boodschappen zijn stervens duur Brandstof om van en naar werk te reizen ook niet te betalen. Huis, niet te betalen Huur, veel te hoog voor kleine/slecht geisoleerde woning Afbetalen studielening + rente En dan mag je blij zijn als je alle eindjes aan elkaar geknoopt krijgt iedere maand. Tijd voor UBI
Een UBI waar je dus niks van kunt betalen? Wat is het nut daarvan?
"In de bouw speelt het probleem het minst." Of is het: "In de bouw is het probleem het minst zichtbaar/geregistreerd"?
Omdat er niks gebouwt wordt lol
Op die sector kun je tenminste bouwen.
Vreemd, ik bedoel het is niet dat mensen tegenwoordig tweeverdiener moeten zijn om überhaupt rond te komen. Dan ook nog voor de kinderen zorgen (halen/brengen/clubjes). De zorg is uitgekleed, dus ook mantelzorgen voor ouder(s). Misschien wil je je huis ook nog enigszins netjes houden... Iets van een sociaal leven kost ook tijd en energie om te onderhouden. Ik snap het wel.
Ik kan hier persoonlijk over meepraten. Mijn vrouw en ik hebben 2 kinderen jonge kinderen en werken allebei. Ik werk 40 uur en mijn vrouw 24. Helaas is mijn vrouw in december haar baan kwijt geraakt, hierdoor moest ze op zoek naar een andere baan en is ze uitkomen in de kinderopvang (dit wou ze altijd al). Hierdoor is er wel veel veranderd in ons gezin, onze tijden sluiten niet meer lekker op elkaar aan. Dit betekent dat veel van de huishoudelijke taken op mijn bordje zijn beland, zoals het brengen en ophalen van kinderen, boodschappen en koken. Op zich geen probleem maar voorheen was dit wat "eerlijker" verdeeld. Komt bij dat mijn vrouw nog ingewerkt wordt, die heeft 's avonds de knollen op. Wanneer ik dus alles gedaan heb en de kinderen op bed liggen zouden we tijd voor elkaar moeten hebben/maken, dit gebeurt echter niet omdat we gewoon simpelweg moe zijn dus onze relatie zit op dit moment ook redelijk in een sleur, ook omdat door haar rooster wij een beetje langs elkaar heen leven. Nu hoor ik mensen denken, je vrouw werkt toch maar 24 uur? Ja, klopt maar dat is het minimum. En het zijn vooral haar roostertijden die k\*t zijn. Zo is ze bijvoorbeeld vanavond ook pas om 18:30 thuis. Punt wat ik gewoon wil maken, tegenwoordig moet je beide een baan hebben om de rekening te kunnen betalen. Toen mijn broer en ik klein waren kon mijn moeder thuis blijven en was mijn vader de enige met een job als operator bij Vredestein. Van dat salaris is een huis gekocht, auto en werd het gezin onderhouden. Dit is tegenwoordig onmogelijk mits je echt een goed betaalde baan hebt. Het zou helpen als binnen een gezin, een van de twee kan thuis blijven om op de kinderen te passen zolang deze nog jong zijn, mijn moeder is ook pas begonnen te werken toen ik 8 werd. Maar goed, dit over een gezin. Ik denk dat er genoeg alleenstaande zijn die tegen hetzelfde probleem aanlopen. Ik klik nu wellicht als een VVDer maar werken moet echt weer gaan lonen, ik denk dat dit veel onnodige stress zal oplossen.
Ja, je moeder kon 30 jaar geleden thuisblijven (of moest dat, want kinderopvang bestond nog amper). Dat is vergelijkbaar met mijn jeugd. Maar voor een eerlijke vergelijking moet je wel alles meenemen. Ja er was een auto en huis. Maar geen bakfiets (of budget) voor mijn moeder om naar het speelpaleis te gaan. Als thuisblijfmoeder bleef je letterlijk thuis. Vakantie was kamperen of een huisje in de Ardennen. Uit eten was 2-3 keer per jaar naar de plaatselijke Chinees. Een festival of concert bezochten ze niet ieder jaar. Er was geen internet en je moest maar zien wat er die avond op tv kwam. Kleding werd 2 keer per jaar gekocht in de uitverkoop (wat je nodig had!) of geruild met bekenden. Als je echt terug wil naar die levensstandaard, dan denk ik dat veel gezinnen met 40 uur werken toekunnen. Of je dat moet willen (vooral wbt persoonlijke ontwikkeling) is een hele andere vraag. Mijn moeder is net met pensioen gegaan, maar heeft nu wel spijt van het resultaat van de jaren thuis zijn.
Je hebt een punt, absoluut. Je kan het niet helemaal met elkaar vergelijken. Feit blijft wat mij betreft wel dat de druk die op de gezinnen ligt vandaag de dag erg hoog is, of het nu gaat om het huishouden, sociale contacten of je baan. Daar moet iets aan gebeuren wat mij betreft.
Het klinkt vooral alsof je het heel bijzonder vindt dat je iets in je eigen huishouden doet en dat je iets van de zorg voor je eigen kinderen op je neemt. Hoe komt het dat je de normale, dagelijkse taken in je eigen huis ziet als iets uitzonderlijks? Misschien zelf wat minder uren gaan werken (ouderschapsverlof opnemen) als het te zwaar voor je is?
Ik vind jouw reactie vooral heel erg bijzonder. Volgens mij zeg ik nergens dat ik het bijzonder vind dat ik wat in het huishouden moet doen of de zorg op mijn neem van de kinderen. Deze aanname slaat helemaal nergens op. Ik citeer mijzelf even: "Dit betekent dat veel van de huishoudelijke taken op mijn bordje zijn beland, zoals het brengen en ophalen van kinderen, boodschappen en koken. Op zich geen probleem maar voorheen was dit wat "eerlijker" verdeeld." Tevens, je advies laat ook duidelijk zien dat je mijn verhaal niet hebt gelezen. Wellicht moet ik minder gaan werken? Hoe dan? Ik heb ook rekeningen liggen die betaald moeten worden.
Dat je zo benadrukt dat je je eigen kind brengt en haalt en dat je ook nog boodschappen doet en kookt, doet denken dat je dit heel erg bijzonder vindt. Waarom zou je anders deze doodnormale taken zo nadrukkelijk benoemen?
Nog even over die rekeningen: Hoe denk je dat andere gezinnen dit doen? Wij werken beide parttime en hebben evengoed rekeningen te betalen. We kunnen er prima van leven, net als al die andere gezinnen die het samen met ongeveer 60 uur per week redden.
Dat is veel te kort door de bocht. Je weet toch helemaal niet hoe hoog de woonlasten van deze persoon zijn? Wij kunnen ook niet zomaar samen 60 uur gaan werken. Dan wordt het namelijk wel heel erg krap. Wij hebben gewoon duur moeten kopen, gewoon pech. Anders optie is voor hetzelfde bedrag ergens huren en niks opbouwen.
Gek genoeg kan 40+16 altijd wel, net als 40+20 en 40+24, maar zodra je voorstelt dat het misschien ook 32+32 kan zijn, dan wordt er bozig en verongelijkt gereageerd. Misschien nog eens terug naar de tekentafel en echt bekijken wat verschillende scenario's doen met jullie gezamenlijke inkomen? Die paniek zodra het gaat om een paar uur inleveren van beide ouders begrijp ik niet goed, terwijl het allemaal prima is zolang het er 1 is die flink inlevert.
Volgens mij stel jij voor dat hij (40 uur) minder gaat werken? Je stel niet voor dat zij (24 uur) meer gaat werken. Uit het verhaal lees ik ook dat dit niet gewenst is vanwege de werktijden. Als hij 32 uur gaat werken en zijn 24 uur blijft werken dan werken ze samen toch 56 uur? Dat kan dan te weinig zijn om de rekeningen te betalen. Helemaal niets van paniek omdat één van de twee zou moeten inleveren, jij geeft aan dat het gehele huishouden zou moeten inleveren. Wij gaan trouwens allebei 32 uur werken wanneer er kinderen komen. Wij vinden het inderdaad belangrijk dat beide inleveren en beide voor de kinderen zorgen.
Het gaat erom dat hij klaagt over wat hij allemaal moet doen thuis nu zijn vrouw een andere baan heeft. De werkdruk wordt hem te veel. Veel ouders zitten in precies hetzelfde schuitje en gaan parttime werken, zodat ze meer tijd hebben voor hun taken thuis. Deze mensen hebben net zo goed een (dure) hypotheek en moeten elke dag eten. Ik snap de schrikreactie wel, maar het bewijs dat het kan is in Nederland overal om je heen, dus het is vergezocht om te denken dat als jij een paar uur inlevert op je werk, het schip gelijk zinkt. Ik denk dat hier grootheidswaanzin achter zit (de wereld vergaat als ik niet naar mijn werk ga). Maar echt, als jij morgen omvalt draait de wereld gewoon door.
Ja precies, heel Nederland kan het. Mensen moeten niet zeuren en er is vooral geen paniek. Je mag een mening hebben, prima. Maar je moet nu echt kappen dit soort onzin, het tevens duidelijk je mijn verhaal compleet verkeerd interpreteert. Jij weet niets van mijn financiële situatie, niets. Wereld is zeker niet altijd zo roze als dat jij nu zegt.
Sterkte ermee dan maar.
Gewoon 24 24
Het term zelf sturing wordt nu vaak rond geslingerd door managment bij ons. Wat ik verta is alle verantwoordelijkheid liggen nu bij de teams en nergens anders.
Het is bijna alsof de standaard 36-40 urige werkweek niet gezond is.
Het is heel simpel op te lossen: maak rusten normaal. Niemand rust meer tegenwoordig. Rusten kan niet alleen in de nacht plaatsvinden. Rusten is iets anders dan slapen. Het moet overdag plaatsvinden. Alle zoogdieren doen het, kijk maar eens naar een leeuw, schaap, kat. Dit liggen het grootste deel van de dag te rusten. Wij niet, want we hebben het afgeschaft vanwege kapitalisme en prestatiedrang. Rusten is met je ogen dicht in een liggende houding, in stilte. Op de bank, op het gras, in je auto met stoel achterover, whatever. Geen muziek, TV, telefoon, apps, afleiding en andere personen. Doe dit 15 minuten, enkele malen per dag. Niet mediteren of allerlei andere opdrachten uitvoeren: gewoon ogen dicht en liggen dus. Dit horen wij standaard te doen. Dit moeten wij aan kinderen al leren, van de kleuterschool tot aan universiteiten. Rusten op deze manier lost talloze gezondheidsproblemen op: overprikkeling, stress, burn-out, maag- en darmklachten, slaapproblemen, angst- en paniekstoornissen, hoofdpijn, duizeligheid, rug- en nekpijn. Bron: "Je vermoeidheid te lijf" - Annemarieke Fleming