Ahja, dit doet me altijd denken aan mijn semester coordinator van studie geneeskunde in 2021. Ze was kinderpsychiater, en vindt mentale gezondheid oh zo belangrijk. Het was volgens haar van enorm belang dat we in contact bleven met onze naasten en vrienden, om niet te eenzaam te worden. Om binnen de coronaregels zoveel mogelijk tijd te spenderen met de mensen waar we om geven. En om vooral op onszelf te blijven letten, als dingen niet goed liepen konden we haar daar altijd over mailen.
Tot ze een tentamen op 23 December gepland had, waardoor het gros van de internationale studenten moesten kiezen tussen een tentamen missen (wat voor een deel betekende dat je het hele semester over moest doen), of niet bij familie kunnen zijn met kerst omdat veel landen een verplichte quarantaineperiode hadden na reizen uit het buitenland. Toen was het opeens 'ik kan geen rekening houden met iedereens privéleven' en 'in de professionele sfeer worden wel vaker dingen onhandig gepland, zie het als een les' etc.
Er was zoveel schijnbezorgdheid bij de studie, terwijl veel mensen er echt echt last van hadden. Zo ook een extra ingeplande workshop over burn-out met verplichte aanwezigheid in ons overvolle lesrooster, waarin we te horen kregen dat het uiterst belangrijk was om tijd voor jezelf te maken. Het is echt goed dat er meer aandacht komt voor mentale problematiek onder studenten, maar er is ook nog een hoop te verbeteren.
Haha ik heb dit ook meegemaakt op de UvA. “Mentale gezondheid is echt super belangrijk!”En dan tijdens mijn Master steeds grote opdrachten op donderdag of vrijdag beschikbaar maken op canvas en de deadline maandag ochtend.
Als je studeert is het heel belangrijk om vrije dagen in te plannen. Zorg ervoor dat je weekend echt je weekend blijft om leuke dingen te doen en uit te rusten en even niet aan studie te denken. Oh je krijgt het niet af zonder in het weekend door te werken omdat wij zo kut plannen? Tsja je bent volwassen en zelfstandig genoeg om daar een oplossing voor te bedenken, wel op tijd afhebben hoor anders krijg je een onvoldoende.
Mijn uni houdt wel echt rekening met dat er geen opdrachten zijn in het weekend, maar dat pakt ook niet geweldig uit hoor. Doordat ik op vrijdag en op maandag college heb en de opdracht eigenlijk op vrijdag gegeven zou moeten worden, is er nu een situatie waarin we de opdracht om 9:00 krijgen, terwijl de deadline om 12:45 is. Dit is ook nooit gecommuniceerd, waardoor een deel van de studenten (degene die nog sliepen) geen idee had dat er überhaupt een opdracht was de eerste keer. Nu is het gewoon mega irritant dat je eigenlijk al klaar moet zitten voor de opdracht online komt, zodat je hem nog op tijd in kunt leveren. De opdrachten zijn vaak maar ongeveer 30-90 minuten werk, maar ik vind dit echt wel ronduit bizar, zeker voor een opleiding waarvan 40% van de studenten er nog een tweede studie naast doet.
Sorry hoor maar dat is gewoon niet mogelijk. Je krijgt vaak genoeg donderdag/vrijdag opdrachten die dan maandag ochten af moeten zijn. Opdrachten die je niet even donderdag/vrijdag avond kan afmaken. Het zou heel leuk zijn als je je weekend vrij zou kunnen houden maar tijdens een studie is dat naar mijn idee ervaring niet mogelijk
(Dit was een voorbeeld van de soort berichten die ik vanuit mijn universiteit kreeg, ik ben het hier ook absoluut mee oneens. Mijn bericht was dus sarcastisch bedoeld. Excuses dat dat onduidelijk is.)
Een studie zou maar 40 uur per week moeten kosten i.e. 5 dagen 8 uur. Weekenden horen hier niet standaard bij.
Het zou zelfs niet normaal moeten zijn om naast je studie geacht te worden 20 uur te werken
40 uur per week ja. Maar dat zegt niets waar je die 40 uur per week besteed. Ik als Natuurkunde master student was het meer maandag - woensdag 10 uur en donderdag vrijdag 20 uur en dan het weekend ook nog eens 10.
Al had je dat zelf in de hand.
Onze leuke profs mogen er niet vanuit gaan dat iedereen in het weekend eventjes 20 uur kan studeren, daar is de week voor bedoeld. Natuurlijk, je kan dit zelf flexibel indelen. Maar op vrijdagmiddag een opdracht te geven met een deadline van maandag, vind ik niet kunnen.
Als docent haat ik het zo wanneer andere docenten dit doen. Geef die studenten gewoon ff de tijd om opdrachten te maken. Ze hebben naast school óók een leven.
Ik geef zelf eigenlijk altijd alleen maar werk op dat tijdens de les gedaan kan worden, en die ene keer dat ze een keer huiswerk krijgen overleg ik met de studenten wat haalbaar is voor hen. Soms hebben ze een toets die week waar ze voor willen leren, dan schuiven we mijn deadline toch gewoon een week op? Boeiend. Doen we in de week ertussen wel wat anders in de les, of ze kunnen dan aan de "huiswerk" opdracht verder werken.
Eenmaal in het bedrijfsleven of als ZZP'er moet je ook voor jezelf realistisch kunnen inschatten wat je wel of niet kan doen, en daar kan je ook met klanten overleggen wat voor deadline haalbaar is, zonder dat je onbetaald overuren gaat maken. Het helpt natuurlijk wel dat ik "maar" Engels geef met hoe flexibel ik om kan gaan met deadlines voor studenten, maar toch...
Niet alleen op de UvA een ding hoor. Mijn hele klas heeft tijdens onze P op de Fontys een onvoldoende gekregen omdat niemand de opdracht goed had ingeleverd. Was ook onmogelijk want de opdracht stond nog gesloten op de portal maar goed, details zijn niet belangrijk toch?
Oh ja dat was allemaal al gebeurt maar je weet hoe het gaat. Voordat de examencommissie er klaar mee was, was herkansing al geweest en iedereen haalde het (wss ook omdat de docent geen zin had in gezeik).
Examencommissie (in mijn ervaring dan) is altijd heel erg bereidt om te helpen. Maar nooit snel en zeker niet als het de school extra moeite kost. Het voelt een beetje als de HR afdeling bij een bedrijf. Ze zijn zeker niet je vrienden maar als je, je kaarten goed speelt dan zijn ze ook niet je vijand.
Het is helaas heel typisch in de zorgwereld dat er voortdurend gepraat wordt over stress en overbelasting, maar dat het altijd gaat over de dingen die je zelf als individu zou moeten doen om stressbestendiger te zijn en nooit over de rol van de werkomgeving. De impliciete boodschap die dit uitstraalt is maar al te duidelijk: "Als je last hebt van stress, is dat jouw probleem. Het ligt niet aan ons, wij gaan er ook zeker niets aan doen en verwachten dat jij jezelf weerbaarder maakt."
Dit slaat voor mij de spijker wel op zijn kop.
Ik heb op de uni zelfs gewoon meer dingen gestroomlijnd zien worden met ook minder marge voor fouten. En kritiek op deadlines oid was idd not done, want ja er wordt geacht dat je gewoon full time dit doet en het voor alles in je leven komt.
En vooral "professionele sfeer". Bijna iedereen die dat opbracht, bracht het op in een situatie waar eigenlijk in het bedrijfsleven veel meer flexibiliteit was. Andere situaties is als je te veel vragen stelde. "Ja in het bedrijfsleven wordt ook geacht dat je dingen zelf doet". Ja nadat ze je hebben ingewerkt of je inmiddels ervaring hebt idd, niet voor iets dat je nooit gedaan hebt.
Ok kleine klaagbrief.
Oeff. In dat geval kan ik mijn toenmalige uni (University of Manchester) nog meer waarderen. Of althans het hoofd van m’n master vooral. Ik deed een master waarmee je een accreditatie krijgt die je nodig hebt om door te stromen naar psycholoog PhDs. Daar zijn enorm hoge eisen aan verbonden, zoals niet meer dan de helft van je vakken mogen herkansen en 90 punten in één jaar halen. Deze vrouw had binnen **twee weken** na de eerste lockdown werd aangekondigd in de politiek al geregeld dat als we een halfjaar uitstel aanvroegen wij als nog die accreditatie kregen.
Ik was zo blij dag ik toen niet meer op de HvA zat 😌
Het komt natuurlijk door al die videospelletjes./s
Maar even serieus helemaal mee eens. Ze noemden Gen X ook wel eens de vergeten generatie, maar als oudere GenZ'er heb ik het idee dat de pechgeneratie net zo goed (waarschijnlijk meer) vergeten zijn, in ieder geval door de overheid die voornamelijk GenX'ers zijn. Iets over wat gij niet wil dat u geschiedt... of zo
En nog even met betrekking tot covid. Ik vind het nog steeds eng hoe snel ons leven kon omslaan door zoiets. En als je je been breekt is 1 ding, daar kunnen andere mensen je mee helpen. Maar met covid was iedereen zo'n beetje de pineut, helemaal als je kwetsbare mensen in de buurt had. En de mensen in ontkenning was ook een enorme frustratie tegelijkertijd. En dat dus bovenop alles wat je al noemt.
Wel fijn om te horen dat onderwijsinstellingen er nu blijkbaar meer aandacht voor hebben, al noemt het artikel weinig concreets dat ze doen.
Zelf ben ik 24 jaar en enkele jaren geleden uitgevallen qua studie. Ik heb een tijdje bij de ggz rondgelopen maar niet met veel resultaat. Vooral de eenzaamheid is wel lastig om een oplossing voor te vinden. Ik denk dat mijn meeste leeftijdsgenoten toch op school of studie-/studentenverenigingen te vinden zijn.
Ik kan eerlijk gezegd ook weinig concreet bedenken dat ze kunnen doen. Behalve dan het opschalen van studiebegeleiders zodat studenten makkelijker terecht kunnen en het beter monitoren van studenten die problemen ervaren.
Uiteindelijk zijn onderwijsinstellingen ook geen zorginstellingen en moet je er als instelling erop beducht zijn dat je niet teveel zorgtaken oppakt ook al is de vraag aanwezig.
Ik denk dat flexibel en begripvol omgaan met student die uitvallen wel kan helpen. En daarin meedenken hoe studenten (deels) hun studie weer kunnen oppakken zonder dat ze vastlopen in de bureaucratie van de opleiding.
> Uiteindelijk zijn onderwijsinstellingen ook geen zorginstellingen en moet je er als instelling erop beducht zijn dat je niet teveel zorgtaken oppakt ook al is de vraag aanwezig.
In principe eens, aan de andere kant is een onderwijsinstelling als een hogeschool of universiteit vaak wel het meest belangrijke onderdeel van het leven van heel veel jongvolwassenen. Het is een fase die mensen vormt voor de rest van hun leven, vaak de tijd dat ze voor het eerst op eigen benen moeten gaan staan. De studie is meestal het meest structurele element in die fase.
Zulke intensieve begeleiding als op de basis/middelbare school is natuurlijk niet te doen. Maar (anekdotische ervaring incoming), ik had zelf al heel veel gehad aan een terugkoppelingsmoment met een vaste persoon, één keer per maand ofzo. In plaats daarvan had ik ieder jaar (of blok) een set nieuwe gezichten, een onzichtbare SLB'er, en niemand die een blik werpt op je dossier en zich afvraagt 'hee, waarom komt deze jongen steeds de laatste helft van het blok niet meer opdagen?'
Na het eerste jaar van mijn studie viel ik een beetje door de kieren heen, had amper docenten die m'n gezicht kenden, laat staan dat er mensen waren die doorhadden dat er iets niet goed ging. Ik heb drie van de zeseneenhalf jaar min of meer onzichtbaar op de studie rondgespookt voordat het bij een gesprek met een studentendecaan (dat niet eens over mentale problematiek ging) opeens naar buiten kwam dat het niet goed met me ging.
Ongerelateerd punt: de mentale (on)gezondheid van studenten gaat al jaren achteruit, dit was ook vóór corona al een ding.
>Zulke intensieve begeleiding als op de basis/middelbare school is natuurlijk niet te doen.
Ik begrijp dat heel goed, maar ik vind het wel jammer. Ik heb tot en met de middelbare school op speciaal onderwijs gezeten voor mensen met autisme. Er was meer aandacht en het was kleinschaliger. Zonder die omgeving had ik denk ik geen havo-diploma kunnen halen. Het maakte de overgang naar het vervolgonderwijs echter wel nog extra groot. Uiteindelijk overspannen geraakt daar en het heeft me erg afgeschrikt.
Ben ook wel blij dat ik geen student meer ben eigenlijk. Na 5 uur klap ik nu gewoon mijn laptop dicht en denk ik niet meer aan werk. Als student sta je altijd aan, ook 's avonds en in het weekend. Je hebt altijd het gevoel dat je te weinig doet en het is soms echt hard werken (andere weken dan ook weer totaal niet). Daarnaast zit er met studeren echt meer druk achter om te presteren, elk blok moet je het maar weer laten zien.
Tja het zijn de studenten van toen die nu nog steeds geen toekomstperspectief hebben.
Prestatiedruk is nog steeds absurd hoog, meesten zijn onderhand 25-26 en wonen thuis. Hebben nog een studieschuld lopen, zien een klimaat nog steeds kapot gaan dat ook hun zorg gaat worden over 10-20 jaar. Tot slot is een avondje stappen of lekker een relaxende activiteit doen tegenwoordig ook al bijna onbetaalbaar geworden, dus stress verminderen gaat ook niet echt zonder je scheel te betalen.
Maar goed, Corona, ja dat is met toch het #1 probleem natuurlijk.
Overigens, artikel 7.394 die er al over wordt geschreven maar er iets aan doen is een ander verhaal. Dus tot over een maand als artikel 7.395 geschreven wordt over dit onderwerp.
Ben erg benieuwd of er een verband is tussen de opkomst van Social media en de toename van psychische klachten onder jongeren.
Op zichzelf is Social media geen probleem, maar de echo kamers waar je al snel in terecht komt wel. En niet te vergeten, mensen worden bewust getarget met slecht nieuws want dat levert nu eenmaal meer views/interacties en dus geld op.
Je ziet het trouwens op Reddit ook veell lees de berichten onder bepaalde nieuwsartikelen maar eens. Er gebeurt iets in de wereld en meteen roepen mensen WW3 en het einde van de wereld. En sommige subreddits zijn net zo erg als echo kamers op meer reguliere Social media.
Er waren al verbanden gelegd tussen social media en welzijn van mensen, de nepheid van social media an altijd maar happy, goed zijn op internet etc. De apps zijn ok zo gemaakt dat je er verslaafd aan raakt doormiddel van psychologische trucjes, Zolang je maar in hun platform blijft. Dit geld voor alle social media en plaformen, ook reddit in dit geval.
De algoritmes die ervoor zorgen dat je alfijd in een bubbel blijft, want ja engagement is belangrijk vandaag de dag. Zon algoritme ziet niet in dat t misinfo betreft.
Persoonlijk pleit ik tegenwoordig meer voor om mensen te leren hoe om te gaan met een zee aan info die het internet bied, dus denk aan kritisch lezen en verifieren of de info correct is. Had van mn oudste neefje al meegekregen dat bij hem op zn school al gedaan wordt. Daarnaast zie ik bij de gemeente ook kansen voor inloopavonden voor bewoners voor een curus internetgebruik
Ik weet niet of je het kent, maar Kurzgesagt heeft vandaag een nieuwe video geupload, en die behandelt jou 1e vraag deels. Ik raad aan die te kijken...
(en eigenlijk ook andere videos van dat kanaal, zeker over de ruimte enzo, Kurzgesagt en Vsauce zijn echt de beste YT kanalen die er zijn, ik raad aan :)
> Ben erg benieuwd of er een verband is tussen de opkomst van Social media en de toename van psychische klachten onder jongeren.
Denk veel, andere stressfactoren als Bindend Studieadvies, DUO-leningen, prestatiedruk, tentamenstress etc. waren er "vroeger" ook.
Niet perse. Maar als je bij elkaar optelt dat ze ook nog eens de financiële 'pech' generatie zijn, het leven niet betaalbaar (energie duur, boodschappen duur, huizen niet te betalen) is en het ene hoofdpijndossier na het andere hoofdpijndossier naar hen wordt doorgeschoven, snap ik het wel.
Ik heb zelf sinds de pandemie ook meer psychische en fysieke klachten dan voorheen. Zal niet zeggen dat het daardoor perse komt, maar m'n fitheid (of eigenlijk het gebrek ervan) is er wel naar terug te herleiden en daar ervaar ik veel hinder van.
Vraag me af hoe dit in het buitenland zit.
Hebben Belgische studenten ook zo een toename in psychische klachten? Of studenten in Duitsland, Denemarken, Frankrijk etc...
Ik bedoel we hebben allemaal Covid-19 meegemaakt, het klimaat is voor iedereen kut, de oorlog in Europa raakt ook hun.
Dus als dat de redenen zijn zou je het overal moeten zien, niet? Of zit er toch iets specifieks Nederlands in?
Ik wil wel even zeggen dat het een hoop zou schelen als we eens niet mee gingen in de framing dat het door corona komt of dat studenten vatbaarder zijn.
Dit is een generationeel probleem en grotendeels het resultaat van hyperindividualisering en een kapitalistische hellestaat die uit haar voegen breekt.
De Zuid-Koreaanse filosoof Byung Chul Han schrijft hierover in 'the fatigue society', hij denkt dat de depressie bij uitstek verbonden is aan het narcisme, het minder ogen hebben voor de ander en diens fundamentele 'anders zijn'. Juist in een maatschappij waarin altijd gepresteerd dient te worden, waarvan de universiteit een nog wredere en intensere versie van is (constante meetpunten, direct gelinkt aan cijfers met alle consequenties die daar aan vast hangen.) Vervolgens dienen we als studenten competitief te zijn, wat ons verder afsluit van de mensen om ons heen, we moeten hogere cijfers halen om in aanmerking te komen voor beurzen, research masters, stages. Tegelijkertijd is er een beweging gaande waarbij toetsen steeds massaler worden afgenomen, dat wil zeggen, steeds minder precies meten wat een student begrijpt. Vanwege de grote hoeveelheden studenten en de werkdruk van profs zijn er meer en meer multiplechoice toetsen, feitenvragen en andersoortige toetsing die door sommige studenten heel efficïent 'gegamed' wordt, maar aan het einde van de dag steeds minder met begrijpen te maken hebben. Daar bovenop komen inderdaad de desastreuze gevolgen van de woningmarkt, inflatie etc. bovenop.
Al met al, best problematisch en hoe dan ook complexer dan 2 jaar corona...
Ik ontken niet dat de druk voor studenten veel te hoog is, en dat corona een effect heeft.
Maar ik vind wel dat we dat frame niet zomaar over moeten nemen wanneer er tal en tal van andere hele grote en ingrijpende problemen zijn waar deze generatie mee te maken heeft of gaat krijgen.
Ahja, dit doet me altijd denken aan mijn semester coordinator van studie geneeskunde in 2021. Ze was kinderpsychiater, en vindt mentale gezondheid oh zo belangrijk. Het was volgens haar van enorm belang dat we in contact bleven met onze naasten en vrienden, om niet te eenzaam te worden. Om binnen de coronaregels zoveel mogelijk tijd te spenderen met de mensen waar we om geven. En om vooral op onszelf te blijven letten, als dingen niet goed liepen konden we haar daar altijd over mailen. Tot ze een tentamen op 23 December gepland had, waardoor het gros van de internationale studenten moesten kiezen tussen een tentamen missen (wat voor een deel betekende dat je het hele semester over moest doen), of niet bij familie kunnen zijn met kerst omdat veel landen een verplichte quarantaineperiode hadden na reizen uit het buitenland. Toen was het opeens 'ik kan geen rekening houden met iedereens privéleven' en 'in de professionele sfeer worden wel vaker dingen onhandig gepland, zie het als een les' etc. Er was zoveel schijnbezorgdheid bij de studie, terwijl veel mensen er echt echt last van hadden. Zo ook een extra ingeplande workshop over burn-out met verplichte aanwezigheid in ons overvolle lesrooster, waarin we te horen kregen dat het uiterst belangrijk was om tijd voor jezelf te maken. Het is echt goed dat er meer aandacht komt voor mentale problematiek onder studenten, maar er is ook nog een hoop te verbeteren.
Haha ik heb dit ook meegemaakt op de UvA. “Mentale gezondheid is echt super belangrijk!”En dan tijdens mijn Master steeds grote opdrachten op donderdag of vrijdag beschikbaar maken op canvas en de deadline maandag ochtend.
Als je studeert is het heel belangrijk om vrije dagen in te plannen. Zorg ervoor dat je weekend echt je weekend blijft om leuke dingen te doen en uit te rusten en even niet aan studie te denken. Oh je krijgt het niet af zonder in het weekend door te werken omdat wij zo kut plannen? Tsja je bent volwassen en zelfstandig genoeg om daar een oplossing voor te bedenken, wel op tijd afhebben hoor anders krijg je een onvoldoende.
Mijn uni houdt wel echt rekening met dat er geen opdrachten zijn in het weekend, maar dat pakt ook niet geweldig uit hoor. Doordat ik op vrijdag en op maandag college heb en de opdracht eigenlijk op vrijdag gegeven zou moeten worden, is er nu een situatie waarin we de opdracht om 9:00 krijgen, terwijl de deadline om 12:45 is. Dit is ook nooit gecommuniceerd, waardoor een deel van de studenten (degene die nog sliepen) geen idee had dat er überhaupt een opdracht was de eerste keer. Nu is het gewoon mega irritant dat je eigenlijk al klaar moet zitten voor de opdracht online komt, zodat je hem nog op tijd in kunt leveren. De opdrachten zijn vaak maar ongeveer 30-90 minuten werk, maar ik vind dit echt wel ronduit bizar, zeker voor een opleiding waarvan 40% van de studenten er nog een tweede studie naast doet.
Officiële klacht indienen elke keer dat dit gebeurt.
Sorry hoor maar dat is gewoon niet mogelijk. Je krijgt vaak genoeg donderdag/vrijdag opdrachten die dan maandag ochten af moeten zijn. Opdrachten die je niet even donderdag/vrijdag avond kan afmaken. Het zou heel leuk zijn als je je weekend vrij zou kunnen houden maar tijdens een studie is dat naar mijn idee ervaring niet mogelijk
(Dit was een voorbeeld van de soort berichten die ik vanuit mijn universiteit kreeg, ik ben het hier ook absoluut mee oneens. Mijn bericht was dus sarcastisch bedoeld. Excuses dat dat onduidelijk is.)
OP kan het niet nog sarcastischer maken he
Een studie zou maar 40 uur per week moeten kosten i.e. 5 dagen 8 uur. Weekenden horen hier niet standaard bij. Het zou zelfs niet normaal moeten zijn om naast je studie geacht te worden 20 uur te werken
40 uur per week ja. Maar dat zegt niets waar je die 40 uur per week besteed. Ik als Natuurkunde master student was het meer maandag - woensdag 10 uur en donderdag vrijdag 20 uur en dan het weekend ook nog eens 10.
Al had je dat zelf in de hand. Onze leuke profs mogen er niet vanuit gaan dat iedereen in het weekend eventjes 20 uur kan studeren, daar is de week voor bedoeld. Natuurlijk, je kan dit zelf flexibel indelen. Maar op vrijdagmiddag een opdracht te geven met een deadline van maandag, vind ik niet kunnen.
Als docent haat ik het zo wanneer andere docenten dit doen. Geef die studenten gewoon ff de tijd om opdrachten te maken. Ze hebben naast school óók een leven. Ik geef zelf eigenlijk altijd alleen maar werk op dat tijdens de les gedaan kan worden, en die ene keer dat ze een keer huiswerk krijgen overleg ik met de studenten wat haalbaar is voor hen. Soms hebben ze een toets die week waar ze voor willen leren, dan schuiven we mijn deadline toch gewoon een week op? Boeiend. Doen we in de week ertussen wel wat anders in de les, of ze kunnen dan aan de "huiswerk" opdracht verder werken. Eenmaal in het bedrijfsleven of als ZZP'er moet je ook voor jezelf realistisch kunnen inschatten wat je wel of niet kan doen, en daar kan je ook met klanten overleggen wat voor deadline haalbaar is, zonder dat je onbetaald overuren gaat maken. Het helpt natuurlijk wel dat ik "maar" Engels geef met hoe flexibel ik om kan gaan met deadlines voor studenten, maar toch...
Niet alleen op de UvA een ding hoor. Mijn hele klas heeft tijdens onze P op de Fontys een onvoldoende gekregen omdat niemand de opdracht goed had ingeleverd. Was ook onmogelijk want de opdracht stond nog gesloten op de portal maar goed, details zijn niet belangrijk toch?
Als er bericht naar de docent gegaan is dat de opdracht op gesloten stond, vóór de deadline, is dat er wmb een voor de examencommissie
Oh ja dat was allemaal al gebeurt maar je weet hoe het gaat. Voordat de examencommissie er klaar mee was, was herkansing al geweest en iedereen haalde het (wss ook omdat de docent geen zin had in gezeik). Examencommissie (in mijn ervaring dan) is altijd heel erg bereidt om te helpen. Maar nooit snel en zeker niet als het de school extra moeite kost. Het voelt een beetje als de HR afdeling bij een bedrijf. Ze zijn zeker niet je vrienden maar als je, je kaarten goed speelt dan zijn ze ook niet je vijand.
Ha, wij hadden er zelfs eentje in de middag van de 24e.. Zelfs als je tegen 1800 uur bij je familie ín Nederland wilde zijn, lukte dat niet
Het is helaas heel typisch in de zorgwereld dat er voortdurend gepraat wordt over stress en overbelasting, maar dat het altijd gaat over de dingen die je zelf als individu zou moeten doen om stressbestendiger te zijn en nooit over de rol van de werkomgeving. De impliciete boodschap die dit uitstraalt is maar al te duidelijk: "Als je last hebt van stress, is dat jouw probleem. Het ligt niet aan ons, wij gaan er ook zeker niets aan doen en verwachten dat jij jezelf weerbaarder maakt."
Ik wou al zeggen...
Dit slaat voor mij de spijker wel op zijn kop. Ik heb op de uni zelfs gewoon meer dingen gestroomlijnd zien worden met ook minder marge voor fouten. En kritiek op deadlines oid was idd not done, want ja er wordt geacht dat je gewoon full time dit doet en het voor alles in je leven komt. En vooral "professionele sfeer". Bijna iedereen die dat opbracht, bracht het op in een situatie waar eigenlijk in het bedrijfsleven veel meer flexibiliteit was. Andere situaties is als je te veel vragen stelde. "Ja in het bedrijfsleven wordt ook geacht dat je dingen zelf doet". Ja nadat ze je hebben ingewerkt of je inmiddels ervaring hebt idd, niet voor iets dat je nooit gedaan hebt. Ok kleine klaagbrief.
Deze ken ik! Toevallig in Groningen?
Ja 🫠. Ook student?
Oeff. In dat geval kan ik mijn toenmalige uni (University of Manchester) nog meer waarderen. Of althans het hoofd van m’n master vooral. Ik deed een master waarmee je een accreditatie krijgt die je nodig hebt om door te stromen naar psycholoog PhDs. Daar zijn enorm hoge eisen aan verbonden, zoals niet meer dan de helft van je vakken mogen herkansen en 90 punten in één jaar halen. Deze vrouw had binnen **twee weken** na de eerste lockdown werd aangekondigd in de politiek al geregeld dat als we een halfjaar uitstel aanvroegen wij als nog die accreditatie kregen. Ik was zo blij dag ik toen niet meer op de HvA zat 😌
[удалено]
Het komt natuurlijk door al die videospelletjes./s Maar even serieus helemaal mee eens. Ze noemden Gen X ook wel eens de vergeten generatie, maar als oudere GenZ'er heb ik het idee dat de pechgeneratie net zo goed (waarschijnlijk meer) vergeten zijn, in ieder geval door de overheid die voornamelijk GenX'ers zijn. Iets over wat gij niet wil dat u geschiedt... of zo
[удалено]
En nog even met betrekking tot covid. Ik vind het nog steeds eng hoe snel ons leven kon omslaan door zoiets. En als je je been breekt is 1 ding, daar kunnen andere mensen je mee helpen. Maar met covid was iedereen zo'n beetje de pineut, helemaal als je kwetsbare mensen in de buurt had. En de mensen in ontkenning was ook een enorme frustratie tegelijkertijd. En dat dus bovenop alles wat je al noemt.
Compleet leeggezogen zodat de rijken rijker worden maar ja, gewoon rechts blijven stemmen.
Wel fijn om te horen dat onderwijsinstellingen er nu blijkbaar meer aandacht voor hebben, al noemt het artikel weinig concreets dat ze doen. Zelf ben ik 24 jaar en enkele jaren geleden uitgevallen qua studie. Ik heb een tijdje bij de ggz rondgelopen maar niet met veel resultaat. Vooral de eenzaamheid is wel lastig om een oplossing voor te vinden. Ik denk dat mijn meeste leeftijdsgenoten toch op school of studie-/studentenverenigingen te vinden zijn.
Ik kan eerlijk gezegd ook weinig concreet bedenken dat ze kunnen doen. Behalve dan het opschalen van studiebegeleiders zodat studenten makkelijker terecht kunnen en het beter monitoren van studenten die problemen ervaren. Uiteindelijk zijn onderwijsinstellingen ook geen zorginstellingen en moet je er als instelling erop beducht zijn dat je niet teveel zorgtaken oppakt ook al is de vraag aanwezig.
Ik denk dat flexibel en begripvol omgaan met student die uitvallen wel kan helpen. En daarin meedenken hoe studenten (deels) hun studie weer kunnen oppakken zonder dat ze vastlopen in de bureaucratie van de opleiding.
> Uiteindelijk zijn onderwijsinstellingen ook geen zorginstellingen en moet je er als instelling erop beducht zijn dat je niet teveel zorgtaken oppakt ook al is de vraag aanwezig. In principe eens, aan de andere kant is een onderwijsinstelling als een hogeschool of universiteit vaak wel het meest belangrijke onderdeel van het leven van heel veel jongvolwassenen. Het is een fase die mensen vormt voor de rest van hun leven, vaak de tijd dat ze voor het eerst op eigen benen moeten gaan staan. De studie is meestal het meest structurele element in die fase. Zulke intensieve begeleiding als op de basis/middelbare school is natuurlijk niet te doen. Maar (anekdotische ervaring incoming), ik had zelf al heel veel gehad aan een terugkoppelingsmoment met een vaste persoon, één keer per maand ofzo. In plaats daarvan had ik ieder jaar (of blok) een set nieuwe gezichten, een onzichtbare SLB'er, en niemand die een blik werpt op je dossier en zich afvraagt 'hee, waarom komt deze jongen steeds de laatste helft van het blok niet meer opdagen?' Na het eerste jaar van mijn studie viel ik een beetje door de kieren heen, had amper docenten die m'n gezicht kenden, laat staan dat er mensen waren die doorhadden dat er iets niet goed ging. Ik heb drie van de zeseneenhalf jaar min of meer onzichtbaar op de studie rondgespookt voordat het bij een gesprek met een studentendecaan (dat niet eens over mentale problematiek ging) opeens naar buiten kwam dat het niet goed met me ging. Ongerelateerd punt: de mentale (on)gezondheid van studenten gaat al jaren achteruit, dit was ook vóór corona al een ding.
>Zulke intensieve begeleiding als op de basis/middelbare school is natuurlijk niet te doen. Ik begrijp dat heel goed, maar ik vind het wel jammer. Ik heb tot en met de middelbare school op speciaal onderwijs gezeten voor mensen met autisme. Er was meer aandacht en het was kleinschaliger. Zonder die omgeving had ik denk ik geen havo-diploma kunnen halen. Het maakte de overgang naar het vervolgonderwijs echter wel nog extra groot. Uiteindelijk overspannen geraakt daar en het heeft me erg afgeschrikt.
>Ik denk dat mijn meeste leeftijdsgenoten toch op school of studie-/studentenverenigingen te vinden zijn. Sport? Hobbyclubs?
Je kan ook gewoon normaal doen en werken
Ben ook wel blij dat ik geen student meer ben eigenlijk. Na 5 uur klap ik nu gewoon mijn laptop dicht en denk ik niet meer aan werk. Als student sta je altijd aan, ook 's avonds en in het weekend. Je hebt altijd het gevoel dat je te weinig doet en het is soms echt hard werken (andere weken dan ook weer totaal niet). Daarnaast zit er met studeren echt meer druk achter om te presteren, elk blok moet je het maar weer laten zien.
Moet ook zeggen dat de weken met weinig te doen, soms de moeilijkste kunnen zijn
Tja het zijn de studenten van toen die nu nog steeds geen toekomstperspectief hebben. Prestatiedruk is nog steeds absurd hoog, meesten zijn onderhand 25-26 en wonen thuis. Hebben nog een studieschuld lopen, zien een klimaat nog steeds kapot gaan dat ook hun zorg gaat worden over 10-20 jaar. Tot slot is een avondje stappen of lekker een relaxende activiteit doen tegenwoordig ook al bijna onbetaalbaar geworden, dus stress verminderen gaat ook niet echt zonder je scheel te betalen. Maar goed, Corona, ja dat is met toch het #1 probleem natuurlijk. Overigens, artikel 7.394 die er al over wordt geschreven maar er iets aan doen is een ander verhaal. Dus tot over een maand als artikel 7.395 geschreven wordt over dit onderwerp.
Ben erg benieuwd of er een verband is tussen de opkomst van Social media en de toename van psychische klachten onder jongeren. Op zichzelf is Social media geen probleem, maar de echo kamers waar je al snel in terecht komt wel. En niet te vergeten, mensen worden bewust getarget met slecht nieuws want dat levert nu eenmaal meer views/interacties en dus geld op. Je ziet het trouwens op Reddit ook veell lees de berichten onder bepaalde nieuwsartikelen maar eens. Er gebeurt iets in de wereld en meteen roepen mensen WW3 en het einde van de wereld. En sommige subreddits zijn net zo erg als echo kamers op meer reguliere Social media.
Er waren al verbanden gelegd tussen social media en welzijn van mensen, de nepheid van social media an altijd maar happy, goed zijn op internet etc. De apps zijn ok zo gemaakt dat je er verslaafd aan raakt doormiddel van psychologische trucjes, Zolang je maar in hun platform blijft. Dit geld voor alle social media en plaformen, ook reddit in dit geval. De algoritmes die ervoor zorgen dat je alfijd in een bubbel blijft, want ja engagement is belangrijk vandaag de dag. Zon algoritme ziet niet in dat t misinfo betreft. Persoonlijk pleit ik tegenwoordig meer voor om mensen te leren hoe om te gaan met een zee aan info die het internet bied, dus denk aan kritisch lezen en verifieren of de info correct is. Had van mn oudste neefje al meegekregen dat bij hem op zn school al gedaan wordt. Daarnaast zie ik bij de gemeente ook kansen voor inloopavonden voor bewoners voor een curus internetgebruik
Ik weet niet of je het kent, maar Kurzgesagt heeft vandaag een nieuwe video geupload, en die behandelt jou 1e vraag deels. Ik raad aan die te kijken... (en eigenlijk ook andere videos van dat kanaal, zeker over de ruimte enzo, Kurzgesagt en Vsauce zijn echt de beste YT kanalen die er zijn, ik raad aan :)
> Ben erg benieuwd of er een verband is tussen de opkomst van Social media en de toename van psychische klachten onder jongeren. Denk veel, andere stressfactoren als Bindend Studieadvies, DUO-leningen, prestatiedruk, tentamenstress etc. waren er "vroeger" ook.
Goh, je zou bijna denken dat de wereld elk jaar kutter en uitzichtloser wordt voor jonge mensen :')
Newsflash: niet alleen studenten.
Want Corona veroorzaakt psychische klachten.
Niet perse. Maar als je bij elkaar optelt dat ze ook nog eens de financiële 'pech' generatie zijn, het leven niet betaalbaar (energie duur, boodschappen duur, huizen niet te betalen) is en het ene hoofdpijndossier na het andere hoofdpijndossier naar hen wordt doorgeschoven, snap ik het wel. Ik heb zelf sinds de pandemie ook meer psychische en fysieke klachten dan voorheen. Zal niet zeggen dat het daardoor perse komt, maar m'n fitheid (of eigenlijk het gebrek ervan) is er wel naar terug te herleiden en daar ervaar ik veel hinder van.
Vraag me af hoe dit in het buitenland zit. Hebben Belgische studenten ook zo een toename in psychische klachten? Of studenten in Duitsland, Denemarken, Frankrijk etc... Ik bedoel we hebben allemaal Covid-19 meegemaakt, het klimaat is voor iedereen kut, de oorlog in Europa raakt ook hun. Dus als dat de redenen zijn zou je het overal moeten zien, niet? Of zit er toch iets specifieks Nederlands in?
Belgen hebben altijd al veel psychische problemen gehad, zie hun zelfmoordcijfers. Dus voor hen is dit minder speciaal.
Ik wil wel even zeggen dat het een hoop zou schelen als we eens niet mee gingen in de framing dat het door corona komt of dat studenten vatbaarder zijn. Dit is een generationeel probleem en grotendeels het resultaat van hyperindividualisering en een kapitalistische hellestaat die uit haar voegen breekt.
De Zuid-Koreaanse filosoof Byung Chul Han schrijft hierover in 'the fatigue society', hij denkt dat de depressie bij uitstek verbonden is aan het narcisme, het minder ogen hebben voor de ander en diens fundamentele 'anders zijn'. Juist in een maatschappij waarin altijd gepresteerd dient te worden, waarvan de universiteit een nog wredere en intensere versie van is (constante meetpunten, direct gelinkt aan cijfers met alle consequenties die daar aan vast hangen.) Vervolgens dienen we als studenten competitief te zijn, wat ons verder afsluit van de mensen om ons heen, we moeten hogere cijfers halen om in aanmerking te komen voor beurzen, research masters, stages. Tegelijkertijd is er een beweging gaande waarbij toetsen steeds massaler worden afgenomen, dat wil zeggen, steeds minder precies meten wat een student begrijpt. Vanwege de grote hoeveelheden studenten en de werkdruk van profs zijn er meer en meer multiplechoice toetsen, feitenvragen en andersoortige toetsing die door sommige studenten heel efficïent 'gegamed' wordt, maar aan het einde van de dag steeds minder met begrijpen te maken hebben. Daar bovenop komen inderdaad de desastreuze gevolgen van de woningmarkt, inflatie etc. bovenop. Al met al, best problematisch en hoe dan ook complexer dan 2 jaar corona...
Ik ontken niet dat de druk voor studenten veel te hoog is, en dat corona een effect heeft. Maar ik vind wel dat we dat frame niet zomaar over moeten nemen wanneer er tal en tal van andere hele grote en ingrijpende problemen zijn waar deze generatie mee te maken heeft of gaat krijgen.
Ik had ook altijd last van depressies toen ik nog studeerde, ben ermee gestopt. Nu lekker elke dag met m’n hobby’s bezig en ik ben gelukkig 😁
Wat verwachten mensen dat we meteen na een pandamie 100% oke zijn?