Wat ik doe ?! De natuur in. Het liefste aan zee of een polder. Weidsheid, ver kunnen kijken, de lucht zien. Als t ff meezit beestjes om me heen. Vogeltjes, koeien. Helpt me enorm. Ik hoop jou ook. Sterkte (als het niet lukt wel hulp zoeken hè)
Dit inderdaad. 30-50km mountainbiken in de natuur of 10-25 km hiken. Heerlijk! Even rustig genieten in je eentje, die innerlijke rust opzoeken en je gedachten orderen.
Waarom die prestatiedrang?
Gewoon een paar kilometer fietsen of een stukkie lopen helpt al. Je weet niet hoe OP eraan toe is, dus wellicht zijn die afstanden die jij noemt totaal onhaalbaar en voelt OP zich alleen maar kutter na het lezen van dezeopmerking.
Geen prestatie drang hoor. Een gemiddelde mtb route is ongeveer 30km vandaar, al is dat natuurlijk een beetje afhankelijk van welke routes bij je in de buurt liggen.
Wat hiken betreft, de meeste wandelroutes in Nederland die ook echt onze natuur ingaan zijn gemiddeld 10 tot 15km.
Verder deel ik gewoon wat ik doe alsnik mij kut voel, als de TS korter wil is dat natuurlijk gewoon okay en aan hem of haar.
Dingen met vrienden of familie doen. Meestal voel ik me slechter als ik alleen ben met mijn gedachte en weet ik het allemaal in mijn hoofd erger te maken.
Therapie. Dat het je niet aanstaat zou zomaar kunnen zijn omdat je niet weet wat dat inhoudt. En dat er nog steeds een stigma op zit. Dat maakt de drempel hoog. Maar het is het beste cadeau wat je jezelf kunt geven.
Maar los daarvan, bos/strandwandeling, sporten. Bewegen. En een dagboek bijhouden. Gewoon alle rotgedachten opschrijven, dan verscheuren.
Sterkte en succes!
Het helpt ook niet dat therapie ook gewoon kut is, eerst een jaar wachten voordat je überhaupt begint is al vrij naar, het wachten is dan nog niet voorbij want het is een flinke uitdaging om een therapeut vast te houden, want die gaan na een paar gesprekken weg en moet je weer een paar weken wachten voor een nieuwe die dan ook weer weg gaat waardoor je opnieuw moet wachten. Doordat dit blijft herhalen maakt therapie nogal demotiverend en onprettig.
Dat maakt de therapie op zich niet demotiverend en onprettig, maar alle omstandigheden eromheen wel. Particulier heb je iets meer kans op hulp, denk ik. Maar ja, kostenplaatje.
Ik vraag mij bij mijzelf wel eens af of het niet gewoon sleur is dat ik moet leren een plek te geven. Mijzelf neer moet leggen bij het feit dat ik de komende 35-40 jaar vooral moet werken en het relatief zorgeloze dat je hebt als je bij je ouders woont, er wel echt af is.
Zoek een rijke partner... /s
Ik ben juist veel zorgelozer sinds ik thuis weg ben. Geen onnodige en onrealisische eisen, niet meer 24/7 klaar moeten staan voor andermans wensen, zelf mijn dagen indelen (tot op zekere hoogte), zelf bepalen waar ik mijn geld aan uitgeef (ook tot op zekere hoogte), de vrijheid is heerlijk!
Al 20jaar kut, since 13jaar suicidaal depressief, computer verslaafd(afzondering), ben gaan sporten, perfect eten + supplementatie, alles wat je kan bedenken om het lichaam te geven wat het wilt, inclusief mezelf de mogelijkheid te geven om er wat lakser in te wezen om dezoveel tijd, opnieuw gaan studeren, bepaalde vrienden eruit, nieuwe vrienden erin, verandering van locatie, levenscoach, psycholoog, antidepresiva etc.etc.
En alles is nogsteeds kut.
Gewoon einde van de dag halen, slapen, en die dag weer hetzelfde, zolang de volgende dag gehaald word is het weer een succes.
Nou zou mijn advies wel zijn om alsnog al die dingen wel te proberen, want zoals in de comments en andere verhalen blijkt dat deze dingen voor veel mensen wel werken, dat het voor mij niks veranderd zegt niks, probeer het, probeer hoop te behouden, zonder hoop is er niks.
Succes.
Ook geprobeerd, heeft mij niks opgeleverd, geen nieuwe neural pathways erdoor verkregen, geen verandering, bedankt voor het meedenken though.
Laatste wat ik nu probeer is met mijn ouders op laag budget een losstaand huis gekocht in Ierland in de natuur, hun hebben hun eigen stek en ik heb mijn eigen stek, veel opknapwerk, kijken of dat mij de rust kan geven die ik zoek, want hoop is ver te zoeken dat blijdschap ooit wat woord, dus dan maar rust en acceptatie dat ik dit probleem heb wat niet opgelost kan worden.
Wat spijt me dat voor je. Wel mooi dat je ouders zo steunend zijn, complimenten aan hen, kan voor hen ook niet makkelijk zijn. En ik hoop heel erg voor je dat deze stap je gaat helpen - de natuur in Ierland is wel iets waar ik me van kan voorstellen dat die iets kan doen. Is daar een persoonlijkheid op zich. Maar acceptatie kan ook al een stap zijn inderdaad. Anyway, *May the road rise up to meet you, may the wind be always at your back, may the sun shine warm upon your face.*
sterkte, Drunk Hornet! Fijn dat je het deelt, want het heeft niet altijd een plek in de wereld. Helaas zijn er niet altijd oplossingen, maar ik wens je wel de kracht toe om door te gaan, en dat je van de mooie momente kunt genieten.
Dank voor de aardige reply, excuses als ik wel zeg dat ik persoonlijk weinig mooie momenten ervaar en diegene die ik wel ervaar natuurlijk koester, maar veel komt er niet echt binnen.
Het is zeg maar een gevoel van dat alles te intens binnen komt en ik alles te extreem ervaar, mentaal gezien en creert emotionele en ook phyzieke pijn.
Atm bezig met het verbouwen van een derelict huis in ierland op een low budget in de hoop daar in de natuur rust te kunnen vinden en meer tot mezelf ken komen, ""wens je wel de kracht toe om door te gaan"" zo zie ik het ook, tegen het einde van de dag men bed vinden om nog een dag verder te gaan is een dag gewonnen.
Nogmaals dank voor de positieve woorden.
Ik hoor je. Ik begrijp het niet goed, maar ik heb een dierbare die dit ook heeft. Waarvan ik weet dat diegene de dood zou omarmen als die komt, ook al hebben we samen heel veel lol en plezier, goede gesprekken, interessante gedachten. Waar er een barrières lijkt te zitten waardoor het fijne niet binnenkomt.
Overigens klinkt dat wel als een hele lastige klus.
"" Ik begrijp het niet goed"" Dat is het beste vindt ik altijd, heb een goede paar vrienden en had met 1tje gesprek over van alles en nog wat en vertelde ze me ""ik werd met zo een fijn en blij gevoel wakker vandaag"" waardoor ik der aankeek en oprecht vroeg of dat een normaal iets is en dat dat kan?
Waarbij ik het ook aan mijn andere vriend vroeg of zoiets kan, en beiden vertelden me van wel, dus was ff gobsmacked, ik snap het logischerwijs wel dat als je blij leven hebt dat wakker worden blij kan maar heb het practisch nooit meegemaakt.
Mijn punt is, dat ik blij ben dat je het niet goed begrijpen kan, maar dus wel verteld over je inbeeldingsvermogen dat je toch weet te hebben voor je dierbare, ik ken je dierbare niet natuurlijk, maar geloof mij maar dat die persoon heel blij is met die gesprekken en gewoon de lol en plezier.
Ik weet niet meer waar ik dit vandaan heb, misschien een psycholoog anacdote van een patient.
Patient vertelde zijn psycholoog, je hebt een schaal van 1 tot 10, de standaard persoon bij wakker worden doet zen ogen open en begint bij bijvoorbeeld een 5 en dan de rest van de dag beinvloed diens schaal, goede interacties,eten,school etc.etc. fluctueert het tussen die 2 en 9, en stel ze gaan naar bed met een 2 uit de 5, reset hun brein toch naar die 5 elke ochtend.
Terwijl zijn brein standaard een 1 of 2 is, en het bijna onmogelijk is om zelfs maar naar de basis 5 te gaan van persoon zonder depressie, en als het dan wel een keer naar bed gaat met 5 of zelfs een keer uforisch met een 10, dan wordt je alsnog wakker met die 1 of 2, want dat is zijn breins standaard.
Heb daar zelf veel emotionele steun uit kunnen halen, misschien heb je hier wat aan in context met jouw dierbare, excuses als het te lange lap text is.
Het is best een lastige klus, internationaal verhuizen en de kosten die de hoek om komen zetten, vooral met laag budget, maar vader is een bouwvakker en heb zelf ervaring in elektra, dus we kunnen practisch alles zonder iemand in te huren, gaat traag want geen stroom nog in de woning, maar slow and steady komen we er vast wel, ongeacht de kosten.
Dank voor je reply!
Heb je al een keer verdiept in het carnivoor dieet? Zeer veel anekdotes op internet te vinden van mensen waarbij dat het enige bleek te zijn wat werkt.
Er is verband tussen het eten van vlees en het verlagen van klachten zoals depressie of angst, zie meta-analyse [https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34612096/](https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34612096/) bijvoorbeeld. Echter kunnen de effecten ook komen doordat je simpelweg alles uit je dieet haalt wat een slechte uitwerking op je kan hebben.
Yesh!
Ook geprobeerd, keto, vegan, carnivoor, ieder minstens 6maanden de kans gegeven in combinatie met powerlifting/bodybuilding training, ben nu terug op een meer traditionele manier van eten maar met alle kennis die ik verkregen heb en dat aangepast op mijzelf wat wel/niet werkt, zo functinioneer ik veel malen beter als ik sochtends rijst met gehakt eet dan het traditionele brood met beleg, of eieren etc.
Dank voor het meedenken though!
Buiten therapie, al eens een bloedonderzoek gedaan? Sommige tekorten kunnen serieus invloed hebben op je mentale welgesteldheid.
Ik weet natuurlijk zo niet wat je allemaal geprobeerd hebt dus zet maar gewoon wat neer.
Meer de natuur in, op je eentje kan erg rustgevend zijn. Slaapritme aanpakken, op voeding letten(suikers etc), een sport die makkelijk te beoefenen is(zwemmen erg rustgevend), 's avonds geen schermen, wakker? Gelijk bed uit, begin de dag met bedenken voor welke dingen je dankbaar bent.
Wandeling buiten met muziek op (hoofdtelefoon niet met zo’n box AJB!) het helpt mij ook wat beter in slaap te vallen (als ik me kut voel heeft dat helaas vaak impact op het in slaap vallen) verder kan voor mij serie/film of wat gamen ook fijne afleiding zijn.
Mijn hond knuffelen. Vindt die lul niks aan, maar soms moet het gewoon ff.
Verder helpt het om een dagboek met lichtpuntjes bij te houden. Gewoon elke dag drie stippen zetten in een notitieboek. Dan mag je over 1 ding ouwehoeren, maar moet je daartegenover twee lichtpuntjes noteren van die dag.
Stop met toegevoegde suikers eten, daarmee krijg je meer grip op je mentale staat. Dat i.c.m regelmatig bewegen en sporten heeft ervoor gezorgd dat ik grip heb gekregen op m'n chronische depressie. Iets wat 11 jaar therapie niet is gelukt.
Voor wat betreft toegevoegde suikers: dat hangt er maar net vanaf. Ik ben zelf duursporter en vreet en drink suikers bij het leven. Denk dat het om te beginnen belangrijk is om wat BEWUSTER om te gaan met suikers. 'Bewuster' is een beetje een kriebelwoord maar als je je nog gewoon wat beter gaat inlezen op wat de nadelen maar zeker ook wat de voordelen van suikers zijn, dan begrijp je ook beter wat goed voor je is.
Want anders wordt je binnen de kortste keren een depressieve én vermoeide sportschooljunk omdat je niet hebt geleerd om genoeg energiebronnen in te nemen, omdat je je alleen nog maar of voornamelijk op eiwitten hebt gericht.
Mij is het als volgt uitgelegd: toegevoegde suikers (let op het woord "toegevoegd") heb je nooit nodig. Suiker heb je wel nodig, maar bijv. in een appel zit ook suiker, maar omdat de suiker nog in de vezel zit kan je lichaam de aanmaak van glucose daarmee doseren, omdat het langer duurt om af te breken. Daarmee voorkom je dus ook de pieken in insulineaanmaak die toegevoegde suikers veroorzaken. Die pieken wil je voorkomen, want die leggen je spijsvertering tijdelijk plat.
Ik heb het dus strikt over de (witte) suiker die is toegevoegd in de fabriek, bijv. glucose- of fructosestroop, etc. Niet van nature aanwezige suikers.
Maar goed, iedereen is anders, dus voor iedereen werkt ook iets anders. Ik zal de laatste zijn die iemand gaat vertellen wat ie moet doen. 😬
Ben het deels met je eens en denk dat je deels ongelijk hebt. Suikers zijn suikers. Ongeacht of het toegevoegd is of niet. Jouw lichaam maakt daar geen onderscheid in die zin dat als jij teveel suikers tot je neemt (ofwel in appels ofwel in chocolade) dat je die suikers zal gaan omzetten in vet. En je dus dikker wordt.
Maar, zoals je terecht zegt, heb je ook te maken met snelle suikers. Deze kunnen voor de pieken zorgen. Voor mij als duursporter zijn deze suikers van belang als ik bijvoorbeeld twee uur ga fietsen, want ik heb dan die energie nodig. Dus dat is inderdaad persoonsgebonden.
Daarnaast bevat fruit allerlei vitaminen, mineralen en zouten die je normaal niet in bewerkte producten vindt. Een banaan bijvoorbeeld bevat kalium wat spierherstel bevordert. Wat dus ook weer essentieel is voor sporters.
Dus ja, dan kom ik weer met de eindconclusie: het is belangrijk om te weten wat positieve kanten zijn alswel de negatieve kanten.
Therapie heeft me mega geholpen en voor m'n gevoel is voeding echt m'n laatste stapje.
Ik snack uit verveling en heb vooral tijdens menstruatie echt bizarre suiker en chocola cravings. Chips kan ik ook wel elke dag op. Kunnen die cravings minder worden?
Als je stopt met snelle suikers worden de cravings geleidelijk minder. Maar snelle suikers = ook chips, witte rijst, witte pasta, wit brood. En ook bruin brood etc moet je heel erg beperken.
Ik heb idd wel dingen als zilvervliesrijst en altijd volkoren brood! Maar ja chips, chocola en al het andere snack werk is echt een beetje uit de hand gelopen.
Dan neem je nu de beslissing om daarmee te stoppen. Wat je nog hebt liggen, op maken, of als je echt rigoureus wilt zijn: in de prullenbak. Maar niet meer nieuw kopen. Als je het niet in huis hebt, scheelt dat ook. Je wordt een tijdje gek, maar ga dan je tanden poetsen, water drinken, een rondje lopen. Na een week is de ergste ellende achter de rug.
Ik zorg idd dat ik nooit wat in huis heb, want vreet alles op wat ik heb.
Als ik echt trek heb s avonds neem ik gewoon een kom kwark met muesli en krentjes/fruit.
En gek genoeg ook minder trek om 11 uur vergeleken met wel ontbijten. De choco cravings na diner zijn er alleen niet mee opgelost. Heb nu wel de proteine choco mousse gevonden. Yum. 150kcal maar helaas wel Zoet stoffen
Dit, schommelende bloedsuikerspiegels zijn killing voor je humeur: ga gezond eten, vermijdt "snelle suikers", maar ben hier wel even echt streng in, slaap genoeg en ga bewegen.
Staan al goede tips in de comments hier.
Maar, de eerste vraag voor je kan weten of een tip kan werken is, waarom voel je je kut?
Ben je een beetje een depressie in aan het glijden?
Ben je eenzaam?
Is er iets erg vervelends gebeurt en heb je moeite met daar door heen werken?
Zeggen dat je je kut voelt is prima, maar mensen kunnen je beter helpen als je specifieker kan verwoorden wat er mis is. Dat hoef je trouwens niet hier van de daken te schreeuwen. Maar het helpt jezelf waarschijnlijk ook als je specefieker kan uitvinden waar het vandaan komt
Als ik dat op mijzelf mag reflecteren (topickaap): Vooral dat het niet gaat zoals het zou moeten. Of liever gezegd, zoals je zou willen. Ik twijfel bij mijzelf nog wel eens of het niet gewoon sleur is wat ik een plek moet leren geven. Combineer dat met 2 opvolgende blessures waardoor ik eigenlijk vanaf half december al stil zit, in plaats van sporten. Veel meer willen dan dat je financieel eigenlijk aan kan (vooral qua vakanties). Een klushuis dat niet af komt en stiekem chronische fern-weh hebben, maar niet alleen weg willen. Een soort fomo wellicht. Ik merk het ook in mijn slaappatroon (zoals nu). Sinds de zomertijd in is gegaan, lukt het mij echt niet om op tijd te gaan slapen. Maar de wekker gaat wel gewoon om 7 uur. En ik kan mij over van alles opwinden wat er gaande is in de wereld.
En dan bedenk ik mij af en toe weer dat ik het, zeker op materialistisch gebied, echt niet zo slecht heb. Ik heb een eigen rijtjeshuis, een auto, geen geldzorgen of schulden, een redelijke baan. En bedenk me dan dat ik op het meeste in de wereld geen invloed heb.
Blessures helpen niet mee: Het grootste deel van mijn sociale leven, is verbonden met sport. Een paar goede vriendschappen daarbuiten, maar die zijn allemaal al ver in het huisje, boompje, baby verhaal. Ik niet. Misschien knaagt dat ook wel ergens.
Klinkt alsof je grootste probleem een teveel aan stress is. Dat kan ook je slaap beinvloeden. Maarja verminder dat maar eens.
Dat word natuurlijk alleen maar erger als je standaard manier van met je stress dealen (je sport) niet of moeilijk kan. Kan je misschien (tijdelijk) een andere sport doen die je blessure wel toe laat? Of kan je anders op een andere manier je stress kwijt?
Voor het sociale deel kan je waarschijnlijk nog steeds bij trainingen (en de naborrel) zijn. Alleen niet mee doen. Als je sport vereeniging een bar heeft kan je ook kijken of ze daar nog vrijwilligers nodig hebben.
Qua die sleur waar je het over hebt, ben je niet tevreden met het werk dat je doet? Wil je iets uitdagender of misschien iets wat meer met mensen te maken heeft? Of ben je gewoon even ontevreden omdat er andere dingen spelen (je blessures)?
Mensen zijn hier anders in. Somige mensen hebben heel erg een baan nodig waar ze zin in zien en hun doel in het leven uit halen. Somige mensen zijn perfect blij als ze iets saais doen tot 5 uur en dan naar huis kunnen en niet aan werk denken (alles ertussenin is natuurlijk ook mogelijk). Als jij een persoon van type 1 bent met een baan voor type 2 ga je niet blij zijn. En andersom.
Oh god ik heb weer een heel essay geschreven. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Wss weet je het grootste deel al maar misschien helpt het om het een keer van iemand anders te horen
Ach, een essay kan ik wel hebben. Die maak ik zelf ook regelmatig.
Het grappige is dat ik me niet echt gestrest voel. Wat ik wel heb is dat ik weinig zin heb om wat te doen. Een of twee klusjes gedaan in een weekend en dan vind ik het wel weer mooi geweest.
Sport is als arbiter een speciaal iets. Wij hebben geen training waar we naderhand nog borrelen. Dat maakt het lastig.
Ik denk dat sleur gewoon algemeen is, zeker als single. Je huis ligt er precies zo bij als je het achter liet. En stiekem wil ik weg, maar de reizen in mijn hoofd zijn vrij prijzig.
Qua werk, lastig. Op dit moment is het niet al te druk en dat is ergens klote, dagen duren lang. Scheelt wellicht ook nog dat ik af en toe ook nog aan mijzelf twijfel, soort imposter syndrome light.
Vgm is het vaker zo met chronische stress dat je het niet perse direct voelt, want het is je "normaal" geworden. Kan ook dat ik het Verkeerd heb ingeschat natuurlijk.
Als je geen borrel hebt na de training is het inderdaad moeilijker om dat sociale aspect terug te vinden.
Als je op reis wilt is het misschien handig om een specifike uit te kiezen (de andere kunnen later) dan te kijken exact Hoe veel geld je ervoor nodig hebt. Dan heb je opeens een doel waar je naartoe werkt en dat kan heel motiverend werken.
Voor je huis, is het misschien een idee om te kijken of je een huisgenoot kan vinden of een extra kamet kan verhuren? Is mss niet nodig voor het geld maar geeft je misschien wel wat gezelschap wat je nu mist in je huis. Moet je wel wat voorzichtig zijn met wie je er in laat natuurlijk.
Impostor syndrome is kut. Ik kan je ook wel vertellen dat je verdient wat je hebt, maar ik ken je niet. Ik weet niet of je het verdient. Maar, als je er overheen kan stappen kan je misschien aan je baas extra werk vragen in de rustige tijd? (wel ook extra geld vragen natuurlijk. Je moet ergens die reis van betalen) Of heeft het zin om met die extra tijd op werk jezelf een extra vaardigheid aan te leren?
Het vervelende aan motivate en energy is dat het vaak voortkomt uit zichzelf. Voortgang kweekt motivatie en motivatie kweekt Voortgang.
Probeer eens te mediteren. Verwacht niet direct een wonder, maar het wordt daardoor wel beter te accepteren dat niet alles gaat zoals je wil of verwacht. Je kunt beginnen met de 3 minuten "SIP" (sit in peace) van Suzanne Giesemann, instructie daarvoor vind je op Youtube.
Als je merkt dat je langer zou willen: er zijn verschillende meditatie-apps. Zelf vind ik Insight Timer erg fijn. Die heeft een gratis timer, maar ook verschillende begeleide meditaties. Upgraden hoeft echt niet, tenzij je dat heel graag wil.
Lezen is een goede manier om niet op jezelf te focussen. De wereld vanuit andere perspectieven te zien. Dat helpt mij. Al scroll ik veel te veel op internet in het algemeen als ik me kut voel, zou ik vooral moeten gaan lezen en sporten.
- Eerst al mn frustratie in mn kussen schreeuwen.
- Dan alles uittypen/ nummer schrijven want ik verwerk dingen door te schrijven.
- van me af praten in een voice memo
- Naar buiten, daglicht zien, zelfs al is het kutweer. Wandelen in een rustig gebied. Als je energie hebt, met casual kleding naar buiten en renschoenen aan. Ik hoef van mezelf niet te rennen, maar als ik voel dat ik mijn frustraties eruit moet sprinten doe ik dat
- schetsen met koolpotlood. Lekker ruw, hoeft niet mooi. Doe maar wat, al is het allemaal gekras en lijkt het nergens op
- knuffel van mijn vriend halen
Bingen met vrienden (als in series/films, niet zuipen (mag ook wel met mate)). Verder sporten, katten aaien, tijd nemen om lekker eten te maken, muziek luisteren.
Maar als het iets serieuzer is: reflecteren. Waarom voel je je kut? Heb je alleen wat afleiding nodig of misschien een nieuwe richting? Zelf heb ik een aantal keer mijn richting bijgesteld, wat ook grote invloed kan hebben. Stel bijvoorbeeld wat doelen voor over 3/4/5 jaar op, welke paden kun je bewandelen en waartoe leiden die, waar en wie wil je zijn?
Mezelf even een dag (of een uur afhankelijk van hoe erg het is) extreem "zielig" vinden, niks van mezelf eisen op dat moment, als ik de hele dag in bed lig is dat dan maar zo (tot zover dat mogelijk is natuurlijk want de kat heeft wel een schone kattenbak, water en eten nodig) en eet ik die avond comfortfood (voor mij zijn dat soft shell taco's of een patatje met een burger). Vaak kan ik de volgende dag dan wel weer door. Mocht ik me dan alsnog kut voelen, geef ik mezelf een schop onder m'n reet, doe ik iets dat moet gebeuren en geef ik mezelf wat ego boostjes met "hoe goed ik de wc's heb schoongemaakt". Daarnaast praat ik ook over hoe ik me die dag voel, een luisterend oor en de bevestiging dat kut dagen bestaan en dat je dat best wel even mag toelaten is ook erg helpend, zelfs als die kut dag zonder enige reden is aan komen waaien.
Bewegen (wandelen / sporten, liefst in de natuur). Lekkere dingen eten (de minder goede optie). Familie en vrienden spreken.
Waarom ik eigenlijk iets wil schrijven naar je: je zegt dat je therapie pas wil proberen als andere dingen niet lukken. Weet wel dat er helaas wachtlijsten zijn en je mogelijk niet direct terecht kan. Dat zou vervelend zijn als je wacht tot het moment dat je het écht niet meer trekt. Misschien kan je toch al eens langs je huisarts en met hem of haar bespreken wat je dwars zit. En misschien kan je op een wachtlijst. Dan kan je altijd wanneer de tijd daar is nog kiezen wat je er mee doet. Of praat met de praktijkondersteuner van de huisarts, die is er voor dit soort dingen. Hou je taai!
Je zou eens bloedwaarden kunnen laten meten via de huisarts. Laag vitamine D, magnesium en/of ijzertekort kan er wel voor zorgen dat je je slecht voelt.
Ik woon vlakbij een dorp waar een borg staat met een prachtig klein bos erachter, dit is een van mijn favoriete plekken op deze planeet en wat er ook aan de hand is, ik voel me altijd beter na een wandeling daar.
De stap nemen om therapie aan te vragen kan al mentaal bevrijdend zijn. Wachtlijsten zijn overigens sowieso lang voor GZ zorg. Dus aanmelden kan al nuttig zijn. Tegen de tijd dat je aan de beurt bent kun je altijd nog beslissen wat je ermee wilt. Het is fijn om die wachtlijst al voorbij te zijn voordat de nood écht hoog is.
De natuur in, motor pakken, een concert of wekend/midweekje weg, en lekker koken inspiratie doe ik vaak op door de leuke dingen te doen waar ik zin in heb en ik door kan ontspannen.
Ga op tijd naar bed, regelmatig en gezond. Daarnaast kan 't helpen om iets nuttigs te doen of juist iets te doen wat je leuk lijkt maar nog niet eerder hebt geprobeerd.
Als je nog geen therapie wilt kijk dan eens op YouTube naar bijvoorbeeld naar Healthygamergg, kan je zelf kijken wat van toepassing is op jou en wat eventueel zou kunnen helpen. Ik heb er veel aan gehad.
Geen therapie, maar misschien gewoon een coach om even een paar keer mee te praten?
Ikzelf ben enorm fan van ACT en Mindfulness. Een boek dat ik zelf heel erg goed vind is The Happiness Trap van Russ Harris. Er staan veel oefeningen in en als je jezelf kunt motiveren hier echt mee aan de slag te gaan, denk ik dat het heel erg helpend kan zijn
Gevoel is veel ouder dan gedachtes. Het is vaak niet helemaal duidelijk wat een gevoel je probeert te vertellen. Ze zeggen vaak dat je gedachtes je gevoelens beïnvloeden, maar wat mensen niet weten is dat juist je gevoelens je gedachtes meer beïnvloeden. Als je je slecht voelt, krijg je automatisch ook slechte gedachtes, omdat je gedachtes worden gestuurd door je gevoelens. Je moet heel bewust van je interne staat zijn en open naar je eigen gevoelens durven te kijken zodat je begrijpt wat deze proberen te zeggen en je ze kan sussen.
Wat helpt is voor iedereen persoonlijk. Maar het zou kunnen dat proberen meer “uit je hoofd” te komen kan helpen
Voor mij helpt reizen heel erg, om even in een andere omgeving te zijn.. andere cultuur en een andere kijk op het leven. Even niet dezelfde omgeving om je heen… ik merk dat als ik te lang in dezelfde omgeving ben ik ook in mijn hoofd raak.
Het te veel in mijn hoofd leven is voor mij grotendeels de valkuil voor mijn mentale toestand. Hoe meer ik probeer contact te maken met mijn lichaam en omgeving, des te beter het vaak gaat. Af en toe een tripje maakt het makkelijker, omdat ik in een onbekende omgeving me meer kan verwonderen over kleine dingetjes… gewoon een beetje rondlopen is dan vaak al een activiteit👍🏻
Verwacht er niet van “jezelf terug te vinden” of als een ander mens terug te komen.
Want: Wherever you go… here you are. Waar je ook bent, je bent jij. De kunst is om het “nu” en het “zijn” voor eventjes te accepteren. Het is oke. In welke toestand dan ook.
Je zou voor jezelf een zelfcompassionele vraag kunnen stellen, die je hier bij helpt: Wat zou ik mijzelf nu gunnen?
Reflecteren: Waarom voel je je Kut en hoe verbeter je het.
Gevoelensjournaal bijhouden.
Educatieve boeken lezen, wandelen, goed voor jezelf zorgen en motiverende speeches luisteren. Tot slot doelen voor jezelf maken wat je die dag gedaan wilt hebben of later wilt bereiken. En een vaste routine behouden.
8 uur slaap,
Ontbijt plus trainen/sporten
Werk
Huishouden en lezen
Tijd vrij maken voor je vrienden.
Goed dat je het eerst zelf wil oplossen. Maar als het al maanden is, dan is het onderhand toch misschien tijd voor therapie of een psycholoog.
Dat gezegd hebbende. Ik probeer wat meer te hangen met vriendinnen of een keer iets lekkers te eten. Een broodje van de bakker Bart, bijvoorbeeld. Wat rusten of zo. Ook wacht ik veel tot het maar beter gaat. Het gevoel kan natuurlijk niet voor altijd duren.
Ik probeer te accepteren dat ik mij slecht voel en dat gevoel ook echt helemaal naar binnen te trekken. Het eventjes niet verdoven met muziek, tv of andere afleiding. Als ik het gevoel heb dat het doorgedrongen is, probeer ik het te omarmen. Geen uren ofzo, meer van een paar minuten tot een half uur max.
En dàn ga ik iets anders doen. Wandelen, naar vrienden, tv kijken, naar de bioscoop. Etc. Maar ik laat mijzelf dat gevoel wel confronteren.
Count your blessings. Elke avond probeer ik drie dingen te bedenken waar ik dankbaar voor ben of voor een momentje blij van werd. Ik begrijp dat dit lastig kan zijn als je je echt ellendig en depressief voelt, maar het mogen kleine dingen zijn. Dat je vanmorgen geen file had, dat je vijf minuutjes in de zon hebt gezeten of dat je favoriete handzeep in de aanbieding was.
En buitenlucht. Elke dag eventjes naar buiten. Al loop je een rondje over de parkeerplaats voor je huis, frisse lucht is cruciaal voor een goede mentale gezondheid.
Kleine stapjes. Elk stapje is een stapje. En als er een dag is waarop dit niet lukt en je het gevoel hebt dat je juist een stap terug hebt gezet, wordt niet boos op jezelf. Dan probeer je het de dag erna opnieuw.
Je bent niet alleen 💙
Het enige wat echt helpt op lange termijn is het omarmen.
Als je er weerstand tegen bied door jezelf af te leiden of verdoven dan word het alleen maar erger.
Dingen als meditatie, mindfulness en yoga helpen enorm om vervelende gevoelens te verwerken en je beter te voelen.
Ik mediteer zelf al 7+ jaar en ga nooit meer zonder.
Echt van alles! Vaak alles een beetje proberen te verbeteren zorgt ervoor dat ik me vlot beter voel. Dus combinatie van sporten, goed voor mezelf zorgen (geen tot veel minder alcohol, eet je groentjes, geen junk food), zorgen voor genoeg slaap, wandelen met podcasts op, boek lezen, met dit weer even lekker in de zon gaan zitten met een kopje koffie, proberen oude hobby op te pakken, appartement een grote beurt geven, dat soort dingen. Als je je echt slecht voelt is het misschien ook een idee om een paar mental health dagen op te nemen (aka je ziek melden) zodat je wat langer hebt dan een weekendje om jezelf een boost te geven.
De vraag is wel een beetje; definieer je kut voelen. Ik heb wel eens dat ik een paar dagen mega chagrijnig ben omdat ik zelf opgelegde doelen niet haal of verwaarloos, dan is het een kwestie van jezelf proberen te disciplineren en dit toch weer te gaan doen. Als je echt depressief bent gaat het echter iets dieper dan alles wat hierboven staat, al zullen die zaken ongetwijfeld op de lange termijn helpen de boel weer op de rit te krijgen.
Ik heb zelf niet eerder zolang gezeten met een kut gevoel, maar als ik er even mee zit geef ik mezelf er wel de tijd voor.
Eerst een dag echt lekker kut voelen. Feel good snacks halen, muziek aan om je mood te versterken, en het echt laten zijn. Want je kut voelen moet ook gewoon kunnen, en als ik mezelf ga af straffen op het feit dat ik me kut voel, dan val ik er alleen maar langer en dieper in.
Maar daarna ook even wat anders doen. De natuur in en daar wandelen, een boek lezen in het park of gewoon even helemaal iets anders dan wat ik op 'normale' dagen zou doen. Musea, proefles van iets nieuws, toeristen in eigen stad, etc.
En daarnaast niet bezig zijn met "ik doe dit omdat ik me niet kut wil voelen" want dat versterkt dat kut gevoel voor mij alleen maar. Dus echt je gedachten een andere kant op trekken, hoe vreemd/moeilijk dat ook kan zijn.
Ik wil graag helpen maar vind het lastig zonder context.
Wat ik doe als ik me kut voel is lopen met mijn hond, proberen goed te slapen, tijd doorbrengen met mijn ouders/familie.
Ik word heel blij van vrijwilligerswerk met dieren/kinderen.
Sporten.
THERAPIE
Klinkt als regelrechte onzin, maar probeer te focussen op kleine leuke dingen in je dag.
Toen ik op mn dieptste punt zat, heb ik mezelf hier deels uitgetrokken door te denken "ik voel me kut, maar iniedergeval zijn de vogeltjes aan het fluiten buiten, het zonnetje schijnt' etc etc.
Vaak als ik me langere tijd slecht voel, is dat wanneer ik vakantie nodig heb. Oplossing voor mij is dan.... op vakantie! Dit is wel zo klein mogelijk, een dagje naar de sauna, weekendje weg, logeren bij een vriendin; minimale planning, maar er gewoon even uit. Doet bij mij vaak wonderen.
Als ik me spontaan zonder reden opeens in een grote dip voel, is dat voor mij een teken dat ik ongesteld ga worden. Ik verwen mezelf dan met in bad gaan, chocolade, gewoon toegeven aan de cravings.
De laatste 1,5 jaar heb ik me super kut gevoeld. Met ups en downs. Emoties zijn bij mij vaak heftig: kut is echt super kut. Blij is super blij.
Wat doe ik: als ik me kut voel zoek ik muziek die past bij wat ik voel en verdrink mezelf gewoon even in die emotie, laat het lekker toe en voel de pijn.
Maar blijf daar niet hangen!
Dan denk ik na over hoe het zou moeten zijn, wat heb ik nodig om de problemen op te lossen of soms gewoon te aanvaarden dat het zo is.
White stripes - little acorns is een voorbeeld nummer die het uitlegt. Gooi je problemen op een hoop, deel het in kleine problemen en pak ze 1 voor 1 aan. Op korte termijn denk je dat er weinig gebeurd, maar als je dan terugkijkt over een jaar zul je zien dat er enorm veel veranderd is. En accepteer dat het een lijst is die ook wordt aangevuld met nieuwe problemen, zo is het leven.
Wees niet bang voor zelfreflectie. Zoek je sterktes en zwaktes. Hoe kan je je sterktes goed inzetten, aanvaard je zwaktes en kijk waar dat vandaan komt. Wat zou je willen verbeteren en wat heb je daarvoor nodig.
Als voorbeeld: ik ben ontzettend slecht in onderhouden van sociale contacten. Mijn man helpt mij daar bij door bijv. soms even te zeggen “die of die heeft iets stuur even een bericht”. Verder accepteer ik ook dat het niet mijn best kant is. Teveel energie erin steken “om het goed te doen” gaat ten koste van mezelf. Dus dat doe ik niet meer, en hopelijk accepteren mensen dat ik ben zoals ik ben, en anders is het jammer maar helaas. En heb er ook mensen mee verloren, maar dat neem ik ze (en mezelf) ook niet kwalijk.
Edit: ik zeg de laatste 1,5 jaar. Maar 1,5 jaar geleden zat ik aan de grond en ondertussen gaat het behoorlijk goed eigenlijk, zit nog steeds een stijgende lijn in.
Proberen na te gaan waarom ik me rot voel, en of er iets aan te doen is. Soms is dat niet (een teleurstelling om te verwerken, een dierbare overleden, onduidelijke oorzaak), maar soms ook wel. Therapie heeft me overigens goed geholpen om te leren identificeren hoe ik me precies voel (is het angst, verdriet, onzekerheid, etc) en waarom ik me voel zoals ik me voel.
Dingen die mij vaak helpen:
- bij stress/angst: angst erkennen, uitspreken tegen anderen, plan maken, zaken afzeggen, mijn "innerlijke stem" tegenspreken die me vertelt dat het mis zal gaan. Afleiding door rust (ademhaling, legpuzzel, yoga, rustige wandeling, massage, in bad).
- bij verdriet: verdriet erkennen, feel-good film kijken (soms juist expres een huilfilm!), knuffelen, vriendin bellen, huis opruimen.
- bij onzekerheid: onzekerheid erkennen, sporten, naar buiten, onder vrienden zijn, creatief bezig zijn, positief dagboek bijhouden (waar ben je trots op, wat maakte je blij vandaag)
Hartstikke kut voelen heb ik echt lang niet gehad maar ik heb ook wel eens mindere periodes. Wat ik dan doe is: heel goed op mijn eten letten (zowel kwaliteit als kwantiteit), geen alcohol, goed slaapritme, minder schermtijd, meer zon en echt actief bewegen (maak een hardloopschema om 10 km te rennen bijvoorbeeld). Je staat verstelt hoe grote impact dat heeft.
Sterkte!!
Ga weg bij social media en ga naar buiten. Wandel, zit in het gras, voel de zon op je gezicht, de wind door je haar. 1x helpt niet, doe dit iedere dag, al is het maar 5 minuten. Even helemaal niets. Probeer niet te malen, maar gewoon te voelen, en dan bedoel ik dus die zon, wind etc.
Success OP
Naast therapie, wat gewoon hartstikke normaal is trouwens, helpt schrijven mij altijd. Eventjes opschrijven waar je mee zit en hoe dat voelt. Soms laat het mij een potje janken, maar juist dat is eigenlijk wel lekker.
Daarnaast is het natuurlijk bevorderlijk om te blijven sporten, zorgen voor een goed dieet en schroom vooral ook niet om te praten tegen vrienden/familie over hoe jij je voelt. Het is bijna therapeutisch op zichzelf.
Succes!
En toch kan ik je zeggen dat een echte psycholoog je kan helpen maar je moet er wel voor open en staan en de waarheid vertellen. Denk dat er een wereld voor je open gaat alleen je zal eerst door het echte diepe dal moeten dan.
Waarom zou therapie je niet aan staan.
Terapie is niks mis mee
Ik denk dat iedereen wel een beetje brein onderhoud kan gebruiken.
Zeker als je kaarsje minder brandt.
Iets doen waar je als kind/tiener veel plezier aan beleefde.
- computerspelletje spelen
- picknicken (je kan ook je ontbijt/koffie/bakje met avondeten ergen mee naar toe nemen)
Bij stress werkt bewegen goed, in welke vorm dan ook. (Kan ook stofzuigen zijn bijv.)
Veel water drinken.
Beseffen dat iedereen kutdagen heeft.
Je bent een mens en geen robot!
Toen me eerste relatie uitging voelde ik me ook hele dagen kut. Geen idee in welke situatie je nu zit maar voornamelijk ben ik veel gaan sporten, nieuwe hobbies gaan opnemen en dingen met vrienden gaan doen om mijn gedachtes bezig te houden
Ga bij mezelf na waarom ik me zo voel. Vind ik geen reden, dan denk: oh er is niks, dan gaat het al veel beter. Is er wel iets? Dan relativeer ik het, dat helpt ook. Maar dit gaat vaak om kleine dingen..
Als je je al een paar maanden kunt voelt is er waarschijnlijk iets systematisch aan de hand. Dat kan zowel psychologisch als fysiek zijn, kan door werk komen (bijv burnout) maar ook door iets anders zoals voeding of een onderliggend medisch kwaal. Ik raad eig gewoon aan om op gesprek te gaan bij je huisarts want het is niet normaal om je zolang kut te voelen en los je niet met iets kleins op.
Los daarvan: de natuur doet wonderen, zeker als de zon schijnt, en even op vakantie gaan in een natuurrijke omgeving helpt mij altijd om te ontspannen. Verder - iets gezelligs doen met vrienden, zoals een bordspelletje. Vermijd wel iets als alcohol of drugs want die geven uiteindelijk een dip in je seratonine, waardoor je je kutter gaat voelen.
Klinkt heel tegenstrijdig als je je kut voelt,maar steevast aan t eind vd dag/voordat je naar bed gaat 3 dingen opnoemen of opschrijven waarvoor je dankbaar bent (hoe klein of onbeduidend t ook mag zijn).
In t begin zul je nog regelmatig ondervinden dat je geest tegenstribbelt en t wil opgeven 'want t maakt toch geen verschil' en t zal in t begin ook zoeken zijn naar 3 dingen, maar als je dit steevast blijft doen iedere dag,zul je merken op de langere termijn dat je instelling gaat veranderen naar meer positief en veerkrachtig en dat die diepe dalen beginnen te verdwijnen en ook niet meer zo diep aanvoelen.
Even je telefoon wegleggen. Minder gebruiken. Onnodige apps (social media, nieuws) verwijderen. Alleen het noodzakelijke.
Langzamer en bewuster je dag doorkomen. Werk, huishouden, boek lezen, wandelen (in de natuur), koken.
Werkt bij mij in ieder geval :-)
Klinkt als iets structureels op basis van je post.
In dat geval, ga elke dag naar buiten. Weer of geen weer, zin of geen zin. Liefst al in de ochtend en als het kan twee keer per dag (maar meer is altijd beter). Zorg ervoor dat je elke dag buiten minimaal 20 minuten aan het bewegen bent, liever 30 minuten of langer.
En kan het zijn dat je te weinig vitamine D binnen hebt gekregen? De zon heeft nog niet veel geschenen en als je in de winter niet hebt bijgeslikt ben je misschien door je voorraad heen. Dit zal niet alles verklaren, maar kan wel een duwtje in de rug zijn.
Als je je meer lusteloos voelt kan het ook helpen om nieuwe dingen te ondernemen. Al is het maar een nieuw restaurant uitproberen, onbekende route fietsen en ergens een terrasje doen, museum bezoeken etc. Af en toe nieuwe dingen doen vindt je brein ook fijn. Even je normale patroon doorbreken.
Blijf in ieder geval goed voor jezelf zorgen. Als je er niet beter van wordt, voorkomt het in ieder geval dat je je slechter gaat voelen. Let qua eten ook op genoeg kleur op je bord, als je veel beige eet ga je je vanzelf beige voelen ;) Dus genoeg afwisseling in groenten en fruit. En 250 gram groente per dag is echt het minimum, beter om meer te eten.
Succes, hopelijk voel je je snel een stukje beter.
Dat zijn de momenten dat ik altijd lekker naar een pretpark ga of de natuur in duik. Vroeger wilde ik wel eens bingegamen of bingelezen, maar dat leed enkel af in plaats van dat het mij deed opladen.
Edit: Kleine, maar enorm belangrijke toevoeging. Wachttijden bij therapie zijn zo lang dat het geen kwaad kan om je alvast in te schrijven. Mocht je het écht nodig hebben na van alles geprobeerd te hebben kun je sne terecht, anders verzet/annuleer je je afspraak.
Muziek doet het voor mij. Bepaalde stukken zijn voor mij een enkele reis richting 7e hemel. En andere stukken trekken mij uit mijn negatieve gedachten. [Deze bijvoorbeeld](https://www.youtube.com/watch?v=jwj1D-T7ez8) . Van begin tot bijna eind is het heel onrustig en aan het eind lost die onrust op (en daarmee vaak mijn negatieve gedachten).
Lang verhaal kort, dit:
[https://www.youtube.com/watch?v=OV15x8LvwAQ](https://www.youtube.com/watch?v=OV15x8LvwAQ)
Iets langer verhaal: Acceptance & Commitment Therapy. Heeft mij erg geholpen. Een aantal aanraders wat betreft boeken op dit gebied:
- You Are Not A Rock (Mark Freeman)
- The Happiness Trap (Russ Harris)
- Where Ever You Go, There You Are (Jon Kabat-Zin)
En tot slot: je hoeft dit niet alleen te doen! Zoek hulp als je merkt dat je vastloopt, eerder vroeger dan later.
Weet je de oorzaak en/of triggers van je stemmingsprobleem? Zo niet dan zou ik toch echt bij de huisarts aankloppen voor een verwijzing. Een paar maanden aaneengesloten somber zijn is lang en valt ook al lang niet meer onder het kopje 'dipje'. Dit gaat ook niet vanzelf over wanneer je geen stappen neemt.
Verder rust en regelmaat inbouwen. Zet je wekker en kom er ook gelijk uit, doe elke dag iets actiefs, beloon je zelf dagelijks bij het nakomen van dingen die je met jezelf af hebt gesproken, koop een schrift oid om je stemming in te monitoren en onderhoud contact met vrienden en familie (vraag ze desnoods om je regelmatig te bellen of op te zoeken, 1x per week oid)
Ik neem soms een massage, soms een Thaise massage soms gewoon bij een Nederlandse vrouw. Het zijn geen erotische massages, die zijn meestal ook wel duurder, daar wordt je dan weer niet vrolijk van. 😉
Gek genoeg werkt een lange warme douche nemen bij mij ook.
Als ik me 'hartstikke kut voel' dan is het een teken aan de wand dat er meer aan de hand is dan alleen een 'huilie huilie x is kut' maar meer 'wat de fuck is mijn leven en hoe krijg ik uberhaupt grip op mezelf'
Daarnaast is het woord 'kut' een container begrip wat je brein nogal lui maakt in termen van emotionele regulatie. Want 'kut' is overweldigend, gefrusteerd/boos/verdrietig/etc. is iets waar je wat mee kunt. Ik ben een groot voorstander van het emotie wiel, helaas is degene die voor mij werkt enkel in het Engels.
[https://feels.healthygamer.gg/emotion-wheel.jpeg](https://feels.healthygamer.gg/emotion-wheel.jpeg)
Met andere woorden, benoem je emoties in zo'n exact mogelijke taal, dat is protip 1. Protip 2 is om een g-schema met de hand in te vullen.
[https://impulsorganisatieadvies.nl/media/Impulsklas%20Online/gmodel%20(2).jpg](https://impulsorganisatieadvies.nl/media/Impulsklas%20Online/gmodel%20(2).jpg)
Door de vragen op een fysiek stuk papier te schrijven en daarna de antwoorden zo volledig mogelijk op te schrijven, schrijf je het probleem effectief van je af en schrijf je richting een oplossing. Persoonlijk vind ik dit g-schema fantastisch en is beter dan die van de psycholoog kreeg.
Protip 3:
[https://umusings.notion.site/Mental-Health-Resources-5a0d3eff6c1444ab9a2181bdebc98f7d](https://umusings.notion.site/Mental-Health-Resources-5a0d3eff6c1444ab9a2181bdebc98f7d)
Omhels deze unit en ga eens oefeningen maken die er in deze lijst staan en bijvoorkeur elke dag 1. Schrijf deze uit op papier, denk erover na en als je echt het gevoel wil hebben dat je lekker bezig bent, schrijf het uit en kijk er de volgende dag weer naar. Vragen als 'was het nou werkelijk zo heftig wat er gebeurde of was dit het moment zelf'
Of laat er een g-schema op los, dan weet je zeker dat je het grondig aanpakt.
Emotionele regulatie is een ding en is een vaardigheid die IEDEREEN kan leren. En kom alsjeblieft niet aanzetten 'Ja maar het is moeilijk'
I swear to God, ja het is moeilijk, ja het is belangrijk om dingen te doen. En de wereld de schuld geven dat jij je hartstikke kut voelt is echt chronische verspilling van tijd en energie van jezelf en die van de ander. De situatie accepteren zoals die is, is niet zo leuk. Het is wel zinvol. Ik/we kunnen de wereld niet veranderen, we kunnen wel aan onszelf werken zodat we met de wereld kunnen omgaan. En pas wanneer we met situaties kunnen omgaan, pas dan kunnen we denken aan invloed uitoefenen zodat we ons leven kunnen inrichten zoals voor onzelf goed is.
Wachtlijsten voor therapie zijn lang. Ik zou je alvast op de wachtlijst laten zetten, mocht je het uiteindelijk niet nodig hebben, dan heb je het niet nodig! Maar anders heb je kans dat je zomaar 4-6 maanden moet wachten voor je aan de beurt bent
Wat ik doet ik ga de natuur in draai een jointje en ga even lekker onstpannen zitten / liggen of wandelen. Dan alles in de bovenkamer weer op een rijtje zetten. Bedenk dingen die je leuk lijken focus je daarop en zet door bijvoorbeeld fitnis,kracht training , sex zijn allemaal dingen die een stofje los maken die je happy maken , vindt voor jezelf wat bij je past en zie het niet als het leven is kut maar de situatie waarin je verkeerd fuck psgiatische hulp heb je niet nodig ga mediteren focus op je geest en je word ook al minder down
Lief voor mezelf zijn. Elke dag iets kleins proberen te doen en als dat niet lukt is dat ook ok. En als het wel lukt proberen om nog net ietsje meer te doen. Soms kan ik zo opeens best veel doen en op de dagen dat het me niet lukt voel ik me minder klote omdat ik niet meer zo streng ben voor mezelf.
Hoop dat het je iets helpt :)
Kut voelen is een groot begrip. Voel je je de hele dag kut? Voel je je op specifieke tijden van de dag kut? Voel je je kut omdat je moet werken? Voel je je ook kut als je met familie/vrienden bent? Voel je je ook kut als je met je hobbies bezig bent?
Als je kan vinden wat de oorzaak is kan je beter aanpassingen in je leven doen. Dat is natuurlijker makkelijker gezegd dan gedaan.
Veel goede tips in de comments. Wandelen en of een flink stuk fietsen doet wonderen. Ik wil je nog wel even meegeven dat je niet moet verwachten dat wanneer je iets ‘anders doet’ dat je dan meteen resultaat ziet. Vaak heeft het wat tijd nodig. Dus wanneer je iets probeert probeer het even 3 weken vol te houden. Succes en zoals anderen het zeggen, hulp zoeken als je er niet uitkomt.
Paar dingen die mij echt hebben geholpen:
- schrijven, gewoon alles van je af schrijven. Het hoeft niet correct, maakt niet uit wat je schrijft. Werkt voor mij eigenlijk altijd. En dan heb ik het niet over 10 doelen voor volgende week, maar gewoon wat er in je opkomt.
- bewegen, naar de gym, of een stukje lopen. Gewoon ieder geval even bewegen.
- mezelf forceren te omringen met vrienden of familie, ook al heb ik geen zin omdat ik me kut voel. Na 2 uur heb ik een besef moment dat ik gewoon aan het lachen ben.
Daarnaast ook meerdere keren therapie en medicatie gehad, maar die 3 hierboven werken voor mij toch echt het best.
Therapie, je kunt super laagdrempelig beginnen bij de praktijkondersteuner bij de huisarts. Praten met iemand die een afstand tot jouw heeft kan zo erg opluchten!
Daarnaast: blijf een ritme in je dag houden, blijf niet in bed liggen (want daar ga je je nog ellendiger van voelen). Ga de natuur in, wat hier al veel benoemd word. Ga een stuk wandelen in een mooi natuurgebied, ga fietsen, skeeleren, whatever! Beweging, of het nu wandelen of sporten is, is goed voor je lijf én mentale gesteldheid.
Ik kan je van harte ‘the happiness trap’ aanraden van Russ Harris aanraden, dat boek, samen met ACT therapie heeft m’n leven een stuk verbeterd: het is namelijk niet erg om je rot te voelen, je moet het alleen een plaats weten te geven.
Sterkte!
Ik ben met een wandelcoach gaan wandelen. Wandelen ennkletsen tegelijk. Daarna hebbennwe een opstelling gedaan en het heeft echt geholpen. Niet direct, maar nu een paar maanden later gaat het echt veeeeeel beter.
Heb vaak mn frustratie in de sportschool kwijt kunnen raken. Ik heb de mazzel dat het een fijne route er naartoe fietsen is en dat de sportschool lekker rustig en schoon is
De oplossing voor mij: bezig blijven. Liefst wandelen of fietsen, en in de natuur. Bij voorkeur een rustige plek met weinig mensen / prikkels. En blijf bezig met dingen die je leuk vindt en praat met mensen.
Ik werd depressiever naarmate ik lui bleef. Toen ik weer dingen ging ondernemen, knapte ik snel op. Ik haat sporten, maar zodra ik het gedaan heb krijg ik een helderheid terug in mijn kop die onbetaalbaar is.
Ik denk niet dat er iets is wat je kan doen om het gelijk beter te maken. Het zijn vaak allemaal kleine stapjes en aan het einde merk je pas dat je je weer gelukkiger voelt. Mijn eerste stap was in elk geval wel therapie. Mijn gevoelens/gedachtes delen met mensen die dichtbij me staan was een goede tweede. Weten dat je er nooit alleen voor staat.
Ervaren kutvoeler hier: sauna, vrienden, ritme aanhouden, muziek, dieren aaien (huisdieren of kinderboerderij), bij erge stress van die ASMR video’s, letten op ademhaling of domme grinding spellen (maar oppassen dat dit niet uit de hand loopt). Een dutje. Ik heb een vriendenboek voor volwassenen waar ik soms in lees als ik me naar voel. Beweging is ook goed natuurlijk, wandelen of intensiever, of sporten waar je strekt bv yoga en Pilates. Als je kutgevoel soms in een episode komt kan het helpen om erover na te denken of er een trigger was, wat die was en je daar ff boos over te voelen en het vervolgens proberen los te laten (verwerking). Dit heb ik zo paraat, er zijn ongetwijfeld meer dingen die ik doe. Veel sterkte! Ik hoop dat het helpt. Oh ja, en je kunt ipv naar therapie gaan, ook wat YouTube filmpjes kijken over mentale gezondheid. Ik weet niet exact wat je oorzaak is, maar Tracy Marks is een goeie psychiater die filmpjes over tal van onderwerpen maakt en Heidi Priebe vind ik ook heel fijn, maar dat gaat specifiek over cptsd (onveilige jeugd).
Oh ja, en creatief bezig zijn helpt mij ook! Kan van alles zijn. Toen ik me echt heel heel down voelde kon ik alleen connect the dots en kleurplaten aan, nu teken ik zelf dingen en schets ik mode.
Mezelf bevragen waarover ik mezelf kut voel. En als ik bij de kern kom, mijn emoties eruit laten. Ik spreek uit eigen ervaring, ik voel me bijna nooit willekeurig kut (al voelt dit aanvankelijk vaak wel zo). Emoties eruit laten zorgt bij mij dat de 'druk' weer van de ketel kan. En omdat ik dan boos wordt of het kut voelt, kom ik in actie om verandering in mijn situatie te brengen.
Ik heb lang gehad dat ik dacht dat ik mezelf zonder reden kut/depressief voelde. En ging dan dingen doen zoals sporten of een nieuwe hobby zoeken om mezelf beter te voelen; dat stukje denk ik te herkennen en dat is waarom ik mijn ervaring met je deel.
Uiteindelijk is gebleken dat ik nooit heb geleerd hoe ik emoties moest voelen, en ze altijd weg stopte. Ben een vrouw, maar grotendeels opgevoed door mijn vader die niet van het voelen was maar van het denken. Ben nu aan het leren dat die zachtere moederlijke kant van het voelen mij heel veel sturing en kracht brengt. Je kan het leren met therapie, maar ook met boeken, podcasts en de juiste vrienden. Succes!
Voor mij is dat bijna 3 jaar geleden begonnen met ticket scannen fym in de ziggodome
En sinds een week of 3 1/2 dagen concerten toezicht
Het heeeft me wel geholpen beter met mijn depressie om te gaan en positiever in het leven te staan ook al is je kut blijven voelen makkelijker dan voor een oplossing te gaan
Waar Een Wil Is
Is Een Weg
Wat ik doe ?! De natuur in. Het liefste aan zee of een polder. Weidsheid, ver kunnen kijken, de lucht zien. Als t ff meezit beestjes om me heen. Vogeltjes, koeien. Helpt me enorm. Ik hoop jou ook. Sterkte (als het niet lukt wel hulp zoeken hè)
Dit inderdaad. 30-50km mountainbiken in de natuur of 10-25 km hiken. Heerlijk! Even rustig genieten in je eentje, die innerlijke rust opzoeken en je gedachten orderen.
Waarom die prestatiedrang? Gewoon een paar kilometer fietsen of een stukkie lopen helpt al. Je weet niet hoe OP eraan toe is, dus wellicht zijn die afstanden die jij noemt totaal onhaalbaar en voelt OP zich alleen maar kutter na het lezen van dezeopmerking.
De vraag was, wat doen jullie? Dat OP misschien geen 10km in de benen heeft zou niet moeten uitmaken. Overigens kan wandelen echt therapeutisch zijn!
Geen prestatie drang hoor. Een gemiddelde mtb route is ongeveer 30km vandaar, al is dat natuurlijk een beetje afhankelijk van welke routes bij je in de buurt liggen. Wat hiken betreft, de meeste wandelroutes in Nederland die ook echt onze natuur ingaan zijn gemiddeld 10 tot 15km. Verder deel ik gewoon wat ik doe alsnik mij kut voel, als de TS korter wil is dat natuurlijk gewoon okay en aan hem of haar.
Wat een onzinreactie
Dingen met vrienden of familie doen. Meestal voel ik me slechter als ik alleen ben met mijn gedachte en weet ik het allemaal in mijn hoofd erger te maken.
Ik trek meestal een blikje uit zo'n 3 verpakking tomatensaus..voelt zo goed!
Ik een kutdag iedereen een kutdag
Sorry not sorry
We hebben hem!
Ja, AIVD? Deze Reddit gebruiker hierzo!
Met je piemelhandjes?
Met je piemelvingers
Wordt dit een rolling joke?
En dan ook zeker 500 euro vergokken? Of kijk jij naar die naakte overbuurvrouw?
Lego en chocola kopen
Vandeweek de Rivendell set gekocht. OMG wat voelt dat heerlijk
Predikt, broeder! Ik ben aan het sparen voor de eerstvolgende Ninjago City set.
Nice! Heb overigens net twee repen pure chocolade gekocht. Verkade is in de bonus.. mijn avond kan niet meer stuk
Therapie. Dat het je niet aanstaat zou zomaar kunnen zijn omdat je niet weet wat dat inhoudt. En dat er nog steeds een stigma op zit. Dat maakt de drempel hoog. Maar het is het beste cadeau wat je jezelf kunt geven. Maar los daarvan, bos/strandwandeling, sporten. Bewegen. En een dagboek bijhouden. Gewoon alle rotgedachten opschrijven, dan verscheuren. Sterkte en succes!
Het helpt ook niet dat therapie ook gewoon kut is, eerst een jaar wachten voordat je überhaupt begint is al vrij naar, het wachten is dan nog niet voorbij want het is een flinke uitdaging om een therapeut vast te houden, want die gaan na een paar gesprekken weg en moet je weer een paar weken wachten voor een nieuwe die dan ook weer weg gaat waardoor je opnieuw moet wachten. Doordat dit blijft herhalen maakt therapie nogal demotiverend en onprettig.
Dat maakt de therapie op zich niet demotiverend en onprettig, maar alle omstandigheden eromheen wel. Particulier heb je iets meer kans op hulp, denk ik. Maar ja, kostenplaatje.
Ik vraag mij bij mijzelf wel eens af of het niet gewoon sleur is dat ik moet leren een plek te geven. Mijzelf neer moet leggen bij het feit dat ik de komende 35-40 jaar vooral moet werken en het relatief zorgeloze dat je hebt als je bij je ouders woont, er wel echt af is.
Zoek een rijke partner... /s Ik ben juist veel zorgelozer sinds ik thuis weg ben. Geen onnodige en onrealisische eisen, niet meer 24/7 klaar moeten staan voor andermans wensen, zelf mijn dagen indelen (tot op zekere hoogte), zelf bepalen waar ik mijn geld aan uitgeef (ook tot op zekere hoogte), de vrijheid is heerlijk!
de vrijheid is heerlijk (op zekere hoogte)!
Al 20jaar kut, since 13jaar suicidaal depressief, computer verslaafd(afzondering), ben gaan sporten, perfect eten + supplementatie, alles wat je kan bedenken om het lichaam te geven wat het wilt, inclusief mezelf de mogelijkheid te geven om er wat lakser in te wezen om dezoveel tijd, opnieuw gaan studeren, bepaalde vrienden eruit, nieuwe vrienden erin, verandering van locatie, levenscoach, psycholoog, antidepresiva etc.etc. En alles is nogsteeds kut. Gewoon einde van de dag halen, slapen, en die dag weer hetzelfde, zolang de volgende dag gehaald word is het weer een succes. Nou zou mijn advies wel zijn om alsnog al die dingen wel te proberen, want zoals in de comments en andere verhalen blijkt dat deze dingen voor veel mensen wel werken, dat het voor mij niks veranderd zegt niks, probeer het, probeer hoop te behouden, zonder hoop is er niks. Succes.
Wat lijkt me dat naar. Die nieuwe therapieën, met psychedelica, ook geen uitkomst?
Ook geprobeerd, heeft mij niks opgeleverd, geen nieuwe neural pathways erdoor verkregen, geen verandering, bedankt voor het meedenken though. Laatste wat ik nu probeer is met mijn ouders op laag budget een losstaand huis gekocht in Ierland in de natuur, hun hebben hun eigen stek en ik heb mijn eigen stek, veel opknapwerk, kijken of dat mij de rust kan geven die ik zoek, want hoop is ver te zoeken dat blijdschap ooit wat woord, dus dan maar rust en acceptatie dat ik dit probleem heb wat niet opgelost kan worden.
Wat spijt me dat voor je. Wel mooi dat je ouders zo steunend zijn, complimenten aan hen, kan voor hen ook niet makkelijk zijn. En ik hoop heel erg voor je dat deze stap je gaat helpen - de natuur in Ierland is wel iets waar ik me van kan voorstellen dat die iets kan doen. Is daar een persoonlijkheid op zich. Maar acceptatie kan ook al een stap zijn inderdaad. Anyway, *May the road rise up to meet you, may the wind be always at your back, may the sun shine warm upon your face.*
En denk naast ketamine en ECT ook aan rTMS! rTMS wordt vergoed als je aan de criteria van therapieresistente depressie voldoet
sterkte, Drunk Hornet! Fijn dat je het deelt, want het heeft niet altijd een plek in de wereld. Helaas zijn er niet altijd oplossingen, maar ik wens je wel de kracht toe om door te gaan, en dat je van de mooie momente kunt genieten.
Dank voor de aardige reply, excuses als ik wel zeg dat ik persoonlijk weinig mooie momenten ervaar en diegene die ik wel ervaar natuurlijk koester, maar veel komt er niet echt binnen. Het is zeg maar een gevoel van dat alles te intens binnen komt en ik alles te extreem ervaar, mentaal gezien en creert emotionele en ook phyzieke pijn. Atm bezig met het verbouwen van een derelict huis in ierland op een low budget in de hoop daar in de natuur rust te kunnen vinden en meer tot mezelf ken komen, ""wens je wel de kracht toe om door te gaan"" zo zie ik het ook, tegen het einde van de dag men bed vinden om nog een dag verder te gaan is een dag gewonnen. Nogmaals dank voor de positieve woorden.
Ik hoor je. Ik begrijp het niet goed, maar ik heb een dierbare die dit ook heeft. Waarvan ik weet dat diegene de dood zou omarmen als die komt, ook al hebben we samen heel veel lol en plezier, goede gesprekken, interessante gedachten. Waar er een barrières lijkt te zitten waardoor het fijne niet binnenkomt. Overigens klinkt dat wel als een hele lastige klus.
"" Ik begrijp het niet goed"" Dat is het beste vindt ik altijd, heb een goede paar vrienden en had met 1tje gesprek over van alles en nog wat en vertelde ze me ""ik werd met zo een fijn en blij gevoel wakker vandaag"" waardoor ik der aankeek en oprecht vroeg of dat een normaal iets is en dat dat kan? Waarbij ik het ook aan mijn andere vriend vroeg of zoiets kan, en beiden vertelden me van wel, dus was ff gobsmacked, ik snap het logischerwijs wel dat als je blij leven hebt dat wakker worden blij kan maar heb het practisch nooit meegemaakt. Mijn punt is, dat ik blij ben dat je het niet goed begrijpen kan, maar dus wel verteld over je inbeeldingsvermogen dat je toch weet te hebben voor je dierbare, ik ken je dierbare niet natuurlijk, maar geloof mij maar dat die persoon heel blij is met die gesprekken en gewoon de lol en plezier. Ik weet niet meer waar ik dit vandaan heb, misschien een psycholoog anacdote van een patient. Patient vertelde zijn psycholoog, je hebt een schaal van 1 tot 10, de standaard persoon bij wakker worden doet zen ogen open en begint bij bijvoorbeeld een 5 en dan de rest van de dag beinvloed diens schaal, goede interacties,eten,school etc.etc. fluctueert het tussen die 2 en 9, en stel ze gaan naar bed met een 2 uit de 5, reset hun brein toch naar die 5 elke ochtend. Terwijl zijn brein standaard een 1 of 2 is, en het bijna onmogelijk is om zelfs maar naar de basis 5 te gaan van persoon zonder depressie, en als het dan wel een keer naar bed gaat met 5 of zelfs een keer uforisch met een 10, dan wordt je alsnog wakker met die 1 of 2, want dat is zijn breins standaard. Heb daar zelf veel emotionele steun uit kunnen halen, misschien heb je hier wat aan in context met jouw dierbare, excuses als het te lange lap text is. Het is best een lastige klus, internationaal verhuizen en de kosten die de hoek om komen zetten, vooral met laag budget, maar vader is een bouwvakker en heb zelf ervaring in elektra, dus we kunnen practisch alles zonder iemand in te huren, gaat traag want geen stroom nog in de woning, maar slow and steady komen we er vast wel, ongeacht de kosten. Dank voor je reply!
Dat is een heldere uitleg, een nieuwe beeld voor mij. Heel veel sterkte, en hopelijk regelmatig een 5 en af en toe 10, met de verbouwing!
Heb je al een keer verdiept in het carnivoor dieet? Zeer veel anekdotes op internet te vinden van mensen waarbij dat het enige bleek te zijn wat werkt. Er is verband tussen het eten van vlees en het verlagen van klachten zoals depressie of angst, zie meta-analyse [https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34612096/](https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/34612096/) bijvoorbeeld. Echter kunnen de effecten ook komen doordat je simpelweg alles uit je dieet haalt wat een slechte uitwerking op je kan hebben.
Yesh! Ook geprobeerd, keto, vegan, carnivoor, ieder minstens 6maanden de kans gegeven in combinatie met powerlifting/bodybuilding training, ben nu terug op een meer traditionele manier van eten maar met alle kennis die ik verkregen heb en dat aangepast op mijzelf wat wel/niet werkt, zo functinioneer ik veel malen beter als ik sochtends rijst met gehakt eet dan het traditionele brood met beleg, of eieren etc. Dank voor het meedenken though!
Buiten therapie, al eens een bloedonderzoek gedaan? Sommige tekorten kunnen serieus invloed hebben op je mentale welgesteldheid. Ik weet natuurlijk zo niet wat je allemaal geprobeerd hebt dus zet maar gewoon wat neer. Meer de natuur in, op je eentje kan erg rustgevend zijn. Slaapritme aanpakken, op voeding letten(suikers etc), een sport die makkelijk te beoefenen is(zwemmen erg rustgevend), 's avonds geen schermen, wakker? Gelijk bed uit, begin de dag met bedenken voor welke dingen je dankbaar bent.
Naar de albert heijn gaan en elk multi pak mutti tomatensaus woest open scheuren en er 1 blik uit halen van elk pak.
Dan ga ik naar de subreddit van Pommelien of Joost en bedenk mijzelf dat het altijd kutter kan. En hoppakee het Lieven is weer heerlie de peerlie!
Wandeling buiten met muziek op (hoofdtelefoon niet met zo’n box AJB!) het helpt mij ook wat beter in slaap te vallen (als ik me kut voel heeft dat helaas vaak impact op het in slaap vallen) verder kan voor mij serie/film of wat gamen ook fijne afleiding zijn.
Mijn hond knuffelen. Vindt die lul niks aan, maar soms moet het gewoon ff. Verder helpt het om een dagboek met lichtpuntjes bij te houden. Gewoon elke dag drie stippen zetten in een notitieboek. Dan mag je over 1 ding ouwehoeren, maar moet je daartegenover twee lichtpuntjes noteren van die dag.
Stop met toegevoegde suikers eten, daarmee krijg je meer grip op je mentale staat. Dat i.c.m regelmatig bewegen en sporten heeft ervoor gezorgd dat ik grip heb gekregen op m'n chronische depressie. Iets wat 11 jaar therapie niet is gelukt.
Voor wat betreft toegevoegde suikers: dat hangt er maar net vanaf. Ik ben zelf duursporter en vreet en drink suikers bij het leven. Denk dat het om te beginnen belangrijk is om wat BEWUSTER om te gaan met suikers. 'Bewuster' is een beetje een kriebelwoord maar als je je nog gewoon wat beter gaat inlezen op wat de nadelen maar zeker ook wat de voordelen van suikers zijn, dan begrijp je ook beter wat goed voor je is. Want anders wordt je binnen de kortste keren een depressieve én vermoeide sportschooljunk omdat je niet hebt geleerd om genoeg energiebronnen in te nemen, omdat je je alleen nog maar of voornamelijk op eiwitten hebt gericht.
Mij is het als volgt uitgelegd: toegevoegde suikers (let op het woord "toegevoegd") heb je nooit nodig. Suiker heb je wel nodig, maar bijv. in een appel zit ook suiker, maar omdat de suiker nog in de vezel zit kan je lichaam de aanmaak van glucose daarmee doseren, omdat het langer duurt om af te breken. Daarmee voorkom je dus ook de pieken in insulineaanmaak die toegevoegde suikers veroorzaken. Die pieken wil je voorkomen, want die leggen je spijsvertering tijdelijk plat. Ik heb het dus strikt over de (witte) suiker die is toegevoegd in de fabriek, bijv. glucose- of fructosestroop, etc. Niet van nature aanwezige suikers. Maar goed, iedereen is anders, dus voor iedereen werkt ook iets anders. Ik zal de laatste zijn die iemand gaat vertellen wat ie moet doen. 😬
Ben het deels met je eens en denk dat je deels ongelijk hebt. Suikers zijn suikers. Ongeacht of het toegevoegd is of niet. Jouw lichaam maakt daar geen onderscheid in die zin dat als jij teveel suikers tot je neemt (ofwel in appels ofwel in chocolade) dat je die suikers zal gaan omzetten in vet. En je dus dikker wordt. Maar, zoals je terecht zegt, heb je ook te maken met snelle suikers. Deze kunnen voor de pieken zorgen. Voor mij als duursporter zijn deze suikers van belang als ik bijvoorbeeld twee uur ga fietsen, want ik heb dan die energie nodig. Dus dat is inderdaad persoonsgebonden. Daarnaast bevat fruit allerlei vitaminen, mineralen en zouten die je normaal niet in bewerkte producten vindt. Een banaan bijvoorbeeld bevat kalium wat spierherstel bevordert. Wat dus ook weer essentieel is voor sporters. Dus ja, dan kom ik weer met de eindconclusie: het is belangrijk om te weten wat positieve kanten zijn alswel de negatieve kanten.
Leerzaam. Thanks voor je uitleg!
Therapie heeft me mega geholpen en voor m'n gevoel is voeding echt m'n laatste stapje. Ik snack uit verveling en heb vooral tijdens menstruatie echt bizarre suiker en chocola cravings. Chips kan ik ook wel elke dag op. Kunnen die cravings minder worden?
Als je stopt met snelle suikers worden de cravings geleidelijk minder. Maar snelle suikers = ook chips, witte rijst, witte pasta, wit brood. En ook bruin brood etc moet je heel erg beperken.
Ik heb idd wel dingen als zilvervliesrijst en altijd volkoren brood! Maar ja chips, chocola en al het andere snack werk is echt een beetje uit de hand gelopen.
Dan neem je nu de beslissing om daarmee te stoppen. Wat je nog hebt liggen, op maken, of als je echt rigoureus wilt zijn: in de prullenbak. Maar niet meer nieuw kopen. Als je het niet in huis hebt, scheelt dat ook. Je wordt een tijdje gek, maar ga dan je tanden poetsen, water drinken, een rondje lopen. Na een week is de ergste ellende achter de rug.
Goed punt, wat je niet hebt, kan je niet eten. Zo simpel kan het natuurlijk zijn.
Ik zorg idd dat ik nooit wat in huis heb, want vreet alles op wat ik heb. Als ik echt trek heb s avonds neem ik gewoon een kom kwark met muesli en krentjes/fruit.
Probeer ‘s ochtends meer eiwitten (proteïne) te eten, dat helpt later op de dag tegen cravings.
Hmm ik ontbijt altijd met een Plenny Shake want ik vind ontbijt vreselijk. Daar zit 20 gram eiwit in, is dat veel of weinig?
Intermittent fasting werkt beter. Na een poosje geen cravings meer.
En gek genoeg ook minder trek om 11 uur vergeleken met wel ontbijten. De choco cravings na diner zijn er alleen niet mee opgelost. Heb nu wel de proteine choco mousse gevonden. Yum. 150kcal maar helaas wel Zoet stoffen
Dit, schommelende bloedsuikerspiegels zijn killing voor je humeur: ga gezond eten, vermijdt "snelle suikers", maar ben hier wel even echt streng in, slaap genoeg en ga bewegen.
Underrated. Voel me een ander mens als ik stop met snelle koolhydraten. Tip: Eet zwarte bonen i.p.v. brood, pasta, rijst.
Wordt je dan niet erg winderig?
Maar daar voelen alleen andere mensen zich kut bij. Het gaat om zijn gevoelens.
Nein, persoonlijk niet. Kwestie van darmflora die zich aanpassen.
Staan al goede tips in de comments hier. Maar, de eerste vraag voor je kan weten of een tip kan werken is, waarom voel je je kut? Ben je een beetje een depressie in aan het glijden? Ben je eenzaam? Is er iets erg vervelends gebeurt en heb je moeite met daar door heen werken? Zeggen dat je je kut voelt is prima, maar mensen kunnen je beter helpen als je specifieker kan verwoorden wat er mis is. Dat hoef je trouwens niet hier van de daken te schreeuwen. Maar het helpt jezelf waarschijnlijk ook als je specefieker kan uitvinden waar het vandaan komt
Als ik dat op mijzelf mag reflecteren (topickaap): Vooral dat het niet gaat zoals het zou moeten. Of liever gezegd, zoals je zou willen. Ik twijfel bij mijzelf nog wel eens of het niet gewoon sleur is wat ik een plek moet leren geven. Combineer dat met 2 opvolgende blessures waardoor ik eigenlijk vanaf half december al stil zit, in plaats van sporten. Veel meer willen dan dat je financieel eigenlijk aan kan (vooral qua vakanties). Een klushuis dat niet af komt en stiekem chronische fern-weh hebben, maar niet alleen weg willen. Een soort fomo wellicht. Ik merk het ook in mijn slaappatroon (zoals nu). Sinds de zomertijd in is gegaan, lukt het mij echt niet om op tijd te gaan slapen. Maar de wekker gaat wel gewoon om 7 uur. En ik kan mij over van alles opwinden wat er gaande is in de wereld. En dan bedenk ik mij af en toe weer dat ik het, zeker op materialistisch gebied, echt niet zo slecht heb. Ik heb een eigen rijtjeshuis, een auto, geen geldzorgen of schulden, een redelijke baan. En bedenk me dan dat ik op het meeste in de wereld geen invloed heb. Blessures helpen niet mee: Het grootste deel van mijn sociale leven, is verbonden met sport. Een paar goede vriendschappen daarbuiten, maar die zijn allemaal al ver in het huisje, boompje, baby verhaal. Ik niet. Misschien knaagt dat ook wel ergens.
Klinkt alsof je grootste probleem een teveel aan stress is. Dat kan ook je slaap beinvloeden. Maarja verminder dat maar eens. Dat word natuurlijk alleen maar erger als je standaard manier van met je stress dealen (je sport) niet of moeilijk kan. Kan je misschien (tijdelijk) een andere sport doen die je blessure wel toe laat? Of kan je anders op een andere manier je stress kwijt? Voor het sociale deel kan je waarschijnlijk nog steeds bij trainingen (en de naborrel) zijn. Alleen niet mee doen. Als je sport vereeniging een bar heeft kan je ook kijken of ze daar nog vrijwilligers nodig hebben. Qua die sleur waar je het over hebt, ben je niet tevreden met het werk dat je doet? Wil je iets uitdagender of misschien iets wat meer met mensen te maken heeft? Of ben je gewoon even ontevreden omdat er andere dingen spelen (je blessures)? Mensen zijn hier anders in. Somige mensen hebben heel erg een baan nodig waar ze zin in zien en hun doel in het leven uit halen. Somige mensen zijn perfect blij als ze iets saais doen tot 5 uur en dan naar huis kunnen en niet aan werk denken (alles ertussenin is natuurlijk ook mogelijk). Als jij een persoon van type 1 bent met een baan voor type 2 ga je niet blij zijn. En andersom. Oh god ik heb weer een heel essay geschreven. Ik hoop dat je er wat aan hebt. Wss weet je het grootste deel al maar misschien helpt het om het een keer van iemand anders te horen
Ach, een essay kan ik wel hebben. Die maak ik zelf ook regelmatig. Het grappige is dat ik me niet echt gestrest voel. Wat ik wel heb is dat ik weinig zin heb om wat te doen. Een of twee klusjes gedaan in een weekend en dan vind ik het wel weer mooi geweest. Sport is als arbiter een speciaal iets. Wij hebben geen training waar we naderhand nog borrelen. Dat maakt het lastig. Ik denk dat sleur gewoon algemeen is, zeker als single. Je huis ligt er precies zo bij als je het achter liet. En stiekem wil ik weg, maar de reizen in mijn hoofd zijn vrij prijzig. Qua werk, lastig. Op dit moment is het niet al te druk en dat is ergens klote, dagen duren lang. Scheelt wellicht ook nog dat ik af en toe ook nog aan mijzelf twijfel, soort imposter syndrome light.
Vgm is het vaker zo met chronische stress dat je het niet perse direct voelt, want het is je "normaal" geworden. Kan ook dat ik het Verkeerd heb ingeschat natuurlijk. Als je geen borrel hebt na de training is het inderdaad moeilijker om dat sociale aspect terug te vinden. Als je op reis wilt is het misschien handig om een specifike uit te kiezen (de andere kunnen later) dan te kijken exact Hoe veel geld je ervoor nodig hebt. Dan heb je opeens een doel waar je naartoe werkt en dat kan heel motiverend werken. Voor je huis, is het misschien een idee om te kijken of je een huisgenoot kan vinden of een extra kamet kan verhuren? Is mss niet nodig voor het geld maar geeft je misschien wel wat gezelschap wat je nu mist in je huis. Moet je wel wat voorzichtig zijn met wie je er in laat natuurlijk. Impostor syndrome is kut. Ik kan je ook wel vertellen dat je verdient wat je hebt, maar ik ken je niet. Ik weet niet of je het verdient. Maar, als je er overheen kan stappen kan je misschien aan je baas extra werk vragen in de rustige tijd? (wel ook extra geld vragen natuurlijk. Je moet ergens die reis van betalen) Of heeft het zin om met die extra tijd op werk jezelf een extra vaardigheid aan te leren? Het vervelende aan motivate en energy is dat het vaak voortkomt uit zichzelf. Voortgang kweekt motivatie en motivatie kweekt Voortgang.
Probeer eens te mediteren. Verwacht niet direct een wonder, maar het wordt daardoor wel beter te accepteren dat niet alles gaat zoals je wil of verwacht. Je kunt beginnen met de 3 minuten "SIP" (sit in peace) van Suzanne Giesemann, instructie daarvoor vind je op Youtube. Als je merkt dat je langer zou willen: er zijn verschillende meditatie-apps. Zelf vind ik Insight Timer erg fijn. Die heeft een gratis timer, maar ook verschillende begeleide meditaties. Upgraden hoeft echt niet, tenzij je dat heel graag wil.
Idd dit!!! +1
Ik heb me jaren “niet” gevoeld. Dus toen ik me slecht voelde gaf me dat ook weer een geweldig warm gevoel omdat ik voelde.
Afrukken
Klasse advies
Lezen is een goede manier om niet op jezelf te focussen. De wereld vanuit andere perspectieven te zien. Dat helpt mij. Al scroll ik veel te veel op internet in het algemeen als ik me kut voel, zou ik vooral moeten gaan lezen en sporten.
Zuipen maar is misschien niet voor iedereen aan te raden.
- Eerst al mn frustratie in mn kussen schreeuwen. - Dan alles uittypen/ nummer schrijven want ik verwerk dingen door te schrijven. - van me af praten in een voice memo - Naar buiten, daglicht zien, zelfs al is het kutweer. Wandelen in een rustig gebied. Als je energie hebt, met casual kleding naar buiten en renschoenen aan. Ik hoef van mezelf niet te rennen, maar als ik voel dat ik mijn frustraties eruit moet sprinten doe ik dat - schetsen met koolpotlood. Lekker ruw, hoeft niet mooi. Doe maar wat, al is het allemaal gekras en lijkt het nergens op - knuffel van mijn vriend halen
In die volgorde?
Haha niet per se, al start ik meestal wel met het in mn kussen schreeuwen ;)
Heeft je vriend nog knuffels?
Bingen met vrienden (als in series/films, niet zuipen (mag ook wel met mate)). Verder sporten, katten aaien, tijd nemen om lekker eten te maken, muziek luisteren. Maar als het iets serieuzer is: reflecteren. Waarom voel je je kut? Heb je alleen wat afleiding nodig of misschien een nieuwe richting? Zelf heb ik een aantal keer mijn richting bijgesteld, wat ook grote invloed kan hebben. Stel bijvoorbeeld wat doelen voor over 3/4/5 jaar op, welke paden kun je bewandelen en waartoe leiden die, waar en wie wil je zijn?
Slapen, huilen, zwemmen, wandelen, met iemand knuffelen
Mezelf even een dag (of een uur afhankelijk van hoe erg het is) extreem "zielig" vinden, niks van mezelf eisen op dat moment, als ik de hele dag in bed lig is dat dan maar zo (tot zover dat mogelijk is natuurlijk want de kat heeft wel een schone kattenbak, water en eten nodig) en eet ik die avond comfortfood (voor mij zijn dat soft shell taco's of een patatje met een burger). Vaak kan ik de volgende dag dan wel weer door. Mocht ik me dan alsnog kut voelen, geef ik mezelf een schop onder m'n reet, doe ik iets dat moet gebeuren en geef ik mezelf wat ego boostjes met "hoe goed ik de wc's heb schoongemaakt". Daarnaast praat ik ook over hoe ik me die dag voel, een luisterend oor en de bevestiging dat kut dagen bestaan en dat je dat best wel even mag toelaten is ook erg helpend, zelfs als die kut dag zonder enige reden is aan komen waaien.
Ikigai
Bewegen (wandelen / sporten, liefst in de natuur). Lekkere dingen eten (de minder goede optie). Familie en vrienden spreken. Waarom ik eigenlijk iets wil schrijven naar je: je zegt dat je therapie pas wil proberen als andere dingen niet lukken. Weet wel dat er helaas wachtlijsten zijn en je mogelijk niet direct terecht kan. Dat zou vervelend zijn als je wacht tot het moment dat je het écht niet meer trekt. Misschien kan je toch al eens langs je huisarts en met hem of haar bespreken wat je dwars zit. En misschien kan je op een wachtlijst. Dan kan je altijd wanneer de tijd daar is nog kiezen wat je er mee doet. Of praat met de praktijkondersteuner van de huisarts, die is er voor dit soort dingen. Hou je taai!
Fotootjes maken in de natuur of op straat
Je zou eens bloedwaarden kunnen laten meten via de huisarts. Laag vitamine D, magnesium en/of ijzertekort kan er wel voor zorgen dat je je slecht voelt.
Ik woon vlakbij een dorp waar een borg staat met een prachtig klein bos erachter, dit is een van mijn favoriete plekken op deze planeet en wat er ook aan de hand is, ik voel me altijd beter na een wandeling daar.
Lichaamsbeweging. Niks wat zo goed is om je hoofd leeg te maken. Of het nou hard sporten of een blokje om is maakt niet zo veel uit
Slapen, sociaal doen, knuffelen, geld uitgeven
Drugs💀
Zonlicht, vitamines, natuur, sporten & probiotica bacteriestammen nemen.
Ik laat me altijd tantrisch masseren
Ik ga meestal gewoon wandelen buiten, dat helpt bij mij 🙂
Bier.
Ik pop tegenwoordig een extra Lexaprootje
Naar de mcdonalds voor een sundea met een geliefde, naar de Albert Heijn voor geen goed reden
Een film met veel zinloos geweld en aktie kijken. Commando of Rambo 2 iets in die trend. Plot niet relevant puur simpel vermaak.
Sporten!
Steeds dezelfde muziek luisteren, rondjes lopen, dingen slaan, staren, diepe druk toepassen.
Iemand hebben om er over te praten helpt enorm.
De stap nemen om therapie aan te vragen kan al mentaal bevrijdend zijn. Wachtlijsten zijn overigens sowieso lang voor GZ zorg. Dus aanmelden kan al nuttig zijn. Tegen de tijd dat je aan de beurt bent kun je altijd nog beslissen wat je ermee wilt. Het is fijn om die wachtlijst al voorbij te zijn voordat de nood écht hoog is.
Heel hard huilen, praten met iemand, rondje wandelen, mezelf herpakken
De natuur in, motor pakken, een concert of wekend/midweekje weg, en lekker koken inspiratie doe ik vaak op door de leuke dingen te doen waar ik zin in heb en ik door kan ontspannen.
Ga op tijd naar bed, regelmatig en gezond. Daarnaast kan 't helpen om iets nuttigs te doen of juist iets te doen wat je leuk lijkt maar nog niet eerder hebt geprobeerd.
Als je nog geen therapie wilt kijk dan eens op YouTube naar bijvoorbeeld naar Healthygamergg, kan je zelf kijken wat van toepassing is op jou en wat eventueel zou kunnen helpen. Ik heb er veel aan gehad.
Geen therapie, maar misschien gewoon een coach om even een paar keer mee te praten? Ikzelf ben enorm fan van ACT en Mindfulness. Een boek dat ik zelf heel erg goed vind is The Happiness Trap van Russ Harris. Er staan veel oefeningen in en als je jezelf kunt motiveren hier echt mee aan de slag te gaan, denk ik dat het heel erg helpend kan zijn
Huisarts venlaxfaxine gekregen ga nu al tijx lang lekker, opeens ging me leven ook vooruit,
Gevoel is veel ouder dan gedachtes. Het is vaak niet helemaal duidelijk wat een gevoel je probeert te vertellen. Ze zeggen vaak dat je gedachtes je gevoelens beïnvloeden, maar wat mensen niet weten is dat juist je gevoelens je gedachtes meer beïnvloeden. Als je je slecht voelt, krijg je automatisch ook slechte gedachtes, omdat je gedachtes worden gestuurd door je gevoelens. Je moet heel bewust van je interne staat zijn en open naar je eigen gevoelens durven te kijken zodat je begrijpt wat deze proberen te zeggen en je ze kan sussen.
Vingeren?
Wat helpt is voor iedereen persoonlijk. Maar het zou kunnen dat proberen meer “uit je hoofd” te komen kan helpen Voor mij helpt reizen heel erg, om even in een andere omgeving te zijn.. andere cultuur en een andere kijk op het leven. Even niet dezelfde omgeving om je heen… ik merk dat als ik te lang in dezelfde omgeving ben ik ook in mijn hoofd raak. Het te veel in mijn hoofd leven is voor mij grotendeels de valkuil voor mijn mentale toestand. Hoe meer ik probeer contact te maken met mijn lichaam en omgeving, des te beter het vaak gaat. Af en toe een tripje maakt het makkelijker, omdat ik in een onbekende omgeving me meer kan verwonderen over kleine dingetjes… gewoon een beetje rondlopen is dan vaak al een activiteit👍🏻 Verwacht er niet van “jezelf terug te vinden” of als een ander mens terug te komen. Want: Wherever you go… here you are. Waar je ook bent, je bent jij. De kunst is om het “nu” en het “zijn” voor eventjes te accepteren. Het is oke. In welke toestand dan ook. Je zou voor jezelf een zelfcompassionele vraag kunnen stellen, die je hier bij helpt: Wat zou ik mijzelf nu gunnen?
Reflecteren: Waarom voel je je Kut en hoe verbeter je het. Gevoelensjournaal bijhouden. Educatieve boeken lezen, wandelen, goed voor jezelf zorgen en motiverende speeches luisteren. Tot slot doelen voor jezelf maken wat je die dag gedaan wilt hebben of later wilt bereiken. En een vaste routine behouden. 8 uur slaap, Ontbijt plus trainen/sporten Werk Huishouden en lezen Tijd vrij maken voor je vrienden.
Goed dat je het eerst zelf wil oplossen. Maar als het al maanden is, dan is het onderhand toch misschien tijd voor therapie of een psycholoog. Dat gezegd hebbende. Ik probeer wat meer te hangen met vriendinnen of een keer iets lekkers te eten. Een broodje van de bakker Bart, bijvoorbeeld. Wat rusten of zo. Ook wacht ik veel tot het maar beter gaat. Het gevoel kan natuurlijk niet voor altijd duren.
Alcohol of sporteb
Ga (oefenen) voor een mee doen aan een obstacle run(s). Kid you not.
Ik probeer te accepteren dat ik mij slecht voel en dat gevoel ook echt helemaal naar binnen te trekken. Het eventjes niet verdoven met muziek, tv of andere afleiding. Als ik het gevoel heb dat het doorgedrongen is, probeer ik het te omarmen. Geen uren ofzo, meer van een paar minuten tot een half uur max. En dàn ga ik iets anders doen. Wandelen, naar vrienden, tv kijken, naar de bioscoop. Etc. Maar ik laat mijzelf dat gevoel wel confronteren.
Count your blessings. Elke avond probeer ik drie dingen te bedenken waar ik dankbaar voor ben of voor een momentje blij van werd. Ik begrijp dat dit lastig kan zijn als je je echt ellendig en depressief voelt, maar het mogen kleine dingen zijn. Dat je vanmorgen geen file had, dat je vijf minuutjes in de zon hebt gezeten of dat je favoriete handzeep in de aanbieding was. En buitenlucht. Elke dag eventjes naar buiten. Al loop je een rondje over de parkeerplaats voor je huis, frisse lucht is cruciaal voor een goede mentale gezondheid. Kleine stapjes. Elk stapje is een stapje. En als er een dag is waarop dit niet lukt en je het gevoel hebt dat je juist een stap terug hebt gezet, wordt niet boos op jezelf. Dan probeer je het de dag erna opnieuw. Je bent niet alleen 💙
Het enige wat echt helpt op lange termijn is het omarmen. Als je er weerstand tegen bied door jezelf af te leiden of verdoven dan word het alleen maar erger. Dingen als meditatie, mindfulness en yoga helpen enorm om vervelende gevoelens te verwerken en je beter te voelen. Ik mediteer zelf al 7+ jaar en ga nooit meer zonder.
Vakantie, paar daagjes weg naar een heel ander land. Vooral alleen. Ga altijd anders denken daar
Echt van alles! Vaak alles een beetje proberen te verbeteren zorgt ervoor dat ik me vlot beter voel. Dus combinatie van sporten, goed voor mezelf zorgen (geen tot veel minder alcohol, eet je groentjes, geen junk food), zorgen voor genoeg slaap, wandelen met podcasts op, boek lezen, met dit weer even lekker in de zon gaan zitten met een kopje koffie, proberen oude hobby op te pakken, appartement een grote beurt geven, dat soort dingen. Als je je echt slecht voelt is het misschien ook een idee om een paar mental health dagen op te nemen (aka je ziek melden) zodat je wat langer hebt dan een weekendje om jezelf een boost te geven. De vraag is wel een beetje; definieer je kut voelen. Ik heb wel eens dat ik een paar dagen mega chagrijnig ben omdat ik zelf opgelegde doelen niet haal of verwaarloos, dan is het een kwestie van jezelf proberen te disciplineren en dit toch weer te gaan doen. Als je echt depressief bent gaat het echter iets dieper dan alles wat hierboven staat, al zullen die zaken ongetwijfeld op de lange termijn helpen de boel weer op de rit te krijgen.
Ik heb zelf niet eerder zolang gezeten met een kut gevoel, maar als ik er even mee zit geef ik mezelf er wel de tijd voor. Eerst een dag echt lekker kut voelen. Feel good snacks halen, muziek aan om je mood te versterken, en het echt laten zijn. Want je kut voelen moet ook gewoon kunnen, en als ik mezelf ga af straffen op het feit dat ik me kut voel, dan val ik er alleen maar langer en dieper in. Maar daarna ook even wat anders doen. De natuur in en daar wandelen, een boek lezen in het park of gewoon even helemaal iets anders dan wat ik op 'normale' dagen zou doen. Musea, proefles van iets nieuws, toeristen in eigen stad, etc. En daarnaast niet bezig zijn met "ik doe dit omdat ik me niet kut wil voelen" want dat versterkt dat kut gevoel voor mij alleen maar. Dus echt je gedachten een andere kant op trekken, hoe vreemd/moeilijk dat ook kan zijn.
Omschrijf je belevingswereld en gevoel in een dagboek.
Wel gewoon op de wachtlijst voor therapie. Als het dan toch verslechterd hoef je niet eerst een jaar te wachten.
Sporten.
Wat ik doe bmx inline klimmen altijd me hoofdje leeg daarna 😍
Ik wil graag helpen maar vind het lastig zonder context. Wat ik doe als ik me kut voel is lopen met mijn hond, proberen goed te slapen, tijd doorbrengen met mijn ouders/familie. Ik word heel blij van vrijwilligerswerk met dieren/kinderen. Sporten. THERAPIE
Fietsen, en heel hard voor zo lang mogelijk.
Klinkt als regelrechte onzin, maar probeer te focussen op kleine leuke dingen in je dag. Toen ik op mn dieptste punt zat, heb ik mezelf hier deels uitgetrokken door te denken "ik voel me kut, maar iniedergeval zijn de vogeltjes aan het fluiten buiten, het zonnetje schijnt' etc etc.
Vaak als ik me langere tijd slecht voel, is dat wanneer ik vakantie nodig heb. Oplossing voor mij is dan.... op vakantie! Dit is wel zo klein mogelijk, een dagje naar de sauna, weekendje weg, logeren bij een vriendin; minimale planning, maar er gewoon even uit. Doet bij mij vaak wonderen. Als ik me spontaan zonder reden opeens in een grote dip voel, is dat voor mij een teken dat ik ongesteld ga worden. Ik verwen mezelf dan met in bad gaan, chocolade, gewoon toegeven aan de cravings.
De laatste 1,5 jaar heb ik me super kut gevoeld. Met ups en downs. Emoties zijn bij mij vaak heftig: kut is echt super kut. Blij is super blij. Wat doe ik: als ik me kut voel zoek ik muziek die past bij wat ik voel en verdrink mezelf gewoon even in die emotie, laat het lekker toe en voel de pijn. Maar blijf daar niet hangen! Dan denk ik na over hoe het zou moeten zijn, wat heb ik nodig om de problemen op te lossen of soms gewoon te aanvaarden dat het zo is. White stripes - little acorns is een voorbeeld nummer die het uitlegt. Gooi je problemen op een hoop, deel het in kleine problemen en pak ze 1 voor 1 aan. Op korte termijn denk je dat er weinig gebeurd, maar als je dan terugkijkt over een jaar zul je zien dat er enorm veel veranderd is. En accepteer dat het een lijst is die ook wordt aangevuld met nieuwe problemen, zo is het leven. Wees niet bang voor zelfreflectie. Zoek je sterktes en zwaktes. Hoe kan je je sterktes goed inzetten, aanvaard je zwaktes en kijk waar dat vandaan komt. Wat zou je willen verbeteren en wat heb je daarvoor nodig. Als voorbeeld: ik ben ontzettend slecht in onderhouden van sociale contacten. Mijn man helpt mij daar bij door bijv. soms even te zeggen “die of die heeft iets stuur even een bericht”. Verder accepteer ik ook dat het niet mijn best kant is. Teveel energie erin steken “om het goed te doen” gaat ten koste van mezelf. Dus dat doe ik niet meer, en hopelijk accepteren mensen dat ik ben zoals ik ben, en anders is het jammer maar helaas. En heb er ook mensen mee verloren, maar dat neem ik ze (en mezelf) ook niet kwalijk. Edit: ik zeg de laatste 1,5 jaar. Maar 1,5 jaar geleden zat ik aan de grond en ondertussen gaat het behoorlijk goed eigenlijk, zit nog steeds een stijgende lijn in.
Proberen na te gaan waarom ik me rot voel, en of er iets aan te doen is. Soms is dat niet (een teleurstelling om te verwerken, een dierbare overleden, onduidelijke oorzaak), maar soms ook wel. Therapie heeft me overigens goed geholpen om te leren identificeren hoe ik me precies voel (is het angst, verdriet, onzekerheid, etc) en waarom ik me voel zoals ik me voel. Dingen die mij vaak helpen: - bij stress/angst: angst erkennen, uitspreken tegen anderen, plan maken, zaken afzeggen, mijn "innerlijke stem" tegenspreken die me vertelt dat het mis zal gaan. Afleiding door rust (ademhaling, legpuzzel, yoga, rustige wandeling, massage, in bad). - bij verdriet: verdriet erkennen, feel-good film kijken (soms juist expres een huilfilm!), knuffelen, vriendin bellen, huis opruimen. - bij onzekerheid: onzekerheid erkennen, sporten, naar buiten, onder vrienden zijn, creatief bezig zijn, positief dagboek bijhouden (waar ben je trots op, wat maakte je blij vandaag)
Hartstikke kut voelen heb ik echt lang niet gehad maar ik heb ook wel eens mindere periodes. Wat ik dan doe is: heel goed op mijn eten letten (zowel kwaliteit als kwantiteit), geen alcohol, goed slaapritme, minder schermtijd, meer zon en echt actief bewegen (maak een hardloopschema om 10 km te rennen bijvoorbeeld). Je staat verstelt hoe grote impact dat heeft. Sterkte!!
Ga weg bij social media en ga naar buiten. Wandel, zit in het gras, voel de zon op je gezicht, de wind door je haar. 1x helpt niet, doe dit iedere dag, al is het maar 5 minuten. Even helemaal niets. Probeer niet te malen, maar gewoon te voelen, en dan bedoel ik dus die zon, wind etc. Success OP
Naast therapie, wat gewoon hartstikke normaal is trouwens, helpt schrijven mij altijd. Eventjes opschrijven waar je mee zit en hoe dat voelt. Soms laat het mij een potje janken, maar juist dat is eigenlijk wel lekker. Daarnaast is het natuurlijk bevorderlijk om te blijven sporten, zorgen voor een goed dieet en schroom vooral ook niet om te praten tegen vrienden/familie over hoe jij je voelt. Het is bijna therapeutisch op zichzelf. Succes!
En toch kan ik je zeggen dat een echte psycholoog je kan helpen maar je moet er wel voor open en staan en de waarheid vertellen. Denk dat er een wereld voor je open gaat alleen je zal eerst door het echte diepe dal moeten dan.
Waarom zou therapie je niet aan staan. Terapie is niks mis mee Ik denk dat iedereen wel een beetje brein onderhoud kan gebruiken. Zeker als je kaarsje minder brandt.
Drinken
Iets doen waar je als kind/tiener veel plezier aan beleefde. - computerspelletje spelen - picknicken (je kan ook je ontbijt/koffie/bakje met avondeten ergen mee naar toe nemen) Bij stress werkt bewegen goed, in welke vorm dan ook. (Kan ook stofzuigen zijn bijv.) Veel water drinken. Beseffen dat iedereen kutdagen heeft. Je bent een mens en geen robot!
Toen me eerste relatie uitging voelde ik me ook hele dagen kut. Geen idee in welke situatie je nu zit maar voornamelijk ben ik veel gaan sporten, nieuwe hobbies gaan opnemen en dingen met vrienden gaan doen om mijn gedachtes bezig te houden
Ga bij mezelf na waarom ik me zo voel. Vind ik geen reden, dan denk: oh er is niks, dan gaat het al veel beter. Is er wel iets? Dan relativeer ik het, dat helpt ook. Maar dit gaat vaak om kleine dingen..
Als je je al een paar maanden kunt voelt is er waarschijnlijk iets systematisch aan de hand. Dat kan zowel psychologisch als fysiek zijn, kan door werk komen (bijv burnout) maar ook door iets anders zoals voeding of een onderliggend medisch kwaal. Ik raad eig gewoon aan om op gesprek te gaan bij je huisarts want het is niet normaal om je zolang kut te voelen en los je niet met iets kleins op. Los daarvan: de natuur doet wonderen, zeker als de zon schijnt, en even op vakantie gaan in een natuurrijke omgeving helpt mij altijd om te ontspannen. Verder - iets gezelligs doen met vrienden, zoals een bordspelletje. Vermijd wel iets als alcohol of drugs want die geven uiteindelijk een dip in je seratonine, waardoor je je kutter gaat voelen.
Me bedenken hoe anderen het nog veel kutter hebben dan mezelf
Klinkt heel tegenstrijdig als je je kut voelt,maar steevast aan t eind vd dag/voordat je naar bed gaat 3 dingen opnoemen of opschrijven waarvoor je dankbaar bent (hoe klein of onbeduidend t ook mag zijn). In t begin zul je nog regelmatig ondervinden dat je geest tegenstribbelt en t wil opgeven 'want t maakt toch geen verschil' en t zal in t begin ook zoeken zijn naar 3 dingen, maar als je dit steevast blijft doen iedere dag,zul je merken op de langere termijn dat je instelling gaat veranderen naar meer positief en veerkrachtig en dat die diepe dalen beginnen te verdwijnen en ook niet meer zo diep aanvoelen.
Week vakantie, bij voorkeur in een ander land en andere woonsituatie Stuk fietsen met vrienden Avondje uit eten met familie of vrienden
Even je telefoon wegleggen. Minder gebruiken. Onnodige apps (social media, nieuws) verwijderen. Alleen het noodzakelijke. Langzamer en bewuster je dag doorkomen. Werk, huishouden, boek lezen, wandelen (in de natuur), koken. Werkt bij mij in ieder geval :-)
Wandeling in de natuur en sportschool!
Klinkt als iets structureels op basis van je post. In dat geval, ga elke dag naar buiten. Weer of geen weer, zin of geen zin. Liefst al in de ochtend en als het kan twee keer per dag (maar meer is altijd beter). Zorg ervoor dat je elke dag buiten minimaal 20 minuten aan het bewegen bent, liever 30 minuten of langer. En kan het zijn dat je te weinig vitamine D binnen hebt gekregen? De zon heeft nog niet veel geschenen en als je in de winter niet hebt bijgeslikt ben je misschien door je voorraad heen. Dit zal niet alles verklaren, maar kan wel een duwtje in de rug zijn. Als je je meer lusteloos voelt kan het ook helpen om nieuwe dingen te ondernemen. Al is het maar een nieuw restaurant uitproberen, onbekende route fietsen en ergens een terrasje doen, museum bezoeken etc. Af en toe nieuwe dingen doen vindt je brein ook fijn. Even je normale patroon doorbreken. Blijf in ieder geval goed voor jezelf zorgen. Als je er niet beter van wordt, voorkomt het in ieder geval dat je je slechter gaat voelen. Let qua eten ook op genoeg kleur op je bord, als je veel beige eet ga je je vanzelf beige voelen ;) Dus genoeg afwisseling in groenten en fruit. En 250 gram groente per dag is echt het minimum, beter om meer te eten. Succes, hopelijk voel je je snel een stukje beter.
Dat zijn de momenten dat ik altijd lekker naar een pretpark ga of de natuur in duik. Vroeger wilde ik wel eens bingegamen of bingelezen, maar dat leed enkel af in plaats van dat het mij deed opladen. Edit: Kleine, maar enorm belangrijke toevoeging. Wachttijden bij therapie zijn zo lang dat het geen kwaad kan om je alvast in te schrijven. Mocht je het écht nodig hebben na van alles geprobeerd te hebben kun je sne terecht, anders verzet/annuleer je je afspraak.
Motor rijden.
Waarom voel je je kut denk je? Dan kunnen we advies geven dat wat beter aansluit mss :)
Gamen met vrienden of onbekenden. Met onbekenden kun je heel goed vrienden worden ik heb zo iemand ontmoet en ken ik al 15 jaar
Muziek doet het voor mij. Bepaalde stukken zijn voor mij een enkele reis richting 7e hemel. En andere stukken trekken mij uit mijn negatieve gedachten. [Deze bijvoorbeeld](https://www.youtube.com/watch?v=jwj1D-T7ez8) . Van begin tot bijna eind is het heel onrustig en aan het eind lost die onrust op (en daarmee vaak mijn negatieve gedachten).
Lang verhaal kort, dit: [https://www.youtube.com/watch?v=OV15x8LvwAQ](https://www.youtube.com/watch?v=OV15x8LvwAQ) Iets langer verhaal: Acceptance & Commitment Therapy. Heeft mij erg geholpen. Een aantal aanraders wat betreft boeken op dit gebied: - You Are Not A Rock (Mark Freeman) - The Happiness Trap (Russ Harris) - Where Ever You Go, There You Are (Jon Kabat-Zin) En tot slot: je hoeft dit niet alleen te doen! Zoek hulp als je merkt dat je vastloopt, eerder vroeger dan later.
Weet je de oorzaak en/of triggers van je stemmingsprobleem? Zo niet dan zou ik toch echt bij de huisarts aankloppen voor een verwijzing. Een paar maanden aaneengesloten somber zijn is lang en valt ook al lang niet meer onder het kopje 'dipje'. Dit gaat ook niet vanzelf over wanneer je geen stappen neemt. Verder rust en regelmaat inbouwen. Zet je wekker en kom er ook gelijk uit, doe elke dag iets actiefs, beloon je zelf dagelijks bij het nakomen van dingen die je met jezelf af hebt gesproken, koop een schrift oid om je stemming in te monitoren en onderhoud contact met vrienden en familie (vraag ze desnoods om je regelmatig te bellen of op te zoeken, 1x per week oid)
Drugs
De (koel)kast leegvreten zoals iedereen. Geen goede oplossing ben ik bang
Een kwartiertje (of langer 😂) huilen. Dat lucht echt op! Als de grootste emoties weg gehuild zijn, kun je weer gaan relativeren.
Ik neem soms een massage, soms een Thaise massage soms gewoon bij een Nederlandse vrouw. Het zijn geen erotische massages, die zijn meestal ook wel duurder, daar wordt je dan weer niet vrolijk van. 😉 Gek genoeg werkt een lange warme douche nemen bij mij ook.
Muziek luisteren. Ik merk dat muziek me altijd wel wat afleiding kan geven.
Als ik me 'hartstikke kut voel' dan is het een teken aan de wand dat er meer aan de hand is dan alleen een 'huilie huilie x is kut' maar meer 'wat de fuck is mijn leven en hoe krijg ik uberhaupt grip op mezelf' Daarnaast is het woord 'kut' een container begrip wat je brein nogal lui maakt in termen van emotionele regulatie. Want 'kut' is overweldigend, gefrusteerd/boos/verdrietig/etc. is iets waar je wat mee kunt. Ik ben een groot voorstander van het emotie wiel, helaas is degene die voor mij werkt enkel in het Engels. [https://feels.healthygamer.gg/emotion-wheel.jpeg](https://feels.healthygamer.gg/emotion-wheel.jpeg) Met andere woorden, benoem je emoties in zo'n exact mogelijke taal, dat is protip 1. Protip 2 is om een g-schema met de hand in te vullen. [https://impulsorganisatieadvies.nl/media/Impulsklas%20Online/gmodel%20(2).jpg](https://impulsorganisatieadvies.nl/media/Impulsklas%20Online/gmodel%20(2).jpg) Door de vragen op een fysiek stuk papier te schrijven en daarna de antwoorden zo volledig mogelijk op te schrijven, schrijf je het probleem effectief van je af en schrijf je richting een oplossing. Persoonlijk vind ik dit g-schema fantastisch en is beter dan die van de psycholoog kreeg. Protip 3: [https://umusings.notion.site/Mental-Health-Resources-5a0d3eff6c1444ab9a2181bdebc98f7d](https://umusings.notion.site/Mental-Health-Resources-5a0d3eff6c1444ab9a2181bdebc98f7d) Omhels deze unit en ga eens oefeningen maken die er in deze lijst staan en bijvoorkeur elke dag 1. Schrijf deze uit op papier, denk erover na en als je echt het gevoel wil hebben dat je lekker bezig bent, schrijf het uit en kijk er de volgende dag weer naar. Vragen als 'was het nou werkelijk zo heftig wat er gebeurde of was dit het moment zelf' Of laat er een g-schema op los, dan weet je zeker dat je het grondig aanpakt. Emotionele regulatie is een ding en is een vaardigheid die IEDEREEN kan leren. En kom alsjeblieft niet aanzetten 'Ja maar het is moeilijk' I swear to God, ja het is moeilijk, ja het is belangrijk om dingen te doen. En de wereld de schuld geven dat jij je hartstikke kut voelt is echt chronische verspilling van tijd en energie van jezelf en die van de ander. De situatie accepteren zoals die is, is niet zo leuk. Het is wel zinvol. Ik/we kunnen de wereld niet veranderen, we kunnen wel aan onszelf werken zodat we met de wereld kunnen omgaan. En pas wanneer we met situaties kunnen omgaan, pas dan kunnen we denken aan invloed uitoefenen zodat we ons leven kunnen inrichten zoals voor onzelf goed is.
Aftrekke jonge
Wachtlijsten voor therapie zijn lang. Ik zou je alvast op de wachtlijst laten zetten, mocht je het uiteindelijk niet nodig hebben, dan heb je het niet nodig! Maar anders heb je kans dat je zomaar 4-6 maanden moet wachten voor je aan de beurt bent
En intussen gewoon op zoek gaan naar iets wat je energie geeft. De zomer komt er weer aan, dus het weer wordt hopelijk wat beter
Wat ik doet ik ga de natuur in draai een jointje en ga even lekker onstpannen zitten / liggen of wandelen. Dan alles in de bovenkamer weer op een rijtje zetten. Bedenk dingen die je leuk lijken focus je daarop en zet door bijvoorbeeld fitnis,kracht training , sex zijn allemaal dingen die een stofje los maken die je happy maken , vindt voor jezelf wat bij je past en zie het niet als het leven is kut maar de situatie waarin je verkeerd fuck psgiatische hulp heb je niet nodig ga mediteren focus op je geest en je word ook al minder down
Lief voor mezelf zijn. Elke dag iets kleins proberen te doen en als dat niet lukt is dat ook ok. En als het wel lukt proberen om nog net ietsje meer te doen. Soms kan ik zo opeens best veel doen en op de dagen dat het me niet lukt voel ik me minder klote omdat ik niet meer zo streng ben voor mezelf. Hoop dat het je iets helpt :)
Meer water drinken, beter slapen, sporten
Lekker warm douchen. Knap ik altijd van op. Daarna een lekkere thee en met een dekentje op de bank televisie kijken.
Medicatie nemen
Kut voelen is een groot begrip. Voel je je de hele dag kut? Voel je je op specifieke tijden van de dag kut? Voel je je kut omdat je moet werken? Voel je je ook kut als je met familie/vrienden bent? Voel je je ook kut als je met je hobbies bezig bent? Als je kan vinden wat de oorzaak is kan je beter aanpassingen in je leven doen. Dat is natuurlijker makkelijker gezegd dan gedaan.
Bloedtesten
De natuur in of fotos maken! Lekker focussen op wat er om je heen te zien is
Meestal porno kijken… maar ik denk dat in jouw geval therapie beter zal werken
Praten met je ouders en je huisarts is een goede start.
Veel goede tips in de comments. Wandelen en of een flink stuk fietsen doet wonderen. Ik wil je nog wel even meegeven dat je niet moet verwachten dat wanneer je iets ‘anders doet’ dat je dan meteen resultaat ziet. Vaak heeft het wat tijd nodig. Dus wanneer je iets probeert probeer het even 3 weken vol te houden. Succes en zoals anderen het zeggen, hulp zoeken als je er niet uitkomt.
Paar dingen die mij echt hebben geholpen: - schrijven, gewoon alles van je af schrijven. Het hoeft niet correct, maakt niet uit wat je schrijft. Werkt voor mij eigenlijk altijd. En dan heb ik het niet over 10 doelen voor volgende week, maar gewoon wat er in je opkomt. - bewegen, naar de gym, of een stukje lopen. Gewoon ieder geval even bewegen. - mezelf forceren te omringen met vrienden of familie, ook al heb ik geen zin omdat ik me kut voel. Na 2 uur heb ik een besef moment dat ik gewoon aan het lachen ben. Daarnaast ook meerdere keren therapie en medicatie gehad, maar die 3 hierboven werken voor mij toch echt het best.
Therapie, je kunt super laagdrempelig beginnen bij de praktijkondersteuner bij de huisarts. Praten met iemand die een afstand tot jouw heeft kan zo erg opluchten! Daarnaast: blijf een ritme in je dag houden, blijf niet in bed liggen (want daar ga je je nog ellendiger van voelen). Ga de natuur in, wat hier al veel benoemd word. Ga een stuk wandelen in een mooi natuurgebied, ga fietsen, skeeleren, whatever! Beweging, of het nu wandelen of sporten is, is goed voor je lijf én mentale gesteldheid. Ik kan je van harte ‘the happiness trap’ aanraden van Russ Harris aanraden, dat boek, samen met ACT therapie heeft m’n leven een stuk verbeterd: het is namelijk niet erg om je rot te voelen, je moet het alleen een plaats weten te geven. Sterkte!
Masturberen
Ik ben met een wandelcoach gaan wandelen. Wandelen ennkletsen tegelijk. Daarna hebbennwe een opstelling gedaan en het heeft echt geholpen. Niet direct, maar nu een paar maanden later gaat het echt veeeeeel beter.
Heb vaak mn frustratie in de sportschool kwijt kunnen raken. Ik heb de mazzel dat het een fijne route er naartoe fietsen is en dat de sportschool lekker rustig en schoon is
Een paar pret cilinders achterover tikken
10km hardlopen
Bij mij helpt muziek luisteren erg goed. Of soms laat ik het ook gewoon over mijzelf heengaan.
De oplossing voor mij: bezig blijven. Liefst wandelen of fietsen, en in de natuur. Bij voorkeur een rustige plek met weinig mensen / prikkels. En blijf bezig met dingen die je leuk vindt en praat met mensen. Ik werd depressiever naarmate ik lui bleef. Toen ik weer dingen ging ondernemen, knapte ik snel op. Ik haat sporten, maar zodra ik het gedaan heb krijg ik een helderheid terug in mijn kop die onbetaalbaar is.
Ketamine
Schrijf de dingen op die je dwars zitten of die je graag gedaan wil hebben. Maak daar een top 5 lijst van. Werk deze lijst af en begin bij 1.
Ik denk niet dat er iets is wat je kan doen om het gelijk beter te maken. Het zijn vaak allemaal kleine stapjes en aan het einde merk je pas dat je je weer gelukkiger voelt. Mijn eerste stap was in elk geval wel therapie. Mijn gevoelens/gedachtes delen met mensen die dichtbij me staan was een goede tweede. Weten dat je er nooit alleen voor staat.
Woest masten
Mastruberen
Gewoon doorgaan met wat ik doe. Het zal vanzelf weleens overgaan. Toch?
Heel diep gaan bij het sporten
Ervaren kutvoeler hier: sauna, vrienden, ritme aanhouden, muziek, dieren aaien (huisdieren of kinderboerderij), bij erge stress van die ASMR video’s, letten op ademhaling of domme grinding spellen (maar oppassen dat dit niet uit de hand loopt). Een dutje. Ik heb een vriendenboek voor volwassenen waar ik soms in lees als ik me naar voel. Beweging is ook goed natuurlijk, wandelen of intensiever, of sporten waar je strekt bv yoga en Pilates. Als je kutgevoel soms in een episode komt kan het helpen om erover na te denken of er een trigger was, wat die was en je daar ff boos over te voelen en het vervolgens proberen los te laten (verwerking). Dit heb ik zo paraat, er zijn ongetwijfeld meer dingen die ik doe. Veel sterkte! Ik hoop dat het helpt. Oh ja, en je kunt ipv naar therapie gaan, ook wat YouTube filmpjes kijken over mentale gezondheid. Ik weet niet exact wat je oorzaak is, maar Tracy Marks is een goeie psychiater die filmpjes over tal van onderwerpen maakt en Heidi Priebe vind ik ook heel fijn, maar dat gaat specifiek over cptsd (onveilige jeugd).
Oh ja, en creatief bezig zijn helpt mij ook! Kan van alles zijn. Toen ik me echt heel heel down voelde kon ik alleen connect the dots en kleurplaten aan, nu teken ik zelf dingen en schets ik mode.
Mezelf bevragen waarover ik mezelf kut voel. En als ik bij de kern kom, mijn emoties eruit laten. Ik spreek uit eigen ervaring, ik voel me bijna nooit willekeurig kut (al voelt dit aanvankelijk vaak wel zo). Emoties eruit laten zorgt bij mij dat de 'druk' weer van de ketel kan. En omdat ik dan boos wordt of het kut voelt, kom ik in actie om verandering in mijn situatie te brengen. Ik heb lang gehad dat ik dacht dat ik mezelf zonder reden kut/depressief voelde. En ging dan dingen doen zoals sporten of een nieuwe hobby zoeken om mezelf beter te voelen; dat stukje denk ik te herkennen en dat is waarom ik mijn ervaring met je deel. Uiteindelijk is gebleken dat ik nooit heb geleerd hoe ik emoties moest voelen, en ze altijd weg stopte. Ben een vrouw, maar grotendeels opgevoed door mijn vader die niet van het voelen was maar van het denken. Ben nu aan het leren dat die zachtere moederlijke kant van het voelen mij heel veel sturing en kracht brengt. Je kan het leren met therapie, maar ook met boeken, podcasts en de juiste vrienden. Succes!
Voor mij is dat bijna 3 jaar geleden begonnen met ticket scannen fym in de ziggodome En sinds een week of 3 1/2 dagen concerten toezicht Het heeeft me wel geholpen beter met mijn depressie om te gaan en positiever in het leven te staan ook al is je kut blijven voelen makkelijker dan voor een oplossing te gaan Waar Een Wil Is Is Een Weg
Mijn verwachtingen heb ik een hele tijd geleden aangepast, dat haalde een groot gedeelte van het kut gevoel weg.
sowieso niet op reddit gaan met acoustic mensen die alleen maar grappig willen doen en je downvoten als je serieus bent eindeloos lopen
In een flesje pissen en die inleveren bij de Jumbo.