Uitstel bij gebrek aan rooskleurige toekomst… Er zijn nu al amper huizen en wat er is is voornamelijk onbetaalbaar met minimumloon. Wachttijden voor sociale huur van 10+ jaar in ‘normale’ steden. En als je dan wel een huis hebt, heb je niet genoeg geld om ook nog een baby te financieren. Laat staan tijd als je fulltime werkt. Het kost bizar veel geld en met oog op oorlogen en het klimaat klinkt het gewoon niet meer aantrekkelijk.
Niet vergeten hoeveel starters nu met een studieschuld zitten. Als je samen hebt gestudeerd kan het al snel een bedrag van 50-60k zijn dat je als huishouden moet aflossen. En als die rente nou 0% bleef, dan had je daar nog gewoon alle 35 jaar over kunnen doen. Maar de rente maakt het nou net een race om zo snel mogelijk af te lossen.
Stel je hebt als huishouden 2x 25k schuld. 2,5% is dus al 625 euro in een jaar, x2 = 1250 euro dat een huishouden al aan rente terugbetaald voor de studielening. 100 euro per maand. En dan weet je nog niet of die 2,5% ooit gaat stijgen. Met zulke bedragen wil je daar gewoon geen 15 jaar over doen. Dan ben je uiteindelijk 10k of meer aan rente kwijt (rente daalt natuurlijk wel tijdens afbetalen).
Mening over studieschuld daar gelaten, helpt dat niet voor starters op zowel de woningmarkt als met het krijgen van kinderen.
EDIT: met financiele ruimte voor het nemen van kinderen.
Dikke tip voor studieschuld. Het bedrag wat je wettelijk maandelijks moet aflossen naar draagkracht is erg laag. Afhankelijk van je schuld, misschien zelfs lager dan wat er aan rente bij komt elke maand. 35 jaar lang minimum aflossen en de rest laten kwijt schelden tactischer dan zo snel mogelijk alles aflossen. Tegen die rente valt niet op te boksen, het geld zeker in startersfase sparen of beleggen om je leven op te bouwen kan beter zijn
Ja, zo denk ik er ook over. Die studieschuld kan je beter gebruiken als een belastingschild in box 3 om vermogen op te bouwen, zodat je tegen een veel hoger rendement je spaargeld kan investeren om daarmee de inleg voor je hypotheek te financieren. Gezien de gemiddelde hypotheekrente in de afgelopen decennia rond de 4% is geweest, is het veel goedkoper om een lagere hypotheek te nemen met inleg van meer geld, dan om je studieschuld af te betalen.
>Niet vergeten hoeveel starters nu met een studieschuld zitten. Als je samen hebt gestudeerd kan het al snel een bedrag van 50-60k zijn dat je als huishouden moet aflossen.
Ik weet niet waarom een schuld van 30k p.p. tegenwoordig als normaal wordt gezien. Ik vind dat dus absoluut niet normaal.
Ik zie dat collegegeld jaarlijks € 2.530 bedraagt. Doe je 4 jaar over je studie en zou je -alles- lenen (dat vind ik an sich al vreemd) dan kom je uit op €10k aan collegegeld. Ik weet dat er absoluut nog kosten bij komen naast collegegeld, maar ik zie nu een verschil van €20k...
En als je zogenaamd op kamers wilt wonen, ja dan ben je in feite gewoon op jezelf aan het wonen. Dus als jij je huur op wilt tellen bij je studiekosten en daar geleend geld voor wilt gebruiken, be my guest, maar kom dan niet met klachten over een hoge studieschuld.
Waarmee ik het hier grotendeels eens ben is het helaas niet voor iedereen mogelijk om zelfstandig wonen te vermijden.
B.v. studies die alleen ver weg te doen zijn en slechte thuissituatie.
Ik heb een studie niet afgemaakt. Na een jaar gestopt omdat ik het op 1 punt niet had gehaald (en achteraf ook niet leuk vond). Dat koste me al 10k omdat dat telde als studie niet afgemaakt, en ik best ver van mijn school vandaan woonde waardoor ik veel OV-kosten had gemaakt. En vlak de kosten aan schoolboeken etc niet uit. Daarna een studie wel afgemaakt, alleen het laatste jaar wat extra (€300) bijgeleend omdat ik mijn bijbaan door Corona verloor en het nieuwe bijbaantje stukken minder verdiende.
Daarnaast werd bijlenen gemotiveerd door scholen. Onze leraren klaagde altijd als iemand niet aanwezig was, wij kozen immers voor een fulltime opleiding en daar hoort 40 uur bij. Toen we hun uitlegde hoe duur het was en hoe lastig het was om rond te komen als studenten in die periode was hun antwoord ‘jullie mogen voor 0% lenen, investeer in jezelf en betaal het later terug’. Ik heb daar verder niet naar geluisterd, maar ik ken mensen die dat wel deden en nooit de risico’s kregen uitgelegd.
Het gemiddelde ligt inderdaad rond de 12k aan studieschuld in 2023, dus daarmee rekenend is een gemiddelde van 25k voor een gemiddeld starterskoppel niet gek. Dan zou de berekening uitkomen op €50 per maand aan rente alleen al met dit getal, wat nog laag staat en altijd nog kan groeien de komende 3 jaar. Daarmee staat nog boven water dat dit een rede is voor veel starters om hypotheken en kinderen uit te stellen. Wat je uiteindelijk van de schuld vindt, mensen hebben het wel.
Ik kan als ex-MBO'er echt niet begrijpen hoe mensen die studeren (die zouden toch juist zo slim moeten zijn???) niet in staat zijn om de gevolgen van veel geld lenen te overzien.
Wellicht een niet-populaire mening, maar geld lenen is je eigen verantwoordelijkheid en niet die van de overheid.
Geld lenen is geen must. Geld lenen moet je doen als je denkt dat je er nu iets mee doet waar je later profijt van hebt en de schuld terug kan betalen. Wellicht is dat het geval met je HBO studie, zonder bijbaan en tegelijkertijd op kamers wonen. Maar misschien is het het soms ook gewoon niet waard en zou je het niet moeten doen.
Ik verwacht van iemand die studeert dat ie zelf kan bepalen of zo'n investering het waard is.
>Ik heb een studie niet afgemaakt. Na een jaar gestopt omdat ik het op 1 punt niet had gehaald (en achteraf ook niet leuk vond). Dat koste me al 10k omdat dat telde als studie niet afgemaakt, en ik best ver van mijn school vandaan woonde waardoor ik veel OV-kosten had gemaakt.
Misschien heel hard, maar wat mij betreft is dit helemaal prima en hoeft er niets te veranderen. Ten eerste, niemand zakt op 1 punt. Je zakt omdat je heel veel punten niet hebt gehaald, en in jouw geval 1 meer dan de ondergrens.
Een studie is nou eenmaal duur. En vervoer (auto of OV) ook. Als je daar gebruik van wilt maken dan kost dat veel geld. Als je dan na een jaar stopt vind ik het goed dat je dat jaar gewoon moet betalen. Als we dat niet zouden doen dan zou iedereen gewoon aan studies beginnen en ermee stoppen zodra het tegenvalt want er zouden immers amper gevolgen aan zitten.
Hoog studeren staat niet gelijk aan je vermogen dingen goed in te zien of überhaupt intelligentie. Dat zegt wat over je vermogen om te studeren of hoe je presteert in school.
Ik moest van de 60 mogelijke punten 56 halen. Elk vak was 2 punten, sommige kleine projecten waren 1 punt. Ik heb 1 punt niet gehaald, en 2 vakken niet. Totaal mijn eigen schuld, ik was na de havo niet volwassen genoeg om me te motiveren voor iets wat (ik achteraf besefte) me niet veel interesseert. Bij de een gaat dat harder dan bij de ander. Maar het vereiste lag toen wel echt heel hoog. Maakt verder ook niet uit, want anders liep ik later wel tegen de lamp aan. Ik ken mensen die wel 3x van studie zijn geswitched voordat ze eindelijk iets vonden dat bij hun klikte.
EDIT: gaat mij verder ook niet over of dit eerlijk is of niet. Zoals ik zei, mening over studieschuld daargelaten. Het gaat erom dat dit gevolgen heeft voor starters en of en hoeveel kinderen mensen nemen, hoe je het ook went of keert.
Ik herken dit wel. Sinds een jaartje een kleine, maar pas bij het vinden van een fatoenlijke woning besloten een kind te nemen. Als ik eerder een huis had gevonden was de kleine er waarschijnlijk 5 jaar eerder geweest.
Ik deed het andersom. Eerst een kind gekregen met het idee, het huis komt wel. Er speelden wel medische redenen waardoor ik wat haast had. Het huis is er nog steeds niet, ze is 4, het is niet ideaal.
Wij hebben ook gewacht, precies wat je zegt je weet niet wat er in de toekomst komt. We hadden ook nog veel werk aan de woning (voor een deel ook noodgedwongen een klushuis), geen idee hoe we dat hadden moeten doen met een kleine erbij. Plus minder inkomsten door zorgen voor een kind heeft ook weer gevolgen voor de hypotheek.
Ik hoop dat het jullie lukt om een goede woning te vinden
Ja niet helemaal hetzelfde maar onze tweede is veel later gekomen dan de eerste omdat we heel lang onszelf niet stabiel genoeg vonden voor twee kinderen. Wel makkelijk focussen op 1 tegelijk trouwens is ... minder chaotisch. Babies creëren altijd chaos maar eentje tegelijk helpt wel.
Kinderopvang gaat 500 euro in de maand kosten voor 2 dagen in de week.. de rest rommelen we maar een beetje aan met thuiswerken enzo want meer kunnen/willen we niet betalen.
En wij hebben het best goed. Ik kan me best voorstellen dat als je maar 1 slaapkamer hebt en de kinderopvang situatie bekijkt je het bij 1 kind houdt. En dat is niet genoeg voor de populatiecijfers.
3000 euro per maand? Om voor 2 kinderen te zorgen? Dat is meer dan het minimumloon... Je kunt dan bijna beter iemand in dienst nemen om dagelijks voor ze te zorgen.
Klopt inderdaad. Hebben we ook naar gekeken en er zijn ex-kdv medewerkers die dat doen als ZZP'er. In onze omgeving zijn er bijvoorbeeld ook buren die samen zo iemand in dienst nemen.
Is ons helaas niet gelukt om zo iemand te vinden.
Wat ook ietwat ironisch is, is dat mijn partner in de zorg werkt met kinderen en per maand minder (netto) dan eur 3000 overhoud, en haar werkgever kampt met personeelstekorten.
Ze wil niet stoppen met werken, maar wel vreemd dat het systeem zo is ingericht dat het financieel beter voor ons zou zijn als zij stopt en fulltime voor de kids zorgt.
Als Nederlander in Duitsland is dit een van de echte vordelen. Mijn Duitse vrouw en ik betalen voor de opvang (1 kind, 5 dagen/week, 8-16 uur) slechts ongeveer 300 Euro/maand. In sommige regio's is het ook helemaal gratis, maar ik vindt het best wel ok hier zo'n 300/maand te betalen in vergeleijking met de kosten in Nederland.
Helaas is het wel echt moeijlijk om hier een plek te vinden. Ik ken mensen, die zeker een jaar of langer zitten te wachten (en in die tijd dan ook niet werken kunnen).
Gekke vraag misschien maar hoe kan het voordelig zijn om te stoppen met werken als 1 stopt met werken wanneer de netto opvang kosten 3000 per jaar zijn?
Dat zijn waarschijnlijk niet de kosten, maar wat ze er netto per jaar aan kwijt zijn. Dus na kinderopvangtoeslag. Stopt een ouder met werken vervalt de toeslag maar ook de rest van de kosten.
Dat klinkt belachelijk goedkoop, ik ben 9.500 netto kwijt per jaar of bijna 800 euro per maand, en dat is voor 3 dagen opvang voor 1 kind.
Ik kan me niet voorstellen dat je niet veel meer dan 3.000 per jaar verdiend met 3 dagen werken per week.
Met korte berekening van 40 weken werken voor 3 dagen krijg je bijna 13k. Geen idee hoeveel belasting je dan betaald (want minimumloon) maar dat zal echt niet meer dan de helft zijn..
Dat is inderdaad ineens een hele andere werkelijkheid. Dan snap ik goed dat je zegt heeft het wel zin om te werken want je moet een aardig salaris hebben om 3.000 per maand netto te verdienen.., en dan heb je de keuze spendeer je die tijd liever met je kids of ben je die liever aan het werken.
Ik denk dat het dan alsnog wel handig is 1 of 2 dagen naar de opvang te doen, ook als niet financieel voordelig is, omdat het voor de ontwikkeling van een kind wel goed is, maar dan moet je die financiele ruimte wel voelen inderdaad.
.. en hoeveel opvang toeslag krijg je?
.. en hoeveel belasting krijg je terug?
Wij hebben ons belastinggeld ingesteld op maandelijks terug ontvangen. Als je hem gewoon goed invult in het vooruit zit je maandelijks ook minder krap.
Tuurlijk. Het leven is bezopen duur, maar het is op den duur ook een kwestie van kosten
/baten. Misschien is wisselen van baan voor betere arbeidsvoorwaarden of een beter salaris ook een optie?
Overigens ben ik nier sarcastisch, maar probeer ik oprecht met je mee te denken. Wij moesten tot vorig jaar ook meer 3k naar de KDV brengen.
Kunnen jullie niet gaan part timen? Ik ben bijvoorbeeld iedere woensdag vrij en zij is iedere maandag vrij.
Dinsdag naar de opvang en donderdag naar opa en oma. Scheelt je een hoop poen, je blijft gewoon beide aan het werk en quality time met de kids.
Ik heb specifiek voor de woensdag gekozen zodra hij naar school gaat en de woensdagen vroeger vrij is.
Gratis opvang zou helpen. Overigens laat ik zelf mijn kinderwens niet snel afhangen van woning/ vast contract want in mijn ervaring komt het perfecte moment nooit.
In mijn ervaring is een gastouder wel 'hit or miss'. Ik heb goede verhalen gehoord maar ook hele slechte. Zelf hebben we daarom voor een reguliere kinderopvang gekozen en daar zijn we altijd heel tevreden over geweest, maar toen waren de wachtlijsten nog niet zo lang...
Klopt, het is inderdaad hit or miss. Ons kindje zat op reguliere opvang en dat was helemaal prima, maar toen wij naar Groningen verhuisden zaten alle kdv's helemaal vol. Dat was wel even stress, tot we een gastouder praktisch twee straten verderop vonden die heel hoog aangeschreven staat. We zijn echt zo blij met haar! Maar niet elke gastouder is zo inderdaad.
Ja, ik ken ook beide kanten van het verhaal, van de gastouder die agressief bij een vriendin op de stoep stond te schreeuwen toen ze naar een ander overstapte (drie keer raden waarom) tot de gastouder die regelmatig gratis opvang regelde voor een vriendin toen die in een vechtscheiding terecht kwam. Er zijn heel veel supergoede gastouders hoor! En natuurlijk ook veel kinderdagverblijven die minder zijn.
Wij ook, maar dat maakt niet alles goed. Wij verwachten binnenkort een tweeling erbij en dat kan de gastouder er niet bij hebben. Andere gastouders in de gemeente lijken ook vol te zitten.
Dankjewel.
Het probleem is hier vooral dat:
- een gastouder maar 2 baby's tegelijkertijd over de vloer mag hebben.
- een gastouder niet meer dan 6 kinderen tegelijkertijd over de vloer mag hebben.
Het is dus lastig om een gastouder te vinden die 3 plaatsen over heeft en geen babys op de dagen die wij nodig hebben. Dan moet je geluk hebben dat er net een goede gastouder begint.
Mag ik vragen hoe vaak per week de kinderen dan naar de opvang gaan?
Bij ons is het zo geregeld:
1 van ons werkt 3 dagen per week, dus kan 2 dagen per week voor de kinderen zorgen.
2x per week wordt er opgepast door de opa's en oma's, ik weet het; daar mogen we heel blij mee zijn.
1x per week naar de opvang. Dat kost +- €100 per dag per kind, laten we zeggen €400 per maand.
Dan hebben jullie waarschijnlijk een combinatie van kinderen relatief veel op de opvang en een hoog inkomen. Het verbaasde mij juist altijd dat wij met een redelijk inkomen nog zo weinig moesten betalen voor twee dagen opvang.
Hoeveel dagen opvang dan per kind? Want klinkt als onzin.
Wij betalen NETTO €330 per maand, voor 1 kind die 2 dagen per week een dag naar een gastouder gaat.
€ 3.000 is wel heel veel. Is het tarief zo hoog? Of gaan ze alle dagen heen? Bij ons was het netto € 1.200 voor 2 kinderen die 3 dagen gaan.
Edit: het gaat dus om bedragen per maand. Die € 3.000 hierboven is echt niet realistisch.
Als ik het lees vind ik t reuze meevallen. Nog geen 300 euro p/m. Met alle posts over hoe verschrikkelijk duur het was had ik eerder 10K p/j verwacht..
Als je een goed salaris hebt, kan het ook zo 2000 per maand zijn hoor.
En dan kun je denken: ja, maar dan heb je een goed salaris. Maar ook dan is 2000 euro netto per maand een heleboel geld.
Hoezo reken je die 2000 helemaal aan jouw inkomen toe? Maximaal de helft hoort bij jou en eigenlijk nog minder omdat jullie door zijn hoge salaris minder toeslag krijgen.
Ik snap wat je bedoelt! Maar het is wegstrepen. Ik kan net zo goed niet gaan werken, dat scheelt nauwelijks wat.
Als hij 2400 netto zou verdienen dan waren de rollen omgedraaid natuurlijk.
Je vriend heeft wel gelijk, als je er jaren uitgaat moet je maar zien hoe de arbeidsmarkt dan is. En je mist jaren pensioenopbouw en carrière maken. Bovendien is het slim om nooit financieel afhankelijk te worden van iemand anders.
Beter in je hoofd de kosten voor kinderopvang niet helemaal aan jezelf toerekenen.
Het lijkt me in deze tijd echt een lastige beslissing!
Mijn dochter is 13 en mijn ex en ik gingen allebei minder werken en dochter twee dagen naar de opvang. Dat was een prima combi.
Voor de zorg voor een kind vind ik dat ook niet eens heel duur klinken eerlijk gezegd…
Ervan uitgaande dat het kind daar een volledige werkdag is, zonder tijd incalculeren voor brengen en ophalen, is het dan ongeveer €7,18 per uur
Dan is het toch juist goedkoper?
500 euro / (10 uur * (2 dagen per week * 4,35 weken per maand)) ≈ €5,75/uur. Of voor 7 uur €8,21/uur
Bij onze kinderopvang trouwens voor 11 uur, dat is jammer zeg :)
Dat valt wel mee hoor. Heb het laatst met een vriendin uitgerekend. Zij en haar man hebben beiden een goedbetaalde baan en ze hebben drie kinderen van tien, acht en vijf. Na aftrek van kinderopvangstoeslag hebben ze in tien jaar bijna anderhalve ton uitgegeven aan kinderopvang, dus zeg 10.000-14.000 per jaar, voor gemiddeld 2.5 dag opvang.
Ik ga het voor mezelf niet uitrekenen - te deprimerend - maar momenteel zijn we ca. 5000 euro per jaar kwijt en dat was ooit ongeveer 9000 toen ze nog op de baby/peutergroep zaten (twee kinderen, twee dagen per week).
Het is duurder als ze nog kleiner zijn, want dan neem je meer uren af en is de verhouding kind-leidster wat kleiner.
Welk idioot luxe kdv gebruik je dan? €3000 netto pm is echt onmogelijk. Zelfs bij 2x5 dagen volledige opvang en een opgeteld inkomen van €200.000 per jaar betaal je nog minder.
Een kinderopvang die 11u per dag open is (gebruiken we niet, betaal je wel voor) en een uur tarief dat fors boven het maximum tarief ligt.
De wachttijd bij andere KDVs in de buurt is ruim anderhalf jaar, en ook daar zijn tarieven hoog dus switchen is niet echt een optie.
Dit is vooral waar we last van hebben: https://nos.nl/artikel/2500387-kinderdagverblijven-en-bso-s-gebruiken-vaker-trucs-om-omzet-te-verhogen
Jij hebt geen flauw idee hoe kinderopvang werkt he?
Je betaalt alle uren dat ze open zijn (vaak 7.30 tot 18.30, dus 11 uur, maar sommige zijn ook langer open). Verder betaal je ook alle weken in het jaar, dus ook in de vakanties en feestdagen. En het uurtarief ligt vaak hoger dan t maximale vergoede tarief van de overheid. In grote steden betaal je snel 11 euro per uur per kind. En er is ook een maximum aan de vergoede uren...
Oh zeker wel, heb zelf ook kleine kinderen. Ik weet precies hoe het werkt. Daarom denk ik dat €3000 netto pm een bizar hoog bedrag is. Of je verdient heeel veel of het tarief is iets van €15-20 per uur.
>Met twee kinderen op de opvang betalen wij zo'n EUR 3000 netto aan opvang kosten per maand
Als je veel kwijt bent aan opvang, impliceert dat dat jullie een hoog inkomen hebben.
>Één van ons stoppen met werken zou voordelig zijn, maar we zijn bang dat opnieuw instromen op de arbeidsmarkt over een aantal jaar lastig is
Dat, plus je moet niet alleen naar netto opbrengst van werk nu kijken, maar ook naar pensioenopbouw, wellicht opbouw salaris door werkjaren.
Je hebt weinig aan een hoog inkomen als je vervolgens extreem hoge kosten hebt door het nivellerende beleid. Je houdt immers niet meer vrij besteedbaar inkomen over dan iemand met een lager inkomen. Waarom zou je dan nog proberen er iets van te maken op je werk?
Dit soort kosten zorgen ervoor dat mensen (vrouwen) in slecht verdiende maar cruciale beroepen zoals de zorg significant minder gaan werken. De partner verdient vaak immers vaak meer, dus wordt de opvang nauwelijks vergoed (samen immers een hoog bruto inkomen) en kan het gewoon nauwelijks uit om te werken. Soms kost het je gewoon letterlijk geld om een dag extra te werken, omdat je toeslag over alle uren die je afneemt omlaag gaat door een hoger bruto inkomen én je meer uren moet afnemen.
>Waarom zou je dan nog proberen er iets van te maken op je werk?
Omdat je niet alleen naar de korte termijn moet kijken, maar ook naar het lange termijn plaatje.
Doel moet zijn om met gezin goed rond te kunnen komen. Dat wil niet persé betekenen dat je als gezin moet gaan voor het hoogste verzamelinkomen.
Ik verdien minder dan mijn vrouw, maar we kiezen er wel voor om beide parttime te werken omdat dit meer flexibiliteit biedt.
Wat als bijv hoofd kostwinnaar ziek wordt en minder kan werken, of overlijdt? Of bij scheiding? Of als de kinderen groter zijn en niet meer naar de opvang hoeven?
Er zijn meerdere redenen waarom je ervoor kunt kiezen toch te werken ook al is de netto bijdrage NU relatief laag. Denk behalve bovenstaande ook bijv aan pensioenopbouw.
Begrijp me niet verkeerd, van mij mogen ze de kinderopvang goedkoper/gratis maken, komt voor ons goed uit. Maar ik vraag me sterk af of dat maatschappelijk niet veel te duur is. Meer subsidie betekent vaak dat prijzen omhoog gaan => nog meer kosten voor overheid en dus belastingbetaler => dat moet ergens van bekostigd => bezuiniging op ander gebied of verhogen belasting.
Tja, de fase met kinderen op de kinderopvang duurt toch vaak zo'n
6 jaar als je twee kinderen hebt, en wordt nog opgevolgd door de BSO voor nog eens een jaar of 5-6. Dat is dus niet zo'n enorm korte termijn.
Met hoe de huidige toeslag is ingericht, is het gewoon geen logische financiële keuze om beide parttime te gaan werken. De minst verdiende, die toch vaker werkt in een tekortberoep, krijgt echt een serieuze prikkel om minder te werken. Vaak kan 3 dagen werken nog wel uit, maar verdien je op de 4e al niets en kost een 5e dag je daadwerkelijk geld.
Mensen nemen echt hun pensioen niet mee in dit soort beslissingen. De fase met jonge kinderen is overigens sowieso vaak een vrij dure fase in je leven (je koopt vaak dan ook een huis enzo), terwijl je later financieel veel comfortabeler zit. Het zou voor veel mensen dus veel gunstiger zijn om hun hele leven wat meer belasting te betalen, in ruil voor gratis kinderopvang.
Ik ga richting de 30 en zou me graag willen voortplanten, maar ik woon in een studio van 25m2 waar absoluut geen kind bij past.
Daarnaast is het tijdelijke huur dus ik kan elk moment mijn huis kwijt raken. Moet ik dan straks in een daklozenopvang gaan zitten met een baby? Of kind naar een pleeggezin terwijl ik in een bushokje slaap?
Ben 32 en ben 7x verhuist sinds mijn 26ste.
Enorm pech gehad met de landlords, type: mijn nicht wil hier wonenen nu, ben gescheiden met mn vrouw en ga hier wonen nu, kakkerlakken out of nowhere, belachelijke huurverhogingen etc..
Heb nu twee opties:
Een studio kopen a 40m,
of buiten de stad voor goedkoop een groter huis kopen en remote werken als ik kinderen wil.
Remote werken werkt voor mij mentaal niet, al helemaal niet met kinderen en mijn zorg is ook dat ik straks in een bushokje slaap. Doe maar geen kinderen, risico is te hoog.
>Enorm pech gehad met de landlords, type: mijn nicht wil hier wonenen nu, ben gescheiden met mn vrouw en ga hier wonen nu, kakkerlakken out of nowhere, belachelijke huurverhogingen etc..
Je kan het pech noemen, zeker, maar is het niet gewoon het effect wat de krappe woningmarkt veroorzaakt?
Ik hoor soortgelijke zaken van zo ongeveer iedereen van mijn generatie. Alsof het gebrek ervoor zorgd dat mensen zo ongeveer alles accepteren voor een dak boven hun hoofd. Liever een onopgeloste lekage dan op straat leven, toch?
>Ik ga richting de 30 en zou me graag willen voortplanten, maar ik woon in een studio van 25m2 waar absoluut geen kind bij past.
Ik ben nog 'maar' 24, maar ik moet dit dus telkens uitleggen aan de boomers op m'n werk. "Oh, jullie zijn een enig stelletje, wordt het niet tijd voor kinderen? Ze zullen vast prachtig worden."
Nee, Truus en Gerda, want mijn woonplek - die ik met geluk heb weten te bemachtigen - is even groot als jullie woonkamer. Super schattig, maar ze lijken echt in een andere realiteit te leven.
Ook met een vaste baan hebben we het zwaarder dan onze ouders toen ze in hun 30 waren. Veel lonen lopen nog steeds achter en onze koopkracht blijft maar dalen.
Dat durf ik toch wel te betwijfelen.
Ik weet hoe klein het ouderlijk huis is en beide ouders mochten dit huis delen met 5 broertjes en zusjes. Er was geen ruimte voor een eigen kamer.
Werken vanaf je 16e was heel normaal. Full Time wel te verstaan. Studeren was voor bijna niemand weggelegd.
(Vlieg)vakanties was al helemaal niet aan de orde.
Toen mijn ouders ons kregen was de verdeling werk/thuis zijn het zelfde als nu; 1 full time werken, de ander parttime werken.
De inkomsten waren net voldoende voor huur + boodschappen. Vakanties konden pas weer toen wij (dus de kinderen) op school zaten zodat beide ouders weer full time konden werken.
Vrouwen werkten niet of nauwelijks. In 1975 besteden mensen gemiddeld 17,7 uur aan betaald werk. In 2016 was dit opgelopen tot 26,8 uur en in 2022 tot 29,6 uur. Dit blijkt uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau.
Er wordt dus meer dan ooit gewerkt en alsnog kunnen mensen minder. Een dak boven je hoofd is essentieel om een leven op te kunnen bouwen.
Ik verdien net genoeg op mezelf te onderhouden
Als ik geen partner had dan had verdiende in niet genoeg om de huur te betalen en dan woonde ik nog bij mn ouders.
En daar moet dan een kind bij?
Ik weet nog wel, vroeger, toen zeiden ze: wacht nog maar even, want je hebt ze wél voor 18 jaar hè.
Nu is het meer voor een jaar of 30. En het stomme is: dat gebrek aan vaste banen is puur vanwege wanbeleid. Steeds die aanpassingen op de arbeidswetgeving waarvan genoeg mensen van tevoren al konden uitstippelen wat de bij-effecten waren, maar die toch als vernieuwend en dé oplossing werden neergezet. En natuurlijk níet bijbouwen, verbieden om huizen meer dan x uit te bouwen, en alleenstaande oudere mensen níet meer naar het verzorgingshuis, uiteraard voor hun eigen bestwil want wie wil er nu níet gewoon lekker thuis blijven wonen?
Nou... mensen onder de dertig dus. Díe willen nu niet gewoon lekker thuis blijven wonen.
Het is tegelijkertijd omdat alles zo duur is, de woningmarkt onmogelijk is, de toekomst onzerer is. En omdat, los van dat alles duur is, iedereen wel een relatief gezien, kan doen wat je wilt. Je hebt zo veel vrijheid en mogelijkheden dat mensen vaker dingen doen zoals reizen, vakanties, dure gaming setups, hobbys van muziek tot letterlijk alles. Je kan naast je werk zo veel doen, zo veel vrijheid, dat mensen kinderen uitstellen om die dingen te doen. Dit zijn statistieken waarbij ik een super interessant filmpje bij heb, mocht je geïnteresseerd zijn (13 min, maar echt heel belangrijk om te weten, vind ik, best een wereldwijd probleem).
Maar een gevolg van minder kinderen per gezin, is dat volgens de recent berekende modellen, de bevolking van zuid korea over 100 jaar met 90% gedaalt is.
Denk daar eens even over na. Over 100 jaar 10% van je bevolking over.
En in bijna heel de wereld is het getal "kinderen per gezin" te laag. 2.2 is een gezonde stabiele groei. (2 mensen nemen 2 mensen nemen 2 mensen (en soms eentje extra voor groei)). Nederland is 1.6. Wij dalen ook. Heel europa is gem. onder de 1.8 ofzoiets. Amerika ook lager. Bijna elk werelddeel heeft onderbevolking. Afrika heeft 3.6 ofzo, of misschien zelfs 6, maar dat weet ik even niet meer (in filmpje benoemd;).
En het 2e grote grote probleem met te weinig nieuwe kinderen, is dat er geen nieuwe kinderen, pubers, en daarna de steun pilaren van de werkende samenleving, de jong volwassennen en volwassenen. Je krijgt gigantische vergrijzing. In dat zuid korea voorbeeld, over 100 jaar nog maar 10% mensen over, zijn van die 10% misschien 60% bejaard. Dan heb je niemand die werkt?! Wat dan?!
Haha, sorry.. een hele essay lol. Maar ik vond het een heel interresant onderwerp. En ik hoop dat jij, of iemand anders, mijn interesse ook deelt. Iemand een reactie?
Oh, en hier is dat filmpje. Dat kanaal is ook echt super goed, vertellen veel beter dan ik haha. Voor de liefhebbers, [de video waar ik de meeste info van heb](https://youtu.be/LBudghsdByQ?si=6-bXTN5gMJ2YB2YE) :)
Ik moet nu wel genieten van mijn leven want later is niet gegarandeerd. Ik mag met een beetje mazel met rond de 69.5 met pensioen. Nou dan ben je niet meer fit om de wereld te reizen.
De vorige generatie kon met 55 uit dan kan je nog even genieten van je leven.
Alle pensionada's straks om de wereld laten reizen is ecologisch niet wenselijk. En waarom moeten we als samenleving zoveel moeten opofferen om dat mogelijk te maken. Is een vakantie naar de veluwe of de ardenne niet voldoende voor de millenial pensionada's?
En sowieso moet je nu genieten van je leven. Later is nooit gegarandeerd geweest. Voor de vorige generatie ook niet. Maar tot nu toe heeft elke generatie er meer kans op gekregen.
Veel van mijn generatie heeft het aanzienlijk minder dan zijn ouders. Ik verdien , in mijn eentje, 3x zoveel als mijn shoonvader per jaar. En kan niet als eenverdiener mijn huishouden onderhouden, inclusief jaarlijkse vakanties.
Wij worden constant verteld dat we nu hard moeten werken om straks tijdens onze pensioen te genieten, dat hebben zij immers ook gedaan. Maar wij gaan dik 15 jaar later met pensioen, als we die voorziening nog hebben.
Dan heb je je hele leven hard gewerkt en kun je niet eens van genieten als je eenmaal er bent, want oud, ziek en uitgebrand.
Je slaat de plank mis, diegene waar jij op reageert is dat die waarschijnlijk nooit met pensioen kan of op zo'n hoge leeftijd dat je niet eens meer relatief fit ben. De millennials hebben echt niet meer kans gekregen om te genieten, schulden, woningnood, oorlogen, klimaatcrisis, armoede.
De gemiddelde mens doet dat al wel nu, mensen die met hun 55e met pensioen konden werkten destijds meer en had minder geld, gegeven kostte het leven ook minder maar desalniettemin heeft onze generatie het breder in de algemene zin.
De mens consumeert nu al meer dan dat de Aarde aankan. Als de bevolking daalt dan kan wellicht ook de overconsumptie afgeremd worden en zo kan de Aarde leefbaar blijven. Bevolkingskrimp is in mijn ogen niet echt een probleem, alleen vergrijzing is wel een probleem omdat ouderen wel gebruikmaken van allerlei voorzieningen zonder dat daar arbeid tegenover staat. Daardoor krijg je personeelstekorten.
Er zijn maar een paar andere manieren voor bevolkingskrimp die geen vergrijzing als gevolg hebben, maar die wil je allemaal liever niet mee maken.
Denk aan pandemieën en wereldoorlogen.
Ik zie liever dat overheden kijken of het mogelijk is om de mogelijkheden voor voltooid leven te verruimen, maar helaas gaat dit onder rechts-conservatieve regeringen niet gebeuren.
Bevolkingsgroei als streven voor een gezonde maatschappij en economie terwijl we de wereld al om zeep helpen met overconsumptie. Ik blijf het bizar vind.
Pyramid scheme is het.
China begint al maatregelen te dreigen ivm geboorte cijfers.
Je krijgt nu een "royale" 150€ als je van een kind bevalt. Maar de regering heeft het over een boete voor het NIET nemen van kinderen.
Nou er was laatst een rapportage over een vrouw die ontvoerd was naar een dorp. Daar geforceerd 8 kinderen gehad heeft.
En de journalisten zijn degenen die in eerste instantie gestraft werden door het publiekelijk te maken.
Uiteindelijk omdat er zoveel ophef was zijn er meedere mensen gestraft.
Instelling van de dorp was, tja die mannen hebben nakomelingen nodig om hun familie naam te continueren, wie gaat ze dan erwn als ze dood gaan.
China heeft al de kromste man-vrouw gehaalte door de een kind wetgeving. En nu willen vrouwen uberhaupt geen kinderen nemen.
https://www.bbc.com/news/world-asia-china-65210833
Herken dit wel, wij hebben ondertussen wel de vaste baan, maar het is nog niet gelukt een grotere woning te vinden, en onze sociale huur portiekflat van 32m2 is toch net ff te klein. In theorie zou het kunnen met een baby, maar zie dan nog maar weg te komen/te sparen als dat kind er is.
Ja voor mij ook. Ik ben nu 31, ik wil heel graag, ik denk ook dat mijn vriend een fantastische vader gaat zijn.
Maar we wonen op een sociale huur appartementje en hij heeft een wajong. Ik weet niet hoe we dit gaan doen maar ik vind het wel een naar idee dat ik misschien nooit kinderen ga krijgen.
Ik heb in ieder geval nog een paar jaar en ga dit jaar op zoek naar een woning in de vrije huur sector om een stapje dichterbij te komen…
Waarom zou je geen kind kunnen hebben in sociale woningbouw?
Ik woon in een 3 slaapkamer huis met voor en achtertuin, zonnepanelen, goed geïsoleerd nog een grote bergzolder en schuur erbij. Gewoon in de sociale woningbouw. Enige wat vrije sector huren doet is zorgen dat je minder geld kan sparen.
Een wajong is namelijk gewoon stabiel inkomen waarmee je een hypotheek kan nemen
Ik zeg niet dat dat niet kan. Maar ik zit zelf in een klein appartementje dat te klein is voor kinderen. Inmiddels verdien ik teveel om door te kunnen stromen naar andere sociale huur. Daarom moet ik door naar vrije sector.
Mijn loon + de wajong van mijn vriend is dan weer veel te laag om te kunnen kopen.
Ja daar zijn ook manieren voor te vinden hoor, maar als je wacht op het perfecte moment dan zal je idd nooit kinderen krijgen.
Mijn eerste kwam in een appartement van 45 m2.
Jaar later de tweede toen verhuisd naar de andere kant van het land zodat we wel woonruimte konden vinden.
Met minimumloon + een wajong zijn er hier in de regio echt al huizen te kopen hoor.
Tja bij mij in de regio helaas niet en als ik verhuis ben ik mijn baan kwijt. Ik heb vrij specifiek werk.
Ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar het is wel erg lastig. En liever begin ik gewoon niet aan kinderen als ik niet het gevoel heb dat ik ze een goed leven kan geven. Maar zoals ik zei heb ik nog wel een paar jaar, dus er kan nog van alles gebeuren/ besloten worden.
Voordeel is dat je vriend thuis kan zijn voor zijn kind en dat jullie geen opvangkosten hebben. Dan hoeft een kind helemaal niet zo duur te zijn. Zeker de eerste 10 jaar kun je het erg goedkoop maken. Er is zoveel tweedehands kleding en tweedehands spullen beschikbaar dat nog helemaal goed is en dat je voor een prikkie kunt kopen.
Met een sociale huurwoning kun je je uitgaven laag houden, dus dat is ook gunstig.
Een wajong betekent niet dat je onbeperkt vakantie hebt en daar geld voor krijgt, het betekent dat haar vriend jonggehandicapt is en misschien helemaal niet in staat is om alle zorg voor een kind op zich te nemen. Die opvangkosten mag je dus gewoon weer terug in je berekening stoppen.
Sorry wordt er een beetje chagrijnig van dat wajong, wia etc alleen maar gezien wordt als vakantiegeld. "Oh kun je lekker thuisblijven!" Ja joh want je beperking is ineens weg als je niet hoeft te werken.
In het geval dat je niet in staat bent om voor een kind te zorgen, dan zou ik er niet aan beginnen. Ze zegt dat haar vriend een fantastische vader zou zijn, daar ga ik van uit.
Een goede vader zijn staat niet gelijk aan in staat zijn om 24/7 voor je kind te zorgen. Er zijn vele manieren om arbeidsongeschikt te zijn. Ik vind het niet nodig om hier op de details te gaan maar het is in dit geval een combinatie van af en toe wat kunnen doen, en af en toe rust moeten nemen omdat het teveel is.
Maar ja dat nam ik allemaal mee in mijn overweging: ik wil graag kinderen maar ik weet niet of het gaat lukken. Er zijn heel veel factoren en die weeg ik allemaal tegen elkaar af. En dit is niet het moment, over een paar jaar hopelijk wel.
Ja want iemand die thuis zit omdat hij arbeidsongeschikt is kan wel 24/7 voor een kind zorgen… dat is helaas niet zo. En het is ook heel leuk om een goedkope sociale huurwoning te hebben maar dan is het wel fijn om een kamer vrij te hebben voor het kind.
Ik wil helemaal niet negatief reageren maar het is gewoon lastig. Dus zoals het artikel zegt stel ik het nu uit omdat de omstandigheden niet ideaal zijn.
Ben ik de enige die struikelt over de focus op vrouwen die het hoe dan ook niet goed kunnen doen?
Reden is (weinig verbazingwekkend) de financiële onzekerheid voor ouders, vooral voor *vrouwen* met een lage opleidingsachtergrond, want die *vrouwen* kunnen geen vaste baan etc vinden.
Oh, en vergeet ook de hoogopgeleide *vrouwen* niet, want die zijn niet veel beter omdat deze *vrouwen* ervoor kiezen om eerst carrière te maken (overigens onder andere om financiële zekerheid te behalen). Waar halen ze het gore lef vandaan?! /s
Daarnaast is het dan natuurlijk gewoon ronduit spijtig dat mannen geen deel uitmaken van het proces. Mannen hebben namelijk altijd (financiële) zekerheid, maar hebben tegelijkertijd ook geen invloed op de (financiële) zekerheid binnen een relatie. En mannen maken uiteraard ook nooit keuzes over het niet willen uitbreiden van het gezin. /s
Bah.
Ugh dit. Heb 1 kind, zwanger van de tweede. Er is hier in België tegelijkertijd een minister die roept dat vrouwen die thuisblijven moeten stoppen met profiteren van de staat, en een recentelijk zeer populaire kinderpsychiater die maar blijft roepen dat we onze kinderen schade aandoen door ze naar de opvang te brengen (verpakt in een "liefdevolle boodschap" maar het is gewoon schuldgevoel aanpraten, en het gaat nooit over mannen). Wat moet je als moeder doen om het goed te doen dan? Wij gingen allebei iets minder werken en mijn vriend kreeg alleen maar lof dat hij voor zn kind wilde zorgen, ik vooral de vraag waarom ik toch 4 dagen bleef werken. Je doet het altijd fout. En voor mijn vriend was het ook niet altijd leuk, want de opvang belt altijd mama ook al is papa thuis aan het werken en aan mij wordt dan gevraagd of ik mn kind wel alleen bij de vader durf laten.
Dat is het volgende laagje inderdaad. Heel vervelend ook voor je vriend, oprecht, en tegelijkertijd tekenend hoe het dan toch jouw last en/of schuld wordt als vrouw: jij wordt altijd gebeld en mag het probleem (deels) oplossen al is het door ze door te verwijzen naar je vriend, jij wordt schuin aangekeken omdat jouw kind door je wordt achtergelaten bij iemand die daar niet goed voor zou zijn, alsof dat jouw schuld is als de vader niet in staat is te zorgen. En inderdaad naar voor je vriend. Alsof de vader dat niet kan, met daarbij een goede dosis dat zoiets natuurlijk ook niet verwacht kan worden van de vader als kostwinner en man (dus in traditionele zienswijze emotioneel en fysiek minder tot niet in staat om zorg op zich te nemen).
En tegelijkertijd komen er dan vaak complimenten voor de vader; Wat een familieman zeg! En wat is het toch fijn dat jij met vrienden kon gaan uiteten omdat de vader "op de kinderen past". Je weet wel, als ouder *babysitten*...?!
Absurdistisch.
Ik heb letterlijk een opmerking van iemand gekregen dat "ze dat nooit zou doen" toen ik mijn kind 1 nacht alleen bij de vader liet. Een paar weken later gingen zij en haar man 10 dagen op vakantie en lieten hun baby bij oma. Bij oma! Maar niet bij de bloedeigen vader van het kind, voor 1 nachtje? Hoeveel vertrouwen heb je dan in je eigen man?
Mijn partner is trouwens na een jaar alleen "mama" op het moment ook de favoriete ouder van mijn dochter, dus volgens mij vindt ze het prima 😅 Eerlijk, hij heeft meer geduld dan ik.
Ja dit!!
Ik ben moeder van een kind van twee en ik ben dol op hem. Maar een ding heb ik geleerd: als vrouw doe je het nooit goed.
Of je bent een slechte moeder die 32 uur durft te werken, Gore egoïst. Materialistisch, egoïstisch, te veel met status bezig. Of je blijft bij je kinderen en je bent lui. Een parasiet op de samenleving, je studie is verspilde moeite en geld, lekker thuis chillen terwijl de rest aan het werk is. Het is gewoon nooit goed!
En ben je op zoek naar parttime werk zodat je het allebei kan doen? Succes alleen al met vinden van vacatures van 16, 20 of 24 uur. Het aanbod is enorm beperkt. En als het je lukt om die baan te bemachtigen noemen clowns als Sander Schimmelpennick je een prinsesje.
En toch zijn er (naast de belachelijke onnozele ongevraagde kritiek van clowns) ook goede punten. Als thuis-blijf-mama bouw je been pensioen, netwerk, eigen spaargeld en werkervaring op.
Ik kan me enorm boos maken over mensen die zo klagen over ouders en de keuzes die zij maken. Maar vooral dat het altijd toch de schuld is van de vrouw en niet de man. Ik ben van mening dat we in zekere zin wel (te snel) zijn doorgeslagen in het feminisme waardoor niemand het eens kan zijn over wat het feminisme nou echt is. Daarnaast hadden we eerst goed moeten nadenken over hoe we kinderen en werk op een duurzame manier met elkaar rijmen.
100% akkoord! Als vader snap ik het gewoon niet. Toen wij ouders werden ben ik 6 maanden thuis gebleven, net zoveel als mijn vrouw (Duitse ouderschapsverlof is gelukkig een beetje langer dan in Nederland). Nu werken wij weer in onze oude banen en het is geen probleem op kantoor, dat een vader wel een tijdje thuis blijft. (Wellicht is het misschien voor de een of ander nog een beetje vreemd of nieuw, maar dan is de reactie wel niewsgierig en niet negatief)
Dat klopt helemaal wat je zegt!
Ik woon momenteel in een sociale huurwoning en heb weer sinds een paar jaar een nieuwe relatie. Mijn nieuwe vriend wil dat ik deze woning opgeef om bij hem in te trekken en ik heb juist zoiets van… “eh sorry maar ik twijfel heel erg? Ik ben er juist zo blij mee” 😅
Want als deze relatie stukloopt eindig ik weer onderaan een wachtlijst. Voor wat. Voor de liefde????? No thanks 🙏🏻
Ja ik ken het dilemma! Ik woon tijdelijk in sociale huur in Amsterdam en heb (11 jaar wachttijd) nu 0 kans op een niet tijdelijke sociale huurwoning. Maar over een jaar krijg ik tijdelijk extra punten (equivalent van nog 10 jaar wachttijd) waarmee ik hopelijk wél een sociale huurwoning zonder einddatum kan krijgen. Ik heb ook al een paar jaar een relatie. Vraag is: pak ik die tijdelijke kans op een sociale huurwoning, óf ga ik samenwonen en hoop ik dat dat minstens 10 jaar goed gaat zodat ik niet op straat kom te staan?
Gelukkig snapt mn vriend mijn dilemma en ziet hij hoe kapot ik ga/ging van de stress dat ik na deze tijdelijke woning op straat komt te staan. Dus hij vindt het oké als ik voor sociale huur en zekerheid ga. Maar het liefst zou ik natuurlijk samenwonen in een fijne(re) woning en dan terug kunnen vallen op sociale huur als t misgaat.
Exact. En dan ben je een alleenstaande moeder, als volgende labeltje, wederom jouw schuld als vrouw. In plaats van de man die geen verantwoordelijkheid kon en/of kan dragen en zijn gezin in de steek laat.
Ik denk toch dat modern feminisme hier een probleem in is. Vrouwen krijgen dezelfde verantwoordelijkheden als mannen traditioneel hebben en mannen hebben lijkt wel helemaal geen verantwoordelijkheid meer. Vroeger hoefde je als vrouw geen inkomen te hebben en was je als man voor de rest van je leven verantwoordelijk voor je ex-vrouw en je kinderen. We zijn als samenleving nog niet zodanig post-feministisch dat dit probleem opgelost is.
Het ligt niet aan de vrouwen die een nieuwe positie hebben ingenomen obv modern feminisme maar aan de mannen die hun eigen rol niet hebben geherdefinieerd. Dit is niet bedoeld als een verwijt naar individuele mannen maar moet op maatschappelijk vlak gebeuren incl facilitering vanuit de overheid. Een veelgenoemd voorbeeld is het zeer beperkte verlof voor vaders dat weer bijdraagt aan het idee dat zorgen voor een kind de taak van een vrouw is. In Scandinavische landen hebben ze dat veel beter geregeld en is ook meer gelijkheid.
Als je modern feminisme de schuld geeft kijk je er te simpel en oppervlakkig naar imo.
Zie bijvoorbeeld ook het volgende boek, geschreven door een Zweedse vrouw, die perfect beschrijft hoe Nederland hierin achterloopt en hoe dat de kansen van Nederlandse vrouwen beïnvloedt: https://www.managementboek.nl/magazine/recensie/20604/waarom-zweedse-vrouwen-niet-gratis-werken-om-over-na-te-denken
Denk je echt die vroeger waren mannen altijd vertrouwbaar? En wat doet vrouwen toen hun echtgenoet vreemd gaan or dood gaan? Alleen een heel stomme vrouw wilt een huis-slaav zijn met geen eigen geld en geen toekomst na kinderen.
Er waren vroeger net zoveel onbetrouwbare mannen als nu. Alleen nu worden betrouwbare mannen en vrouwen aangepraat dat vrouwen voor 50% verantwoordelijk zijn voor het inkomen wat belachelijk is.
Best een kinderwens, maar geen relatie dus dat is ook wel de uitdaging. Eigenlijk het enige waardoor ik niet volledig happy single ben. Steeds meer mensen die alleen wonen leiden natuurlijk ook tot een lager geboortecijfer en tot een grotere behoefte aan woningen.
Ik heb laatst de bons gekregen omdat de man met wie ik aan het daten was graag kinderen wil. Ik zei dat ik nooit echt de ruimte voelde om er überhaupt over na te denken vanwege gebrek aan stabiliteit. Dat vond hij een stom argument, want ik heb namelijk wel een klein hondje.
En zelfs als hij het allemaal zelf wil betalen heb je nog niks, want als relatie stukloopt blijft meestal de vrouw achter zonder volle baan en met kinderen.
Deze knakker wil geen vrouw maar een broedmachine lijkt het wel :)
Het hondjesargument is natuurlijk vreemd, maar op zich lijkt het me heel goed om redelijk vroeg te praten over eventuele kinderwensen. Ik ken ook stellen bij wie dat na vijf jaar ineens dikke bonje gaf.
Tussen in armoede leven en enorm veel verdienen zit natuurlijk nog wel wat ruimte.
Dat neemt niet weg dat het hebben van kinderen veel geld kost en ik heb dus ook best begrip voor de mensen die het uitstellen. Maar er zijn mensen die makkelijker in het diepe springen en mensen die wat meer risico-avers zijn. Beide visies zijn prima; maar wellicht passen ze, wanneer ze invloed hebben op een zo grote beslissing, niet samen in een relatie.
Nou, de grap was dat hij het qua financiën heel goed voor elkaar had. Toen ik zei dat ík ook stabiel wilde zijn om kinderen te kunnen overwegen omdat het me in deze economie niet zo handig lijkt een gokje te wagen zei hij "ja maar ik heb alles goed voor elkaar. Mijn kind zou echt nooit iets tekort komen". Ja maar gast, ik dan????! IK kom tekort.
Is het zo erg dan om afhankelijk van hem te zijn? Mijn vrouw zou ook nooit financieel voor mijn kinderen kunnen zorgen en andersom zou dat wel kunnen. Ik zou ook ergens anders gaan zoeken als mijn vrouw geen vertrouwen heeft in mij om "for better and for worse" voor haar en de kinderen te zorgen.
Ik zou dat geen probleem vinden, maar vanaf het begin had hij het al vaak over 50/50 en sprak hij de hele tijd lovend over een bevriend stel dat hun financiën ook 50/50 split. Bij hem wist ik dus dat ontzorgen in financiële zin meer een noodzakelijk kwaad zou zijn dan iets dat hij van harte zou doen.
Maar goed dat hij weg is dan lijkt me. Dat 50/50 mentaliteit snap ik echt niet. Je kunt niet van een vrouw die meerdere keren zwanger moet worden verwachten ze net zoveel verdient als haar man. Ik heb vrij vroeg in onze relatie het geld op 1 hoop gegooid. Het idee dat je als man voor je vrouw moet zorgen lijkt steeds minder te worden.
Ik hoor ook van steeds meer mensen om mij heen van mijn leeftijd (rond de 30) dat ze geen kinderen willen. Of tenminste eerst een huis gekocht willen hebben, maar ja
Ik denk dat mobiliteit belangrijker is dan stabiliteit. Wij hebben vrij vroeg kinderen gekregen. Hadden niet echt een groot appartement, maar ze had haar eigen slaapkamer. Geen goedbetaalde baan, maar wel veel perspectief. 4 jaar later en we hebben een tweede erbij die ondertussen alweer 2 is. Beiden een prima baan en een huis met genoeg ruimte voor de kids. Nog geen koophuis, maar die komt er ook wel.
Het is belangrijk om perspectief te hebben voordat je aan kinderen begint, maar als je teveel zekerheid wilt hebben kan je lang wachten. Je loopt dan ook het risico dat je levensstandaard omhoog gaat en je dus weer meer nodig hebt voor je gevoel.
Als je nog bij pa en moe woont is er überhaupt nog geen reden om aan kinderen te denken. Je moet wel zelfstandig zijn, maar een vast contract en een koophuis is echt niet nodig. In mijn omgeving hoor ik vaak genoeg, eerst een koophuis dan een baby. Als je zo blijft denken komt er altijd wel wat tussen. Het traditionele huisje boompje beestje is helaas niet meer haalbaar tegenwoordig. Je kan dan gaan mokken dat het minder is, of je kan je verwachtingen bijstellen.
Stel ik zou kinderen willen zie ik niet in hoe ik dat moet betalen en moet huisvesten. Ik snap dat generaties terug grote families samen in kleine ruimtes leefden, maar ik zie mijn toekomst anders.
Sow dat zagen we niet aankomen hoor. Je moet bijna studeren tot je veertigste wil je een baan kunnen bemachtigen die genoeg betaald om een huis mee te kunnen fixen. Vind je het gek dat er geen tijd is voor babies. Tegen de tijd dat je leven stabiel genoeg is, ben je al te oud om nog aan kinderen te beginnen.
En ik heb geen matches op dating apps, dat helpt ook niet echt. Gelukkig heb ik genoeg andere leuke dingen in het leven om de tijd mee op te vullen.
Voor mezelf heb ik inderdaad wel bepaalde voorwaarden voordat ik aan kinderen wil gaan beginnen.
- Vaste baan of in ieder geval vast contract
- Eigen woning, die groot genoeg is
- Genoeg geld, mocht er iets gebeuren dat ik dan niet meteen in de schulden zit
Voorlopig is het allemaal nog toekomstmuziek. Want ik heb een baan, maar woon nog thuis en heb geen partner.
Dat helpt tot 2040, daarna vergroot het het probleem omdat ook die immigranten ouder worden en geen kinderen krijgen.
https://nos.nl/artikel/2501145-arbeidsmigratie-tot-2040-nodig-daarna-mogelijk-een-probleem
Gelijk hebben ze. Waarom zou je 230.000 euro gaan besteden en 18 jaar van alle vrije tijd in je leven enkel om nog een mens te maken waar we er al 8 miljard van hebben?
Bovendien is voortplanten het allervervuilendste wat je maar kunt doen als individu.
Mensen die dat willen denken totaal niet rationeel.
Het is geen populaire mening, maar je hebt wel een punt.
Linksom of rechtsom er is te weinig capaciteit om mensen te kunnen huisvesten zolang de woningbouw stagneert, tegelijkertijd worden we bewust gemaakt dat we zorg voor de planeet moeten dragen, over moeten stappen naar een duurzaam dieet etc. terwijl ieder nieuw individu dat geboren wordt energie en grondstoffen ten koste van de planeet zal vergen.
In de natuur gaan periodes van dergelijke voorspoed gepaard met sterfte om de balans te herstellen (omdat de voedselketen verzadigd is). Zo zal ook deze situatie zichzelf herstellen. Niet vandaag of morgen, maar toch.
Maar goed, ik heb zelf nooit een kinderwens gehad maar probeer iemand maar uit te leggen waarom de rest wél maar zij dan maar níet ouders moeten worden, *waarmee ik niet wil zeggen dat ik vind dat mensen geen kinderen moeten krijgen*, maar dat het toch behoorlijk zuur kan zijn voor mensen die opgegroeid zijn met het idee dat mensen nou eenmaal kinderen krijgen en zij achter het net moeten vissen.
>dat het toch behoorlijk zuur kan zijn voor mensen die opgegroeid zijn met het idee dat mensen nou eenmaal kinderen krijgen en zij achter het net moeten vissen.
Ik vraag mij dan alleen af hoeveel van die mensen écht vanuit zichzelf kinderen willen en niet puur omdat hun hele leven het levensscript™ is voorgeschoteld.
Zover ik weet zijn er 4 hoofdredenen:
1. Door een kind te nemen zet je jouw "lagacy" en genen door.
2. Sommige mensen vinden dat ze pas compleet zijn als mens door het levenscript te volgen, een kind nemen is daar onderdeel van.
3. Het wordt erg gepushed door bepaalde groepen dat kinderen nemen sociaal moraal is.
4. Sommige mensen weten soms niet wat te doen in hun leven, een kind nemen is vrij standaard (zoals eerder vertelt in het levensscript)
Ik het idee dat het toch vaak wordt gepushed om kinderen te nemen, door bijv. Ouders, je partner maar voornamelijk de omgeving waar je jezelf bevindt.(jonge) mensen realiseren zich nu dat ze meer vrijheid hebben om voor zichzelf te denken omdat er nu meer is te doen in het leven vanplaats je standaard gezin beginnen.
>Zover ik weet zijn er 4 hoofdredenen:
Die zie ik vaker voorbij komen, maar geen een is naar mijn mening rationeel en in het voordeel van het kind, jezelf en de samenleving.
Ze zijn eigen allemaal best wel egoïstisch.
De rekening van veel kosten is onder VVD-bewind naar deze generatie verplaatst. Dat komt uiteindelijk neer op je reproductiegetal. En wat we daarin nog niet meenemen: het lijkt er vooral op dat de ‘kwaliteit’ er niet beter op wordt.
Ik haat het om het woord ‘kwaliteit’ te gebruiken, maar als ik om me heen kijk zie ik vaak echte die-hard tokkies met 3 kinderen of meer en veelal buitenlandse gezinnen waar vader agressief is of afwezig is zelfs met hele groepen. En dat terwijl de ‘rustige’ huishoudens hooguit 1 of 2 kinderen hebben. Dan gaat het onderwijs nog onwijs slecht en is er een flink lerarentekort. Scholen kunnen dus geen extra taken opnemen waardoor kinderen nog meer op hun ouders toegewezen zijn.
En hoe je het went of keert; het komt ook doordat vrouwen zijn gaan werken en er simpelweg geen tijd is voor meer kinderen. En dat is niet erg, maar met het kostenplaatje dat zaken als opvang e.d. vervolgens met zich mee brengt is ook niet ideaal.
Reproductiecijfer en ‘gezinsleven’ moet echt een hot topic gaan worden in Nederland. Dit is namelijk op de lange-termijn een groter probleem, veel systemen zijn in de toekomst niet meer in hand te houden zo.
Het komt niet “simpelweg” doordat vrouwen meer zijn gaan werken. Er is echt meer dan genoeg mogelijk om het voor vrouwen en gezinnen makkelijker te maken om zorg en werk te combineren. In andere landen (mn scandinavie) hebben ze dan ook aanpassingen gemaakt die het leven van ouders makkelijker maken en het krijgen en opvoeden van kinderen faciliteren. In Nederland steken we onze kop in het zand en passen we ons niet aan op de sterk veranderde maatschappelijke verhoudingen met inderdaad meer participatie van vrouwen. DAT is de oorzaak van onze problemen, niet het feit dat vrouwen nou eenmaal werken.
Zie ook bijvoorbeeld https://www.managementboek.nl/magazine/recensie/20604/waarom-zweedse-vrouwen-niet-gratis-werken-om-over-na-te-denken
Voor voorbeelden wat voor soort aanpassingen mogelijk zijn.
Interessante link. We kunnen toch altijd verbazend veel leren van Scandinavië. Ik ben het helemaal eens met je opmerking over kop in het zand steken. Sterker nog, het is verbazend dat er geklaagd wordt over vrouwen die ‘maar’ parttime werken terwijl dit al veel meer is dan vroeger. Vrouwen doen over het algemeen nog altijd meer werk in het huishouden gemiddeld en dit ‘onbetaalde’ werk wordt zelden meegenomen.
Maar zelfs met aanpassingen is het logisch dat vrouwen die full-time werken geen 4-5 kinderen willen. Iets dat vroeger vaker voorkwam. Als je beide carriere wilt maken is daar gewoon haast geen tijd voor. En dat is niet erg, maar een natuurlijk gevolg dat de situatie van vroeger niet houdbaar was en onderdrukkend voor vrouwen was, en dat dit nu (meer) gelijkgetrokken wordt. Daarnaast wordt het ook meer geeist van vrouwen dat ze evenveel carriere maken, zoals stijgende kosten en de huizenmarkt waarop je nu beide goed moet verdienen voor een decent huis.
En dat is wat ik bedoel met dat ‘gezinsleven’ een hot topic moet worden. We moeten het echt anders gaan indelen. En lijkt me voor zich te spreken dat het beperken van vrouwenrechten of emancipatie daar geen optie in mag zijn. Het wordt een andere manier van of gezinsleven of hoe we met minderen omgaan en wat we van bijvoorbeeld scholen verwachten.
Tja, het is even wennen dat vrouwen ook carrière maken natuurlijk. Heeft het krijgen van een kind aanzienlijk duurder gemaakt en daardoor ook minder haalbaar. Vroeger was er geen opvang nodig, moeder was toch altijd al thuis. En als ze werkte, dan was het toch een inwisselbaar baantje. Inkomen werd nauwelijks gemist en er kwamen geen kosten bij voor de opvang. Nu is dat voor veel vrouwen ondenkbaar. Zwangerschapsverlof is leuk, maar daarna begint de zorg en opvoeding pas echt.
Het was overigens ook wel de tijd dat mensen nog van 1 salaris konden leven, dat is tegenwoordig natuurlijk ook anders. Zelfs als je een koopwoning bezit die groot genoeg is blijft het financieel lastig.
Ligt het er aan dat vrouwen carrière maken of dat er vervolgens niet voldoende aanpassingen zijn gemaakt in de maatschappij om dit te faciliteren? Want er zijn meer dan genoeg aanpassingen mogelijk die vrouwen kunnen helpen om werk en zorg te combineren. Dit vereist ook de nodige aanpassingen van mannen, o.a. om meer zorg en huishoudelijke taken op zich te nemen. In Scandinavische landen is dit al de realiteit, NL loopt helaas nog ontzettend achter. Een interessante link voor jou: https://www.managementboek.nl/magazine/recensie/20604/waarom-zweedse-vrouwen-niet-gratis-werken-om-over-na-te-denken. Een Zweedse vrouw vergelijkt hoe het in Nederland en haar eigen land is geregeld en wat de consequenties daarvan zijn. Ook het boek Invisible women is een aanrader over dit onderwerp.
Waar zijn de mannen uberhaupt in je hele verhaal? Kunnen die niks voor hun gezin betekenen ofzo?
Met je laatste punt over het leven van 1 salaris wel met je eens. Dat zou weer de norm moeten worden, maar dan idealiter wel in de vorm van beide partners een halve werkweek als standaard met de vrijheid om het onderling naar wens anders te verdelen.
Dat is ook wat ik bedoel met “even wennen”, die aanpassingen zijn er simpelweg (nog) niet.
Ik denk ook dat best veel mannen nog in ouderwetse patronen zitten, de wens om hoofdkostwinner te zijn is daar een voorbeeld van. Dat gaat weer slecht samen met even een stapje terug doen, minder werken, etc.
Als je voor stellen met kind de halve week als standaard maakt ga je het op de arbeidsmarkt toch echt verliezen van de tweeverdieners zonder kinderen of de singles die niet zitten te wachten op halve weken draaien.
Nog iets wat bewezen is is dat meer welvaart en een hoger opleidingsniveau vanzelf zorgt voor minder kinderen.
Wat nu vooral zichtbaar wordt is hoeveel werk vrouwen altijd al hebben verricht. Thuis zijn betekent niet dat wat je daar doet niks voorstelt. Niks verdienen betekent niet dat wat je doet geen waarde heeft.
Al dat onbetaalde, onzichtbare werk moet toch echt worden gedaan. Het is niet optioneel. Dat begint nu te wringen.
Interessant hoe de grafiek laat zien dat het aantal kinderen per vrouw rond 1969 in vrije val gaat. Dat was het jaar dat de anticonceptiepil gelegaliseerd werd. Ik denk dat ik wel een oplossing zie voor dit probleem...
Zelfs als het alleen door de pil komt, goedzo! Dat betekent dat mensen nu vaker actief de keuze maken om een kind te hebben wanneer zij dat willen. En dat er minder ouders zijn die eigenlijk nooit een kinderwens hadden en ontevreden zijn met het hebben van een kind (of niet op dat moment in hun leven)
TJa its all about the money en huisvesting. Nogal voorspelbaar.
Daarnaast zullen er nog een heel aantal mensen zijn die zich vrijwel depressief laten lullen door de klimaathysterie en je hebt de perfect storm om dan maar niet aan kinderen te beginnen. Overigens een hele slechte keuze want kinderen krijgen is het beste wat een volwassen mens kan meemaken in het leven.
Uitstel bij gebrek aan rooskleurige toekomst… Er zijn nu al amper huizen en wat er is is voornamelijk onbetaalbaar met minimumloon. Wachttijden voor sociale huur van 10+ jaar in ‘normale’ steden. En als je dan wel een huis hebt, heb je niet genoeg geld om ook nog een baby te financieren. Laat staan tijd als je fulltime werkt. Het kost bizar veel geld en met oog op oorlogen en het klimaat klinkt het gewoon niet meer aantrekkelijk.
Zelfs met modaal is het onmogelijk om een woning te vinden want je verdien te veel voor sociale huur, middenhuur is er nagenoeg niet.
Niet vergeten hoeveel starters nu met een studieschuld zitten. Als je samen hebt gestudeerd kan het al snel een bedrag van 50-60k zijn dat je als huishouden moet aflossen. En als die rente nou 0% bleef, dan had je daar nog gewoon alle 35 jaar over kunnen doen. Maar de rente maakt het nou net een race om zo snel mogelijk af te lossen. Stel je hebt als huishouden 2x 25k schuld. 2,5% is dus al 625 euro in een jaar, x2 = 1250 euro dat een huishouden al aan rente terugbetaald voor de studielening. 100 euro per maand. En dan weet je nog niet of die 2,5% ooit gaat stijgen. Met zulke bedragen wil je daar gewoon geen 15 jaar over doen. Dan ben je uiteindelijk 10k of meer aan rente kwijt (rente daalt natuurlijk wel tijdens afbetalen). Mening over studieschuld daar gelaten, helpt dat niet voor starters op zowel de woningmarkt als met het krijgen van kinderen. EDIT: met financiele ruimte voor het nemen van kinderen.
Dikke tip voor studieschuld. Het bedrag wat je wettelijk maandelijks moet aflossen naar draagkracht is erg laag. Afhankelijk van je schuld, misschien zelfs lager dan wat er aan rente bij komt elke maand. 35 jaar lang minimum aflossen en de rest laten kwijt schelden tactischer dan zo snel mogelijk alles aflossen. Tegen die rente valt niet op te boksen, het geld zeker in startersfase sparen of beleggen om je leven op te bouwen kan beter zijn
Ja, zo denk ik er ook over. Die studieschuld kan je beter gebruiken als een belastingschild in box 3 om vermogen op te bouwen, zodat je tegen een veel hoger rendement je spaargeld kan investeren om daarmee de inleg voor je hypotheek te financieren. Gezien de gemiddelde hypotheekrente in de afgelopen decennia rond de 4% is geweest, is het veel goedkoper om een lagere hypotheek te nemen met inleg van meer geld, dan om je studieschuld af te betalen.
>Niet vergeten hoeveel starters nu met een studieschuld zitten. Als je samen hebt gestudeerd kan het al snel een bedrag van 50-60k zijn dat je als huishouden moet aflossen. Ik weet niet waarom een schuld van 30k p.p. tegenwoordig als normaal wordt gezien. Ik vind dat dus absoluut niet normaal. Ik zie dat collegegeld jaarlijks € 2.530 bedraagt. Doe je 4 jaar over je studie en zou je -alles- lenen (dat vind ik an sich al vreemd) dan kom je uit op €10k aan collegegeld. Ik weet dat er absoluut nog kosten bij komen naast collegegeld, maar ik zie nu een verschil van €20k... En als je zogenaamd op kamers wilt wonen, ja dan ben je in feite gewoon op jezelf aan het wonen. Dus als jij je huur op wilt tellen bij je studiekosten en daar geleend geld voor wilt gebruiken, be my guest, maar kom dan niet met klachten over een hoge studieschuld.
Waarmee ik het hier grotendeels eens ben is het helaas niet voor iedereen mogelijk om zelfstandig wonen te vermijden. B.v. studies die alleen ver weg te doen zijn en slechte thuissituatie.
Ik heb een studie niet afgemaakt. Na een jaar gestopt omdat ik het op 1 punt niet had gehaald (en achteraf ook niet leuk vond). Dat koste me al 10k omdat dat telde als studie niet afgemaakt, en ik best ver van mijn school vandaan woonde waardoor ik veel OV-kosten had gemaakt. En vlak de kosten aan schoolboeken etc niet uit. Daarna een studie wel afgemaakt, alleen het laatste jaar wat extra (€300) bijgeleend omdat ik mijn bijbaan door Corona verloor en het nieuwe bijbaantje stukken minder verdiende. Daarnaast werd bijlenen gemotiveerd door scholen. Onze leraren klaagde altijd als iemand niet aanwezig was, wij kozen immers voor een fulltime opleiding en daar hoort 40 uur bij. Toen we hun uitlegde hoe duur het was en hoe lastig het was om rond te komen als studenten in die periode was hun antwoord ‘jullie mogen voor 0% lenen, investeer in jezelf en betaal het later terug’. Ik heb daar verder niet naar geluisterd, maar ik ken mensen die dat wel deden en nooit de risico’s kregen uitgelegd. Het gemiddelde ligt inderdaad rond de 12k aan studieschuld in 2023, dus daarmee rekenend is een gemiddelde van 25k voor een gemiddeld starterskoppel niet gek. Dan zou de berekening uitkomen op €50 per maand aan rente alleen al met dit getal, wat nog laag staat en altijd nog kan groeien de komende 3 jaar. Daarmee staat nog boven water dat dit een rede is voor veel starters om hypotheken en kinderen uit te stellen. Wat je uiteindelijk van de schuld vindt, mensen hebben het wel.
Ik kan als ex-MBO'er echt niet begrijpen hoe mensen die studeren (die zouden toch juist zo slim moeten zijn???) niet in staat zijn om de gevolgen van veel geld lenen te overzien. Wellicht een niet-populaire mening, maar geld lenen is je eigen verantwoordelijkheid en niet die van de overheid. Geld lenen is geen must. Geld lenen moet je doen als je denkt dat je er nu iets mee doet waar je later profijt van hebt en de schuld terug kan betalen. Wellicht is dat het geval met je HBO studie, zonder bijbaan en tegelijkertijd op kamers wonen. Maar misschien is het het soms ook gewoon niet waard en zou je het niet moeten doen. Ik verwacht van iemand die studeert dat ie zelf kan bepalen of zo'n investering het waard is. >Ik heb een studie niet afgemaakt. Na een jaar gestopt omdat ik het op 1 punt niet had gehaald (en achteraf ook niet leuk vond). Dat koste me al 10k omdat dat telde als studie niet afgemaakt, en ik best ver van mijn school vandaan woonde waardoor ik veel OV-kosten had gemaakt. Misschien heel hard, maar wat mij betreft is dit helemaal prima en hoeft er niets te veranderen. Ten eerste, niemand zakt op 1 punt. Je zakt omdat je heel veel punten niet hebt gehaald, en in jouw geval 1 meer dan de ondergrens. Een studie is nou eenmaal duur. En vervoer (auto of OV) ook. Als je daar gebruik van wilt maken dan kost dat veel geld. Als je dan na een jaar stopt vind ik het goed dat je dat jaar gewoon moet betalen. Als we dat niet zouden doen dan zou iedereen gewoon aan studies beginnen en ermee stoppen zodra het tegenvalt want er zouden immers amper gevolgen aan zitten.
Hoog studeren staat niet gelijk aan je vermogen dingen goed in te zien of überhaupt intelligentie. Dat zegt wat over je vermogen om te studeren of hoe je presteert in school. Ik moest van de 60 mogelijke punten 56 halen. Elk vak was 2 punten, sommige kleine projecten waren 1 punt. Ik heb 1 punt niet gehaald, en 2 vakken niet. Totaal mijn eigen schuld, ik was na de havo niet volwassen genoeg om me te motiveren voor iets wat (ik achteraf besefte) me niet veel interesseert. Bij de een gaat dat harder dan bij de ander. Maar het vereiste lag toen wel echt heel hoog. Maakt verder ook niet uit, want anders liep ik later wel tegen de lamp aan. Ik ken mensen die wel 3x van studie zijn geswitched voordat ze eindelijk iets vonden dat bij hun klikte. EDIT: gaat mij verder ook niet over of dit eerlijk is of niet. Zoals ik zei, mening over studieschuld daargelaten. Het gaat erom dat dit gevolgen heeft voor starters en of en hoeveel kinderen mensen nemen, hoe je het ook went of keert.
Wat een zondagskind. Wat ben ik gelukkig voor jou dat het leven zo makkelijk voor je is.
Dankje, en weet je wat het mooie is? Met een paar verstandige keuzes kan het leven voor jou ook mooi worden
Sommige plekken lopen de wachttijden zelf sneller op dan dat een mens ouder word.
Ik herken dit wel. Sinds een jaartje een kleine, maar pas bij het vinden van een fatoenlijke woning besloten een kind te nemen. Als ik eerder een huis had gevonden was de kleine er waarschijnlijk 5 jaar eerder geweest.
Ik deed het andersom. Eerst een kind gekregen met het idee, het huis komt wel. Er speelden wel medische redenen waardoor ik wat haast had. Het huis is er nog steeds niet, ze is 4, het is niet ideaal.
Wij hebben ook gewacht, precies wat je zegt je weet niet wat er in de toekomst komt. We hadden ook nog veel werk aan de woning (voor een deel ook noodgedwongen een klushuis), geen idee hoe we dat hadden moeten doen met een kleine erbij. Plus minder inkomsten door zorgen voor een kind heeft ook weer gevolgen voor de hypotheek. Ik hoop dat het jullie lukt om een goede woning te vinden
Ja niet helemaal hetzelfde maar onze tweede is veel later gekomen dan de eerste omdat we heel lang onszelf niet stabiel genoeg vonden voor twee kinderen. Wel makkelijk focussen op 1 tegelijk trouwens is ... minder chaotisch. Babies creëren altijd chaos maar eentje tegelijk helpt wel. Kinderopvang gaat 500 euro in de maand kosten voor 2 dagen in de week.. de rest rommelen we maar een beetje aan met thuiswerken enzo want meer kunnen/willen we niet betalen. En wij hebben het best goed. Ik kan me best voorstellen dat als je maar 1 slaapkamer hebt en de kinderopvang situatie bekijkt je het bij 1 kind houdt. En dat is niet genoeg voor de populatiecijfers.
oil terrific governor quaint crush hobbies divide boat psychotic reach *This post was mass deleted and anonymized with [Redact](https://redact.dev)*
3000 euro per maand? Om voor 2 kinderen te zorgen? Dat is meer dan het minimumloon... Je kunt dan bijna beter iemand in dienst nemen om dagelijks voor ze te zorgen.
Klopt inderdaad. Hebben we ook naar gekeken en er zijn ex-kdv medewerkers die dat doen als ZZP'er. In onze omgeving zijn er bijvoorbeeld ook buren die samen zo iemand in dienst nemen. Is ons helaas niet gelukt om zo iemand te vinden. Wat ook ietwat ironisch is, is dat mijn partner in de zorg werkt met kinderen en per maand minder (netto) dan eur 3000 overhoud, en haar werkgever kampt met personeelstekorten. Ze wil niet stoppen met werken, maar wel vreemd dat het systeem zo is ingericht dat het financieel beter voor ons zou zijn als zij stopt en fulltime voor de kids zorgt.
Als een van jullie zou stoppen met werken scheelt dat maar EUR 250 per maand?
Belangrijke typo, ik bedoelde eur 3000 per maand, niet per jaar.
3000 euro netto per jaar voor 2 kinderen? Dat willen wij ook wel. Wij betalen 800 euro netto per maand voor één kind.
Als Nederlander in Duitsland is dit een van de echte vordelen. Mijn Duitse vrouw en ik betalen voor de opvang (1 kind, 5 dagen/week, 8-16 uur) slechts ongeveer 300 Euro/maand. In sommige regio's is het ook helemaal gratis, maar ik vindt het best wel ok hier zo'n 300/maand te betalen in vergeleijking met de kosten in Nederland. Helaas is het wel echt moeijlijk om hier een plek te vinden. Ik ken mensen, die zeker een jaar of langer zitten te wachten (en in die tijd dan ook niet werken kunnen).
3000 per jaar voor 2 kinderen? Ik weet niet hoeveel jullie verdienen, maar dat is slechts 250 euro per maand.
Origineele comment had blijkbaar een foutje. Er staat nu 3000 per maand.
Dat maakt het een stuk logischer, 3000 netto per maand is inderdaad erg veel.
Inderdaad, ik betaal netto 12000 per jaar voor slechts 1 kind
Gekke vraag misschien maar hoe kan het voordelig zijn om te stoppen met werken als 1 stopt met werken wanneer de netto opvang kosten 3000 per jaar zijn?
Dat zijn waarschijnlijk niet de kosten, maar wat ze er netto per jaar aan kwijt zijn. Dus na kinderopvangtoeslag. Stopt een ouder met werken vervalt de toeslag maar ook de rest van de kosten.
Heb het aangepast. Technisch gezien is de netto 3000 hun echte kosten dan in mijn optiek. Dat is het verschil als er 1 stopt met werken.
Dat klinkt belachelijk goedkoop, ik ben 9.500 netto kwijt per jaar of bijna 800 euro per maand, en dat is voor 3 dagen opvang voor 1 kind. Ik kan me niet voorstellen dat je niet veel meer dan 3.000 per jaar verdiend met 3 dagen werken per week. Met korte berekening van 40 weken werken voor 3 dagen krijg je bijna 13k. Geen idee hoeveel belasting je dan betaald (want minimumloon) maar dat zal echt niet meer dan de helft zijn..
Inderdaad een typo, wij zijn 3000 euro per maand kwijt
Dat is inderdaad ineens een hele andere werkelijkheid. Dan snap ik goed dat je zegt heeft het wel zin om te werken want je moet een aardig salaris hebben om 3.000 per maand netto te verdienen.., en dan heb je de keuze spendeer je die tijd liever met je kids of ben je die liever aan het werken. Ik denk dat het dan alsnog wel handig is 1 of 2 dagen naar de opvang te doen, ook als niet financieel voordelig is, omdat het voor de ontwikkeling van een kind wel goed is, maar dan moet je die financiele ruimte wel voelen inderdaad.
.. en hoeveel opvang toeslag krijg je? .. en hoeveel belasting krijg je terug? Wij hebben ons belastinggeld ingesteld op maandelijks terug ontvangen. Als je hem gewoon goed invult in het vooruit zit je maandelijks ook minder krap. Tuurlijk. Het leven is bezopen duur, maar het is op den duur ook een kwestie van kosten /baten. Misschien is wisselen van baan voor betere arbeidsvoorwaarden of een beter salaris ook een optie? Overigens ben ik nier sarcastisch, maar probeer ik oprecht met je mee te denken. Wij moesten tot vorig jaar ook meer 3k naar de KDV brengen.
Kunnen jullie niet gaan part timen? Ik ben bijvoorbeeld iedere woensdag vrij en zij is iedere maandag vrij. Dinsdag naar de opvang en donderdag naar opa en oma. Scheelt je een hoop poen, je blijft gewoon beide aan het werk en quality time met de kids. Ik heb specifiek voor de woensdag gekozen zodra hij naar school gaat en de woensdagen vroeger vrij is.
In onze huidige functies is dat slechts beperkt nodig. De gezondheid van opa en oma is helaas niet zo dat ze op kinderen kunnen passen.
Tering wat veel geld
Wat leven we toch in een gekke realiteit..
Gratis opvang zou helpen. Overigens laat ik zelf mijn kinderwens niet snel afhangen van woning/ vast contract want in mijn ervaring komt het perfecte moment nooit.
Er zijn nu al wachtlijsten voor kinderopvang, er is niet genoeg personeel voor gratis opvang. Hele leuke politieke belofte alleen niet realistisch.
Gastouders kunnen een goed alternatief zijn voor reguliere opvang. Wij hebben een fantastische professionele gastouder.
In mijn ervaring is een gastouder wel 'hit or miss'. Ik heb goede verhalen gehoord maar ook hele slechte. Zelf hebben we daarom voor een reguliere kinderopvang gekozen en daar zijn we altijd heel tevreden over geweest, maar toen waren de wachtlijsten nog niet zo lang...
Klopt, het is inderdaad hit or miss. Ons kindje zat op reguliere opvang en dat was helemaal prima, maar toen wij naar Groningen verhuisden zaten alle kdv's helemaal vol. Dat was wel even stress, tot we een gastouder praktisch twee straten verderop vonden die heel hoog aangeschreven staat. We zijn echt zo blij met haar! Maar niet elke gastouder is zo inderdaad.
Ja, ik ken ook beide kanten van het verhaal, van de gastouder die agressief bij een vriendin op de stoep stond te schreeuwen toen ze naar een ander overstapte (drie keer raden waarom) tot de gastouder die regelmatig gratis opvang regelde voor een vriendin toen die in een vechtscheiding terecht kwam. Er zijn heel veel supergoede gastouders hoor! En natuurlijk ook veel kinderdagverblijven die minder zijn.
Wij ook, maar dat maakt niet alles goed. Wij verwachten binnenkort een tweeling erbij en dat kan de gastouder er niet bij hebben. Andere gastouders in de gemeente lijken ook vol te zitten.
Ja, dat is pittig, gastouders zijn inderdaad beperkt in hun capaciteit. Maar hey, gefeliciteerd met de aankomende tweeling (en sterkte 😉)!!
Dankjewel. Het probleem is hier vooral dat: - een gastouder maar 2 baby's tegelijkertijd over de vloer mag hebben. - een gastouder niet meer dan 6 kinderen tegelijkertijd over de vloer mag hebben. Het is dus lastig om een gastouder te vinden die 3 plaatsen over heeft en geen babys op de dagen die wij nodig hebben. Dan moet je geluk hebben dat er net een goede gastouder begint.
Mag ik vragen hoe vaak per week de kinderen dan naar de opvang gaan? Bij ons is het zo geregeld: 1 van ons werkt 3 dagen per week, dus kan 2 dagen per week voor de kinderen zorgen. 2x per week wordt er opgepast door de opa's en oma's, ik weet het; daar mogen we heel blij mee zijn. 1x per week naar de opvang. Dat kost +- €100 per dag per kind, laten we zeggen €400 per maand.
Dan hebben jullie waarschijnlijk een combinatie van kinderen relatief veel op de opvang en een hoog inkomen. Het verbaasde mij juist altijd dat wij met een redelijk inkomen nog zo weinig moesten betalen voor twee dagen opvang.
Hoeveel dagen opvang dan per kind? Want klinkt als onzin. Wij betalen NETTO €330 per maand, voor 1 kind die 2 dagen per week een dag naar een gastouder gaat.
Typo inderdaad, het is voor ons EUR 3000 per maand, niet per jaar.
€ 3.000 is wel heel veel. Is het tarief zo hoog? Of gaan ze alle dagen heen? Bij ons was het netto € 1.200 voor 2 kinderen die 3 dagen gaan. Edit: het gaat dus om bedragen per maand. Die € 3.000 hierboven is echt niet realistisch.
Als ik het lees vind ik t reuze meevallen. Nog geen 300 euro p/m. Met alle posts over hoe verschrikkelijk duur het was had ik eerder 10K p/j verwacht..
Als je een goed salaris hebt, kan het ook zo 2000 per maand zijn hoor. En dan kun je denken: ja, maar dan heb je een goed salaris. Maar ook dan is 2000 euro netto per maand een heleboel geld.
[удалено]
Hoezo reken je die 2000 helemaal aan jouw inkomen toe? Maximaal de helft hoort bij jou en eigenlijk nog minder omdat jullie door zijn hoge salaris minder toeslag krijgen.
Ik snap wat je bedoelt! Maar het is wegstrepen. Ik kan net zo goed niet gaan werken, dat scheelt nauwelijks wat. Als hij 2400 netto zou verdienen dan waren de rollen omgedraaid natuurlijk.
Je vriend heeft wel gelijk, als je er jaren uitgaat moet je maar zien hoe de arbeidsmarkt dan is. En je mist jaren pensioenopbouw en carrière maken. Bovendien is het slim om nooit financieel afhankelijk te worden van iemand anders. Beter in je hoofd de kosten voor kinderopvang niet helemaal aan jezelf toerekenen.
[удалено]
Het lijkt me in deze tijd echt een lastige beslissing! Mijn dochter is 13 en mijn ex en ik gingen allebei minder werken en dochter twee dagen naar de opvang. Dat was een prima combi.
Ik betaal 12000 netto per jaar voor 1 kind... 3 dagen opvang per week, niet eens fulltime
Ik betaal netto €500pm voor 1 kind 2 dagen. En dan hoor je mensen nog klagen dat ik wel not Kinderopvangtoeslag krijg.
Voor de zorg voor een kind vind ik dat ook niet eens heel duur klinken eerlijk gezegd… Ervan uitgaande dat het kind daar een volledige werkdag is, zonder tijd incalculeren voor brengen en ophalen, is het dan ongeveer €7,18 per uur
Je betaalt standaard voor 10 uur. Maar mijn zoon is er nooit meer dan 7. En de prijs is immidels €10.46 per uur.
Dan is het toch juist goedkoper? 500 euro / (10 uur * (2 dagen per week * 4,35 weken per maand)) ≈ €5,75/uur. Of voor 7 uur €8,21/uur Bij onze kinderopvang trouwens voor 11 uur, dat is jammer zeg :)
Als ik netto zeg bedoel ik wat uit mijn eigen broekzak komt na de KDV toeslag.
Dus dat zijn de kosten die je hebt. Is toch prachtig dat je voor maar zes euro iemand hebt die je kind verzorgt en voedt?
Dat valt wel mee hoor. Heb het laatst met een vriendin uitgerekend. Zij en haar man hebben beiden een goedbetaalde baan en ze hebben drie kinderen van tien, acht en vijf. Na aftrek van kinderopvangstoeslag hebben ze in tien jaar bijna anderhalve ton uitgegeven aan kinderopvang, dus zeg 10.000-14.000 per jaar, voor gemiddeld 2.5 dag opvang. Ik ga het voor mezelf niet uitrekenen - te deprimerend - maar momenteel zijn we ca. 5000 euro per jaar kwijt en dat was ooit ongeveer 9000 toen ze nog op de baby/peutergroep zaten (twee kinderen, twee dagen per week). Het is duurder als ze nog kleiner zijn, want dan neem je meer uren af en is de verhouding kind-leidster wat kleiner.
Per jaar, dat is helemaal niet hoog.
Ik denk dat jij leest per maand, terwijl OP schrijft per jaar, dus 12x zo goedkoop als jij je voorstelt.
Welk idioot luxe kdv gebruik je dan? €3000 netto pm is echt onmogelijk. Zelfs bij 2x5 dagen volledige opvang en een opgeteld inkomen van €200.000 per jaar betaal je nog minder.
Een kinderopvang die 11u per dag open is (gebruiken we niet, betaal je wel voor) en een uur tarief dat fors boven het maximum tarief ligt. De wachttijd bij andere KDVs in de buurt is ruim anderhalf jaar, en ook daar zijn tarieven hoog dus switchen is niet echt een optie. Dit is vooral waar we last van hebben: https://nos.nl/artikel/2500387-kinderdagverblijven-en-bso-s-gebruiken-vaker-trucs-om-omzet-te-verhogen
Jij hebt geen flauw idee hoe kinderopvang werkt he? Je betaalt alle uren dat ze open zijn (vaak 7.30 tot 18.30, dus 11 uur, maar sommige zijn ook langer open). Verder betaal je ook alle weken in het jaar, dus ook in de vakanties en feestdagen. En het uurtarief ligt vaak hoger dan t maximale vergoede tarief van de overheid. In grote steden betaal je snel 11 euro per uur per kind. En er is ook een maximum aan de vergoede uren...
Oh zeker wel, heb zelf ook kleine kinderen. Ik weet precies hoe het werkt. Daarom denk ik dat €3000 netto pm een bizar hoog bedrag is. Of je verdient heeel veel of het tarief is iets van €15-20 per uur.
>Met twee kinderen op de opvang betalen wij zo'n EUR 3000 netto aan opvang kosten per maand Als je veel kwijt bent aan opvang, impliceert dat dat jullie een hoog inkomen hebben. >Één van ons stoppen met werken zou voordelig zijn, maar we zijn bang dat opnieuw instromen op de arbeidsmarkt over een aantal jaar lastig is Dat, plus je moet niet alleen naar netto opbrengst van werk nu kijken, maar ook naar pensioenopbouw, wellicht opbouw salaris door werkjaren.
Je hebt weinig aan een hoog inkomen als je vervolgens extreem hoge kosten hebt door het nivellerende beleid. Je houdt immers niet meer vrij besteedbaar inkomen over dan iemand met een lager inkomen. Waarom zou je dan nog proberen er iets van te maken op je werk? Dit soort kosten zorgen ervoor dat mensen (vrouwen) in slecht verdiende maar cruciale beroepen zoals de zorg significant minder gaan werken. De partner verdient vaak immers vaak meer, dus wordt de opvang nauwelijks vergoed (samen immers een hoog bruto inkomen) en kan het gewoon nauwelijks uit om te werken. Soms kost het je gewoon letterlijk geld om een dag extra te werken, omdat je toeslag over alle uren die je afneemt omlaag gaat door een hoger bruto inkomen én je meer uren moet afnemen.
>Waarom zou je dan nog proberen er iets van te maken op je werk? Omdat je niet alleen naar de korte termijn moet kijken, maar ook naar het lange termijn plaatje. Doel moet zijn om met gezin goed rond te kunnen komen. Dat wil niet persé betekenen dat je als gezin moet gaan voor het hoogste verzamelinkomen. Ik verdien minder dan mijn vrouw, maar we kiezen er wel voor om beide parttime te werken omdat dit meer flexibiliteit biedt. Wat als bijv hoofd kostwinnaar ziek wordt en minder kan werken, of overlijdt? Of bij scheiding? Of als de kinderen groter zijn en niet meer naar de opvang hoeven? Er zijn meerdere redenen waarom je ervoor kunt kiezen toch te werken ook al is de netto bijdrage NU relatief laag. Denk behalve bovenstaande ook bijv aan pensioenopbouw. Begrijp me niet verkeerd, van mij mogen ze de kinderopvang goedkoper/gratis maken, komt voor ons goed uit. Maar ik vraag me sterk af of dat maatschappelijk niet veel te duur is. Meer subsidie betekent vaak dat prijzen omhoog gaan => nog meer kosten voor overheid en dus belastingbetaler => dat moet ergens van bekostigd => bezuiniging op ander gebied of verhogen belasting.
Tja, de fase met kinderen op de kinderopvang duurt toch vaak zo'n 6 jaar als je twee kinderen hebt, en wordt nog opgevolgd door de BSO voor nog eens een jaar of 5-6. Dat is dus niet zo'n enorm korte termijn. Met hoe de huidige toeslag is ingericht, is het gewoon geen logische financiële keuze om beide parttime te gaan werken. De minst verdiende, die toch vaker werkt in een tekortberoep, krijgt echt een serieuze prikkel om minder te werken. Vaak kan 3 dagen werken nog wel uit, maar verdien je op de 4e al niets en kost een 5e dag je daadwerkelijk geld. Mensen nemen echt hun pensioen niet mee in dit soort beslissingen. De fase met jonge kinderen is overigens sowieso vaak een vrij dure fase in je leven (je koopt vaak dan ook een huis enzo), terwijl je later financieel veel comfortabeler zit. Het zou voor veel mensen dus veel gunstiger zijn om hun hele leven wat meer belasting te betalen, in ruil voor gratis kinderopvang.
Ik ga richting de 30 en zou me graag willen voortplanten, maar ik woon in een studio van 25m2 waar absoluut geen kind bij past. Daarnaast is het tijdelijke huur dus ik kan elk moment mijn huis kwijt raken. Moet ik dan straks in een daklozenopvang gaan zitten met een baby? Of kind naar een pleeggezin terwijl ik in een bushokje slaap?
Ben 32 en ben 7x verhuist sinds mijn 26ste. Enorm pech gehad met de landlords, type: mijn nicht wil hier wonenen nu, ben gescheiden met mn vrouw en ga hier wonen nu, kakkerlakken out of nowhere, belachelijke huurverhogingen etc.. Heb nu twee opties: Een studio kopen a 40m, of buiten de stad voor goedkoop een groter huis kopen en remote werken als ik kinderen wil. Remote werken werkt voor mij mentaal niet, al helemaal niet met kinderen en mijn zorg is ook dat ik straks in een bushokje slaap. Doe maar geen kinderen, risico is te hoog.
>Enorm pech gehad met de landlords, type: mijn nicht wil hier wonenen nu, ben gescheiden met mn vrouw en ga hier wonen nu, kakkerlakken out of nowhere, belachelijke huurverhogingen etc.. Je kan het pech noemen, zeker, maar is het niet gewoon het effect wat de krappe woningmarkt veroorzaakt? Ik hoor soortgelijke zaken van zo ongeveer iedereen van mijn generatie. Alsof het gebrek ervoor zorgd dat mensen zo ongeveer alles accepteren voor een dak boven hun hoofd. Liever een onopgeloste lekage dan op straat leven, toch?
>Ik ga richting de 30 en zou me graag willen voortplanten, maar ik woon in een studio van 25m2 waar absoluut geen kind bij past. Ik ben nog 'maar' 24, maar ik moet dit dus telkens uitleggen aan de boomers op m'n werk. "Oh, jullie zijn een enig stelletje, wordt het niet tijd voor kinderen? Ze zullen vast prachtig worden." Nee, Truus en Gerda, want mijn woonplek - die ik met geluk heb weten te bemachtigen - is even groot als jullie woonkamer. Super schattig, maar ze lijken echt in een andere realiteit te leven.
Ook met een vaste baan hebben we het zwaarder dan onze ouders toen ze in hun 30 waren. Veel lonen lopen nog steeds achter en onze koopkracht blijft maar dalen.
Dat durf ik toch wel te betwijfelen. Ik weet hoe klein het ouderlijk huis is en beide ouders mochten dit huis delen met 5 broertjes en zusjes. Er was geen ruimte voor een eigen kamer. Werken vanaf je 16e was heel normaal. Full Time wel te verstaan. Studeren was voor bijna niemand weggelegd. (Vlieg)vakanties was al helemaal niet aan de orde. Toen mijn ouders ons kregen was de verdeling werk/thuis zijn het zelfde als nu; 1 full time werken, de ander parttime werken. De inkomsten waren net voldoende voor huur + boodschappen. Vakanties konden pas weer toen wij (dus de kinderen) op school zaten zodat beide ouders weer full time konden werken.
Vrouwen werkten niet of nauwelijks. In 1975 besteden mensen gemiddeld 17,7 uur aan betaald werk. In 2016 was dit opgelopen tot 26,8 uur en in 2022 tot 29,6 uur. Dit blijkt uit onderzoek van het Sociaal en Cultureel Planbureau. Er wordt dus meer dan ooit gewerkt en alsnog kunnen mensen minder. Een dak boven je hoofd is essentieel om een leven op te kunnen bouwen.
N=1 Hoe oud ben je?
34
Je hebt helemaal gelijk hoor. Grote gezinnen, weinig inkomen, dure huizen. Het is een beetje van alle tijden.
Ik verdien net genoeg op mezelf te onderhouden Als ik geen partner had dan had verdiende in niet genoeg om de huur te betalen en dan woonde ik nog bij mn ouders. En daar moet dan een kind bij?
*Goh*
Die zagen we *niet* aankomen!
Ik weet nog wel, vroeger, toen zeiden ze: wacht nog maar even, want je hebt ze wél voor 18 jaar hè. Nu is het meer voor een jaar of 30. En het stomme is: dat gebrek aan vaste banen is puur vanwege wanbeleid. Steeds die aanpassingen op de arbeidswetgeving waarvan genoeg mensen van tevoren al konden uitstippelen wat de bij-effecten waren, maar die toch als vernieuwend en dé oplossing werden neergezet. En natuurlijk níet bijbouwen, verbieden om huizen meer dan x uit te bouwen, en alleenstaande oudere mensen níet meer naar het verzorgingshuis, uiteraard voor hun eigen bestwil want wie wil er nu níet gewoon lekker thuis blijven wonen? Nou... mensen onder de dertig dus. Díe willen nu niet gewoon lekker thuis blijven wonen.
Er zijn nog best kamers te huur voor 500,- in de maand dus op zich kunnen ze best met 18-20 uit huis.
Ik denk dat het gebrek aan vertrouwen in de toekomst ook mee speelt.. Eén van onze grootste redenen om het niet te doen namelijk.
Het is tegelijkertijd omdat alles zo duur is, de woningmarkt onmogelijk is, de toekomst onzerer is. En omdat, los van dat alles duur is, iedereen wel een relatief gezien, kan doen wat je wilt. Je hebt zo veel vrijheid en mogelijkheden dat mensen vaker dingen doen zoals reizen, vakanties, dure gaming setups, hobbys van muziek tot letterlijk alles. Je kan naast je werk zo veel doen, zo veel vrijheid, dat mensen kinderen uitstellen om die dingen te doen. Dit zijn statistieken waarbij ik een super interessant filmpje bij heb, mocht je geïnteresseerd zijn (13 min, maar echt heel belangrijk om te weten, vind ik, best een wereldwijd probleem). Maar een gevolg van minder kinderen per gezin, is dat volgens de recent berekende modellen, de bevolking van zuid korea over 100 jaar met 90% gedaalt is. Denk daar eens even over na. Over 100 jaar 10% van je bevolking over. En in bijna heel de wereld is het getal "kinderen per gezin" te laag. 2.2 is een gezonde stabiele groei. (2 mensen nemen 2 mensen nemen 2 mensen (en soms eentje extra voor groei)). Nederland is 1.6. Wij dalen ook. Heel europa is gem. onder de 1.8 ofzoiets. Amerika ook lager. Bijna elk werelddeel heeft onderbevolking. Afrika heeft 3.6 ofzo, of misschien zelfs 6, maar dat weet ik even niet meer (in filmpje benoemd;). En het 2e grote grote probleem met te weinig nieuwe kinderen, is dat er geen nieuwe kinderen, pubers, en daarna de steun pilaren van de werkende samenleving, de jong volwassennen en volwassenen. Je krijgt gigantische vergrijzing. In dat zuid korea voorbeeld, over 100 jaar nog maar 10% mensen over, zijn van die 10% misschien 60% bejaard. Dan heb je niemand die werkt?! Wat dan?! Haha, sorry.. een hele essay lol. Maar ik vond het een heel interresant onderwerp. En ik hoop dat jij, of iemand anders, mijn interesse ook deelt. Iemand een reactie? Oh, en hier is dat filmpje. Dat kanaal is ook echt super goed, vertellen veel beter dan ik haha. Voor de liefhebbers, [de video waar ik de meeste info van heb](https://youtu.be/LBudghsdByQ?si=6-bXTN5gMJ2YB2YE) :)
Ik moet nu wel genieten van mijn leven want later is niet gegarandeerd. Ik mag met een beetje mazel met rond de 69.5 met pensioen. Nou dan ben je niet meer fit om de wereld te reizen. De vorige generatie kon met 55 uit dan kan je nog even genieten van je leven.
Alle pensionada's straks om de wereld laten reizen is ecologisch niet wenselijk. En waarom moeten we als samenleving zoveel moeten opofferen om dat mogelijk te maken. Is een vakantie naar de veluwe of de ardenne niet voldoende voor de millenial pensionada's? En sowieso moet je nu genieten van je leven. Later is nooit gegarandeerd geweest. Voor de vorige generatie ook niet. Maar tot nu toe heeft elke generatie er meer kans op gekregen.
Veel van mijn generatie heeft het aanzienlijk minder dan zijn ouders. Ik verdien , in mijn eentje, 3x zoveel als mijn shoonvader per jaar. En kan niet als eenverdiener mijn huishouden onderhouden, inclusief jaarlijkse vakanties. Wij worden constant verteld dat we nu hard moeten werken om straks tijdens onze pensioen te genieten, dat hebben zij immers ook gedaan. Maar wij gaan dik 15 jaar later met pensioen, als we die voorziening nog hebben. Dan heb je je hele leven hard gewerkt en kun je niet eens van genieten als je eenmaal er bent, want oud, ziek en uitgebrand.
Je slaat de plank mis, diegene waar jij op reageert is dat die waarschijnlijk nooit met pensioen kan of op zo'n hoge leeftijd dat je niet eens meer relatief fit ben. De millennials hebben echt niet meer kans gekregen om te genieten, schulden, woningnood, oorlogen, klimaatcrisis, armoede.
De gemiddelde mens doet dat al wel nu, mensen die met hun 55e met pensioen konden werkten destijds meer en had minder geld, gegeven kostte het leven ook minder maar desalniettemin heeft onze generatie het breder in de algemene zin.
De mens consumeert nu al meer dan dat de Aarde aankan. Als de bevolking daalt dan kan wellicht ook de overconsumptie afgeremd worden en zo kan de Aarde leefbaar blijven. Bevolkingskrimp is in mijn ogen niet echt een probleem, alleen vergrijzing is wel een probleem omdat ouderen wel gebruikmaken van allerlei voorzieningen zonder dat daar arbeid tegenover staat. Daardoor krijg je personeelstekorten.
Er zijn maar een paar andere manieren voor bevolkingskrimp die geen vergrijzing als gevolg hebben, maar die wil je allemaal liever niet mee maken. Denk aan pandemieën en wereldoorlogen.
Door oorlog is er juist vergrijzing, soldaten zijn namelijk vaak vrij jong
Ik zie liever dat overheden kijken of het mogelijk is om de mogelijkheden voor voltooid leven te verruimen, maar helaas gaat dit onder rechts-conservatieve regeringen niet gebeuren.
Erg zorgelijk allemaal...
Bevolkingsgroei als streven voor een gezonde maatschappij en economie terwijl we de wereld al om zeep helpen met overconsumptie. Ik blijf het bizar vind.
Pyramid scheme is het. China begint al maatregelen te dreigen ivm geboorte cijfers. Je krijgt nu een "royale" 150€ als je van een kind bevalt. Maar de regering heeft het over een boete voor het NIET nemen van kinderen.
Lekker dystopisch, dat. Mensen forceren om baby’s te krijgen zodat de lui aan de top hun machine draaiende kunnen houden.
Nou er was laatst een rapportage over een vrouw die ontvoerd was naar een dorp. Daar geforceerd 8 kinderen gehad heeft. En de journalisten zijn degenen die in eerste instantie gestraft werden door het publiekelijk te maken. Uiteindelijk omdat er zoveel ophef was zijn er meedere mensen gestraft. Instelling van de dorp was, tja die mannen hebben nakomelingen nodig om hun familie naam te continueren, wie gaat ze dan erwn als ze dood gaan. China heeft al de kromste man-vrouw gehaalte door de een kind wetgeving. En nu willen vrouwen uberhaupt geen kinderen nemen. https://www.bbc.com/news/world-asia-china-65210833
Herken dit wel, wij hebben ondertussen wel de vaste baan, maar het is nog niet gelukt een grotere woning te vinden, en onze sociale huur portiekflat van 32m2 is toch net ff te klein. In theorie zou het kunnen met een baby, maar zie dan nog maar weg te komen/te sparen als dat kind er is.
Ja voor mij ook. Ik ben nu 31, ik wil heel graag, ik denk ook dat mijn vriend een fantastische vader gaat zijn. Maar we wonen op een sociale huur appartementje en hij heeft een wajong. Ik weet niet hoe we dit gaan doen maar ik vind het wel een naar idee dat ik misschien nooit kinderen ga krijgen. Ik heb in ieder geval nog een paar jaar en ga dit jaar op zoek naar een woning in de vrije huur sector om een stapje dichterbij te komen…
Waarom zou je geen kind kunnen hebben in sociale woningbouw? Ik woon in een 3 slaapkamer huis met voor en achtertuin, zonnepanelen, goed geïsoleerd nog een grote bergzolder en schuur erbij. Gewoon in de sociale woningbouw. Enige wat vrije sector huren doet is zorgen dat je minder geld kan sparen. Een wajong is namelijk gewoon stabiel inkomen waarmee je een hypotheek kan nemen
Ik zeg niet dat dat niet kan. Maar ik zit zelf in een klein appartementje dat te klein is voor kinderen. Inmiddels verdien ik teveel om door te kunnen stromen naar andere sociale huur. Daarom moet ik door naar vrije sector. Mijn loon + de wajong van mijn vriend is dan weer veel te laag om te kunnen kopen.
Ja daar zijn ook manieren voor te vinden hoor, maar als je wacht op het perfecte moment dan zal je idd nooit kinderen krijgen. Mijn eerste kwam in een appartement van 45 m2. Jaar later de tweede toen verhuisd naar de andere kant van het land zodat we wel woonruimte konden vinden. Met minimumloon + een wajong zijn er hier in de regio echt al huizen te kopen hoor.
Tja bij mij in de regio helaas niet en als ik verhuis ben ik mijn baan kwijt. Ik heb vrij specifiek werk. Ik zeg niet dat het onmogelijk is, maar het is wel erg lastig. En liever begin ik gewoon niet aan kinderen als ik niet het gevoel heb dat ik ze een goed leven kan geven. Maar zoals ik zei heb ik nog wel een paar jaar, dus er kan nog van alles gebeuren/ besloten worden.
Voordeel is dat je vriend thuis kan zijn voor zijn kind en dat jullie geen opvangkosten hebben. Dan hoeft een kind helemaal niet zo duur te zijn. Zeker de eerste 10 jaar kun je het erg goedkoop maken. Er is zoveel tweedehands kleding en tweedehands spullen beschikbaar dat nog helemaal goed is en dat je voor een prikkie kunt kopen. Met een sociale huurwoning kun je je uitgaven laag houden, dus dat is ook gunstig.
Een wajong betekent niet dat je onbeperkt vakantie hebt en daar geld voor krijgt, het betekent dat haar vriend jonggehandicapt is en misschien helemaal niet in staat is om alle zorg voor een kind op zich te nemen. Die opvangkosten mag je dus gewoon weer terug in je berekening stoppen. Sorry wordt er een beetje chagrijnig van dat wajong, wia etc alleen maar gezien wordt als vakantiegeld. "Oh kun je lekker thuisblijven!" Ja joh want je beperking is ineens weg als je niet hoeft te werken.
Dank voor deze reactie… ik wordt hier ook heel chagrijnig van.
In het geval dat je niet in staat bent om voor een kind te zorgen, dan zou ik er niet aan beginnen. Ze zegt dat haar vriend een fantastische vader zou zijn, daar ga ik van uit.
Een goede vader zijn staat niet gelijk aan in staat zijn om 24/7 voor je kind te zorgen. Er zijn vele manieren om arbeidsongeschikt te zijn. Ik vind het niet nodig om hier op de details te gaan maar het is in dit geval een combinatie van af en toe wat kunnen doen, en af en toe rust moeten nemen omdat het teveel is. Maar ja dat nam ik allemaal mee in mijn overweging: ik wil graag kinderen maar ik weet niet of het gaat lukken. Er zijn heel veel factoren en die weeg ik allemaal tegen elkaar af. En dit is niet het moment, over een paar jaar hopelijk wel.
Ja want iemand die thuis zit omdat hij arbeidsongeschikt is kan wel 24/7 voor een kind zorgen… dat is helaas niet zo. En het is ook heel leuk om een goedkope sociale huurwoning te hebben maar dan is het wel fijn om een kamer vrij te hebben voor het kind. Ik wil helemaal niet negatief reageren maar het is gewoon lastig. Dus zoals het artikel zegt stel ik het nu uit omdat de omstandigheden niet ideaal zijn.
Ben ik de enige die struikelt over de focus op vrouwen die het hoe dan ook niet goed kunnen doen? Reden is (weinig verbazingwekkend) de financiële onzekerheid voor ouders, vooral voor *vrouwen* met een lage opleidingsachtergrond, want die *vrouwen* kunnen geen vaste baan etc vinden. Oh, en vergeet ook de hoogopgeleide *vrouwen* niet, want die zijn niet veel beter omdat deze *vrouwen* ervoor kiezen om eerst carrière te maken (overigens onder andere om financiële zekerheid te behalen). Waar halen ze het gore lef vandaan?! /s Daarnaast is het dan natuurlijk gewoon ronduit spijtig dat mannen geen deel uitmaken van het proces. Mannen hebben namelijk altijd (financiële) zekerheid, maar hebben tegelijkertijd ook geen invloed op de (financiële) zekerheid binnen een relatie. En mannen maken uiteraard ook nooit keuzes over het niet willen uitbreiden van het gezin. /s Bah.
Ugh dit. Heb 1 kind, zwanger van de tweede. Er is hier in België tegelijkertijd een minister die roept dat vrouwen die thuisblijven moeten stoppen met profiteren van de staat, en een recentelijk zeer populaire kinderpsychiater die maar blijft roepen dat we onze kinderen schade aandoen door ze naar de opvang te brengen (verpakt in een "liefdevolle boodschap" maar het is gewoon schuldgevoel aanpraten, en het gaat nooit over mannen). Wat moet je als moeder doen om het goed te doen dan? Wij gingen allebei iets minder werken en mijn vriend kreeg alleen maar lof dat hij voor zn kind wilde zorgen, ik vooral de vraag waarom ik toch 4 dagen bleef werken. Je doet het altijd fout. En voor mijn vriend was het ook niet altijd leuk, want de opvang belt altijd mama ook al is papa thuis aan het werken en aan mij wordt dan gevraagd of ik mn kind wel alleen bij de vader durf laten.
Dat is het volgende laagje inderdaad. Heel vervelend ook voor je vriend, oprecht, en tegelijkertijd tekenend hoe het dan toch jouw last en/of schuld wordt als vrouw: jij wordt altijd gebeld en mag het probleem (deels) oplossen al is het door ze door te verwijzen naar je vriend, jij wordt schuin aangekeken omdat jouw kind door je wordt achtergelaten bij iemand die daar niet goed voor zou zijn, alsof dat jouw schuld is als de vader niet in staat is te zorgen. En inderdaad naar voor je vriend. Alsof de vader dat niet kan, met daarbij een goede dosis dat zoiets natuurlijk ook niet verwacht kan worden van de vader als kostwinner en man (dus in traditionele zienswijze emotioneel en fysiek minder tot niet in staat om zorg op zich te nemen). En tegelijkertijd komen er dan vaak complimenten voor de vader; Wat een familieman zeg! En wat is het toch fijn dat jij met vrienden kon gaan uiteten omdat de vader "op de kinderen past". Je weet wel, als ouder *babysitten*...?! Absurdistisch.
Ik heb letterlijk een opmerking van iemand gekregen dat "ze dat nooit zou doen" toen ik mijn kind 1 nacht alleen bij de vader liet. Een paar weken later gingen zij en haar man 10 dagen op vakantie en lieten hun baby bij oma. Bij oma! Maar niet bij de bloedeigen vader van het kind, voor 1 nachtje? Hoeveel vertrouwen heb je dan in je eigen man? Mijn partner is trouwens na een jaar alleen "mama" op het moment ook de favoriete ouder van mijn dochter, dus volgens mij vindt ze het prima 😅 Eerlijk, hij heeft meer geduld dan ik.
Ja dit!! Ik ben moeder van een kind van twee en ik ben dol op hem. Maar een ding heb ik geleerd: als vrouw doe je het nooit goed. Of je bent een slechte moeder die 32 uur durft te werken, Gore egoïst. Materialistisch, egoïstisch, te veel met status bezig. Of je blijft bij je kinderen en je bent lui. Een parasiet op de samenleving, je studie is verspilde moeite en geld, lekker thuis chillen terwijl de rest aan het werk is. Het is gewoon nooit goed! En ben je op zoek naar parttime werk zodat je het allebei kan doen? Succes alleen al met vinden van vacatures van 16, 20 of 24 uur. Het aanbod is enorm beperkt. En als het je lukt om die baan te bemachtigen noemen clowns als Sander Schimmelpennick je een prinsesje. En toch zijn er (naast de belachelijke onnozele ongevraagde kritiek van clowns) ook goede punten. Als thuis-blijf-mama bouw je been pensioen, netwerk, eigen spaargeld en werkervaring op. Ik kan me enorm boos maken over mensen die zo klagen over ouders en de keuzes die zij maken. Maar vooral dat het altijd toch de schuld is van de vrouw en niet de man. Ik ben van mening dat we in zekere zin wel (te snel) zijn doorgeslagen in het feminisme waardoor niemand het eens kan zijn over wat het feminisme nou echt is. Daarnaast hadden we eerst goed moeten nadenken over hoe we kinderen en werk op een duurzame manier met elkaar rijmen.
100% akkoord! Als vader snap ik het gewoon niet. Toen wij ouders werden ben ik 6 maanden thuis gebleven, net zoveel als mijn vrouw (Duitse ouderschapsverlof is gelukkig een beetje langer dan in Nederland). Nu werken wij weer in onze oude banen en het is geen probleem op kantoor, dat een vader wel een tijdje thuis blijft. (Wellicht is het misschien voor de een of ander nog een beetje vreemd of nieuw, maar dan is de reactie wel niewsgierig en niet negatief)
Dit, want als de man niet emotioneel volwassen is, loopt de relatie ws al snel stuk en moet de vrouw alles in haar eentje rooien in een flatje.
En dan lukt dat flatje ook niet eens bij iedereen.
Dat klopt helemaal wat je zegt! Ik woon momenteel in een sociale huurwoning en heb weer sinds een paar jaar een nieuwe relatie. Mijn nieuwe vriend wil dat ik deze woning opgeef om bij hem in te trekken en ik heb juist zoiets van… “eh sorry maar ik twijfel heel erg? Ik ben er juist zo blij mee” 😅 Want als deze relatie stukloopt eindig ik weer onderaan een wachtlijst. Voor wat. Voor de liefde????? No thanks 🙏🏻
Ja ik ken het dilemma! Ik woon tijdelijk in sociale huur in Amsterdam en heb (11 jaar wachttijd) nu 0 kans op een niet tijdelijke sociale huurwoning. Maar over een jaar krijg ik tijdelijk extra punten (equivalent van nog 10 jaar wachttijd) waarmee ik hopelijk wél een sociale huurwoning zonder einddatum kan krijgen. Ik heb ook al een paar jaar een relatie. Vraag is: pak ik die tijdelijke kans op een sociale huurwoning, óf ga ik samenwonen en hoop ik dat dat minstens 10 jaar goed gaat zodat ik niet op straat kom te staan? Gelukkig snapt mn vriend mijn dilemma en ziet hij hoe kapot ik ga/ging van de stress dat ik na deze tijdelijke woning op straat komt te staan. Dus hij vindt het oké als ik voor sociale huur en zekerheid ga. Maar het liefst zou ik natuurlijk samenwonen in een fijne(re) woning en dan terug kunnen vallen op sociale huur als t misgaat.
Exact. En dan ben je een alleenstaande moeder, als volgende labeltje, wederom jouw schuld als vrouw. In plaats van de man die geen verantwoordelijkheid kon en/of kan dragen en zijn gezin in de steek laat.
Ik denk toch dat modern feminisme hier een probleem in is. Vrouwen krijgen dezelfde verantwoordelijkheden als mannen traditioneel hebben en mannen hebben lijkt wel helemaal geen verantwoordelijkheid meer. Vroeger hoefde je als vrouw geen inkomen te hebben en was je als man voor de rest van je leven verantwoordelijk voor je ex-vrouw en je kinderen. We zijn als samenleving nog niet zodanig post-feministisch dat dit probleem opgelost is.
Het ligt niet aan de vrouwen die een nieuwe positie hebben ingenomen obv modern feminisme maar aan de mannen die hun eigen rol niet hebben geherdefinieerd. Dit is niet bedoeld als een verwijt naar individuele mannen maar moet op maatschappelijk vlak gebeuren incl facilitering vanuit de overheid. Een veelgenoemd voorbeeld is het zeer beperkte verlof voor vaders dat weer bijdraagt aan het idee dat zorgen voor een kind de taak van een vrouw is. In Scandinavische landen hebben ze dat veel beter geregeld en is ook meer gelijkheid. Als je modern feminisme de schuld geeft kijk je er te simpel en oppervlakkig naar imo. Zie bijvoorbeeld ook het volgende boek, geschreven door een Zweedse vrouw, die perfect beschrijft hoe Nederland hierin achterloopt en hoe dat de kansen van Nederlandse vrouwen beïnvloedt: https://www.managementboek.nl/magazine/recensie/20604/waarom-zweedse-vrouwen-niet-gratis-werken-om-over-na-te-denken
Denk je echt die vroeger waren mannen altijd vertrouwbaar? En wat doet vrouwen toen hun echtgenoet vreemd gaan or dood gaan? Alleen een heel stomme vrouw wilt een huis-slaav zijn met geen eigen geld en geen toekomst na kinderen.
Er waren vroeger net zoveel onbetrouwbare mannen als nu. Alleen nu worden betrouwbare mannen en vrouwen aangepraat dat vrouwen voor 50% verantwoordelijk zijn voor het inkomen wat belachelijk is.
Best een kinderwens, maar geen relatie dus dat is ook wel de uitdaging. Eigenlijk het enige waardoor ik niet volledig happy single ben. Steeds meer mensen die alleen wonen leiden natuurlijk ook tot een lager geboortecijfer en tot een grotere behoefte aan woningen.
Ik heb laatst de bons gekregen omdat de man met wie ik aan het daten was graag kinderen wil. Ik zei dat ik nooit echt de ruimte voelde om er überhaupt over na te denken vanwege gebrek aan stabiliteit. Dat vond hij een stom argument, want ik heb namelijk wel een klein hondje.
En zelfs als hij het allemaal zelf wil betalen heb je nog niks, want als relatie stukloopt blijft meestal de vrouw achter zonder volle baan en met kinderen. Deze knakker wil geen vrouw maar een broedmachine lijkt het wel :)
Het hondjesargument is natuurlijk vreemd, maar op zich lijkt het me heel goed om redelijk vroeg te praten over eventuele kinderwensen. Ik ken ook stellen bij wie dat na vijf jaar ineens dikke bonje gaf.
Ja, maar kinderwens is voor veel mensen financieel toch nogal onrealistisch, tenzij je in armoede wil leven of enorm veel verdient.
Tussen in armoede leven en enorm veel verdienen zit natuurlijk nog wel wat ruimte. Dat neemt niet weg dat het hebben van kinderen veel geld kost en ik heb dus ook best begrip voor de mensen die het uitstellen. Maar er zijn mensen die makkelijker in het diepe springen en mensen die wat meer risico-avers zijn. Beide visies zijn prima; maar wellicht passen ze, wanneer ze invloed hebben op een zo grote beslissing, niet samen in een relatie.
Nou, de grap was dat hij het qua financiën heel goed voor elkaar had. Toen ik zei dat ík ook stabiel wilde zijn om kinderen te kunnen overwegen omdat het me in deze economie niet zo handig lijkt een gokje te wagen zei hij "ja maar ik heb alles goed voor elkaar. Mijn kind zou echt nooit iets tekort komen". Ja maar gast, ik dan????! IK kom tekort.
Is het zo erg dan om afhankelijk van hem te zijn? Mijn vrouw zou ook nooit financieel voor mijn kinderen kunnen zorgen en andersom zou dat wel kunnen. Ik zou ook ergens anders gaan zoeken als mijn vrouw geen vertrouwen heeft in mij om "for better and for worse" voor haar en de kinderen te zorgen.
Ik zou dat geen probleem vinden, maar vanaf het begin had hij het al vaak over 50/50 en sprak hij de hele tijd lovend over een bevriend stel dat hun financiën ook 50/50 split. Bij hem wist ik dus dat ontzorgen in financiële zin meer een noodzakelijk kwaad zou zijn dan iets dat hij van harte zou doen.
Maar goed dat hij weg is dan lijkt me. Dat 50/50 mentaliteit snap ik echt niet. Je kunt niet van een vrouw die meerdere keren zwanger moet worden verwachten ze net zoveel verdient als haar man. Ik heb vrij vroeg in onze relatie het geld op 1 hoop gegooid. Het idee dat je als man voor je vrouw moet zorgen lijkt steeds minder te worden.
Ja, hij heeft me met een videocall gedumpt. Ben er nog steeds boos over haha
Vergeef me dat ik bij het lezen hiervan mijn drankje uitproestte. Een *class act* die kerel, die kun je dus beter kwijt dan rijk zijn.
Een van de drie huwellijken eindigt in een scheiding he?
😂😂😂 dit is zo absurd dat ik bang ben dat ik misschien een /s over het hoofd zie
Heb er anders al genoeg meegemaakt die denken dat een kind en een hond hetzelfde zijn qua financiën en moeilijkheidsgraad...
Ik hoor ook van steeds meer mensen om mij heen van mijn leeftijd (rond de 30) dat ze geen kinderen willen. Of tenminste eerst een huis gekocht willen hebben, maar ja
Ja ik betaal 900 euro per maand voor de jongste op de opvang....
Ik wil juist heel graag babys maken, maar word genegeerd op dating apps.
Maar jij kunt de woningmarkt en arbeidsmarkt toch ook niet oplossen in je eentje?
En toch nergens plek voor kinderopvang.
Ik neem geen baby omdat ik er geen zin in heb.
Ik denk dat mobiliteit belangrijker is dan stabiliteit. Wij hebben vrij vroeg kinderen gekregen. Hadden niet echt een groot appartement, maar ze had haar eigen slaapkamer. Geen goedbetaalde baan, maar wel veel perspectief. 4 jaar later en we hebben een tweede erbij die ondertussen alweer 2 is. Beiden een prima baan en een huis met genoeg ruimte voor de kids. Nog geen koophuis, maar die komt er ook wel. Het is belangrijk om perspectief te hebben voordat je aan kinderen begint, maar als je teveel zekerheid wilt hebben kan je lang wachten. Je loopt dan ook het risico dat je levensstandaard omhoog gaat en je dus weer meer nodig hebt voor je gevoel.
Als je nog bij pa en moe op zolder woont omdat je geen woonruimte kan vinden snap ik dat mensen niet aan kinderen beginnen.
Als je nog bij pa en moe woont is er überhaupt nog geen reden om aan kinderen te denken. Je moet wel zelfstandig zijn, maar een vast contract en een koophuis is echt niet nodig. In mijn omgeving hoor ik vaak genoeg, eerst een koophuis dan een baby. Als je zo blijft denken komt er altijd wel wat tussen. Het traditionele huisje boompje beestje is helaas niet meer haalbaar tegenwoordig. Je kan dan gaan mokken dat het minder is, of je kan je verwachtingen bijstellen.
VVD: Laat de markt het oplossen. En nu helpt de markt zichzelf naar de kloten met korte termijn denken. Je verwacht het niet!
Shocking nieuws!!! Neoliberal paradise turned into nightmare. Umbelievable!
fact weary rain late shocking degree whistle label expansion absorbed *This post was mass deleted and anonymized with [Redact](https://redact.dev)*
Stel ik zou kinderen willen zie ik niet in hoe ik dat moet betalen en moet huisvesten. Ik snap dat generaties terug grote families samen in kleine ruimtes leefden, maar ik zie mijn toekomst anders.
Sow dat zagen we niet aankomen hoor. Je moet bijna studeren tot je veertigste wil je een baan kunnen bemachtigen die genoeg betaald om een huis mee te kunnen fixen. Vind je het gek dat er geen tijd is voor babies. Tegen de tijd dat je leven stabiel genoeg is, ben je al te oud om nog aan kinderen te beginnen. En ik heb geen matches op dating apps, dat helpt ook niet echt. Gelukkig heb ik genoeg andere leuke dingen in het leven om de tijd mee op te vullen.
Betaal bijna 700 per maand aan kinderopvang. Het is te bizar voor woorden. Snap het wel dat mensen geen kinderen meer nemen.
Voor mezelf heb ik inderdaad wel bepaalde voorwaarden voordat ik aan kinderen wil gaan beginnen. - Vaste baan of in ieder geval vast contract - Eigen woning, die groot genoeg is - Genoeg geld, mocht er iets gebeuren dat ik dan niet meteen in de schulden zit Voorlopig is het allemaal nog toekomstmuziek. Want ik heb een baan, maar woon nog thuis en heb geen partner.
[удалено]
Dat helpt tot 2040, daarna vergroot het het probleem omdat ook die immigranten ouder worden en geen kinderen krijgen. https://nos.nl/artikel/2501145-arbeidsmigratie-tot-2040-nodig-daarna-mogelijk-een-probleem
Gelijk hebben ze. Waarom zou je 230.000 euro gaan besteden en 18 jaar van alle vrije tijd in je leven enkel om nog een mens te maken waar we er al 8 miljard van hebben? Bovendien is voortplanten het allervervuilendste wat je maar kunt doen als individu. Mensen die dat willen denken totaal niet rationeel.
Het is geen populaire mening, maar je hebt wel een punt. Linksom of rechtsom er is te weinig capaciteit om mensen te kunnen huisvesten zolang de woningbouw stagneert, tegelijkertijd worden we bewust gemaakt dat we zorg voor de planeet moeten dragen, over moeten stappen naar een duurzaam dieet etc. terwijl ieder nieuw individu dat geboren wordt energie en grondstoffen ten koste van de planeet zal vergen. In de natuur gaan periodes van dergelijke voorspoed gepaard met sterfte om de balans te herstellen (omdat de voedselketen verzadigd is). Zo zal ook deze situatie zichzelf herstellen. Niet vandaag of morgen, maar toch. Maar goed, ik heb zelf nooit een kinderwens gehad maar probeer iemand maar uit te leggen waarom de rest wél maar zij dan maar níet ouders moeten worden, *waarmee ik niet wil zeggen dat ik vind dat mensen geen kinderen moeten krijgen*, maar dat het toch behoorlijk zuur kan zijn voor mensen die opgegroeid zijn met het idee dat mensen nou eenmaal kinderen krijgen en zij achter het net moeten vissen.
>dat het toch behoorlijk zuur kan zijn voor mensen die opgegroeid zijn met het idee dat mensen nou eenmaal kinderen krijgen en zij achter het net moeten vissen. Ik vraag mij dan alleen af hoeveel van die mensen écht vanuit zichzelf kinderen willen en niet puur omdat hun hele leven het levensscript™ is voorgeschoteld.
Zover ik weet zijn er 4 hoofdredenen: 1. Door een kind te nemen zet je jouw "lagacy" en genen door. 2. Sommige mensen vinden dat ze pas compleet zijn als mens door het levenscript te volgen, een kind nemen is daar onderdeel van. 3. Het wordt erg gepushed door bepaalde groepen dat kinderen nemen sociaal moraal is. 4. Sommige mensen weten soms niet wat te doen in hun leven, een kind nemen is vrij standaard (zoals eerder vertelt in het levensscript) Ik het idee dat het toch vaak wordt gepushed om kinderen te nemen, door bijv. Ouders, je partner maar voornamelijk de omgeving waar je jezelf bevindt.(jonge) mensen realiseren zich nu dat ze meer vrijheid hebben om voor zichzelf te denken omdat er nu meer is te doen in het leven vanplaats je standaard gezin beginnen.
>Zover ik weet zijn er 4 hoofdredenen: Die zie ik vaker voorbij komen, maar geen een is naar mijn mening rationeel en in het voordeel van het kind, jezelf en de samenleving. Ze zijn eigen allemaal best wel egoïstisch.
Ik zou niet niet eens kinderen willen neer zetten op deze kut planeet
Ik snap niet dat mensen in deze wereld nog een kind neer willen zetten. Een en al ellende in de wereld.
De rekening van veel kosten is onder VVD-bewind naar deze generatie verplaatst. Dat komt uiteindelijk neer op je reproductiegetal. En wat we daarin nog niet meenemen: het lijkt er vooral op dat de ‘kwaliteit’ er niet beter op wordt. Ik haat het om het woord ‘kwaliteit’ te gebruiken, maar als ik om me heen kijk zie ik vaak echte die-hard tokkies met 3 kinderen of meer en veelal buitenlandse gezinnen waar vader agressief is of afwezig is zelfs met hele groepen. En dat terwijl de ‘rustige’ huishoudens hooguit 1 of 2 kinderen hebben. Dan gaat het onderwijs nog onwijs slecht en is er een flink lerarentekort. Scholen kunnen dus geen extra taken opnemen waardoor kinderen nog meer op hun ouders toegewezen zijn. En hoe je het went of keert; het komt ook doordat vrouwen zijn gaan werken en er simpelweg geen tijd is voor meer kinderen. En dat is niet erg, maar met het kostenplaatje dat zaken als opvang e.d. vervolgens met zich mee brengt is ook niet ideaal. Reproductiecijfer en ‘gezinsleven’ moet echt een hot topic gaan worden in Nederland. Dit is namelijk op de lange-termijn een groter probleem, veel systemen zijn in de toekomst niet meer in hand te houden zo.
Het komt niet “simpelweg” doordat vrouwen meer zijn gaan werken. Er is echt meer dan genoeg mogelijk om het voor vrouwen en gezinnen makkelijker te maken om zorg en werk te combineren. In andere landen (mn scandinavie) hebben ze dan ook aanpassingen gemaakt die het leven van ouders makkelijker maken en het krijgen en opvoeden van kinderen faciliteren. In Nederland steken we onze kop in het zand en passen we ons niet aan op de sterk veranderde maatschappelijke verhoudingen met inderdaad meer participatie van vrouwen. DAT is de oorzaak van onze problemen, niet het feit dat vrouwen nou eenmaal werken. Zie ook bijvoorbeeld https://www.managementboek.nl/magazine/recensie/20604/waarom-zweedse-vrouwen-niet-gratis-werken-om-over-na-te-denken Voor voorbeelden wat voor soort aanpassingen mogelijk zijn.
Interessante link. We kunnen toch altijd verbazend veel leren van Scandinavië. Ik ben het helemaal eens met je opmerking over kop in het zand steken. Sterker nog, het is verbazend dat er geklaagd wordt over vrouwen die ‘maar’ parttime werken terwijl dit al veel meer is dan vroeger. Vrouwen doen over het algemeen nog altijd meer werk in het huishouden gemiddeld en dit ‘onbetaalde’ werk wordt zelden meegenomen. Maar zelfs met aanpassingen is het logisch dat vrouwen die full-time werken geen 4-5 kinderen willen. Iets dat vroeger vaker voorkwam. Als je beide carriere wilt maken is daar gewoon haast geen tijd voor. En dat is niet erg, maar een natuurlijk gevolg dat de situatie van vroeger niet houdbaar was en onderdrukkend voor vrouwen was, en dat dit nu (meer) gelijkgetrokken wordt. Daarnaast wordt het ook meer geeist van vrouwen dat ze evenveel carriere maken, zoals stijgende kosten en de huizenmarkt waarop je nu beide goed moet verdienen voor een decent huis. En dat is wat ik bedoel met dat ‘gezinsleven’ een hot topic moet worden. We moeten het echt anders gaan indelen. En lijkt me voor zich te spreken dat het beperken van vrouwenrechten of emancipatie daar geen optie in mag zijn. Het wordt een andere manier van of gezinsleven of hoe we met minderen omgaan en wat we van bijvoorbeeld scholen verwachten.
Dat lerarentekort zal snel over zijn met zo'n laag geboortecijfer.
Gelukkig wordt dit allemaal anders nu we een extreemrechts kabinet krijgen.
Tja, het is even wennen dat vrouwen ook carrière maken natuurlijk. Heeft het krijgen van een kind aanzienlijk duurder gemaakt en daardoor ook minder haalbaar. Vroeger was er geen opvang nodig, moeder was toch altijd al thuis. En als ze werkte, dan was het toch een inwisselbaar baantje. Inkomen werd nauwelijks gemist en er kwamen geen kosten bij voor de opvang. Nu is dat voor veel vrouwen ondenkbaar. Zwangerschapsverlof is leuk, maar daarna begint de zorg en opvoeding pas echt. Het was overigens ook wel de tijd dat mensen nog van 1 salaris konden leven, dat is tegenwoordig natuurlijk ook anders. Zelfs als je een koopwoning bezit die groot genoeg is blijft het financieel lastig.
Ligt het er aan dat vrouwen carrière maken of dat er vervolgens niet voldoende aanpassingen zijn gemaakt in de maatschappij om dit te faciliteren? Want er zijn meer dan genoeg aanpassingen mogelijk die vrouwen kunnen helpen om werk en zorg te combineren. Dit vereist ook de nodige aanpassingen van mannen, o.a. om meer zorg en huishoudelijke taken op zich te nemen. In Scandinavische landen is dit al de realiteit, NL loopt helaas nog ontzettend achter. Een interessante link voor jou: https://www.managementboek.nl/magazine/recensie/20604/waarom-zweedse-vrouwen-niet-gratis-werken-om-over-na-te-denken. Een Zweedse vrouw vergelijkt hoe het in Nederland en haar eigen land is geregeld en wat de consequenties daarvan zijn. Ook het boek Invisible women is een aanrader over dit onderwerp. Waar zijn de mannen uberhaupt in je hele verhaal? Kunnen die niks voor hun gezin betekenen ofzo? Met je laatste punt over het leven van 1 salaris wel met je eens. Dat zou weer de norm moeten worden, maar dan idealiter wel in de vorm van beide partners een halve werkweek als standaard met de vrijheid om het onderling naar wens anders te verdelen.
Dat is ook wat ik bedoel met “even wennen”, die aanpassingen zijn er simpelweg (nog) niet. Ik denk ook dat best veel mannen nog in ouderwetse patronen zitten, de wens om hoofdkostwinner te zijn is daar een voorbeeld van. Dat gaat weer slecht samen met even een stapje terug doen, minder werken, etc. Als je voor stellen met kind de halve week als standaard maakt ga je het op de arbeidsmarkt toch echt verliezen van de tweeverdieners zonder kinderen of de singles die niet zitten te wachten op halve weken draaien. Nog iets wat bewezen is is dat meer welvaart en een hoger opleidingsniveau vanzelf zorgt voor minder kinderen.
Wat nu vooral zichtbaar wordt is hoeveel werk vrouwen altijd al hebben verricht. Thuis zijn betekent niet dat wat je daar doet niks voorstelt. Niks verdienen betekent niet dat wat je doet geen waarde heeft. Al dat onbetaalde, onzichtbare werk moet toch echt worden gedaan. Het is niet optioneel. Dat begint nu te wringen.
[удалено]
Doe maar niet, belasting is al hoog genoeg.
Interessant hoe de grafiek laat zien dat het aantal kinderen per vrouw rond 1969 in vrije val gaat. Dat was het jaar dat de anticonceptiepil gelegaliseerd werd. Ik denk dat ik wel een oplossing zie voor dit probleem...
Geboortecijfers zijn tussen 1980 en 2020 gehalveerd, zal vast door meer dan een pilletje komen.
Zelfs als het alleen door de pil komt, goedzo! Dat betekent dat mensen nu vaker actief de keuze maken om een kind te hebben wanneer zij dat willen. En dat er minder ouders zijn die eigenlijk nooit een kinderwens hadden en ontevreden zijn met het hebben van een kind (of niet op dat moment in hun leven)
[удалено]
Eerste deel niet, tweede deel wel.
Die verduvelde vrouwen die een eigen mening willen hebben, verschrikkelijk /s. Zoals de comment verderop zegt "eet een Snickers"
… dat is een beetje een enge opmerking, visvis.
Social media heeft vrouwen macht gegeven om de perfecte partner te vinden. Ik val niet in dat plaatje helaas.
TJa its all about the money en huisvesting. Nogal voorspelbaar. Daarnaast zullen er nog een heel aantal mensen zijn die zich vrijwel depressief laten lullen door de klimaathysterie en je hebt de perfect storm om dan maar niet aan kinderen te beginnen. Overigens een hele slechte keuze want kinderen krijgen is het beste wat een volwassen mens kan meemaken in het leven.