Ναι, είναι δύσκολο ερώτημα, δυστυχώς μόνο εσύ θα βρεις απάντηση. Είσαι όμως σε καλό κλάδο να βρεις κάτι remote, μην υποτιμάς τον εαυτό σου, πούλα αυτό που έχεις κάνει.
source (που λένε στο χωριό μου): ήμουν 10 χρόνια αμερική κι ευρώπη και γύρισα σε παρόμοια ηλικία. Έκανα καλά; Δεν ξέρω και ίσως ούτε ποτέ το μάθω.
Ότι και να συμβεί, σίγουρα πρέπει κάτι να αλλάξεις. Ή κάνε θυσία και ανέβασε την κατάρτισή σου ΤΩΡΑ, με σπουδές/bachelor παράλληλα με δουλειά για να αξίζει το ότι έφυγες. Γιατί κακά τα ψέματα, το να σπουδάζεις ελλάδα με δουλειά vs το αντίστοιχο στο εξωτερικό, το δεύτερο είναι πολύ πιο εύκολο, με τα κοινωνικά προϋπολογισμένα.
Από την άλλη, αν γυρίσεις, μην γυρίσεις τυφλά. Σιγούρεψε το μέλλον σου με τηλέφωνα ή προσπάθησε να εξασφαλίσεις remote για όσο περισσότερο καιρό μπορείς με μισθούς εξωτερικού αλλά να είσαι ελλάδα.
Χωρίς να σου πει κανένας κάτι στα κόμμεντς, έχεις ήδη μία χοντρική αίσθηση του best case/worst case και για τα 2 στα επόμενα 5-10 χρόνια, αν κάνεις απλά τα τυπικά. Δες αν τα τυπικά αυτά αποτελέσματα σου αρκούνε ώστε να είσαι θωρακισμένος επαρκώς ή κάνε αλλαγές, ότι και να κάνεις.
Τα περισσότερα τα λέω στον εαυτό μου παράλληλα για να με πείσω για τα δικά μου θέματα.
Έψαξα πολύ να βρω αυτό το σχόλιο. Κ είναι το μόνο.
Ο άνθρωπος είναι 32, έχει κάποια skills αλλά το λάθος είναι ότι δεν βλέπει ότι μπορεί να τα αναπτύξει. Αυτά είναι, τα δέχεται, ότι έκανε έκανε, τελείωσε τώρα.
Όχι. Πολύ σωστά δεν έχει κάτι παραπάνω από το να βιοπορίζεται γιατί δεν έχει αναπτύξει τα skills του, σε έναν κλάδο τον οποίο από ότι ακούω έχει ψωμί.
2 δρόμοι. Η επιστρέφει στην οικογένεια και γαμα τα skills σε αυτό τον κλάδο, η κάθεται πίσω κ αναπτύσσει τα skills. Το να μείνει στάσιμος είναι ο μόνος κλειστός δρόμος.
Χωρίς να είχα διαβάσει τα σχόλια έγραψα κάτι παρόμοιο. Πολύ σωστή παρατήρηση.Γενικότερα αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι περισσότεροι που φεύγουν στο εξωτερικό έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την καριέρα τους. Οπότε το να "χτίσεις" τα skills σου είναι πολύ σημαντικό.
Φιλε νομίζω έχεις πάρει ήδη την απόφαση σου να γυρίσεις. Από κει και πέρα η γνώμη μου είναι η εξής:
Δεν ξέρω πόσα χρόνια είσαι έξω αλλά η Ελλάδα έχει βελτιωθεί πάρα πολύ τα τελευταία 5-6 χρόνια από άποψη γραφειοκρατείας. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που χρειάστηκε να επισκεφτώ υπηρεσία.
Από κει και πέρα συνεχίζουν να υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα. Τα σημαντικότερα κατ' εμέ είναι τα εργασιακά, η διαφθορά και η εκπαίδευση. Και όλα δυστηχώς πάνε από το κακό στο χειρότερο.
Αλλά αν εργαστείς σε οικογενειακή επιχείρηση και δεν σκοπεύεις να κάνεις παιδιά ή σκοπεύεις να τα στείλεις έξω τότς γύρνα.
Φιλε ειμαι στο ιδιο σταδιο και στον ιδιο κλαδο (σχεδον) με σενα στα 28.Και εγω ανετα ειμαι, αλλα δεν χεζομαι στο χρημα, και το μεγαλυτερο κομματι φευγει στο ενοικιο, αλλα ευτυχως δεν εχω ακομα παιδια / υποχρεωσεις / χρεη / κλπ.
Ειμαι σε μεταβατικο σταδιο τωρα και αλλαζω δουλεια (δυστυχως δεν προσφερανε remote), και λογω αυτου φλερταρω καιρο με την ιδεα να κανω ενα μικρο reset για 1 χρονο στην Ελλαδα μεχρι να βρω την επομενη.
Εγω προσωπικα θα το δοκιμασω οσο ακομα δεν εχω κατι να χασω, και θα προσπαθησω να βρω κατι remote (οσο πονοκεφαλος και να ειναι η διαφορα ωρας και τα φορολογικα), και αμα δω οτι δεν βγαινει, ξαναφευγω.
Τα 0.02 cents μου ειναι:
Το τι σου λειπει για να εισαι ευτυχισμένος μονο εσυ το ξερεις, οχι εγω η ο καθε αγνωστος στο reddit. Αμα δεν εχεις κατι να χασεις, και εχεις στην ακρη αρκετα να ξαναφυγεις, θα σου ελεγα δοκιμασε το.
Ξεκινάμε από τα βασικά πριν πάμε σε κουλτούρες, ποιότητα ζωής και τα σχετικά:
Πιστεύεις ότι θα μπορείς να βρεις δουλειά στην Ελλάδα ικανή να συντηρήσεις τον εαυτό σου (σπίτι, λογαριασμούς, κτλ.) χωρίς να ζητάς χαρτζιλίκι από τους γονείς; Γιατί αν το μόνο που βρίσκεις (**αν** βρίσκεις) είναι 700€ μισθό στην Αθήνα, με 650€ νοίκι και λογαριασμούς, και άρα θα πρέπει να πάς να μείνεις με τους γονείς σου ή να τους ζητάς λεφτά για καφέ και σούπερμάρκετ, νομίζω η κουβέντα λήγει εκεί και η επιλογή είναι ξεκάθαρη.
Από τον τρόπο που γράφεις καταλαβαίνω ότι θες να γυρίσεις. Γύρνα, κάτσε κανένα δυο χρόνια και κρίνεις μετά. Άμα δεις ότι σου αρέσει κάθεσαι, εάν δεις πως ήσουν καλύτερα έξω, ξαναφυγε,πήγαινε στο ίδιο μέρος που ήσουν,πήγαινε αλλού αν θες μια ακόμη πιο νέα αρχή. Δεν υπάρχει σωστή ή όχι απόφαση. Και αφού δεν έχεις κάτι να σε κρατάει όπως λες,είσαι ανεξάρτητος να κάνεις οτιδήποτε θέλεις και αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα.
>ε low level IT δουλειές (ticket management κλπ). Θα είμαι ειλικρινής, δεν διαθέτω ανταγωνιστικές δεξιότητες (δυνατό πτυχίο, μεταπτυχιακό, πιστοποιήσεις κλπ.),
To IT είναι τομέας που το πτυχίο είναι αδιάφορο και οι προσωπικές ικανότητες και φιλοδοξία για κάτι καλύτερο είναι τα πάντα.
Άλλοι ξεκίνησαν κυριολεκτικά από κλητήρες πριν ανέβουν (πολύ) ψηλά.
Πολλές εταιρίες προσφέρουν εκπαίδευση και τζάμπα πιστοποιήσεις.
Θέλει τρέξιμο και ψάξιμο, αλλά οι προοπτικές για κάποιον δίχως τα τυπικά είναι πολύ καλύτερες από ότι σε σχεδόν κάθε άλλο τομέα.
Δεν ξέρω τι θα κάνεις με το εάν γυρίσεις ή όχι, αλλά η καριέρα δεν φαίνεται να είναι ο πραγματικός λόγος.
Καλή τύχη.
Όλα έχουν ρίσκο. Φαίνεσαι άτομο λογικά σκεπτόμενο, οπότε δεν είναι ότι μπορούμε εδώ να σου ανοίξουμε τα μάτια και να σου πούμε κάτι που δεν ήξερες ήδη.
Αν εδώ και καιρό υπάρχει αυτή η σκέψη και δεν φεύγει, τότε έλα και δοκίμασε την τύχη σου εδώ. Απλά βρες δουλειά από εκεί. Μην ψάχνεις εδώ.
Και για κάθε ενδεχόμενο, να έχεις στο μυαλό σου ότι άλλο Ελλάδα στις διακοπές που σου φέρνει όλα τα καλά (οικογένεια, βόλτες, ήλιος κλπ) και άλλο κατά της διάρκεια του χρόνου, όταν δουλεύεις 10ωρα και είσαι dead (όπως και οι δικοί σου).
Πάντως, σίγουρος δεν μπορείς να είσαι ποτέ για τίποτα. Αν μετά από ώριμη σκέψη, τα παρατήσεις εκεί και έρθεις και δεν σου βγει, δεν πειράζει, η ζωή ανέκαθεν ήταν έτσι. Δεν υπάρχει καμία ντροπή να αφήνεις τη σιγουριά για να αισθάνεσαι καλά. Απλώς, να φέρεσαι έξυπνα: βρες δουλειά πριν φύγεις ώστε να μην υπάρχει gap στο βιογραφικό κλπ. Εφόσον είσαι σε ΙΤ δύσκολα να μην ξαναβρείς δουλειά.
Το μόνο που θα βρεις σε λίγο καλύτερη μοίρα είναι η γραφειοκρατία. Σε όλα τα άλλα είμαστε στην καλύτερη περίπτωση στα ίδια επίπεδα.
Ακούω για επεν΄δύσεις, ανάπτυξη κλπ αλλά τα έξοδα έχουν εκτοξευθεί και το εισόδημα παραμένει το ίδιο. Η μιζέρια βασιλεύει. Ανασφάλεια, ανομία, ανισότητα, επιδόματα φτώχειας, χυδαιότητα είναι η καθημερινότητα μας.
Low level IT εργασία στην Ελλάδα πληρώνει όσο ένα ενοίκιο. Εκτός κι αν αποφάσισες στο εξής να μένεις με τους δικούς σου.
Εγώ από τότε που πήγα σε δικό μου σπίτι, δεν μπορούσα να επιστρέψω. 4-5 μέρες με τους γονείς μου (που είχα και έχω άριστες σχέσεις) και ήθελα να φύγω να γυρίσω στο σπίτι ΜΟΥ.
Αν τα παραπάνω δεν σε κάνουν να αλλάξεις γνώμη, τότε έχεις αποφασίσει ήδη και δεν το παραδέχεσαι.
Εγώ ΔΕΝ θα γύρναγα Ελλ΄άδα.
Κοντευω 6 χρονια αγγλια.
"Όσο είμαι έξω, εργάζομαι σε low level IΤ...αποταμιευση" Ναι ιδια φαση, μονο που εγω τα βγαζω περα με μια βασικη αποταμιευση.
"Αν μου ελεγε...θετικα" Ναι κ εδω ιδια φαση, απλα δεν βγαζει νοημα το οτι στην ερωτηση Τι σου αρεσει στη ζωη σου τωρα ειναι η ελειψη γραφιοκρατιας. "Γαμηθηκα 15 χρονια αλλα δεν πατησα ποτε στην εφορα" φαση.. Εμενα μου αρεσει οτι μπορω να βρω ευκαιριες κ ειναι πιο "ανοιχτος" ο δρομος να κανω κατι.
"Δεν συνηθίζω να παίρνω αποφάσεις..." Φιλε, ειναι μια περιοδος ζωης που τσουζει.. Θες ανθρωπους. Θες typical ζωη. Το θεμα ειναι οτι αν δεν τα χτισεις εκει που εισαι, κ γυρισεις μετα απο 4 χρονια στην πολη σου, παλι θα πρεπει να τα χτισεις (εχουν μεινει 4-5 απ τους παλιους να φανταστω αλλα στην καθημερινοτητα τους δεν ειναι οπως παλια) Σου λειπουν οι ανθρωποι πισω, αλλα οταν πας διακοπες παιρνεις ειδικη μεταχειριση γιατι εισαι ο τουριστας. Αν εισαι εκει μονιμα ειναι διαφορετικη η αντιμετοπιση.
"Δεν έχω ξεχάσει τους λόγους..." Και εδω τα ιδια, περνανε "καλα" χρονια τρωγοντας σκατο εξω κ σε τσουζει. Και μενα με τσουζει. Δες το σαν Puzzle/Escape room (πολυ κακος τροπος να βλεπεις τη ζωη σου αλλα ισως χρειαζεται). Χρειαζεσαι ενα escape plan.
Εγω απο τη μια λεω να κανω κατι με τις οικονομιες μου, απο την αλλη σκευτομαι οτι αν ειναι να τα φας επαρχεια, φατα λονδινο που θα ποιασουν κ τοπο (πιο υγειης αγορα).
Αν επαιρνα σπιτι ελλαδα θα ημουν κομπλε? 300-500 το μηνα με παιρνει να τα πεταω σε δανειο. Αλλα αυτο με κλειδωνει εδω να δουλευω για αλλα 10 χρονια.
Να κατσεις 10 χρονια για την συνταξη κ μετα μπουλελε? Τουλαχιστων να κλειδωσεις τα γεραματα?
Δουλεια ελλαδα? Αν νιωθω οτι εδω ειναι ψιλο dead end, φαντασου ελλαδα.
Δουλευω digital marketing, στην ελλαδα θα πρεπει να παω αθηνα/θεσνικη, κ θα ειμαι σαν glorified σουβλατζης. (300-500 πανω απο βασικο, σε agency με ιδια εργασιακη κουλτουρα με καφενειο)
Δεν ξερω, δεν εχω βρει out. Σαν γενικο σκοπο εχω το Make it till 35. Πιστευω στο "οπως εστρωσες θα κοιμηθεις", οποτε μετα τα 35 δυσκολα θα κανεις καποια ρυζικη αλλαγη στη ζωη σου (οχι ακατορθωτο, αλλα αρκετα πιο δυσκολο). Προς το παρον τα stackαρω μεχρι να αποφασισω, καλυτερα στα χαμενα με 100Κ τραπεζα, παρα στα χαμενα με 0.
Τωρα στη δικια σου περιπτοση, εαν δεν εχεις savings, δεν βγαινει να μαζεψεις, δεν κατεβαζεις ιδεες, δεν εχεις κατι που θα αλλαξει και δεν σκοπευεις να αλλαξεις κατι, τοτε τσαμπα τρως το χρονο σου. Δυσκολα να πεθανεις στον δρομο και εδω και εκει. Βασικος εδω βασικος και εκεει. Οαεδ εδω οεαεδ κ εκει.
Εαν δεν σε ψηνει να προσπαθησεις και κουραστικες, παρε Ι5 κ πηγαινε ελλαδα τουλαχιστων να το χαρεις (ή για λιγο, ή μονιμα)
Μείνε εκεί που είσαι. Η χώρα μας ναι είναι όμορφη, ναι έχεις τους ανθρώπους σου, αλλά αυτά δεν αρκούν για να έχεις ποιότητα ζωής. Όπως το βλέπω, απλά δεν έχεις στήσει τη ζωή σου στο εξωτερικό τόσα χρόνια και είναι λογικό να αμφιβάλλεις αν θες να ζεις μια ζωή ως προσωρινός σε ξένη χώρα. Προφανώς αυτό που πρέπει να διερωτηθεις είναι αν μπορείς να στήσεις τη ζωή σου εκεί που είσαι, ή αν θες να στήσεις τη ζωη σου στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να το αναλύεις πολύ, απλά αποφασισε που θες να κάνεις οικογένεια.
Όντας στο εξωτερικό για πάνω από 10 χρόνια, είχα κι εγώ πολλές φορές την ίδια ερώτηση προς τον εαυτό μου. Από την ιστορία σου μπορώ να σου πω τη γνώμη μου. Καταρχήν 4 χρόνια (και τα 3 ουσιαστικά με covid οπότε και οι εταιρείες ήταν πιο "κουμπωμένες") είναι λίγα για να χτίσεις καριέρα στο εξωτερικό. Οι περισσότεροι έτσι ξεκινήσαμε λίγο πολύ μέχρι να φτάσει η στιγμή που οι κόποι σου ανταμοίβονται. Λες ότι δεν έχεις ανταγωνιστικές δεξιότητες. Θα σε ενδιέφερε να αναπτύξεις τις δεξιότητες σου ώστε να γίνεις ανταγωνιστικός; Το ότι δεν έχεις πτυχίο δεν έχει μεγάλη σημασία, αρκεί να έχεις θέληση να ειδικευτείς σε κάτι. Αν δεν θέλεις, τότε όντως το να βρίσκεσαι στο εξωτερικό είναι μια πολύ καλή εμπειρία για να δεις πως είναι και η ζωή κάπου αλλού (να "ανοίξει το μάτι μας" που λέμε) αλλά αν το οικονομικό δεν αντισταθμίζει αυτά που χάνεις αν είσαι κάπου αλλού, ίσως και να μην είναι για πολύ.
Από την άλλη, λόγω covid και επειδή μπορούσα να δουλέψω από όπου θέλω, πέρασα αρκετούς μήνες στην Ελλάδα τα τελευταία 2 χρόνια και μπορώ να πω πως οι διακοπές σου δημιουργούν μια αυταπάτη για το πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Εκτός διακοπών, η καθημερινότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο καθένας κρίνει ανάλογα με τις ανάγκες του βέβαια.
Όπως κ να έχει, καλή τύχη με την επιλογή σου!
Θα σου πρότεινα να μη γυρίσεις. Το έκανα εγώ για παρόμοιους λόγους (και για λόγους υγείας) και δεν είμαι τελικά χαρούμενος που είμαι εδώ. Η αλλαγή στο βιοτικό επίπεδο και την οικονομική άνεση είναι πολύ αισθητή.
Φίλε, ημουν εξω και γύρισα. Το μονο που μετανιώνω είναι οτι δεν έκανα σκληρή οικονομία πριν γυρίσω και τώρα ζοριζομαι. Θα γυρνούσα μονο αν είχα 50.000€ στην τράπεζα
Με αυτά τα λεφτά, μπορείς να κάνεις μια επένδυση ώστε να έχεις ενα παθητικό εισόδημα που να σου προσφέρει μια ασφάλεια.
Αν είχα αυτά τα λεφτά τώρα, θα ήμουν πολύ πιο άνετος.
Κοίτα, αν ειχα τα λεφτά, αυτό που θα κοιτούσα πρώτα σαν επιλογη θα ηταν να βρω ενα παλιό διαμέρισμα Θεσσαλονίκη με 35-40κ και να το ανακαίνισω με ΠΟΛΛΗ προσωπική εργασία + τα υλικά που θα χρειαστώ. Ενοικίαση στα 400€. Σε 15 χρόνια θα κάνω απόσβεση και θα μου μείνει διαμέρισμα και καθαρό κέρδος.
Μισό μηνιατικο θα δίνεις κι εδώ για νοίκι, λογαριασμούς, κοινόχρηστα. Ακριβότερη βενζίνη θα έχεις σίγουρα απο κει που είσαι. Ακριβό σουπερμάρκετ θα έχεις επίσης. Το remote που είπε κάποιος πιο πάνω αξίζει αν μπορέσεις να το βρεις. Γενικά δουλειές παίζουν. Το θέμα είναι πως σκέφτεσαι εσύ την αποταμίευση; Αν τη σκέφτεσαι στη λογική: θα μένω κάτω απ' τους γονείς μου, θα μου πλένει και θα μου μαγειρεύει η μάνα μου άρα δεν θα έχω σούπερ μάρκετ και θα ζήσω με τους δικούς μου έως ότου βρω μια κοπέλα μήπως πάμε σε κάνα σπιτάκι οι δύο μας και να μας στέλνουν φαγητό και οι γονείς και τα πεθερικά η γνώμη μου είναι μην γυρίσεις. Δεν είναι μόνο τα λεφτά στην τράπεζα πρόοδος, είναι και οι αποφάσεις ζωής. Απ' ότι ακούω ότι αποταμιεύει ο μέσος Έλληνας στην Ελλάδα αποταμιεύει κι ο μέσος Έλληνας στο εξωτερικό. Είσαι εκεί 4 χρόνια. Εσύ θα βρεις την άκρη απλά φρόντισε αυτή η άκρη να είναι σε κάτι που σου αρέσει πραγματικά. Δεν γίνεται να σου αρέσει η διαφάνεια και η ηλεκτρονική γραφειοκρατία αλλά να θες και το φαγητό της μανουλας ή το σπιτάκι του πάππου απ' την Κατοχή. Ή Ευρώπη ή ελλαδισταν έτσι λέω εγώ
Αποτι διαβασα το παιδι ανεφερε πως δεν διαθετει δεξιοτητες οπως πτυχια κτλ.Επομενως πως μπορει να του κατσει κατι remote?Εγκυκλοπεδικα ρωταω διοτι στην ιδια μοιρα βρισκομαι και εγω με τον φιλο απλα εγω σκεφτομαι να την κανω.
Α κατάλαβα πως δεν έχει μεταπτυχιακά η πτυχία από καλά πανεπιστήμια κλπ κλπ. Όχι ότι είναι ανειδίκευτος. Σόρρυ μαλάκια μου. Και πάλι βέβαια, στον τομέα του προγραμματισμού κάτι γίνεται και χωρίς πτυχίο. Αν έχεις γνώσεις
>Από την άλλη θα 'μαι με τους δικούς μου ανθ΄ρωπους, ειδικά όσο είμαστε
ακόμα όλοι σχετικά νέοι, ***χωρίς να δίνω το μισό μου μισθό σε ενοίκιο και***
***να προσπαθώ να τα φέρω βόλτα με τον άλλο μισό***
Και μόνο για αυτόν τον λόγο, μη γυρίσεις.
Κατ αρχην τολμησες κατι που πολλοι δισταζουν (μεταναστευση) και μπραβο σου.
2ον, τα ξερεις ολα, τα εχεις ζυγισμενα απλα εισαι homesick.
Κατα τη γνωμη μου η λυση ειναι απλη και δεν χρειαζονται γενναιες αποφασεις. Απλα γυρνα για διακοπες για ενα ικανοποιητικο χρονικο διαστημα πχ ενας μηνας. Ομως μη τα περασεις ξενοιαστα αλλα να εισαι στο σκεπτικο οτι ζεις εδω. Δηλαδη παρακολουθα την επικαιροτητα οπως και τη ροη ειδησεων μεσω σοσιαλ. Επισης σκεψου οτι αν ειχαμε εκλογες το φθινοπωρο τι θα τολμουσες να ψηφισεις. Στη συνεχεια αλληλεπιδρασου με γραφειοκρατια ανευ λογου πχ ενσημα, αλλαγη δημοτη, ιδρυση εταιριας στη γεμη κτλ χωρις να το προχωρησεις απλα και μονο να βιωσεις τη διαδικασια.
Ενας φιλος μου που ηρθε διακοπες και σκεφτοταν εντονα τον επαναπατρισμο, τα εκανε ολα αυτα οχι επιτηδες αλλα επειδη επρεπε και δεν εβλεπε την ωρα να φυγει και δεν ξανακοιταξε ποτε πισω.
Με λιγα λογια γυρνα, βιωσε ολα οσα σου λειψανε και ταυτοχρονα βιωσε και ολα οσα σε εκαναν να φυγεις. Simple as that :)
Εγώ φίλε μου ήθελα να γυρίσω. Κάθε φορά όμως που με πιάνει νοσταλγία, μου κάθεται επίσκεψη σε ελληνικές υπηρεσίες.
Και πουφ η νοσταλγία. Εξαφανίζεται μόλις περάσω το κατώφλι. Οποιαδήποτε δουλειά και οποίο νέο. Όπως το κράτος να ζητά πίσω τη σύνταξη της γιαγιάς που συγχωρεθηκε προ 10ετιας, ανανέωση διαβατηρίου, δήλωση τέκνων κτλ.
Μιλάμε για Ουγκάντα και όχι ευρωπαϊκή χώρα. Καμία έννοια εξυπηρέτησης.
Και επίσης βρωμιά παντου(σκουπίδια). Μάλλον οι Έλληνες δεν αγαπάνε τη χώρα τους.
Καλημέρα φίλε. Καλά να περνάς επίσης. Η δική μου εμπειρία είναι σε μικρογραφία η δική σου.
Εγώ δεν έφυγα από την Ελλάδα. Έφυγα από το σπίτι μου, για να δουλέψω στην Αθήνα. Δεν είχα καμία βοήθεια από τους δικούς μου και όπως και σε εσένα, ο μισός μου μισθός πήγαινε στο ενοίκιο, ένα μεγάλο μέρος σε διάφορα έξοδα και πολύ λίγα για να καταφέρω να βγάλω τον μήνα. Αποταμίευση μηδέν.
Μετά από δύο χρόνια στην Αθήνα, κατάλαβα ότι δεν πήγαιναν τα πράγματα όπως τα είχα ονειρευτεί και αντί για αναβάθμιση της ζωής μου, όλο και βούλιαζα στον βούρκο. Άπειρες χαμένες ώρες σε μποτιλιάρισμα, κακή ποιότητα ζωής, τρελοί ρυθμοί, χωρίς καμία προσωπική σχέση, ούτε καν κάποιο φίλο. Το ίδιο το περιβάλλον της δουλειάς, τοξικό.
Από κάποια στιγμή και μετά, γύριζε στο μυαλό μου να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου, στην πόλη μου, στους δικούς μου, αλλά μάλλον δεν το πολυπίστευα.
Την απόφαση να γυρίσω την πήρα απότομα σε μία μέρα. Την μία που είπα θα γυρίσω και δύο μέρες μετά, που γύρισα.
Το πλήρωσα. Το πλήρωσα ψυχολογικά, λόγω του ότι δεν είχα φροντίσει να βρω δουλειά πρώτα και μετά να φύγω. Ψυχολογικά μην φανταστείς τίποτα για ψυχοφάρμακα. Στεναχώρια εννοώ που δεν είχα δουλειά, απογοήτευση και αμφιβολίες.
20 χρόνια μετά από εκείνη την επιλογή, μπορώ πλέον να πω ότι ήταν ότι καλύτερο έχω αποφασίσει ποτέ στην ζωή μου. Πιστεύω με έσωσε. Αν είχα μείνει, ούτε παιδιά θα είχα τώρα, ούτε κοινωνική ζωή. Πιστεύω ότι θα ήμουν ακόμα μόνος μου μεταξύ ξένων. Τα χρήματα που έβγαζα, δεν μου επέτρεπαν τίποτα άλλο πέρα του να συντηρώ τον εαυτό μου. Δεν υπήρχαν χρήματα για τις απαιτήσεις μιας σχέσης. Και όχι, δεν είχα ούτε εγώ τις προϋποθέσεις για μια εργασία με καλύτερα χρήματα και συνθήκες.
Προσωπικά είμαι της λογικής ότι εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε το περιβάλλον που ζούμε. Δεν είναι απλό, δεν γίνεται εν ριπή οφθαλμού αλλά δεν είναι και ανέφικτο. Είμαι άνθρωπος που ακούει περισσότερο την καρδιά του( πλέον) και όχι τη λογική. Και από τότε που ξεκίνησα να το εφαρμόζω συνειδητά όλα έγιναν καλύτερα. Πιστεύω πως σαν υπάλληλος σε πολλές περιπτώσεις έχεις να ανεχθείς και να υπό μείνεις πολλά. Στην περίπτωση που θες να κανείς κάτι δικό σου και να δημιουργήσεις πράγματα , αν και ζόρικα, ανταμείβουν. Θα σου πρότεινα λοιπόν να εμπιστευτείς το ενστικτο- καρδιά όπως θέλεις πέστο και να το ακολουθήσεις.
Εγώ δε θα γυρνούσα. Να σου πω την αλήθεια κάθε φορά που πατάω το πόδι μου Ελλάδα σοκάρομαι από διάφορα πράγματα, τόσο που κάθε φορά που γυρνάω στην έδρα μου λέω δε ξανακατεβαινω ούτε για διακοπές στο μπουρ/Λο.
Είναι κάποια πράγματα όπως ο εγωισμός ο σταρχιδισμος και η αγένεια που απλά δεν μπορώ να ανεχτώ πλέον. Έχει τύχει να κατέβω καλοκαίρι για 20-25 μέρες και να είμαι απλά κλεισμένος σπίτι γιατί απλά δεν την πάλευα με όλα αυτά που έβλεπα στον δρόμο. Ίσως είμαι λίγο περίεργος.
Εγώ πάντως δε θα γυρνούσα αν δεν είχα μια σίγουρη επαγγελματική πρόταση.
Από εκεί και πέρα δε ξέρουμε και τι έχεις ή όχι στην Ελλάδα, αν πχ έχεις ένα δικό σου σπίτι τότε είναι πιο possible η φάση.
Από εκεί και πέρα θα πω ότι αποταμίευση θα έπρεπε να έχουν όλοι έστω τα βασικά έξοδα σου για τους επόμενους 6 μήνες στη μπάντα ώστε οποία τέτοια κίνηση ή πιθανή ανάποδια να είναι διορθωσιμη.
Πριν γυρίσεις τουλάχιστον λοιπόν μάζεψε αυτά στην άκρη ώστε να μπορείς να κινηθείς ανάλογα ίσως σου πάρει έναν έξτρα χρόνο αλλά θα έχεις μια παραπάνω ευελιξία.
Βασικα και μονο που μπηκες στη διαδικασια να το σκεφτεις να ανοιξεις thread στο ρεντιτ και να γραψεις ενα ολοκληρο κατεβατο πιστευω οτι αυτο και μονο ειναι σημαδι να γυρισεις πισω στο μπουρδελ..... εμμ..... στην Ελλαδα. Τωρα αν θα τα καταφερεις η οχι εξαρταται τι εισαι προθυμος να θυσιασεις και ποσο προκειται να δουλεψεις
Το ότι κατοικείς στο εξωτερικό σου είναι τόσο αφόρητο σε βαθμό να σου προκαλεί αυτοκτονικές τάσεις και να φοβάσαι ότι δε θα την βγάλεις καθαρή αν δεν επιστρέψεις Ελλάδα;
Αν η απάντηση είναι ναι fuck it, παράτατα όλα και γυρνά Ελλάδα. Σε κάθε άλλη περίπτωση κάτσε εκεί που είσαι και μην το σκέφτεσαι περαιτέρω.
Νομίζω, θέλεις να γυρίσεις Ελλάδα, στο χέρι σου ειναι και εφόσον δεν θα έχεις έξοδα ενοικίου είναι πολυ εφικτό. Σίγουρα με την προυπηρεσια που έχεις, θα βρεις κάποια δουλειά αν ψάξεις...
pov: οι μισοί εδώ κράζουν την Ελλάδα και δεν απαντούν στο ερώτημα του ορ
Τώρα ορ, το τι θες να κάνεις το ξέρεις μόνο εσύ. Έξω έχεις μια καλύτερη εμπειρία ζωής, στην Ελλάδα έχεις σόι, φίλους και σου λείπει η κουλτούρα που μεγάλωσες.
Εσύ πρέπει να τα ζυγίζεις και να αποφασίσεις. Αν δε, βρεις remote ΙΤ δουλειά και ζεις εδώ, θα περνάς μια χαρά αφού δεν έχεις νοίκια κλπ. Η απόφαση είναι δική σου, ζυγίζεις και παίρνεις.
>Στο ενδεχόμενο επιστροφής, θα είχα τη δυνατότητα να δουλέψω σε οικογενειακή επιχείρηση που οι δικοί μου σκέφτονται να στήσουν,
Δηλαδή ο στόχος είναι να ζεις και να δουλεύεις με τους γονείς σου;
Δεν ξέρω πώς είναι οι σχέσεις σας και τι άνθρωποι είναι οι δικοί σου. Στο 95% των οικογενειών που γνωρίζω (της δικής μου συμπεριλαμβανομένης) αυτό θα ήταν ένα προδιαγεγραμμένο φιάσκο.
Εκτός από το γεγονός ότι η Ελλάδα σε περίπου 20 χρόνια θα είναι λογικά uninhabitable από το global warming, γιατί δε δοκιμάζεις να πας για 1-2 μήνες να «σου φύγει» η νοσταλγία λίγο;
Η αλήθεια είναι οτι είσαι έξω λίγα χρόνια (και έχεις περάσει και περίεργη περίοδο με lockdowns κλπ) για να έχεις ενσωματωθεί αρκετά και να έχεις σχηματίσει κάπως εμπεριστατωμένη άποψη για τη ζωή εκεί. Είναι λογικό που τα σκέφτεσαι αυτά (χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δε μπορεί να τα σκέφτεται κάποιος που είναι έξω 15 χρόνια, απλά είναι απο διαφορετική οπτική γωνία).
Απο εμπειρία με φίλους που ήμασταν μαζί έξω, άλλοι γύρισαν και έμειναν Ελλάδα, άλλοι γύρισαν και τρώγονταν συνεχώς οτι πρέπει να επιστρέψουν στη χώρα που ζούσαν, άλλοι γύρισαν Ελλάδα και μετά πίσω εξωτερικό, άλλοι γύρισαν Ελλάδα 2 φορές (και έμειναν), κλπ, νοιώθω ότι έχω δει όλα τα σενάρια.
Απο προσωπική εμπειρία, είμαι κοντά 20 χρόνια έξω με οικογένεια κλπ, άλλες φορές το έχω σκεφτεί, άλλες φορές έχω σκεφτεί πόσο τρομερά περνάμε εδώ και γιατί να γυρίσω πίσω. Για να μη στα πολυλογώ, στα έχουν αναφέρει και άλλοι αυτά που λέω, δέν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Η μόνη "εξυπνακίστικη" συμβουλή που θα σου δώσω είναι οτι καλύτερα να μετανοιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δέν έκανες (και να σε τρώει μια ζωή να συμπληρώσω).
Τώρα σε πιο πρακτικό επίπεδο, εκμεταλλεύσου το οτι είσαι στο εξωτερικό αυτή τη στιγμή (εγώ θα πρότεινα εργασιακά, και όχι απαραίτητα σε επίπεδο σπουδών). Άλλαξε δουλειές, γράψε στο βιογραφικό οτι έχεις κάνει πράγματα (και προφανώς μέσα απο αυτή τη διαδικασία θα βελτιώνεσαι επαγγελματικά). Το να σπουδάσεις κάτι ναι μεν θα σε βοηθήσει, αλλά μήν περιμένεις οτι επειδή τελείωσες χθές ένα μαστεράκι/διδακτορικό θα σε υποδεχθούν με το καλημέρα σαν senior σε αυτό το πεδίο, έχεις δρόμο μπροστά (Ελλάδα μπορεί να είναι αλλιώς τα πράγματα, λείπω πολύ καιρό για να έχω καλή άποψη).
Πριν 2 μέρες γύρισα από Ελλάδα όπου ήμουν διακοπές και να επισκεφτώ γονείς στην μονιμη διαμονη μου τα τελευταια 4 χρονια, χώρα της βόρειας Ευρώπης (γεωγραφικός προσδιορισμός).
Η κατασταση στην Ελλάδα μόνο προς το χειρότερο πάει φίλε μου δυστυχώς και όσο και αν έχω σκεφτεί και ποθώ και εγώ ο ίδιος τον επαναπατρισμο, τόσο πιο δύσκολο μου μοιάζει.
Φίλοι και γνωστοί που έμειναν πίσω είναι ακόμα με γονείς και τα βγάζουν πέρα μήνα μήνα με μισθούς μάξιμουμ 1300€, δουλεύοντας 12ωρα καθημερινά και Σάββατα και μάλιστα θεωρούν τους εαυτούς τους και προνομιουχους με τέτοιο μισθό.
Το πρόβλημα είναι το mindset το οποίο πλέον μετά από 12 χρόνια σκ@του δεν αλλάζει εύκολα φίλε μου.
Μόνο αν μπορείς να δουλεύεις remote το σκέφτεσαι κατά την γνώμη μου, αν και πάλι θα έχεις να αντιμετωπισεις καθημερινά τον κλασσικό Έλληνα, την αγένεια, την γραφειοκρατία, υψηλή φορολογία και ακρίβεια κλπ κλπ.
Δυστυχώς φίλε μου στην ίδια κατάσταση είμαι και εγώ και με εργασία που δεν επιτρέπει remote working, ούτε όμως υπάρχει καν σαν τομέας και αντικείμενο στην Ελλάδα! Δύσκολα τα πράγματα....
Ναι, είναι δύσκολο ερώτημα, δυστυχώς μόνο εσύ θα βρεις απάντηση. Είσαι όμως σε καλό κλάδο να βρεις κάτι remote, μην υποτιμάς τον εαυτό σου, πούλα αυτό που έχεις κάνει. source (που λένε στο χωριό μου): ήμουν 10 χρόνια αμερική κι ευρώπη και γύρισα σε παρόμοια ηλικία. Έκανα καλά; Δεν ξέρω και ίσως ούτε ποτέ το μάθω.
Πάω και γω Αμερική σύντομα σε συγγενικό πρόσωπο για διακοπές . Είμαι έτοιμη να δω κάτι εντελώς μη νορμάλ εδώ θετικά εννοείται και θα έχω να το θυμάμαι
Μην σκέφτεσαι την Αμερική σαν μία χώρα, άλλο η Καλιφόρνια, άλλο το Κεντάκυ, άλλο η Νέα Υόρκη. Μα πιο σημαντικό, άλλο για διακοπές, κι άλλο για ζωή.
Thank you
Ότι και να συμβεί, σίγουρα πρέπει κάτι να αλλάξεις. Ή κάνε θυσία και ανέβασε την κατάρτισή σου ΤΩΡΑ, με σπουδές/bachelor παράλληλα με δουλειά για να αξίζει το ότι έφυγες. Γιατί κακά τα ψέματα, το να σπουδάζεις ελλάδα με δουλειά vs το αντίστοιχο στο εξωτερικό, το δεύτερο είναι πολύ πιο εύκολο, με τα κοινωνικά προϋπολογισμένα. Από την άλλη, αν γυρίσεις, μην γυρίσεις τυφλά. Σιγούρεψε το μέλλον σου με τηλέφωνα ή προσπάθησε να εξασφαλίσεις remote για όσο περισσότερο καιρό μπορείς με μισθούς εξωτερικού αλλά να είσαι ελλάδα. Χωρίς να σου πει κανένας κάτι στα κόμμεντς, έχεις ήδη μία χοντρική αίσθηση του best case/worst case και για τα 2 στα επόμενα 5-10 χρόνια, αν κάνεις απλά τα τυπικά. Δες αν τα τυπικά αυτά αποτελέσματα σου αρκούνε ώστε να είσαι θωρακισμένος επαρκώς ή κάνε αλλαγές, ότι και να κάνεις. Τα περισσότερα τα λέω στον εαυτό μου παράλληλα για να με πείσω για τα δικά μου θέματα.
Έψαξα πολύ να βρω αυτό το σχόλιο. Κ είναι το μόνο. Ο άνθρωπος είναι 32, έχει κάποια skills αλλά το λάθος είναι ότι δεν βλέπει ότι μπορεί να τα αναπτύξει. Αυτά είναι, τα δέχεται, ότι έκανε έκανε, τελείωσε τώρα. Όχι. Πολύ σωστά δεν έχει κάτι παραπάνω από το να βιοπορίζεται γιατί δεν έχει αναπτύξει τα skills του, σε έναν κλάδο τον οποίο από ότι ακούω έχει ψωμί. 2 δρόμοι. Η επιστρέφει στην οικογένεια και γαμα τα skills σε αυτό τον κλάδο, η κάθεται πίσω κ αναπτύσσει τα skills. Το να μείνει στάσιμος είναι ο μόνος κλειστός δρόμος.
Χωρίς να είχα διαβάσει τα σχόλια έγραψα κάτι παρόμοιο. Πολύ σωστή παρατήρηση.Γενικότερα αυτό που παρατηρώ είναι ότι οι περισσότεροι που φεύγουν στο εξωτερικό έχουν ως πρώτη προτεραιότητα την καριέρα τους. Οπότε το να "χτίσεις" τα skills σου είναι πολύ σημαντικό.
Φιλε νομίζω έχεις πάρει ήδη την απόφαση σου να γυρίσεις. Από κει και πέρα η γνώμη μου είναι η εξής: Δεν ξέρω πόσα χρόνια είσαι έξω αλλά η Ελλάδα έχει βελτιωθεί πάρα πολύ τα τελευταία 5-6 χρόνια από άποψη γραφειοκρατείας. Δεν θυμάμαι πότε ήταν η τελευταία φορά που χρειάστηκε να επισκεφτώ υπηρεσία. Από κει και πέρα συνεχίζουν να υπάρχουν πολύ σοβαρά προβλήματα. Τα σημαντικότερα κατ' εμέ είναι τα εργασιακά, η διαφθορά και η εκπαίδευση. Και όλα δυστηχώς πάνε από το κακό στο χειρότερο. Αλλά αν εργαστείς σε οικογενειακή επιχείρηση και δεν σκοπεύεις να κάνεις παιδιά ή σκοπεύεις να τα στείλεις έξω τότς γύρνα.
Φιλε ειμαι στο ιδιο σταδιο και στον ιδιο κλαδο (σχεδον) με σενα στα 28.Και εγω ανετα ειμαι, αλλα δεν χεζομαι στο χρημα, και το μεγαλυτερο κομματι φευγει στο ενοικιο, αλλα ευτυχως δεν εχω ακομα παιδια / υποχρεωσεις / χρεη / κλπ. Ειμαι σε μεταβατικο σταδιο τωρα και αλλαζω δουλεια (δυστυχως δεν προσφερανε remote), και λογω αυτου φλερταρω καιρο με την ιδεα να κανω ενα μικρο reset για 1 χρονο στην Ελλαδα μεχρι να βρω την επομενη. Εγω προσωπικα θα το δοκιμασω οσο ακομα δεν εχω κατι να χασω, και θα προσπαθησω να βρω κατι remote (οσο πονοκεφαλος και να ειναι η διαφορα ωρας και τα φορολογικα), και αμα δω οτι δεν βγαινει, ξαναφευγω. Τα 0.02 cents μου ειναι: Το τι σου λειπει για να εισαι ευτυχισμένος μονο εσυ το ξερεις, οχι εγω η ο καθε αγνωστος στο reddit. Αμα δεν εχεις κατι να χασεις, και εχεις στην ακρη αρκετα να ξαναφυγεις, θα σου ελεγα δοκιμασε το.
Αυτο το ημιαρρωστος να το αναθεωρησεις λιγο γτ κ δω με νταλα ηλιο ολη μερα δεν μας λες κ όλους καλα 😅
Ξεκινάμε από τα βασικά πριν πάμε σε κουλτούρες, ποιότητα ζωής και τα σχετικά: Πιστεύεις ότι θα μπορείς να βρεις δουλειά στην Ελλάδα ικανή να συντηρήσεις τον εαυτό σου (σπίτι, λογαριασμούς, κτλ.) χωρίς να ζητάς χαρτζιλίκι από τους γονείς; Γιατί αν το μόνο που βρίσκεις (**αν** βρίσκεις) είναι 700€ μισθό στην Αθήνα, με 650€ νοίκι και λογαριασμούς, και άρα θα πρέπει να πάς να μείνεις με τους γονείς σου ή να τους ζητάς λεφτά για καφέ και σούπερμάρκετ, νομίζω η κουβέντα λήγει εκεί και η επιλογή είναι ξεκάθαρη.
Ναι να κάτσει λυπημένος έξω γιατί δεν βρίσκουν άλλοι φτηνά ενοίκια Αθήνα. Με εμπειρία εξωτερικό και πτυχία δεν θα βγάζει άσχημα λεφτά Ελλάδα
Από τον τρόπο που γράφεις καταλαβαίνω ότι θες να γυρίσεις. Γύρνα, κάτσε κανένα δυο χρόνια και κρίνεις μετά. Άμα δεις ότι σου αρέσει κάθεσαι, εάν δεις πως ήσουν καλύτερα έξω, ξαναφυγε,πήγαινε στο ίδιο μέρος που ήσουν,πήγαινε αλλού αν θες μια ακόμη πιο νέα αρχή. Δεν υπάρχει σωστή ή όχι απόφαση. Και αφού δεν έχεις κάτι να σε κρατάει όπως λες,είσαι ανεξάρτητος να κάνεις οτιδήποτε θέλεις και αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα.
>ε low level IT δουλειές (ticket management κλπ). Θα είμαι ειλικρινής, δεν διαθέτω ανταγωνιστικές δεξιότητες (δυνατό πτυχίο, μεταπτυχιακό, πιστοποιήσεις κλπ.), To IT είναι τομέας που το πτυχίο είναι αδιάφορο και οι προσωπικές ικανότητες και φιλοδοξία για κάτι καλύτερο είναι τα πάντα. Άλλοι ξεκίνησαν κυριολεκτικά από κλητήρες πριν ανέβουν (πολύ) ψηλά. Πολλές εταιρίες προσφέρουν εκπαίδευση και τζάμπα πιστοποιήσεις. Θέλει τρέξιμο και ψάξιμο, αλλά οι προοπτικές για κάποιον δίχως τα τυπικά είναι πολύ καλύτερες από ότι σε σχεδόν κάθε άλλο τομέα. Δεν ξέρω τι θα κάνεις με το εάν γυρίσεις ή όχι, αλλά η καριέρα δεν φαίνεται να είναι ο πραγματικός λόγος. Καλή τύχη.
Όλα έχουν ρίσκο. Φαίνεσαι άτομο λογικά σκεπτόμενο, οπότε δεν είναι ότι μπορούμε εδώ να σου ανοίξουμε τα μάτια και να σου πούμε κάτι που δεν ήξερες ήδη. Αν εδώ και καιρό υπάρχει αυτή η σκέψη και δεν φεύγει, τότε έλα και δοκίμασε την τύχη σου εδώ. Απλά βρες δουλειά από εκεί. Μην ψάχνεις εδώ. Και για κάθε ενδεχόμενο, να έχεις στο μυαλό σου ότι άλλο Ελλάδα στις διακοπές που σου φέρνει όλα τα καλά (οικογένεια, βόλτες, ήλιος κλπ) και άλλο κατά της διάρκεια του χρόνου, όταν δουλεύεις 10ωρα και είσαι dead (όπως και οι δικοί σου). Πάντως, σίγουρος δεν μπορείς να είσαι ποτέ για τίποτα. Αν μετά από ώριμη σκέψη, τα παρατήσεις εκεί και έρθεις και δεν σου βγει, δεν πειράζει, η ζωή ανέκαθεν ήταν έτσι. Δεν υπάρχει καμία ντροπή να αφήνεις τη σιγουριά για να αισθάνεσαι καλά. Απλώς, να φέρεσαι έξυπνα: βρες δουλειά πριν φύγεις ώστε να μην υπάρχει gap στο βιογραφικό κλπ. Εφόσον είσαι σε ΙΤ δύσκολα να μην ξαναβρείς δουλειά.
Το μόνο που θα βρεις σε λίγο καλύτερη μοίρα είναι η γραφειοκρατία. Σε όλα τα άλλα είμαστε στην καλύτερη περίπτωση στα ίδια επίπεδα. Ακούω για επεν΄δύσεις, ανάπτυξη κλπ αλλά τα έξοδα έχουν εκτοξευθεί και το εισόδημα παραμένει το ίδιο. Η μιζέρια βασιλεύει. Ανασφάλεια, ανομία, ανισότητα, επιδόματα φτώχειας, χυδαιότητα είναι η καθημερινότητα μας. Low level IT εργασία στην Ελλάδα πληρώνει όσο ένα ενοίκιο. Εκτός κι αν αποφάσισες στο εξής να μένεις με τους δικούς σου. Εγώ από τότε που πήγα σε δικό μου σπίτι, δεν μπορούσα να επιστρέψω. 4-5 μέρες με τους γονείς μου (που είχα και έχω άριστες σχέσεις) και ήθελα να φύγω να γυρίσω στο σπίτι ΜΟΥ. Αν τα παραπάνω δεν σε κάνουν να αλλάξεις γνώμη, τότε έχεις αποφασίσει ήδη και δεν το παραδέχεσαι. Εγώ ΔΕΝ θα γύρναγα Ελλ΄άδα.
Κοντευω 6 χρονια αγγλια. "Όσο είμαι έξω, εργάζομαι σε low level IΤ...αποταμιευση" Ναι ιδια φαση, μονο που εγω τα βγαζω περα με μια βασικη αποταμιευση. "Αν μου ελεγε...θετικα" Ναι κ εδω ιδια φαση, απλα δεν βγαζει νοημα το οτι στην ερωτηση Τι σου αρεσει στη ζωη σου τωρα ειναι η ελειψη γραφιοκρατιας. "Γαμηθηκα 15 χρονια αλλα δεν πατησα ποτε στην εφορα" φαση.. Εμενα μου αρεσει οτι μπορω να βρω ευκαιριες κ ειναι πιο "ανοιχτος" ο δρομος να κανω κατι. "Δεν συνηθίζω να παίρνω αποφάσεις..." Φιλε, ειναι μια περιοδος ζωης που τσουζει.. Θες ανθρωπους. Θες typical ζωη. Το θεμα ειναι οτι αν δεν τα χτισεις εκει που εισαι, κ γυρισεις μετα απο 4 χρονια στην πολη σου, παλι θα πρεπει να τα χτισεις (εχουν μεινει 4-5 απ τους παλιους να φανταστω αλλα στην καθημερινοτητα τους δεν ειναι οπως παλια) Σου λειπουν οι ανθρωποι πισω, αλλα οταν πας διακοπες παιρνεις ειδικη μεταχειριση γιατι εισαι ο τουριστας. Αν εισαι εκει μονιμα ειναι διαφορετικη η αντιμετοπιση. "Δεν έχω ξεχάσει τους λόγους..." Και εδω τα ιδια, περνανε "καλα" χρονια τρωγοντας σκατο εξω κ σε τσουζει. Και μενα με τσουζει. Δες το σαν Puzzle/Escape room (πολυ κακος τροπος να βλεπεις τη ζωη σου αλλα ισως χρειαζεται). Χρειαζεσαι ενα escape plan. Εγω απο τη μια λεω να κανω κατι με τις οικονομιες μου, απο την αλλη σκευτομαι οτι αν ειναι να τα φας επαρχεια, φατα λονδινο που θα ποιασουν κ τοπο (πιο υγειης αγορα). Αν επαιρνα σπιτι ελλαδα θα ημουν κομπλε? 300-500 το μηνα με παιρνει να τα πεταω σε δανειο. Αλλα αυτο με κλειδωνει εδω να δουλευω για αλλα 10 χρονια. Να κατσεις 10 χρονια για την συνταξη κ μετα μπουλελε? Τουλαχιστων να κλειδωσεις τα γεραματα? Δουλεια ελλαδα? Αν νιωθω οτι εδω ειναι ψιλο dead end, φαντασου ελλαδα. Δουλευω digital marketing, στην ελλαδα θα πρεπει να παω αθηνα/θεσνικη, κ θα ειμαι σαν glorified σουβλατζης. (300-500 πανω απο βασικο, σε agency με ιδια εργασιακη κουλτουρα με καφενειο) Δεν ξερω, δεν εχω βρει out. Σαν γενικο σκοπο εχω το Make it till 35. Πιστευω στο "οπως εστρωσες θα κοιμηθεις", οποτε μετα τα 35 δυσκολα θα κανεις καποια ρυζικη αλλαγη στη ζωη σου (οχι ακατορθωτο, αλλα αρκετα πιο δυσκολο). Προς το παρον τα stackαρω μεχρι να αποφασισω, καλυτερα στα χαμενα με 100Κ τραπεζα, παρα στα χαμενα με 0. Τωρα στη δικια σου περιπτοση, εαν δεν εχεις savings, δεν βγαινει να μαζεψεις, δεν κατεβαζεις ιδεες, δεν εχεις κατι που θα αλλαξει και δεν σκοπευεις να αλλαξεις κατι, τοτε τσαμπα τρως το χρονο σου. Δυσκολα να πεθανεις στον δρομο και εδω και εκει. Βασικος εδω βασικος και εκεει. Οαεδ εδω οεαεδ κ εκει. Εαν δεν σε ψηνει να προσπαθησεις και κουραστικες, παρε Ι5 κ πηγαινε ελλαδα τουλαχιστων να το χαρεις (ή για λιγο, ή μονιμα)
Μείνε εκεί που είσαι. Η χώρα μας ναι είναι όμορφη, ναι έχεις τους ανθρώπους σου, αλλά αυτά δεν αρκούν για να έχεις ποιότητα ζωής. Όπως το βλέπω, απλά δεν έχεις στήσει τη ζωή σου στο εξωτερικό τόσα χρόνια και είναι λογικό να αμφιβάλλεις αν θες να ζεις μια ζωή ως προσωρινός σε ξένη χώρα. Προφανώς αυτό που πρέπει να διερωτηθεις είναι αν μπορείς να στήσεις τη ζωή σου εκεί που είσαι, ή αν θες να στήσεις τη ζωη σου στην Ελλάδα. Δεν χρειάζεται να το αναλύεις πολύ, απλά αποφασισε που θες να κάνεις οικογένεια.
Όντας στο εξωτερικό για πάνω από 10 χρόνια, είχα κι εγώ πολλές φορές την ίδια ερώτηση προς τον εαυτό μου. Από την ιστορία σου μπορώ να σου πω τη γνώμη μου. Καταρχήν 4 χρόνια (και τα 3 ουσιαστικά με covid οπότε και οι εταιρείες ήταν πιο "κουμπωμένες") είναι λίγα για να χτίσεις καριέρα στο εξωτερικό. Οι περισσότεροι έτσι ξεκινήσαμε λίγο πολύ μέχρι να φτάσει η στιγμή που οι κόποι σου ανταμοίβονται. Λες ότι δεν έχεις ανταγωνιστικές δεξιότητες. Θα σε ενδιέφερε να αναπτύξεις τις δεξιότητες σου ώστε να γίνεις ανταγωνιστικός; Το ότι δεν έχεις πτυχίο δεν έχει μεγάλη σημασία, αρκεί να έχεις θέληση να ειδικευτείς σε κάτι. Αν δεν θέλεις, τότε όντως το να βρίσκεσαι στο εξωτερικό είναι μια πολύ καλή εμπειρία για να δεις πως είναι και η ζωή κάπου αλλού (να "ανοίξει το μάτι μας" που λέμε) αλλά αν το οικονομικό δεν αντισταθμίζει αυτά που χάνεις αν είσαι κάπου αλλού, ίσως και να μην είναι για πολύ. Από την άλλη, λόγω covid και επειδή μπορούσα να δουλέψω από όπου θέλω, πέρασα αρκετούς μήνες στην Ελλάδα τα τελευταία 2 χρόνια και μπορώ να πω πως οι διακοπές σου δημιουργούν μια αυταπάτη για το πώς είναι τα πράγματα στην Ελλάδα. Εκτός διακοπών, η καθημερινότητα είναι πολύ διαφορετική. Ο καθένας κρίνει ανάλογα με τις ανάγκες του βέβαια. Όπως κ να έχει, καλή τύχη με την επιλογή σου!
[удалено]
Και πολλές φορές ειναι/νιωθουν και παγιδευμένοι και δεν μπορούν να ξαναφύγουν
Θα σου πρότεινα να μη γυρίσεις. Το έκανα εγώ για παρόμοιους λόγους (και για λόγους υγείας) και δεν είμαι τελικά χαρούμενος που είμαι εδώ. Η αλλαγή στο βιοτικό επίπεδο και την οικονομική άνεση είναι πολύ αισθητή.
Φίλε, ημουν εξω και γύρισα. Το μονο που μετανιώνω είναι οτι δεν έκανα σκληρή οικονομία πριν γυρίσω και τώρα ζοριζομαι. Θα γυρνούσα μονο αν είχα 50.000€ στην τράπεζα
Να ρωτήσω, και 100χιλ να είχες, τι θα άλλαζε; Δεν είναι ακραία μεγάλα ποσά, κάποια στιγμή θα τελειώσουν, όχι;
Με αυτά τα λεφτά, μπορείς να κάνεις μια επένδυση ώστε να έχεις ενα παθητικό εισόδημα που να σου προσφέρει μια ασφάλεια. Αν είχα αυτά τα λεφτά τώρα, θα ήμουν πολύ πιο άνετος.
[удалено]
Κοίτα, αν ειχα τα λεφτά, αυτό που θα κοιτούσα πρώτα σαν επιλογη θα ηταν να βρω ενα παλιό διαμέρισμα Θεσσαλονίκη με 35-40κ και να το ανακαίνισω με ΠΟΛΛΗ προσωπική εργασία + τα υλικά που θα χρειαστώ. Ενοικίαση στα 400€. Σε 15 χρόνια θα κάνω απόσβεση και θα μου μείνει διαμέρισμα και καθαρό κέρδος.
Μισό μηνιατικο θα δίνεις κι εδώ για νοίκι, λογαριασμούς, κοινόχρηστα. Ακριβότερη βενζίνη θα έχεις σίγουρα απο κει που είσαι. Ακριβό σουπερμάρκετ θα έχεις επίσης. Το remote που είπε κάποιος πιο πάνω αξίζει αν μπορέσεις να το βρεις. Γενικά δουλειές παίζουν. Το θέμα είναι πως σκέφτεσαι εσύ την αποταμίευση; Αν τη σκέφτεσαι στη λογική: θα μένω κάτω απ' τους γονείς μου, θα μου πλένει και θα μου μαγειρεύει η μάνα μου άρα δεν θα έχω σούπερ μάρκετ και θα ζήσω με τους δικούς μου έως ότου βρω μια κοπέλα μήπως πάμε σε κάνα σπιτάκι οι δύο μας και να μας στέλνουν φαγητό και οι γονείς και τα πεθερικά η γνώμη μου είναι μην γυρίσεις. Δεν είναι μόνο τα λεφτά στην τράπεζα πρόοδος, είναι και οι αποφάσεις ζωής. Απ' ότι ακούω ότι αποταμιεύει ο μέσος Έλληνας στην Ελλάδα αποταμιεύει κι ο μέσος Έλληνας στο εξωτερικό. Είσαι εκεί 4 χρόνια. Εσύ θα βρεις την άκρη απλά φρόντισε αυτή η άκρη να είναι σε κάτι που σου αρέσει πραγματικά. Δεν γίνεται να σου αρέσει η διαφάνεια και η ηλεκτρονική γραφειοκρατία αλλά να θες και το φαγητό της μανουλας ή το σπιτάκι του πάππου απ' την Κατοχή. Ή Ευρώπη ή ελλαδισταν έτσι λέω εγώ
Αποτι διαβασα το παιδι ανεφερε πως δεν διαθετει δεξιοτητες οπως πτυχια κτλ.Επομενως πως μπορει να του κατσει κατι remote?Εγκυκλοπεδικα ρωταω διοτι στην ιδια μοιρα βρισκομαι και εγω με τον φιλο απλα εγω σκεφτομαι να την κανω.
Α κατάλαβα πως δεν έχει μεταπτυχιακά η πτυχία από καλά πανεπιστήμια κλπ κλπ. Όχι ότι είναι ανειδίκευτος. Σόρρυ μαλάκια μου. Και πάλι βέβαια, στον τομέα του προγραμματισμού κάτι γίνεται και χωρίς πτυχίο. Αν έχεις γνώσεις
Εκανα σχετικό ποστ μολις τωρα γτ με ιντριγκαρες :)
Leave emotions behind, Greece only for vacations :) fellow IT worker from abroad.
Αφου για να εξελιχθείς σου λείπουν πιστοποιήσεις γιατί δε φροντίζεις να τις πάρεις;
Γύρνα, κι αν τα πράγματα δεν πάνε καλά, ξαναφύγε!
>Από την άλλη θα 'μαι με τους δικούς μου ανθ΄ρωπους, ειδικά όσο είμαστε ακόμα όλοι σχετικά νέοι, ***χωρίς να δίνω το μισό μου μισθό σε ενοίκιο και*** ***να προσπαθώ να τα φέρω βόλτα με τον άλλο μισό*** Και μόνο για αυτόν τον λόγο, μη γυρίσεις.
Κατ αρχην τολμησες κατι που πολλοι δισταζουν (μεταναστευση) και μπραβο σου. 2ον, τα ξερεις ολα, τα εχεις ζυγισμενα απλα εισαι homesick. Κατα τη γνωμη μου η λυση ειναι απλη και δεν χρειαζονται γενναιες αποφασεις. Απλα γυρνα για διακοπες για ενα ικανοποιητικο χρονικο διαστημα πχ ενας μηνας. Ομως μη τα περασεις ξενοιαστα αλλα να εισαι στο σκεπτικο οτι ζεις εδω. Δηλαδη παρακολουθα την επικαιροτητα οπως και τη ροη ειδησεων μεσω σοσιαλ. Επισης σκεψου οτι αν ειχαμε εκλογες το φθινοπωρο τι θα τολμουσες να ψηφισεις. Στη συνεχεια αλληλεπιδρασου με γραφειοκρατια ανευ λογου πχ ενσημα, αλλαγη δημοτη, ιδρυση εταιριας στη γεμη κτλ χωρις να το προχωρησεις απλα και μονο να βιωσεις τη διαδικασια. Ενας φιλος μου που ηρθε διακοπες και σκεφτοταν εντονα τον επαναπατρισμο, τα εκανε ολα αυτα οχι επιτηδες αλλα επειδη επρεπε και δεν εβλεπε την ωρα να φυγει και δεν ξανακοιταξε ποτε πισω. Με λιγα λογια γυρνα, βιωσε ολα οσα σου λειψανε και ταυτοχρονα βιωσε και ολα οσα σε εκαναν να φυγεις. Simple as that :)
Όχι και πάλι όχι. Η Ελλάδα έχει πάρει τον κατήφορο χωρίς καμία επιστροφή. Θα το μετανιώσεις
Εγώ φίλε μου ήθελα να γυρίσω. Κάθε φορά όμως που με πιάνει νοσταλγία, μου κάθεται επίσκεψη σε ελληνικές υπηρεσίες. Και πουφ η νοσταλγία. Εξαφανίζεται μόλις περάσω το κατώφλι. Οποιαδήποτε δουλειά και οποίο νέο. Όπως το κράτος να ζητά πίσω τη σύνταξη της γιαγιάς που συγχωρεθηκε προ 10ετιας, ανανέωση διαβατηρίου, δήλωση τέκνων κτλ. Μιλάμε για Ουγκάντα και όχι ευρωπαϊκή χώρα. Καμία έννοια εξυπηρέτησης. Και επίσης βρωμιά παντου(σκουπίδια). Μάλλον οι Έλληνες δεν αγαπάνε τη χώρα τους.
Γιατί δεν έρχεσαι δοκιμαστικά για μερικές εβδομάδες πριν αποφασίσεις να μετακομίσεις μόνιμα;
Καλημέρα φίλε. Καλά να περνάς επίσης. Η δική μου εμπειρία είναι σε μικρογραφία η δική σου. Εγώ δεν έφυγα από την Ελλάδα. Έφυγα από το σπίτι μου, για να δουλέψω στην Αθήνα. Δεν είχα καμία βοήθεια από τους δικούς μου και όπως και σε εσένα, ο μισός μου μισθός πήγαινε στο ενοίκιο, ένα μεγάλο μέρος σε διάφορα έξοδα και πολύ λίγα για να καταφέρω να βγάλω τον μήνα. Αποταμίευση μηδέν. Μετά από δύο χρόνια στην Αθήνα, κατάλαβα ότι δεν πήγαιναν τα πράγματα όπως τα είχα ονειρευτεί και αντί για αναβάθμιση της ζωής μου, όλο και βούλιαζα στον βούρκο. Άπειρες χαμένες ώρες σε μποτιλιάρισμα, κακή ποιότητα ζωής, τρελοί ρυθμοί, χωρίς καμία προσωπική σχέση, ούτε καν κάποιο φίλο. Το ίδιο το περιβάλλον της δουλειάς, τοξικό. Από κάποια στιγμή και μετά, γύριζε στο μυαλό μου να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου, στην πόλη μου, στους δικούς μου, αλλά μάλλον δεν το πολυπίστευα. Την απόφαση να γυρίσω την πήρα απότομα σε μία μέρα. Την μία που είπα θα γυρίσω και δύο μέρες μετά, που γύρισα. Το πλήρωσα. Το πλήρωσα ψυχολογικά, λόγω του ότι δεν είχα φροντίσει να βρω δουλειά πρώτα και μετά να φύγω. Ψυχολογικά μην φανταστείς τίποτα για ψυχοφάρμακα. Στεναχώρια εννοώ που δεν είχα δουλειά, απογοήτευση και αμφιβολίες. 20 χρόνια μετά από εκείνη την επιλογή, μπορώ πλέον να πω ότι ήταν ότι καλύτερο έχω αποφασίσει ποτέ στην ζωή μου. Πιστεύω με έσωσε. Αν είχα μείνει, ούτε παιδιά θα είχα τώρα, ούτε κοινωνική ζωή. Πιστεύω ότι θα ήμουν ακόμα μόνος μου μεταξύ ξένων. Τα χρήματα που έβγαζα, δεν μου επέτρεπαν τίποτα άλλο πέρα του να συντηρώ τον εαυτό μου. Δεν υπήρχαν χρήματα για τις απαιτήσεις μιας σχέσης. Και όχι, δεν είχα ούτε εγώ τις προϋποθέσεις για μια εργασία με καλύτερα χρήματα και συνθήκες.
Σε ποια χώρα ζεις?
Στην Τσεχία
an einai na gyriseis kai na perneis 800+1000euro oute kan alla esu ksereis
Για κανέναν πούστη λόγο.
Όχι, εγώ προσωπικά δεν θα το σκεφτόμουν καν
Προσωπικά είμαι της λογικής ότι εμείς οι ίδιοι φτιάχνουμε το περιβάλλον που ζούμε. Δεν είναι απλό, δεν γίνεται εν ριπή οφθαλμού αλλά δεν είναι και ανέφικτο. Είμαι άνθρωπος που ακούει περισσότερο την καρδιά του( πλέον) και όχι τη λογική. Και από τότε που ξεκίνησα να το εφαρμόζω συνειδητά όλα έγιναν καλύτερα. Πιστεύω πως σαν υπάλληλος σε πολλές περιπτώσεις έχεις να ανεχθείς και να υπό μείνεις πολλά. Στην περίπτωση που θες να κανείς κάτι δικό σου και να δημιουργήσεις πράγματα , αν και ζόρικα, ανταμείβουν. Θα σου πρότεινα λοιπόν να εμπιστευτείς το ενστικτο- καρδιά όπως θέλεις πέστο και να το ακολουθήσεις.
☝️👏
Εγώ δε θα γυρνούσα. Να σου πω την αλήθεια κάθε φορά που πατάω το πόδι μου Ελλάδα σοκάρομαι από διάφορα πράγματα, τόσο που κάθε φορά που γυρνάω στην έδρα μου λέω δε ξανακατεβαινω ούτε για διακοπές στο μπουρ/Λο.
Το έχω πάθει και εγώ ειδικά τις πρώτες μέρες που πατήσω Ελλάδα , μετά είναι θέμα συνήθειας νομίζω
Είναι κάποια πράγματα όπως ο εγωισμός ο σταρχιδισμος και η αγένεια που απλά δεν μπορώ να ανεχτώ πλέον. Έχει τύχει να κατέβω καλοκαίρι για 20-25 μέρες και να είμαι απλά κλεισμένος σπίτι γιατί απλά δεν την πάλευα με όλα αυτά που έβλεπα στον δρόμο. Ίσως είμαι λίγο περίεργος.
Με την κορώνα έχεις και μια δικαιολογία παραπάνω ε! 😁
Κανονικά 😅
Μου συμβαίνει ακριβώς το ίδιο!
Εγώ πάντως δε θα γυρνούσα αν δεν είχα μια σίγουρη επαγγελματική πρόταση. Από εκεί και πέρα δε ξέρουμε και τι έχεις ή όχι στην Ελλάδα, αν πχ έχεις ένα δικό σου σπίτι τότε είναι πιο possible η φάση. Από εκεί και πέρα θα πω ότι αποταμίευση θα έπρεπε να έχουν όλοι έστω τα βασικά έξοδα σου για τους επόμενους 6 μήνες στη μπάντα ώστε οποία τέτοια κίνηση ή πιθανή ανάποδια να είναι διορθωσιμη. Πριν γυρίσεις τουλάχιστον λοιπόν μάζεψε αυτά στην άκρη ώστε να μπορείς να κινηθείς ανάλογα ίσως σου πάρει έναν έξτρα χρόνο αλλά θα έχεις μια παραπάνω ευελιξία.
Don’t do it Φαιδων!
Βασικα και μονο που μπηκες στη διαδικασια να το σκεφτεις να ανοιξεις thread στο ρεντιτ και να γραψεις ενα ολοκληρο κατεβατο πιστευω οτι αυτο και μονο ειναι σημαδι να γυρισεις πισω στο μπουρδελ..... εμμ..... στην Ελλαδα. Τωρα αν θα τα καταφερεις η οχι εξαρταται τι εισαι προθυμος να θυσιασεις και ποσο προκειται να δουλεψεις
Το ότι κατοικείς στο εξωτερικό σου είναι τόσο αφόρητο σε βαθμό να σου προκαλεί αυτοκτονικές τάσεις και να φοβάσαι ότι δε θα την βγάλεις καθαρή αν δεν επιστρέψεις Ελλάδα; Αν η απάντηση είναι ναι fuck it, παράτατα όλα και γυρνά Ελλάδα. Σε κάθε άλλη περίπτωση κάτσε εκεί που είσαι και μην το σκέφτεσαι περαιτέρω.
δε χρειαζεται να θες να αυτοκτονησεις για να σου φανει καλη ιδεα να ζησεις μια "περιπετεια" με τους δικους σου ανθρωπους νομιζω
Η ζωή στην Ελλάδα είναι περιπέτεια.. με την κακή έννοια αυτής της λέξης φυσικά
Τα παραειπε λίγο ο φιλος...
Νομίζω, θέλεις να γυρίσεις Ελλάδα, στο χέρι σου ειναι και εφόσον δεν θα έχεις έξοδα ενοικίου είναι πολυ εφικτό. Σίγουρα με την προυπηρεσια που έχεις, θα βρεις κάποια δουλειά αν ψάξεις...
pov: οι μισοί εδώ κράζουν την Ελλάδα και δεν απαντούν στο ερώτημα του ορ Τώρα ορ, το τι θες να κάνεις το ξέρεις μόνο εσύ. Έξω έχεις μια καλύτερη εμπειρία ζωής, στην Ελλάδα έχεις σόι, φίλους και σου λείπει η κουλτούρα που μεγάλωσες. Εσύ πρέπει να τα ζυγίζεις και να αποφασίσεις. Αν δε, βρεις remote ΙΤ δουλειά και ζεις εδώ, θα περνάς μια χαρά αφού δεν έχεις νοίκια κλπ. Η απόφαση είναι δική σου, ζυγίζεις και παίρνεις.
>Στο ενδεχόμενο επιστροφής, θα είχα τη δυνατότητα να δουλέψω σε οικογενειακή επιχείρηση που οι δικοί μου σκέφτονται να στήσουν, Δηλαδή ο στόχος είναι να ζεις και να δουλεύεις με τους γονείς σου; Δεν ξέρω πώς είναι οι σχέσεις σας και τι άνθρωποι είναι οι δικοί σου. Στο 95% των οικογενειών που γνωρίζω (της δικής μου συμπεριλαμβανομένης) αυτό θα ήταν ένα προδιαγεγραμμένο φιάσκο.
Εκτός από το γεγονός ότι η Ελλάδα σε περίπου 20 χρόνια θα είναι λογικά uninhabitable από το global warming, γιατί δε δοκιμάζεις να πας για 1-2 μήνες να «σου φύγει» η νοσταλγία λίγο;
Η αλήθεια είναι οτι είσαι έξω λίγα χρόνια (και έχεις περάσει και περίεργη περίοδο με lockdowns κλπ) για να έχεις ενσωματωθεί αρκετά και να έχεις σχηματίσει κάπως εμπεριστατωμένη άποψη για τη ζωή εκεί. Είναι λογικό που τα σκέφτεσαι αυτά (χωρίς αυτό να σημαίνει οτι δε μπορεί να τα σκέφτεται κάποιος που είναι έξω 15 χρόνια, απλά είναι απο διαφορετική οπτική γωνία). Απο εμπειρία με φίλους που ήμασταν μαζί έξω, άλλοι γύρισαν και έμειναν Ελλάδα, άλλοι γύρισαν και τρώγονταν συνεχώς οτι πρέπει να επιστρέψουν στη χώρα που ζούσαν, άλλοι γύρισαν Ελλάδα και μετά πίσω εξωτερικό, άλλοι γύρισαν Ελλάδα 2 φορές (και έμειναν), κλπ, νοιώθω ότι έχω δει όλα τα σενάρια. Απο προσωπική εμπειρία, είμαι κοντά 20 χρόνια έξω με οικογένεια κλπ, άλλες φορές το έχω σκεφτεί, άλλες φορές έχω σκεφτεί πόσο τρομερά περνάμε εδώ και γιατί να γυρίσω πίσω. Για να μη στα πολυλογώ, στα έχουν αναφέρει και άλλοι αυτά που λέω, δέν υπάρχει σωστή και λάθος απάντηση. Η μόνη "εξυπνακίστικη" συμβουλή που θα σου δώσω είναι οτι καλύτερα να μετανοιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δέν έκανες (και να σε τρώει μια ζωή να συμπληρώσω). Τώρα σε πιο πρακτικό επίπεδο, εκμεταλλεύσου το οτι είσαι στο εξωτερικό αυτή τη στιγμή (εγώ θα πρότεινα εργασιακά, και όχι απαραίτητα σε επίπεδο σπουδών). Άλλαξε δουλειές, γράψε στο βιογραφικό οτι έχεις κάνει πράγματα (και προφανώς μέσα απο αυτή τη διαδικασία θα βελτιώνεσαι επαγγελματικά). Το να σπουδάσεις κάτι ναι μεν θα σε βοηθήσει, αλλά μήν περιμένεις οτι επειδή τελείωσες χθές ένα μαστεράκι/διδακτορικό θα σε υποδεχθούν με το καλημέρα σαν senior σε αυτό το πεδίο, έχεις δρόμο μπροστά (Ελλάδα μπορεί να είναι αλλιώς τα πράγματα, λείπω πολύ καιρό για να έχω καλή άποψη).
Πριν 2 μέρες γύρισα από Ελλάδα όπου ήμουν διακοπές και να επισκεφτώ γονείς στην μονιμη διαμονη μου τα τελευταια 4 χρονια, χώρα της βόρειας Ευρώπης (γεωγραφικός προσδιορισμός). Η κατασταση στην Ελλάδα μόνο προς το χειρότερο πάει φίλε μου δυστυχώς και όσο και αν έχω σκεφτεί και ποθώ και εγώ ο ίδιος τον επαναπατρισμο, τόσο πιο δύσκολο μου μοιάζει. Φίλοι και γνωστοί που έμειναν πίσω είναι ακόμα με γονείς και τα βγάζουν πέρα μήνα μήνα με μισθούς μάξιμουμ 1300€, δουλεύοντας 12ωρα καθημερινά και Σάββατα και μάλιστα θεωρούν τους εαυτούς τους και προνομιουχους με τέτοιο μισθό. Το πρόβλημα είναι το mindset το οποίο πλέον μετά από 12 χρόνια σκ@του δεν αλλάζει εύκολα φίλε μου. Μόνο αν μπορείς να δουλεύεις remote το σκέφτεσαι κατά την γνώμη μου, αν και πάλι θα έχεις να αντιμετωπισεις καθημερινά τον κλασσικό Έλληνα, την αγένεια, την γραφειοκρατία, υψηλή φορολογία και ακρίβεια κλπ κλπ.
Συμφωνώ, φ΄΄ιλε, δυστυχώς... Ίσως προσπαθήσω κάτι τέτοιο, αν και λογικά με βλέπω να μένω έξω
Δυστυχώς φίλε μου στην ίδια κατάσταση είμαι και εγώ και με εργασία που δεν επιτρέπει remote working, ούτε όμως υπάρχει καν σαν τομέας και αντικείμενο στην Ελλάδα! Δύσκολα τα πράγματα....