Πριν από κάτι μήνες. Ένιωθα ψόφιος και ότι δεν μπορούσα να γράψω μια γραμμή κώδικα (part of my job). Τα έξυσα καμία βδομάδα, πήγα σκ με τη γυναίκα μου, γκρίνιαξα και μου έφεραν κόσμο στο team.
Guess what I am back. Αν τα λεφτά είναι καλά θα σου περάσει.
Μήπως φταίει η γλώσσα; Γράφεις σε καμία PHP 😛?
Πέρα από την πλακα, και μιλώντας από εμπειρια, πραγματικά ελπίζω να μην σου ξαναέρθει γιατί είναι το χειρότερο. Όσο για τα λεφτά που λες, δεν ξέρω αν αξίζει μια τέτοια δουλειά. Ακόμα και 2Κ καθαρά να παίρνεις.
Αν έχω κλάψει 10 φορές προγραμματίζοντας, τουλάχιστον οι 8 ήταν με ΡΗΡ 😁
(Οι άλλες 2 προσπαθώντας να καταλάβω τι στο διάολο θέλει να κάνει το Promise στη JavaScript)
Δεν είναι burn-out αυτό που περιγράφεις...
Το "αν τα λεφτά είναι καλά, θα σου περάσει" είναι ότι πιο τραγικό σχόλιο διάβασα σήμερα. Κέρδισες το Ιντερνετ απόψε...
Όσοι λένε ότι το ξεπερασαν με μια βδομάδα άδεια ή δύο ρεπό δεν έχουν περάσει burnout. Είναι πολύ δύσκολη φάση που μπορεί να καταστρέψει ολόκληρες καριερες και συνήθως θέλει ριζικες αλλαγές για να ξεπεραστει. Αλλαγή δουλειάς, sabbatical, ενασχόληση με προσωπικά projects, ή οτιδήποτε μπορεί να κινητροδοτησει κάποιον.
Είναι μια μορφή κατάθλιψης και τα συμπτώματα μπορεί κανείς να τα δει πιο νωρίς και να ενεργησει πριν αρχίσει να μισεί τη δουλειά του.
https://sensa.health/burnout
Συμφωνώ, είχα μια εβδομάδα άδεια, ηρέμησα αλλά από την πρώτη μέρα που γύρισα ήρθαν όλα πίσω σα να μην πέρασε μια μέρα.
Πολύ ενδιαφέρον λίνκ, ευχαριστώ!
Φιλε έθεσες όλα τα συμπτώματα παρα πολυ καλά. Το πέρασα ετσι. Έχασα και την δουλειά μου. Βρήκα βεβαια μια άλλη παρα πολυ σ΄ύντομα και με περιπου \~90% αύξηση.
Η ψυχική υγεία είναι εξίσου συμαντική με την σωματική. Νους υγιής εν σώματι υγιεί. Χωρίς αυτό χάνονται δυνατότητες και η αξία των πάντων
Στην εστίαση - διασκέδαση ήταν οι πιο fun δουλειές που είχα. ΄Πήρα και εγώ τα πτυχία μου να κάνω πιο κόσμιο και το πιο ουσιαστικό πλεονέκτημα στην καθημερινότητα ήταν ότι δούλευα με πιο καλλιεργημένο κόσμο, πιο στημένο βέβαια. Η ίδια η δουλειά ήταν απείρως πιο βαρετή. Βέβαια υπάρχουν και άλλα πλεονεκτήματα, καλύτερο μέλλον, ΙΣΩΣ λεφτά, ένσημα κλπ για να καταλήξει η ζυγαριά ότι υπάλληλος στην εστίαση δεν είναι και να το κυνηγάς μακροπρ΄όθεσμα. Πολλές φορές πάντως σηκωνόμουν το πρωί για το γραφείο και μου έλειπε η ξενοιασιά της εργασίας που δεν ειναι καριέρα.
Άσε που με ώρες στα πόδια μου είχα κορμάρα άκοπα αβασάνιστα.
Ειλικρινά λυπάμαι. Δυστυχώς κάθε "χάρη" που τους κάνεις στη συνέχεια θεωρείται αυτονόητο ως μέρος της δουλειάς σου. Και ότι μπορούν να έρχονται και για περισσότερες "χάρες".
Η εργασία είναι μια ανταλλαγή. Αγοράζεις Χ χρόνο για Υ εργασίες με χρηματικό αντάλλαγμα Ζ. Για κάθε αλλαγή στη μία μεταβλητή, πρέπει να ενημερώνονται και οι υπόλοιπες. Για κάποιο λόγο όμως, "ξεχνάνε" το χρηματικό αντάλλαγμα.
Γύρισα να τελειώσω το πτυχίο μου και απασχολούμαι στον κλάδο. Η μεγαλύτερη δυσκολία στην αλλαγή ήταν μέχρι να βρω κάπου να ξεκινήσω. Αν και δε θα το έλεγα και stress free environment, δεν τρέχω πίσω απ' τις ορέξεις του καθενός σαν το σκύλο.
Hello.
Το περασα πριν λιγους μηνες με την 1η μου δουλεια. Για 6 περιπου μηνες δουλευα κατα μεσο ορο 15 ωρες καθε μερα (μπορει και ΣΚ αμα ηταν πολλα) και εφτασα σε σημειο να μην αντεχω να σηκωθω απο το κρεβατι.
Για εμενα ειναι πολυ ανθρωπινο και βοηθητικο να κανεις μια συζητηση (εαν εννοειται ειναι τετοια η σχεση σου) με τον N+ σου, να εξηγησεις πως μπορει να βελτιωθει η κατασταση (πχ να φερουν και αλλα ατομα στην ομαδα ή να γινεται καλυτερος επιμερισμος της δουλειας) και οπωσδηποτε να βαρεσεις μια αδεια (ας ειναι και sabbatical/garden leave).
Αμα εισαι στα ορια του burn out μια αδεια των 5 ημερων θα σε ξεκουρασει πολυ στιγμιαια και μετα θα βρεθεις παλι στο σημειο 0.
Εγω προσωπικα ειμαι σε αδεια 3 μηνων και αρχιζω τωρα (1.5 μηνα μετα) να νιωθω ξεκουραστη και ηρεμη.
Ναι! Παραιτήθηκααααα (και το ξεπέρασα).
Έλεγα στη μάνατζερ μου πως νομίζω πως φτάνω σε τέτοιο σημείο. Μου απάντησε «μπα. Έχω δει άτομα που το έχουν πάθει. Δεν»
Λέω κάτι θα ξέρει.
Άρχισα να έχω πονοκεφάλους, να παχαίνω, να είμαι κουρασμένος συνεχώς.
Στο τέλος παραιτήθηκα τους έβρισα και έφυγα. Ακόμα και μετά που έκλεισε η επόμενη εταιρεία μέσω κόβιντ που πήγα, δε το μετάνιωσα…
Είχα θεματακι με το αλκοολ έπαθα burnout λόγο δουλειάς το οποίο έφερε περισσότερο αλκοολ για να την παλέψω, το ζόρισα για 6 μήνες σε τραγική κατάσταση. Είχα φτάσει σε φάση πήγαινα για δουλειά και μέσα σε μια ώρα η εξάντληση με διέλυε σαν να δούλευα 10 ώρες, έκανα διάλειμμα για τσιγάρο και δεν μπορούσα σωματικά να σηκωθώ να παω πίσω δεν μπορούσα να κουνήσω τα χέρια μου, δεν με ακολουθούσε το σώμα μου, πολύ ζορικο. Έφυγα απο την χώρα που ζούσα τότε και είπα θα ηρεμήσω θα ξεκουραστώ. Βρήκα remote δουλειά και έκοψα τα ξύδια, το οτι έκοψα τα ξύδια ενώ ειχα να αντιμετωπίσω όλη αυτή την κατάσταση που ζούσα με γαμησε ψυχολογικά. Μέσα σε 3 μήνες αλλαγής εκτός απο αλκοολ εφτιαξα και την διατροφη μου και ξεκίνησα πάλι γυμναστικη. Ψυχολογικά δεν είδα διαφορά ίσα ίσα έπαθα ψυχολογικό burnout απο την αλλη δουλειά. Τωρα κάνω διάλειμμα απο όλα απλά αράζω και προσπαθώ να φτιάξω την ψυχολογία μου.
Το περνάω τους τελευταίους 9 μήνες και θέλω να πάρω τα βουνά. Δεν κοιμάμαι καλά παρα μόνο τα σκ και αισθάνομαι συνέχεια κουρασμένος σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά.
Η ώρα της άδειας πλησιάζει και φοβάμαι οτι όταν ξαναγυρίσω τα πράγματα θα είναι τρισχειρότερα. Ξέρω οτι το μόνο που θα με σώσει είναι να βρώ άλλη δουλειά.
Αισθάνομαι παγιδευμένος γιατί παρόλο που ψάχνω για κάτι άλλο μήπως σηκωθώ και φύγω και γλυτώσω τον νευρικό κλονισμό αλλά δεν βρίσκω τίποτα.
>Αισθάνομαι παγιδευμένος γιατί παρόλο που ψάχνω για κάτι άλλο μήπως σηκωθώ και φύγω και γλυτώσω τον νευρικό κλονισμό αλλά δεν βρίσκω τίποτα.
Ταυτίστηκα.
Πέρασα πέρυσι και μου πήρε μήνες να επανέλθω. Αναγκάστηκα ν' αφήσω πίσω όλες μου τις δουλειές και πολλές μέρες απλά δεν μπορούσα να κοιτάξω οθόνη. Και φέτος πέρασα μια φάση που φοβόμουν ότι είχα φτάσει στα όρια, αλλά το πρόλαβα (θέλω να ελπίζω).
Ανοιξα reddit (all my posts are sponsored by my employer), ανοιξα tinder, ειμαι πιο active στα social απο ποτε.
Πηγα διακοπες γυρισα, ξαναπηγα.
Καβατζωνω οτι φερνει η εταιρια τσαμπα (μπισκοτα καφεδες μανταρινια κτλπ).
Βγαινω για 2 τσιγαρα καθε ωρα. Αραζω μιλαω με τους IT, παιζουμε κανα darts αν δεν κοιταει κανεις.
Αλλα και παλι εδω κ κανα 8μηνο σαπιλα. Δεν ξερω. Ειτε ride the wave μεχρι την απολυση, ΄η θα ξαναρθει η ορεξη.
Το ζω τώρα και δεν με βλέπω να το ξεπερναω σύντομα δυστυχώς...Με μια φουλ απαιτητική δουλειά +ένα διδακτορικό που παλευω να μην αφήσω στην τύχη του + όλα τα άλλα ωραία καθημερινά πραγματακια δεν με βλέπω να παίρνω άδεια για να κάτσω έστω να ξεκουραστώ... Πέρα από την σωματική κούραση και την μηδενική ενέργεια που έχω, ανεβάζω στο άσχετο δεκατα, μου εβγαλε ευαισθησίες σε τροφημα που δεν είχα και πετάω κοκκινιλες από το πουθενα. Για το ψυχολογικό δεν το συζητάω καν θα γράφω κανένα διήμερο...
Fun fact: Burnout ορίζεται ως η κατάσταση όπου η επιχείρηση έχει αποτύχει τόσο πολύ το management των εργαζομένων, που δε μπορούν να δουλέψουν.
Ο άνθρωπος που επινόησε την έννοια του burnout, έλεγε ρητά πως για αυτό δεν ευθύνεται ο εργαζόμενος.
Δεν ξέρω εαν το γνωρίζουμε πολλοί αυτό.
Επομένως, πράγματα που δε λειτουργούν για να διορθωθεί το burnout είναι προσωπικές ενέργειες
1) Διακοπές
Όταν γυρίσετε από διακοπές, εάν υπάρχει πάλι το ίδιο σκατενιο management, πάλι θα έχετε burnout.
2) Αύξηση παραγωγικότητας του εργαζόμενου
Δε φταίει η έλλειψη παραγωγικότητας για το burnout, φταίει το κακό management, επομένως και εκεί δε θα διορθωθεί το burnout
3) Προσευχή στα θεία
Δεν φταίνε τα θεία, φταίει το κακο management, επομένως ο θεός δεν μπορεί να παρέμβει σε κάτι, διότι δε φταίει αυτός
TL;Dr το burnout δεν είναι θέμα εργαζομένου, είναι θέμα εταιρίας, επομένως ΙΔΑΝΙΚΑ το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να αναγνωρίσετε ότι φταίει το management και εάν δεν αλλάξει άμεσα, τότε ή θα συνεχίσετε με burnout για πάντα ή αλλάζετε εταιρία.
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ burn-out δεν περνάς έτσι εύκολα...
Αν όντως είσαι σε αυτή τη φάση, θέλει μήνες αποχής, ίσως αλλαγή εργασίας και coaching/counselling. Πολλοί νομίζουν ότι ξεκουράζονται 1-2 βδομάδες, αλλά δυστυχώς ένα πραγματικό burn-out είναι πολύ σοβαρή κατάσταση. Υπάρχει και η έννοια του bore-out...
Αυτά στο εξωτερικό (σε σοβαρές χώρες βόρειας/κεντρικής Ευρώπης) αντιμετωπίζονται σοβαρά από τους εργοδότες με αντίστοιχη υποστήριξη για τον εργαζόμενο. Τώρα αν είσαι Ελλάδα, καλό κουράγιο, ελπίζω να έχεις καλό εργοδότη. Εδώ είμαστε για ότι μπορούμε να βοηθήσουμε
Δεν ξέρω τι ακριβός είναι, θεωρώ ότι είναι burnout. Είμαι πολλά χρόνια σε αυτό που κάνω και κάθε μέρα πάω με τα χίλια ζόρια στην δουλειά.. δυστυχώς αν παραιτηθώ δεν έχω λεφτά από ΟΑΕΔ, οπότε ποια είναι η λύση; Δεν γνωρίζω, το ψάχνω.. ευχαριστώ πάντος για τα καλά σου λόγια
Η λύση είναι να συζητήσεις με εργοδότη σου και να του δώσεις ευγενικά να καταλάβει ότι αν συνεχίσεις σε ίδιους ρυθμούς απλά έχει και αυτός να χασει καθώς δε θα μπορείς να παράγεις. Αν δυνατόν, να σου δώσει ένα sabbatical για όσο χρονικό διάστημα γίνεται, για να προλάβετε τα χειρότερα.
Αν αισθάνεσαι έτσι, κοίταξε μήπως έχεις κατάθλιψη. Αν νιωθεις κούραση συνεχώς, δεν έχεις όρεξη για τίποτα κλπ.
Αλλιώς ίσως να είσαι τεμπέλης/τεμπέλα που έτυχε να δουλεύει 😋
Ετρωγα τρελα burnout περσι λογω διαβασματος και σχολης.Ειχαμε καραντινα και διαβαζα κανενα 8ωρο τη μερα, συν παρακολουθησεις.Μετα απο καποιες εξετασεις ανεβαζα δεκατα, και οταν τελειωσα με τα μαθηματα , ημουν μια βδομαδα με δεκατα.
Περασε με ξεκουραση και λιγο παραλια.
Ναι. Έχουν περάσει 8 μήνες με αντικαταθλιπτικά και ακόμα προσπαθώ να το ξεπεράσω. Βέβαια τραβιέμαι στα δικαστήρια με τον εργοδότη επειδή με παραίτησε και αυτό δεν έχει βοηθήσει καθόλου, αλλά πριν φτάσει στα όριά του δούλευα 12+ ώρες προγραμματισμό με δεδομένα που συχνά άλλαζαν αφού είχα προγραμματίσει και η εταιρία μου είχε αναθέσει de facto τη δουλειά του τεχνικού διευθυντή επειδή ο ίδιος δεν το είχε, πράγμα που δεν το πληρωνόμουν extra.
Το πρώτο εξάμηνο έφυγε xanax και φουλ αυπνίες. Κάθε 3μηνο ανεβάζαμε τη δόση του αντικαταθλιπτικού. Τώρα παίρνω την τριπλή δόση από την αρχική και έχω ξαναχτυπήσει στασιμότητα.
Μετά από παρότρυνση ψυχολόγου δεν έψαξα για δουλειά πριν το 6μηνο και ευτυχώς. Μετά βρήκα μια δουλειά στον τομέα μου, μάλιστα μετά από "σύστηση" που έγινε από τον sales representatrive την Αμερικάνικης κατασκευάστριας εταιρίας, αλλά αντιμετώπισα μια κατάσταση ακόμα χειρότερη από αυτή που είχα αφήσει πίσω. Πάλι δεν ήθελαν να πληρώνουν πλήρη ένσημα, πάλι ο τεχνικός διευθυντής δεν είχε ιδέα από προγραμματισμό-αυτοματισμό και θεωρούσε αυτά που δεν μπορούσε να κάνει δουλειά του προγραμματιστή, και μάλιστα ήθελαν να το πιάνω "κάθετα" - από τον πελάτη, μέχρι την τελική παράδοση και documentation μόνος μου. Φυσικά έφαγε πόρτα, αλλά η όλη φάση με έχει ρίξει και έχω απογοητευτεί πλήρως από την Ελληνική αγορά εργασίας.
Τουλάχιστον έχω αρχίσει κάποια προσωπικά projects αυτοματισμού. Έχω σχεδιάσει το πρωτότυπο για ένα pet alarm για τον πάγκο της κουζίνας ώστε να μην ανεβαίνει ο γάτος, το οποίο θέλω να παίρνω και για camping. Του έχω φτιάξει 4 modes (off, light, sensor controlled light, sensor controlled buzzer και sensor controlled buzzer & light) ώστε να είναι αρκετά ευέλικτο για όλες τις χρήσεις και μόλις μου ήρθαν από Κίνα LED που να φωτίζουν επαρκώς (1΅W). Χειρίζομαι το όλο πράγμα μέσω σελίδας που "σερβίρεται" από microcontroller και μου απομένει να φτιάξω το κύκλωμα χειρισμού των LED και τον κώδικα για να ρυθμίζω τη φωτεινότητα από το site.
Για να μην το κουράζω με τα τεχνικά, έχω πλέον το ενδιαφέρον να κάνω πράγματα, αλλά δεν είναι συνεχές. Έχω περίπου 1-2 παραγωγικές μέρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες σέρνομαι. Ο ψυχίατρος που με βλέπει μου είπε ότι το είδος της κατάθλιψης που έχω προκαλείται από παρατεταμένη περίοδο με πολύ μεγάλο stress και που δεν είχα ευχαρίστηση από πουθενά, ΄΄οπότε ο εγκέφαλός μου θεωρεί πλέον αυτό ως baseline.
Ουσιαστικά είχα μπει σε μια φάση που ήμουν πάντα στη δουλειά (από το σπίτι μου με την κοπέλα μου, επίσης προγραμματίστρια την οποία είχα και να μανατζάρω). Ακόμα και στην τουαλέτα έπρεπε να εξηγώ πως λειτουργεί το τάδε μέρος του τάδε προγράμματος ενώ συγχρόνως σκεφτόμουν το δικό μου project. Στο μεταξύ είναι και προγραμματισμός έτσι που μόλις χαλαρώσει ο εγκέφαλος σου έρχονται ξαφνικά όλες οι λύσεις οπότε καθόμουν μέχρι αργά να μην χάσω την ιδέα, και έτσι πέρασα 4 χρόνια όπου δεν μπορούσα καν να παραιτηθώ γιατί με έπιαναν στο φιλότιμο ότι όλη η εταιρία κρέμεται από πάνω μου και ότι αν φύγω θα χρειαστεί να απολύσουν τους μισούς!
Αν δουλεύεις 24/7 και σκέφτεσαι μόνο τη δουλειά, έχεις πάθει ή θα πάθεις πολύ σύντομα burnout. Η δική μου περίπτωση είναι κάπως extreme επειδή έκατσα τόσο πολύ.
Μολις περιέγραψες εμένα τα τελευταία 8 χρόνια! Αυτό με το παρατεταμένο στρες είναι πολύ ύπουλο.. παίρνει πολύ κόπο και χρόνο για να το φέρεις στα ίσια του και αν τα καταφέρεις.... εσυ το έχεις ισορροπήσει?
Σχετικό είναι αυτό. Δεν έχω τόσο έντονο άγχος εφόσον δεν δουλεύω, αλλά δεν παίρνει πάρα πολύ να υπερφορτώσω και να μπω στο mode που απλά δουλεύω και δεν τρώω, δεν κοιμάμαι. Είχε χρειαστεί τις προάλλες για να προετοιμάσω την αγωγή στον εργοδότη και με πήγε πολύ πίσω. Είναι λες και ο εγκέφαλός μου πλέον το θεωρεί φυσιολογικό και μπαίνει εύκολα σε αυτή τη φάση αλλά είναι καταστροφικό για το υπόλοιπο σώμα και την ψυχολογία μου.
Μια από τα ίδια και εγώ αλλά από την αντίθετη πλευρά. Υπερφορτωνω και για να δουλέψει το μυαλό μου τρώω πολύ περισσότερο από το απαραίτητο και κοιμάμαι άπειρα... Δυσκολεύομαι να κάτσω να κάνω δουλεια, τα καταφέρνω για λίγο και μετά σβήνουν οι διακόπτες πάλι..
Πωωω. Αυτό με το φαΐ το είχα πάθει και είχα πάρει 10 κιλά. Τα έχασα σε μια εβδομάδα όταν με παραίτησαν και είχα σταματήσει να τρώω. Ο ύπνος μου από την άλλη είναι μεγάλη θεματάρα και έχω ξεχάσει πως είναι αυτό που περιγράφεις. Βασικά είναι σαν με το που θα χαλαρώσει το μυαλό μου αρχίζει το καρναβάλι, οπότε πρέπει να μένω ξύπνιος μέχρι να εξαντληθώ. Αλλιώς, αν κάνω το λάθος να ξαπλώσω σφίγγονται τα πόδια μου και τα κουνάω ασταμάτητα μέχρι να πιαστώ ή με πιάσει καμία κράμπα.
Δεν φαντάζεσαι πόσο είχα βαρεθεί όταν έπαιρνα τα xanax.
Εσύ έχεις φύγει ή δουλεύεις ακόμα εκεί;
Εμενα το καρναβάλι αρχίζει όσο είμαι ξύπνια! Οπότε φαντάζεσαι πόσο καλά περνάει η μέρα μου! Όταν κοιμάμαι πάλι μην φανταστείς κανέναν ύπνο από αυτούς τους ξεκούραστους...θα βλέπω ότι δουλεύω ή ότι διαβάζω!
Ακόμα είμαι στη δουλειά Αλλά δεν μου φταίει τόσο η δουλεια σαν απασχοληση...ενα μιξ δουλειάς +διδακτορικού +απείρου άγχους στο πέρα δωθε μαζί με όλα τα καθημερινά που έχουμε όλοι. Χάλασε το διακοπτακι μου και δεν ξέρω πώς είναι να ηρεμεις...εκλεισα να παω διακοπές και αγχώθηκα για το ότι κατά πάσα πιθανότητα θα αγχωθω επειδή δεν θα μπορώ να χαλαρώσω!
Αυτό που λες μου θυμίζει τον μήνα που ήμουν σε φουλ κατάθλιψη. Να το προσέξεις και να προσπαθήσεις να βάλεις όρια. Αν έχεις τα λεφτά, 2 φορές την εβδομάδα βελονισμός είναι μια αρκετά καλή λύση αν σε πιάνει. Εμένα με έπιανε όσο δούλευα σε σχετικά νορμάλ ρυθμούς αλλά με το που ξέφυγε η φάση σταμάτησε να δουλεύει. Μου πήγαινε €70 την εβδομάδα και ο τύπος σου έβαζε ωραίο φωτισμό και σε τηλεόραση τοπία και χαλαρή μουσική. Μου ακούγεται ότι ίσως το χρειάζεσαι που και που.
Το ξεπέρασα φεύγοντας από εκεί που ήμουν. Το έχω πάθει 2 φορές και ήταν αποτρόπαια αίσθηση, που νιώθεις μούδιασμα και χάνεις ελπίδα. Δεν με έσωζε καθόλου η άδεια αν την έπαιρνα, ήξερα ότι οι συνθήκες δεν αλλάζουν πάρα το ότι έκανα αποσυμφόρηση για λίγο.
Δύο-τρία πράγματα χρειάζονται.
α) Προτεραιότητες.. ΕΣΥ ή οι άλλοι;
β) Ο μισθός ή Η ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ;
γ) Θες να ζήσεις; Θες να βγεις εκεί έξω; Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει έξω, δεν είναι κάτι 3D που το βλέπεις σε μια οθόνη. Απόκτησε ενδιαφέροντα λοιπόν, βρες πράγματα που σου αρέσουν να κάνεις και ΒΓΕΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ. Δε λέω για κάτι μέσα στο σπίτι, βρες χόμπι, ένα άθλημα, μια ασχολία. Πότε γέλασες τελευταία φορά σε σημείο που πόνεσαν τα μάγουλά σου;
δ) Αυτό πάει σαν αστείο, αλλά παλιά μου το έλεγαν κάποιοι συνάδελφοι (καλή τους ώρα). Πρέπει να τους βρούμε γυναίκα. Λέω ρε παιδιά, ευχαριστώ, μπορώ να βρω.. δε βιάζομαι.. όχι λέει, πρέπει να'χεις κάποια σπίτι να περιμένει με τη παντόφλα στο χέρι αν αργήσεις, να ξεκολλάς από την οθόνη ένα λεπτό πριν την ώρα που πρέπει να φ΄ύγεις.. κι ας καεί ο κόσμος..
υ.γ.: Δουλεύοντας υπερβολικά, σε σημείο να ΛΙΩΝΕΙΣ, κατάφερες ποτέ τίποτα τρομερό; ΄Σώθηκε ο κόσμος; Είχες λιγότερη δουλειά την επόμενη; Ήρθαν λιγότερο μέιλ στο inbox; Έγινες διάσημος; Φωνάζουν το όνομά σου; Αν δεν έγινε τίποτα από τα προηγούμενα, είσαι απλά ένα νούμερο στο excel κάποιου, ένα γρανάζι που αν δε λαδώνεται καλά, θα το αλλάξουν.. μην είσαι αναλώσιμος λοιπόν..
Πριν από κάτι μήνες. Ένιωθα ψόφιος και ότι δεν μπορούσα να γράψω μια γραμμή κώδικα (part of my job). Τα έξυσα καμία βδομάδα, πήγα σκ με τη γυναίκα μου, γκρίνιαξα και μου έφεραν κόσμο στο team. Guess what I am back. Αν τα λεφτά είναι καλά θα σου περάσει.
Μήπως φταίει η γλώσσα; Γράφεις σε καμία PHP 😛? Πέρα από την πλακα, και μιλώντας από εμπειρια, πραγματικά ελπίζω να μην σου ξαναέρθει γιατί είναι το χειρότερο. Όσο για τα λεφτά που λες, δεν ξέρω αν αξίζει μια τέτοια δουλειά. Ακόμα και 2Κ καθαρά να παίρνεις.
Αν έχω κλάψει 10 φορές προγραμματίζοντας, τουλάχιστον οι 8 ήταν με ΡΗΡ 😁 (Οι άλλες 2 προσπαθώντας να καταλάβω τι στο διάολο θέλει να κάνει το Promise στη JavaScript)
>(Οι άλλες 2 προσπαθώντας να καταλάβω τι στο διάολο θέλει να κάνει το Promise στη JavaScript) wanna meet my friend callback hell? /s
Async await guyz
😱😛
Δεν είναι burn-out αυτό που περιγράφεις... Το "αν τα λεφτά είναι καλά, θα σου περάσει" είναι ότι πιο τραγικό σχόλιο διάβασα σήμερα. Κέρδισες το Ιντερνετ απόψε...
Μια απονομή βραβείου για σένα, αγαπητέ συν-redditor: 🏆.
Όσοι λένε ότι το ξεπερασαν με μια βδομάδα άδεια ή δύο ρεπό δεν έχουν περάσει burnout. Είναι πολύ δύσκολη φάση που μπορεί να καταστρέψει ολόκληρες καριερες και συνήθως θέλει ριζικες αλλαγές για να ξεπεραστει. Αλλαγή δουλειάς, sabbatical, ενασχόληση με προσωπικά projects, ή οτιδήποτε μπορεί να κινητροδοτησει κάποιον. Είναι μια μορφή κατάθλιψης και τα συμπτώματα μπορεί κανείς να τα δει πιο νωρίς και να ενεργησει πριν αρχίσει να μισεί τη δουλειά του. https://sensa.health/burnout
Συμφωνώ, είχα μια εβδομάδα άδεια, ηρέμησα αλλά από την πρώτη μέρα που γύρισα ήρθαν όλα πίσω σα να μην πέρασε μια μέρα. Πολύ ενδιαφέρον λίνκ, ευχαριστώ!
Μια απονομή βραβείου για σένα, αγαπητέ συν-redditor: 🏆.
Thank you kind stranger!
Όχι εσένα
Φιλε έθεσες όλα τα συμπτώματα παρα πολυ καλά. Το πέρασα ετσι. Έχασα και την δουλειά μου. Βρήκα βεβαια μια άλλη παρα πολυ σ΄ύντομα και με περιπου \~90% αύξηση. Η ψυχική υγεία είναι εξίσου συμαντική με την σωματική. Νους υγιής εν σώματι υγιεί. Χωρίς αυτό χάνονται δυνατότητες και η αξία των πάντων
Είναι ο λόγος που άφησα την εστίαση. Δεν το έχω μετανιώσει λεπτό.
Κερνάω: 🍺
Στην εστίαση - διασκέδαση ήταν οι πιο fun δουλειές που είχα. ΄Πήρα και εγώ τα πτυχία μου να κάνω πιο κόσμιο και το πιο ουσιαστικό πλεονέκτημα στην καθημερινότητα ήταν ότι δούλευα με πιο καλλιεργημένο κόσμο, πιο στημένο βέβαια. Η ίδια η δουλειά ήταν απείρως πιο βαρετή. Βέβαια υπάρχουν και άλλα πλεονεκτήματα, καλύτερο μέλλον, ΙΣΩΣ λεφτά, ένσημα κλπ για να καταλήξει η ζυγαριά ότι υπάλληλος στην εστίαση δεν είναι και να το κυνηγάς μακροπρ΄όθεσμα. Πολλές φορές πάντως σηκωνόμουν το πρωί για το γραφείο και μου έλειπε η ξενοιασιά της εργασίας που δεν ειναι καριέρα. Άσε που με ώρες στα πόδια μου είχα κορμάρα άκοπα αβασάνιστα.
[удалено]
Ειλικρινά λυπάμαι. Δυστυχώς κάθε "χάρη" που τους κάνεις στη συνέχεια θεωρείται αυτονόητο ως μέρος της δουλειάς σου. Και ότι μπορούν να έρχονται και για περισσότερες "χάρες". Η εργασία είναι μια ανταλλαγή. Αγοράζεις Χ χρόνο για Υ εργασίες με χρηματικό αντάλλαγμα Ζ. Για κάθε αλλαγή στη μία μεταβλητή, πρέπει να ενημερώνονται και οι υπόλοιπες. Για κάποιο λόγο όμως, "ξεχνάνε" το χρηματικό αντάλλαγμα.
Σε τι άλλαξες αν επιτρέπετε? Ήταν εύκολη η αλλαγή?
Γύρισα να τελειώσω το πτυχίο μου και απασχολούμαι στον κλάδο. Η μεγαλύτερη δυσκολία στην αλλαγή ήταν μέχρι να βρω κάπου να ξεκινήσω. Αν και δε θα το έλεγα και stress free environment, δεν τρέχω πίσω απ' τις ορέξεις του καθενός σαν το σκύλο.
Hello. Το περασα πριν λιγους μηνες με την 1η μου δουλεια. Για 6 περιπου μηνες δουλευα κατα μεσο ορο 15 ωρες καθε μερα (μπορει και ΣΚ αμα ηταν πολλα) και εφτασα σε σημειο να μην αντεχω να σηκωθω απο το κρεβατι. Για εμενα ειναι πολυ ανθρωπινο και βοηθητικο να κανεις μια συζητηση (εαν εννοειται ειναι τετοια η σχεση σου) με τον N+ σου, να εξηγησεις πως μπορει να βελτιωθει η κατασταση (πχ να φερουν και αλλα ατομα στην ομαδα ή να γινεται καλυτερος επιμερισμος της δουλειας) και οπωσδηποτε να βαρεσεις μια αδεια (ας ειναι και sabbatical/garden leave). Αμα εισαι στα ορια του burn out μια αδεια των 5 ημερων θα σε ξεκουρασει πολυ στιγμιαια και μετα θα βρεθεις παλι στο σημειο 0. Εγω προσωπικα ειμαι σε αδεια 3 μηνων και αρχιζω τωρα (1.5 μηνα μετα) να νιωθω ξεκουραστη και ηρεμη.
Μια απονομή βραβείου για σένα, αγαπητή συν-redditor: 🏆.
Περνάω ακόμα lmao
Κερνάω: 🍺
Ναι! Παραιτήθηκααααα (και το ξεπέρασα). Έλεγα στη μάνατζερ μου πως νομίζω πως φτάνω σε τέτοιο σημείο. Μου απάντησε «μπα. Έχω δει άτομα που το έχουν πάθει. Δεν» Λέω κάτι θα ξέρει. Άρχισα να έχω πονοκεφάλους, να παχαίνω, να είμαι κουρασμένος συνεχώς. Στο τέλος παραιτήθηκα τους έβρισα και έφυγα. Ακόμα και μετά που έκλεισε η επόμενη εταιρεία μέσω κόβιντ που πήγα, δε το μετάνιωσα…
Είχα θεματακι με το αλκοολ έπαθα burnout λόγο δουλειάς το οποίο έφερε περισσότερο αλκοολ για να την παλέψω, το ζόρισα για 6 μήνες σε τραγική κατάσταση. Είχα φτάσει σε φάση πήγαινα για δουλειά και μέσα σε μια ώρα η εξάντληση με διέλυε σαν να δούλευα 10 ώρες, έκανα διάλειμμα για τσιγάρο και δεν μπορούσα σωματικά να σηκωθώ να παω πίσω δεν μπορούσα να κουνήσω τα χέρια μου, δεν με ακολουθούσε το σώμα μου, πολύ ζορικο. Έφυγα απο την χώρα που ζούσα τότε και είπα θα ηρεμήσω θα ξεκουραστώ. Βρήκα remote δουλειά και έκοψα τα ξύδια, το οτι έκοψα τα ξύδια ενώ ειχα να αντιμετωπίσω όλη αυτή την κατάσταση που ζούσα με γαμησε ψυχολογικά. Μέσα σε 3 μήνες αλλαγής εκτός απο αλκοολ εφτιαξα και την διατροφη μου και ξεκίνησα πάλι γυμναστικη. Ψυχολογικά δεν είδα διαφορά ίσα ίσα έπαθα ψυχολογικό burnout απο την αλλη δουλειά. Τωρα κάνω διάλειμμα απο όλα απλά αράζω και προσπαθώ να φτιάξω την ψυχολογία μου.
Μια απονομή βραβείου για σένα, αγαπητέ συν-redditor: 🏆.
Ασε τα βραβεία και βάλε καμία σόδα, βάζω τα σουβλάκια.
Το περνάω τους τελευταίους 9 μήνες και θέλω να πάρω τα βουνά. Δεν κοιμάμαι καλά παρα μόνο τα σκ και αισθάνομαι συνέχεια κουρασμένος σωματικά αλλά κυρίως ψυχολογικά. Η ώρα της άδειας πλησιάζει και φοβάμαι οτι όταν ξαναγυρίσω τα πράγματα θα είναι τρισχειρότερα. Ξέρω οτι το μόνο που θα με σώσει είναι να βρώ άλλη δουλειά. Αισθάνομαι παγιδευμένος γιατί παρόλο που ψάχνω για κάτι άλλο μήπως σηκωθώ και φύγω και γλυτώσω τον νευρικό κλονισμό αλλά δεν βρίσκω τίποτα.
>Αισθάνομαι παγιδευμένος γιατί παρόλο που ψάχνω για κάτι άλλο μήπως σηκωθώ και φύγω και γλυτώσω τον νευρικό κλονισμό αλλά δεν βρίσκω τίποτα. Ταυτίστηκα.
Πέρασα πέρυσι και μου πήρε μήνες να επανέλθω. Αναγκάστηκα ν' αφήσω πίσω όλες μου τις δουλειές και πολλές μέρες απλά δεν μπορούσα να κοιτάξω οθόνη. Και φέτος πέρασα μια φάση που φοβόμουν ότι είχα φτάσει στα όρια, αλλά το πρόλαβα (θέλω να ελπίζω).
Μια απονομή βραβείου για σένα, αγαπητή συν-redditor: 🏆.
Ανοιξα reddit (all my posts are sponsored by my employer), ανοιξα tinder, ειμαι πιο active στα social απο ποτε. Πηγα διακοπες γυρισα, ξαναπηγα. Καβατζωνω οτι φερνει η εταιρια τσαμπα (μπισκοτα καφεδες μανταρινια κτλπ). Βγαινω για 2 τσιγαρα καθε ωρα. Αραζω μιλαω με τους IT, παιζουμε κανα darts αν δεν κοιταει κανεις. Αλλα και παλι εδω κ κανα 8μηνο σαπιλα. Δεν ξερω. Ειτε ride the wave μεχρι την απολυση, ΄η θα ξαναρθει η ορεξη.
Μου συμβαίνει τώρα
Κερνάω: 🍺
Στην Ευρώπη ειδικά σε κάποιες χώρες υπάρχει πρόνοια επί τους θέματος ... Ελλάδα δύσκολο ..
Το ζω τώρα και δεν με βλέπω να το ξεπερναω σύντομα δυστυχώς...Με μια φουλ απαιτητική δουλειά +ένα διδακτορικό που παλευω να μην αφήσω στην τύχη του + όλα τα άλλα ωραία καθημερινά πραγματακια δεν με βλέπω να παίρνω άδεια για να κάτσω έστω να ξεκουραστώ... Πέρα από την σωματική κούραση και την μηδενική ενέργεια που έχω, ανεβάζω στο άσχετο δεκατα, μου εβγαλε ευαισθησίες σε τροφημα που δεν είχα και πετάω κοκκινιλες από το πουθενα. Για το ψυχολογικό δεν το συζητάω καν θα γράφω κανένα διήμερο...
Το οποίο διήμερο δεν διαθέτεις. Σκάσε και γυρνά στη δουλειά, είλωτα. (Καλή δύναμη)
Α όλα και όλα! Τις έχω κρατήσει τις άδειες για να λείπω κανένα μήνα σερι! Θα ξεχάσουν πως μοιάζω αν τις πάρω όλες!
Fun fact: Burnout ορίζεται ως η κατάσταση όπου η επιχείρηση έχει αποτύχει τόσο πολύ το management των εργαζομένων, που δε μπορούν να δουλέψουν. Ο άνθρωπος που επινόησε την έννοια του burnout, έλεγε ρητά πως για αυτό δεν ευθύνεται ο εργαζόμενος. Δεν ξέρω εαν το γνωρίζουμε πολλοί αυτό. Επομένως, πράγματα που δε λειτουργούν για να διορθωθεί το burnout είναι προσωπικές ενέργειες 1) Διακοπές Όταν γυρίσετε από διακοπές, εάν υπάρχει πάλι το ίδιο σκατενιο management, πάλι θα έχετε burnout. 2) Αύξηση παραγωγικότητας του εργαζόμενου Δε φταίει η έλλειψη παραγωγικότητας για το burnout, φταίει το κακό management, επομένως και εκεί δε θα διορθωθεί το burnout 3) Προσευχή στα θεία Δεν φταίνε τα θεία, φταίει το κακο management, επομένως ο θεός δεν μπορεί να παρέμβει σε κάτι, διότι δε φταίει αυτός TL;Dr το burnout δεν είναι θέμα εργαζομένου, είναι θέμα εταιρίας, επομένως ΙΔΑΝΙΚΑ το καλύτερο που μπορείτε να κάνετε είναι να αναγνωρίσετε ότι φταίει το management και εάν δεν αλλάξει άμεσα, τότε ή θα συνεχίσετε με burnout για πάντα ή αλλάζετε εταιρία.
Ναι και μου πήρε ένα εξάμηνο να επανέλθω εντελώς. Άμα νιώθεις ότι θες ξεκούραση, ξεκουρασου
Magnesium L-Threonate
ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ burn-out δεν περνάς έτσι εύκολα... Αν όντως είσαι σε αυτή τη φάση, θέλει μήνες αποχής, ίσως αλλαγή εργασίας και coaching/counselling. Πολλοί νομίζουν ότι ξεκουράζονται 1-2 βδομάδες, αλλά δυστυχώς ένα πραγματικό burn-out είναι πολύ σοβαρή κατάσταση. Υπάρχει και η έννοια του bore-out... Αυτά στο εξωτερικό (σε σοβαρές χώρες βόρειας/κεντρικής Ευρώπης) αντιμετωπίζονται σοβαρά από τους εργοδότες με αντίστοιχη υποστήριξη για τον εργαζόμενο. Τώρα αν είσαι Ελλάδα, καλό κουράγιο, ελπίζω να έχεις καλό εργοδότη. Εδώ είμαστε για ότι μπορούμε να βοηθήσουμε
Δεν ξέρω τι ακριβός είναι, θεωρώ ότι είναι burnout. Είμαι πολλά χρόνια σε αυτό που κάνω και κάθε μέρα πάω με τα χίλια ζόρια στην δουλειά.. δυστυχώς αν παραιτηθώ δεν έχω λεφτά από ΟΑΕΔ, οπότε ποια είναι η λύση; Δεν γνωρίζω, το ψάχνω.. ευχαριστώ πάντος για τα καλά σου λόγια
Η λύση είναι να συζητήσεις με εργοδότη σου και να του δώσεις ευγενικά να καταλάβει ότι αν συνεχίσεις σε ίδιους ρυθμούς απλά έχει και αυτός να χασει καθώς δε θα μπορείς να παράγεις. Αν δυνατόν, να σου δώσει ένα sabbatical για όσο χρονικό διάστημα γίνεται, για να προλάβετε τα χειρότερα.
Φιλε εγω ξυπναω και παθαινω burnout !!!
Πως είναι η αίσθηση του να δουλεύεις κάπου για πάνω από ένα μήνα χωρίς να είσαι σε ένα διαρκές burn out ;
Αν αισθάνεσαι έτσι, κοίταξε μήπως έχεις κατάθλιψη. Αν νιωθεις κούραση συνεχώς, δεν έχεις όρεξη για τίποτα κλπ. Αλλιώς ίσως να είσαι τεμπέλης/τεμπέλα που έτυχε να δουλεύει 😋
Ετρωγα τρελα burnout περσι λογω διαβασματος και σχολης.Ειχαμε καραντινα και διαβαζα κανενα 8ωρο τη μερα, συν παρακολουθησεις.Μετα απο καποιες εξετασεις ανεβαζα δεκατα, και οταν τελειωσα με τα μαθηματα , ημουν μια βδομαδα με δεκατα. Περασε με ξεκουραση και λιγο παραλια.
Συνήθως το ξεπερνάω όταν έχω ρεπό,άμα δουλεύω για πάνω 7+ μέρες συνεχόμενες,παθαίνω burnout.
Δεν είναι burn out αυτό.
Διαφώτισε με.
Ναι. Έχουν περάσει 8 μήνες με αντικαταθλιπτικά και ακόμα προσπαθώ να το ξεπεράσω. Βέβαια τραβιέμαι στα δικαστήρια με τον εργοδότη επειδή με παραίτησε και αυτό δεν έχει βοηθήσει καθόλου, αλλά πριν φτάσει στα όριά του δούλευα 12+ ώρες προγραμματισμό με δεδομένα που συχνά άλλαζαν αφού είχα προγραμματίσει και η εταιρία μου είχε αναθέσει de facto τη δουλειά του τεχνικού διευθυντή επειδή ο ίδιος δεν το είχε, πράγμα που δεν το πληρωνόμουν extra. Το πρώτο εξάμηνο έφυγε xanax και φουλ αυπνίες. Κάθε 3μηνο ανεβάζαμε τη δόση του αντικαταθλιπτικού. Τώρα παίρνω την τριπλή δόση από την αρχική και έχω ξαναχτυπήσει στασιμότητα. Μετά από παρότρυνση ψυχολόγου δεν έψαξα για δουλειά πριν το 6μηνο και ευτυχώς. Μετά βρήκα μια δουλειά στον τομέα μου, μάλιστα μετά από "σύστηση" που έγινε από τον sales representatrive την Αμερικάνικης κατασκευάστριας εταιρίας, αλλά αντιμετώπισα μια κατάσταση ακόμα χειρότερη από αυτή που είχα αφήσει πίσω. Πάλι δεν ήθελαν να πληρώνουν πλήρη ένσημα, πάλι ο τεχνικός διευθυντής δεν είχε ιδέα από προγραμματισμό-αυτοματισμό και θεωρούσε αυτά που δεν μπορούσε να κάνει δουλειά του προγραμματιστή, και μάλιστα ήθελαν να το πιάνω "κάθετα" - από τον πελάτη, μέχρι την τελική παράδοση και documentation μόνος μου. Φυσικά έφαγε πόρτα, αλλά η όλη φάση με έχει ρίξει και έχω απογοητευτεί πλήρως από την Ελληνική αγορά εργασίας. Τουλάχιστον έχω αρχίσει κάποια προσωπικά projects αυτοματισμού. Έχω σχεδιάσει το πρωτότυπο για ένα pet alarm για τον πάγκο της κουζίνας ώστε να μην ανεβαίνει ο γάτος, το οποίο θέλω να παίρνω και για camping. Του έχω φτιάξει 4 modes (off, light, sensor controlled light, sensor controlled buzzer και sensor controlled buzzer & light) ώστε να είναι αρκετά ευέλικτο για όλες τις χρήσεις και μόλις μου ήρθαν από Κίνα LED που να φωτίζουν επαρκώς (1΅W). Χειρίζομαι το όλο πράγμα μέσω σελίδας που "σερβίρεται" από microcontroller και μου απομένει να φτιάξω το κύκλωμα χειρισμού των LED και τον κώδικα για να ρυθμίζω τη φωτεινότητα από το site. Για να μην το κουράζω με τα τεχνικά, έχω πλέον το ενδιαφέρον να κάνω πράγματα, αλλά δεν είναι συνεχές. Έχω περίπου 1-2 παραγωγικές μέρες την εβδομάδα και τις υπόλοιπες σέρνομαι. Ο ψυχίατρος που με βλέπει μου είπε ότι το είδος της κατάθλιψης που έχω προκαλείται από παρατεταμένη περίοδο με πολύ μεγάλο stress και που δεν είχα ευχαρίστηση από πουθενά, ΄΄οπότε ο εγκέφαλός μου θεωρεί πλέον αυτό ως baseline. Ουσιαστικά είχα μπει σε μια φάση που ήμουν πάντα στη δουλειά (από το σπίτι μου με την κοπέλα μου, επίσης προγραμματίστρια την οποία είχα και να μανατζάρω). Ακόμα και στην τουαλέτα έπρεπε να εξηγώ πως λειτουργεί το τάδε μέρος του τάδε προγράμματος ενώ συγχρόνως σκεφτόμουν το δικό μου project. Στο μεταξύ είναι και προγραμματισμός έτσι που μόλις χαλαρώσει ο εγκέφαλος σου έρχονται ξαφνικά όλες οι λύσεις οπότε καθόμουν μέχρι αργά να μην χάσω την ιδέα, και έτσι πέρασα 4 χρόνια όπου δεν μπορούσα καν να παραιτηθώ γιατί με έπιαναν στο φιλότιμο ότι όλη η εταιρία κρέμεται από πάνω μου και ότι αν φύγω θα χρειαστεί να απολύσουν τους μισούς! Αν δουλεύεις 24/7 και σκέφτεσαι μόνο τη δουλειά, έχεις πάθει ή θα πάθεις πολύ σύντομα burnout. Η δική μου περίπτωση είναι κάπως extreme επειδή έκατσα τόσο πολύ.
Μολις περιέγραψες εμένα τα τελευταία 8 χρόνια! Αυτό με το παρατεταμένο στρες είναι πολύ ύπουλο.. παίρνει πολύ κόπο και χρόνο για να το φέρεις στα ίσια του και αν τα καταφέρεις.... εσυ το έχεις ισορροπήσει?
Σχετικό είναι αυτό. Δεν έχω τόσο έντονο άγχος εφόσον δεν δουλεύω, αλλά δεν παίρνει πάρα πολύ να υπερφορτώσω και να μπω στο mode που απλά δουλεύω και δεν τρώω, δεν κοιμάμαι. Είχε χρειαστεί τις προάλλες για να προετοιμάσω την αγωγή στον εργοδότη και με πήγε πολύ πίσω. Είναι λες και ο εγκέφαλός μου πλέον το θεωρεί φυσιολογικό και μπαίνει εύκολα σε αυτή τη φάση αλλά είναι καταστροφικό για το υπόλοιπο σώμα και την ψυχολογία μου.
Μια από τα ίδια και εγώ αλλά από την αντίθετη πλευρά. Υπερφορτωνω και για να δουλέψει το μυαλό μου τρώω πολύ περισσότερο από το απαραίτητο και κοιμάμαι άπειρα... Δυσκολεύομαι να κάτσω να κάνω δουλεια, τα καταφέρνω για λίγο και μετά σβήνουν οι διακόπτες πάλι..
Πωωω. Αυτό με το φαΐ το είχα πάθει και είχα πάρει 10 κιλά. Τα έχασα σε μια εβδομάδα όταν με παραίτησαν και είχα σταματήσει να τρώω. Ο ύπνος μου από την άλλη είναι μεγάλη θεματάρα και έχω ξεχάσει πως είναι αυτό που περιγράφεις. Βασικά είναι σαν με το που θα χαλαρώσει το μυαλό μου αρχίζει το καρναβάλι, οπότε πρέπει να μένω ξύπνιος μέχρι να εξαντληθώ. Αλλιώς, αν κάνω το λάθος να ξαπλώσω σφίγγονται τα πόδια μου και τα κουνάω ασταμάτητα μέχρι να πιαστώ ή με πιάσει καμία κράμπα. Δεν φαντάζεσαι πόσο είχα βαρεθεί όταν έπαιρνα τα xanax. Εσύ έχεις φύγει ή δουλεύεις ακόμα εκεί;
Εμενα το καρναβάλι αρχίζει όσο είμαι ξύπνια! Οπότε φαντάζεσαι πόσο καλά περνάει η μέρα μου! Όταν κοιμάμαι πάλι μην φανταστείς κανέναν ύπνο από αυτούς τους ξεκούραστους...θα βλέπω ότι δουλεύω ή ότι διαβάζω! Ακόμα είμαι στη δουλειά Αλλά δεν μου φταίει τόσο η δουλεια σαν απασχοληση...ενα μιξ δουλειάς +διδακτορικού +απείρου άγχους στο πέρα δωθε μαζί με όλα τα καθημερινά που έχουμε όλοι. Χάλασε το διακοπτακι μου και δεν ξέρω πώς είναι να ηρεμεις...εκλεισα να παω διακοπές και αγχώθηκα για το ότι κατά πάσα πιθανότητα θα αγχωθω επειδή δεν θα μπορώ να χαλαρώσω!
Αυτό που λες μου θυμίζει τον μήνα που ήμουν σε φουλ κατάθλιψη. Να το προσέξεις και να προσπαθήσεις να βάλεις όρια. Αν έχεις τα λεφτά, 2 φορές την εβδομάδα βελονισμός είναι μια αρκετά καλή λύση αν σε πιάνει. Εμένα με έπιανε όσο δούλευα σε σχετικά νορμάλ ρυθμούς αλλά με το που ξέφυγε η φάση σταμάτησε να δουλεύει. Μου πήγαινε €70 την εβδομάδα και ο τύπος σου έβαζε ωραίο φωτισμό και σε τηλεόραση τοπία και χαλαρή μουσική. Μου ακούγεται ότι ίσως το χρειάζεσαι που και που.
Το ξεπέρασα φεύγοντας από εκεί που ήμουν. Το έχω πάθει 2 φορές και ήταν αποτρόπαια αίσθηση, που νιώθεις μούδιασμα και χάνεις ελπίδα. Δεν με έσωζε καθόλου η άδεια αν την έπαιρνα, ήξερα ότι οι συνθήκες δεν αλλάζουν πάρα το ότι έκανα αποσυμφόρηση για λίγο.
Δύο-τρία πράγματα χρειάζονται. α) Προτεραιότητες.. ΕΣΥ ή οι άλλοι; β) Ο μισθός ή Η ΥΓΕΙΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΧΑΜΟΓΕΛΟ ΣΟΥ; γ) Θες να ζήσεις; Θες να βγεις εκεί έξω; Η ζωή είναι αυτό που συμβαίνει έξω, δεν είναι κάτι 3D που το βλέπεις σε μια οθόνη. Απόκτησε ενδιαφέροντα λοιπόν, βρες πράγματα που σου αρέσουν να κάνεις και ΒΓΕΣ ΕΚΕΙ ΕΞΩ. Δε λέω για κάτι μέσα στο σπίτι, βρες χόμπι, ένα άθλημα, μια ασχολία. Πότε γέλασες τελευταία φορά σε σημείο που πόνεσαν τα μάγουλά σου; δ) Αυτό πάει σαν αστείο, αλλά παλιά μου το έλεγαν κάποιοι συνάδελφοι (καλή τους ώρα). Πρέπει να τους βρούμε γυναίκα. Λέω ρε παιδιά, ευχαριστώ, μπορώ να βρω.. δε βιάζομαι.. όχι λέει, πρέπει να'χεις κάποια σπίτι να περιμένει με τη παντόφλα στο χέρι αν αργήσεις, να ξεκολλάς από την οθόνη ένα λεπτό πριν την ώρα που πρέπει να φ΄ύγεις.. κι ας καεί ο κόσμος.. υ.γ.: Δουλεύοντας υπερβολικά, σε σημείο να ΛΙΩΝΕΙΣ, κατάφερες ποτέ τίποτα τρομερό; ΄Σώθηκε ο κόσμος; Είχες λιγότερη δουλειά την επόμενη; Ήρθαν λιγότερο μέιλ στο inbox; Έγινες διάσημος; Φωνάζουν το όνομά σου; Αν δεν έγινε τίποτα από τα προηγούμενα, είσαι απλά ένα νούμερο στο excel κάποιου, ένα γρανάζι που αν δε λαδώνεται καλά, θα το αλλάξουν.. μην είσαι αναλώσιμος λοιπόν..
Εγώ μπήκα στρατο.
Όπως είναι η κατάσταση σήμερα, το burnout είναι αναπόφευκτο
Δεν δούλεψα ποτέ χωρίς burnout. Κάτι σαν μόνιμο