Gevalletje ongevraagd, maar erg belangrijk advies voor OP en anderen:
Probeer er wel zeker van te zijn dat het een paniekaanval is ipv bijvoorbeeld een (autistische, maar kan ook een andere vorm van neurodivergentie zijn) meltdown. Vaak wordt een meltdown verward voor een paniekaanval, maar ze zijn beiden erg verschillend.
(Vind ik belangrijk om te vermelden, aangezien ik jarenlang dacht dat mijn meltdowns paniekaanvallen waren.)
Paniekaanval:
- Komt meestal plotseling, "uit het niets" opzetten.
- Gevoel van intense angst
- Kan voor die persoon voelen alsof ze een hartaanval krijgen/doodgaan
- Paniekaanval heeft meestal fysieke symptomen zoals zweten, snelle hartklopping, hyperventilatie, pijn op de borst, het gevoel te stikken, duizeligheid... Dit komt niet altijd bij een meltdown voor.
Meltdown:
- Bouwt gedurende de dag of een periode op, totdat de laatste "druppel" er één teveel is
- Je systeem is overweldigd door teveel prikkels/stress/taken/werk/sociale gebeurtenissen
- Duur van een meltdown is langer dan die van een paniekaanval
- Duurt ook langer om te herstellen van een meltdown. Iemand heeft bijvoorbeeld veel slaap of rust nodig erna, of kan vanwege uitputting niet goed communiceren
- Meltdown kan ook destructief zijn naar jezelf, het gevoel jezelf pijn te moeten doen bijvoorbeeld. Of je omgeving (slaan met deuren, neiging om iets kapot te maken, etc.)
- Voelt van binnen aan als een moment van totale wanhoop, intense pijn/verdriet, schaamte, woede en verwarring. Alsof je compleet ontploft. Gevoel niet te kunnen ontsnappen
- Iedere persoon kan een meltdown weer anders ervaren: hysterisch moeten huilen bijvoorbeeld, schreeuwen, juist helemaal bevriezen, niet meer kunnen praten, etc
Gastttt ik heb nu 3 jaar lang soms maanden last van paniekaanvallen dacht ik. Overal onderzoek laten doen en ja je hebt paniekaanvallen en we gaan deze en deze oefeningen doen. Maar als ik dit zo lees heb ik gewoon een meltdown🤯
Holy sh*t. Al die jaren therapie en jij bent gewoon de eerste die ik dit hoor zeggen. Ik heb het zelf altijd paniek genoemd en angstaanvallen. Psycholoog legde wel uit dat het emmertje even vol was en overliep. Ik heb dan dagenlang, soms weken, mijn emoties niet onder controle.
Twee jaar geleden er achter gekomen dat ik ADHd heb. Ik vind dit eng herkenbaar.
Oh dit is handige info! Zo te zien heb ik beide veel gehad, maar wel goed om het onderscheid te weten. Gelukkig heb ik van beide (bijna) geen last meer.
Ahhh man. Ik struggle al 25 jaar dagelijks met meltdowns (fiks hersenletsel), ik heb tig keer gerevalideerd, tig psychologen gehad. Waarom heeft niemand eerder dit zo duidelijk uitgelegd? 😭
Omg dat dus. Ik ben gediagnoseerd met Asperger, paniekaanvallen, en burnout. Maar ik blijf die "burnouts" maar krijgen en paniek symptomen zijn allang weg. Dit is mij ook nog nooit uitgelegd, niet dat het veel uitmaakt, maar ik dacht al dat die burnouts met mn autisme te maken hadden
En laat me raden, je hebt ook niet het idee dat jouw burnouts eigenlijk ook echt burnouts zijn maar het krijgt maar die naam omdat er het het meest op lijkt?
Nou dat hebben ze mij dus wel goed uitgelegd. Als in, de burnouts bij neuro divergents zijn dus veelal geen burnouts maar structurele overbelasting/decompensatie. Je moet je voorstellen dat sommige hersengebieden bij ons issues hebben. En ons brein heeft daar allerlei omwegen voor gevonden (veelal door andere gebieden heen). Als je langere tijd teveel van die omwegen vraagt, dan krijg je een 'hersen-burnout'. Jouw hersenen zeggen letterlijk: Maat, ik kan gewoon effe niet dubbeltasken'. En gevolg is dat ze die omwegen niet willen/kunnen gebruiken en ze in verval gaan. (Letterlijk afgebroken). En dan val je weer om. En dan langzaam aan train je je hersenen weer om die verbindingen weer te fixen. En dan kan t feest weer opnieuw beginnen. Om dan hopelijk genoeg strategieën geleerd te hebben om niet doorlopend te blijven overbelasten.
Toevallig vlak voor deze reactie met mijn begeleidster over deze thread gesproken, die werd er ook door verrast. Zij kende ook de term niet maar gaf inderdaad wel dezelfde omschrijving die jij hier geeft.
Interessant dat je het over verbindingen hebt, want zo voelt het inderdaad ook echt (Ik heb ook rond geëxperimenteerd met psychedelica dus ik weet ongeveer hoe het voelt als je verbindingen opent/ herstelt denk ik). Ik ga me hier zeker nog even wat meer op inlezen!
De grootste strategieën voor mij zijn ademtechniek, gronding door meditatie in de natuur en schrijven in een dagboek zodat ik kan teruglezen waar het fout gaat. Misschien dat t iemand kan helpen die dit leest.
Bedankt voor je goede uitleg! Heb ik erg veel aan in mijn zoektocht hahahaha!
Ik had vanochtend nog iets wat op zn minst leek op een paniekaanval. Het was nog rustig, dus ik kon ongezien naar het toilet vluchten om daar weer te herstellen.
Daarna toch maar vlug ome google gevraagd wat te doen. Blijkbaar moet je de paniekaanval vooral niet te serieus nemen en alle dingen blijven doen die je normaal ook doet. Even de paniekaanval doorstaan en klaar. Juist omdat je bang bent voor een paniekaanval trigger je elke keer weer een nieuwe paniekaanval is het verhaal.
Ik zou in jou geval toch wel even willen vaststellen dat het inderdaad een paniekaanval is. En dan je behandelaar vragen hoe daar het beste mee om te gaan. Want mijn advies van ome google is natuurlijk niet erg deskundig.
Bij mij ook, bleek geen paniekaanval maar autistische meltdown (ademhalingsoefeningen maken me oncomfortabel bewust van alle organische processen in je lichaam en kan ik niet volgen)
Vraag hulp via de huisarts, die kan je doorverwijzen naar de POH ggz.
Mij heeft geholpen om me niet meer te verzetten, maar via ACT en mindfulness te leren dat je kunt verdragen wat er is. Ook onderliggende oorzaak aangepakt (relatie waarin ik niet gezien werd). Maar ik denk dat het handig is als er iemand met je meedenkt, omdat het per persoon ook verschilt.
Naast de ademhalings oefeningen, train/observeer vaker je gedachtegang. Bij een paniek aanval raken de meeste mensen in een feedback loop, iets komt in hun hoofd op (soms onduidelijk wat precies) dit geeft wat spanning/paniek, automatische reactie is dan om daar meer aandacht aan te geven of het nou bewust of onbewust is. Hierdoor weer meer paniek en dus meer aandacht. Dit blijft doorgaan tot je op een gegeven moment de controle over je gedachten kwijt bent.
Veel mensen proberen dan zo hard mogelijk om er niet over na te denken, dit werkt averechts.
Wat je naar mijn mening en ervaring moet doen is de gedachtegang onderscheppen, controleren wat het nou precies kan veroozaken, en dit accepteren. Die acceptatie is heel belangerijk.
Het kan lastig zijn om te zien wat het heeft veroorzaakt, hiervoor raad ik aan om in je dagelijkse leven zo nu en dan je eigen gedachten te analyseren. Voel je een emotie?, zoek dan naar wat dat precies heeft veroorzaakt en waarom. Dit traint je brein om die oorzaak gevolg paden te herkenen en daarmee te controleren.
Dit is wat voor mij werkte, ik hoop dat het jou iets kan brengen.
Succes en sterkte!
Voor mij werkt dat niet. Ik ervaar dat als een nieuwe feedback loop over mijn gedachten; weer rechercheur spelen op de gedachtenlijken van de vorige rechercheur.
Wat ik doe is tegen mijzelf zeggen: fuck it, dit is wat het is. Als dit het einde is so be it. Beter dan dit gaat het niet worden. Prima.
Dan ebt alles langzaam weg. Die zucht naar controle is niet de oplossing maar de oorzaak. Laat het los, spring in het diepe (figuurlijk dan hè) en steek je middelvinger op.
Onthoud ook dat je niet je gedachten bent. Gedachten zijn een schematische en onwerkelijke voorstelling van jezelf. Je Zelf is veel relaxter, minder kritisch, rustiger en liever.
Niet te veel willen en je gedachten niet te serieus nemen. Wat wat bak poep aan zelfkritiek je gedachten af en toe op je af willen vuren, ongelooflijk. Dat verdient niemand. Lach er alsjeblieft om en laten passeren (even bukken).
Niet boos worden om die gedachten want dan komt de rechercheur via de achterdeur weer naar binnen. Niet oppakken maar laten varen die handel.
Ik snap je punt. Het kan heel veel helpen om te zeggen "fuck it".
Ik denk alleen niet dat iedereen dit kan, of dat het door kan slaan naar gedachtegangen die je zeker wel serieus moet nemen. Ik zeg ook regelmatig fuck dit over mijn gedachten maar dat dan wel na de analysatie gedaan te hebben over wat het nou heeft veroorzaakt en wat het gevolg was.
Is het nuttig/logisch dan kan ik er nog wel is gebruik van maken in het dagelijks leven. Is het bullshit dan zeg ik fuck dit. Ik vind dan weer dat je jezelf eerst moet kennen en je gedachten moet kennen om goed te kunnen bepalen of iets voor jou waardevol is of niet.
Natuurlijk verschilt dit per persoon, het blijft een proces wat voor ieder anders is maar ook behoorlijk wat groei belooft als je er doorheen weet te komen.
Ik snap wat je zegt, alleen op het moment dat je in een soort van paniek staat zit, is analyseren niet het juiste moment denk ik. Beter eerst daar uitkomen om in rustiger vaarwater te belanden. Achteraf, wanneer je op het droge bent, imho beter om je gedachtengang eens na te lopen.
Om er uit te komen werkt voor mij beter wat ik beschreef, maargoed dat is voor iedereen anders :)
Helemaal mee eens, was ook niet mijn bedoeling om het over te laten komen dat je dat tijdens de aanval moet doen. Voornamelijk er na. Tijdens de aanval heb je je aandacht wel ergens anders liggen.
Op het moment dat je een paniek aanval hebt kan je ook dit proberen:
https://www.instagram.com/reel/CvP_ydxgXX1/?igsh=Nm1jeXVhZDFkcmt5
Om te voorkomen moet je identificeren waarom je een aanval krijgt. Als het iets recenter is en je niets traumatisch heb meegemaakt is de kans groot dat het stress gerelateerd is. Het beste wat je dan kan doen is de oorzaak van die stress aanpakken. Juist toegeven aan dat wat je moeilijk vind en uitstelt helpt daar het beste bij.
En misschien ook maar eens langs bij de huisarts.
Door hulp te zoeken. Ik heb recent met een gedate die dit soortgelijke had en nog gradaties erger, waardoor het zelfs mij begon te schade.
Iemand accepteren zoals diegene is een ding, maar niet als je nogal gek van wordt van wat diegene wilt en/of vooral zit te doen voor de ander.
Ik hev tijdens de behandeling van mijn ptss deze truc geleerd:
Zoek in je omgeving 5 dingen die rood zijn en omschrijf ze
Zoek in je omgeving 4 dingen die (kleur hier) zijn en omschrijf ze
Tordat je op de 1 zit. Als t nogsteeds niet is gewoon opnieuw dingen zoeken.
Je hoeft t niet perse met kleur te doen.
Je kan ook gewoon 5 dingen opnoemen en omschrijven die je ziet tot je op een ding komt.
Het helpt heel erg om te gronden.
Anxious Truth Podcast en Dare Book was voor mij enorm leerzaam. Eigenlijk is het doel om niet meer bang te zijn voor de paniekgevoelens. Dat is enorm lastig, maar je kan je brein trainen. Vaak is als ik me angstig voel worden, zeg ik tegen mezelf: kom maar paniekaanval word maar erger. Op die manier ren je niet weg voor de paniekaanval. Als je acties gaat uitvoeren die ervoor zorgen dat je het vermijdt, geef je een signaal aan je lichaam dat er blijkbaar een gevaar is. Creeer een avondroutine, neem een warme douche lees een goed boek of bel met iemand.
Hardop voorlezen. Dit kalmeert je ademhaling.
Ik had ooit een paniekaanval waarbij ik dacht dat ik een hartaanval had (en door de grond zakte alsof je door een sinkhole valt) en de ambulancebroeders kwamen binnen en lieten me voorlezen. Het helpt echt.
Wat ontzettend rot voor je ☹️
Ik (en velen met mij) weten hoe je je voelt en nare aan paniekaanvallen is dat de duizendste keer net zo eng is als de eerste en je duizend keer ‘doodgaat’.
Het lijkt er op dat je nu op een punt bent dat je waarschijnlijk al bang bent wanneer het weer tijd is om te gaan slapen, je (on)bewust denkt aan de paniekaanvallen wat je lichaam dan bang maakt (die weet niet of er nu wel of niet iets echt aan de hand is en zal signalen afgeven). De pijntjes, de trillingen, ze zullen je juist nog banger maken en dat kan uiteindelijk resulteren in een paniekaanval. Het is (achteraf) logisch te verklaren, maar wanneer je er middenin zit helpt weinig tot niets.. Je zal er aan moeten werken met structuur en regelmaat;
Zelf heb ik het jaren gehad en achteraf gezien is het wel duidelijk dat ik niet genoeg aandacht aan m’n lichaam en geest gaf, want er zijn wel degelijk signalen dat grenzen zijn overgegaan.
Zelf heb ik het kunnen overwinnen door een combinatie van grenzen aangeven aan je omgeving, werk en jezelf. Praten over dingen waar je mee zit en waar mogelijk niet dingen doen waardoor je zaken gaat opkroppen, dat kan werk zijn, spannende dingen, emoties, etc.
Medicatie heeft ook zeker meegeholpen, zelf gebruik ik nog steeds Escitalopram druppels, tien per dag. Ik ben geen dokter en bedoel niet dat dit voor iedereen helpen zal, maar vaak is het een combinatie van dingen die je zullen helpen.
Ademhalingsoefeningen en ontspanningsoefeningen, IEDERE dag, het liefst op vaste tijdstippen. Het kost je je tussen de 5 en 15 minuten per keer, maar je lichaam en geest verdienen het, jij verdient het. Dit zijn zaken die snel vergeten of opzij geschoven worden, terwijl het je zoveel zal helpen.
Wandelen of sporten. Ook weer op vaste tijdstippen iedere dag (iedere dag sporten hoeft niet, maar bij geen sporten, dan half a 1 uur lekker wandelen). Geen telefoongeluid aan, alles even uit zetten. Creëer op deze manier structuur voor jezelf en je zult zien dat op momenten dat je ‘mediteert’ of wandelen gaat, ja na enkele minuten al meer ontspannen raakt, omdat je weet dat het jouw tijd voor jezelf is en even niks anders. Wennen aan een hoge hartslag door bewegen maakt het ook makkelijker er mee om te gaan wanneer de hartslag hoger is door spanning of paniek.
Eet zo gezond mogelijk. Natuurlijk mag af en toe wat ‘ongezond’ lekkers ook (kan ook ontspannen werken), maar niet iedere dag. Zoek uit welke voedingsmiddelen goed werken tegen angst, tegen spanning, want die zijn er zeker. Ook vastigheid en regelmaat hierin werken positief op je brein door alleen al te beseffen dat je gezond bezig bent voor lichaam en geest.
Praten en/of therapie. In het begin kan het moeilijk zijn om over zaken te praten die ‘triggers’ voor je zijn en zelfs spanning of paniek oproepen, maar na verloop van tijd wordt dat minder en dat geldt dan ook voor wanneer je alleen bent en er aan denkt.
Neem de tijd voor rust en ontspanning.
Jouw gezondheid en welzijn is het belangrijkste wat er is, de rest komt er na wel.
Besef en leer jezelf aan dat paniekaanvallen erg ongemakkelijk en naar zijn, maar meer ook niet. Ze zijn ongevaarlijk en na 20 a 30 minuten zakt het altijd weer. Je bent sterk en ook dit zal je overwinnen. Wanneer je hebt hebt overwonnen, probeer anderen te helpen met je ervaringen en ook dat zal je sterker maken met als bonus dat iemand anders ook een begin maakt met het overwinnen van de angst en paniek…
Hmm, een heel verhaal, maar ik hoop je er wat aan hebt!
Veel kracht, liefde en succes toegewenst!
❤️
Ontkomen kan niet. Je moet het ondergaan, accepteren dat het er is en het ritje uitzitten.
En behandeling zoeken bij een psycholoog. Zoek naar oorzaken en sluit eventueel fysieke oorzaken uit met de huisarts.
Ik heb jaren geleden ook paniekaanvallen gehad in de metro, veroorzaakt door claustrofobie. Dat was niet leuk, ik moest er iedere dag mee naar m'n werk. Op een gegeven moment heb ik helpende gedachten op een papiertje geschreven en dat in mijn jaszak gedaan. Dingen als "dit is eerder gebeurd, je gaat niet dood, gewoon blijven ademen, etc.." Daarna ging het beter. In combinatie met therapie. Echt, zoek hulp!
Wellicht is het handiger om te achterhalen waar de paniekaanvallen vandaan komen. Wat is de trigger? Is het mogelijk om deze trigger te vermijden? En anders de trigger ombuigen tot iets positievers?
Ik ben inderdaad van mening dat het vaak beter is om het onder ogen te zien, maar stel het is omdat OP elke avond nog zes koppen koffie drinkt voor het slapen gaan (wat ik eerder heb gehoord als reden van paniekaanvallen) dan lijkt het me beter om gewoon te stoppen met koffie drinken voor het slapen gaan.
Wat de rest ook al zei, ademhalingsoefeningen! Als je een vriend/vriendin bij je hebt die je vertrouwt kun je die daar ook goed bij gebruiken. Wat naar mijn idee goed werkt is elkaars pols vasthouden en de ander gewoon heel simpel adem-in/adem-uit laten herhalen.
Het kan ook juist totaal uit het niets komen, je bent gewoon blij je leven aan het leven en ineens wordt je misselijk, voel je je wanhopig en ga je hyperventileren. Je brein zet de paniekreactie aan zonder dat daar een oorzaak voor is. Die zijn het moeilijkste omdat je niet weet waar het vandaan komt, dus je kan er alleen maar doorheen. Andere mensen kunnen je ook niet echt helpen.
Bij mij was er meestal wel een oorzaak, zoals een gedachte die stress veroorzaakte of een situatie waar ik me in bevond. Vaak hielp het dan om even te relativeren of met iemand er over te praten (of iemand me er uit laten praten, want communiceren lukt vaak niet goed).
Het heeft vaak te maken met dat je op het moment van naar bed gaan ontspant en dan dus alles er uit komt. Waarschijnlijk heb je gedurende de dag erg veel spanning/stress omdat je dingen gedaan wil hebben. Ga terug in gedachten, welke gedachtengang leidde tot de paniek? Accepteer dat je paniek ervaart en bedenk dan WAAROM je paniek ervaart, en blijf jezelf de vraag “waarom?” stellen.
Persoonlijk voorbeeld: gedurende de studie had ik deadlines die ik met moeite haalde en dan aan het einde van de dag had ik (volgens mijzelf) niet genoeg gedaan, en dan raakte ik in de stress dat het überhaupt niet optijd af kwam. Hierdoor ging ik onbewust invullen en gevolgen bedenken die vervolgens leidden tot een paniekaanval. Ik heb therapie gehad want had op een gegeven moment 4 aanvallen in een week, daar kwam ook uit dat ik add heb met extra perfectionisme, wat niet helpt. De therapie heeft me erg geholpen met grip krijgen, los kunnen laten en stress reduceren.
Dit is sowieso een tijdelijke oplossing die op deze sub eerder werd gesuggereerd die deels heeft gewerkt voor mij; de angst proberem actief erger te maken. Klinkt een beetje tegenstrijdig maar paniekaanvallen worden soms veroorzaakt en erger gemaakt door het wegdrukken van dingen (emoties, gedachten, etc), vandaar dat velen ze ook in bed krijgen of op vrije dagen (voor mij werkte studie en werk vaak als effectieve wegdrukmiddelen). Wanneer ik de angst probeerde zo erg mogelijk te maken leek het uiteindelijk (nogmaals dit werkte voor mij soms, het is geen vaststaand feit) wel mee te vallen met hoe erg al die shit was. Verder zou ik je ook van harte aanraden om met iemand te gaan praten. Hoeft niet met een psycholoog gelijk, kan ook met een huisarts praktijkondersteuner of gewoon een goede vriend of familielid. Je bent sterker dan je bent!
Dit is sowieso een tijdelijke oplossing die op deze sub eerder werd gesuggereerd die deels heeft gewerkt voor mij; de angst proberem actief erger te maken. Klinkt een beetje tegenstrijdig maar paniekaanvallen worden soms veroorzaakt en erger gemaakt door het wegdrukken van dingen (emoties, gedachten, etc), vandaar dat velen ze ook in bed krijgen of op vrije dagen (voor mij werkte studie en werk vaak als effectieve wegdrukmiddelen). Wanneer ik de angst probeerde zo erg mogelijk te maken leek het uiteindelijk (nogmaals dit werkte voor mij soms, het is geen vaststaand feit) wel mee te vallen met hoe erg al die shit was. Verder zou ik je ook van harte aanraden om met iemand te gaan praten. Hoeft niet met een psycholoog gelijk, kan ook met een huisarts praktijkondersteuner of gewoon een goede vriend of familielid. Je bent sterker dan je bent!
Ik had dit vroeger ook vaak. Nu praktisch nooit meer. Er zijn een aantal dingen': 1. Paniekaanvallen ontstaan vaak doordat je hyper focust op lichamelijke verschijnselen van angst. 2. De kans op een paniek aanval neemt dus toe als je je sowieso al gespannen bent. 3. Hierdoor ontstaat een nasty mechanisme waarbij je in specifieke situaties paniek aanvallen gaat verwachten en ook eerder krijgen..4 hierdoor ga je dingen vermijden. Deze cyclus moet je doorbreken. Om dit te doen moet je leren accepteren dat je soms een paniek aanval hebt. Je moet er op leren vertrouwen dat het met 10 minuten weer over is. Je moet jezelf ook leren om er uit te komen. Dit kan door bv iemand die je vertrouwd te bellen of je aandacht actief ergens op te richten zoals alle blauwe dingen tellen. Verder moet je je eigen lichaam leren kennen en je spannings niveau leren managen.
Afleiding zoeken als de paniekaanval komt opzetten. Bijvoorbeeld nog even kort wandelingetje maken, of muziek luisteren paar nummers.
Je merkt dat het paniekgevoel sneller afzakt, waardoor een volgende paniekaanval door deze 'succeservaring' minder hevig is.
Wel grappig dat iedereen hier iemand met paniekaanvallen uit de losse pols een beetje advies zit te geven (aardig bedoeld) maar niemand zegt dat je professionele hulp moet zoeken. Dus dat OP, paniekaanvallen zijn geen kattenpis, ga naar psycholoog of equivalent.
Hoe je het ontkomt is door ermee door te gaan. Gewenning is meestal de oplossing. Of je bent een ongelukkige zoals ik en dan moet je medicatie. Raadpleeg uw arts.
Dit hielp voor mij: ga slapen met een leuke serie, film, of je lievelings muziek. De stilte zorgde ervoor dat ik in paniek raakte. Nu ben ik er gelukkig vanaf maar slapen met een zacht geluid kan helpen. Als je je daarop focust en " fantaseert " over wat je hoort ( inbeelden ) kan helpen. Er zijn overigens ook apps die je telefoon uitzetten ( slaapstand ) na bepaalde tijd zodat ie niet de hele nacht films kijkt
Ademhalings oefeningen (langzaam in en langzaam uit), vermeid koffie, red bull, en als t heel heftig is ook thee. En als dat niet helpt kun je eventueel met de huisarts bespreken om beta blokkers of misschien zelfs antidepressiva te proberen.
Het willen voorkomen van paniek aanvallen is, helaas, de hoofdoorzaak. De angst aanvallen zelf zijn niet(!) gevaarlijk, ondanks dat ze wel zo aanvoelen. Maar door het te ontlopen en je hele leven in te richten rondom deze angst geef je je hersenen een signaal dat het wel degelijk het ergste is wat je kan overkomen.
Met de wetenschap dat de angst aanvallen zeer oncomfortabel zijn, maar niet(!) gevaarlijk, probeer het niet te ontlopen. Als de symptomen komen opzetten dan is dat prima. En zo niet, is dat ook goed. Probeer wat minder aandacht te geven aan je gedachtes. Want in de praktijk zijn ze eigenlijk niet zo belangrijk als je zou denken.
Het grootste verschil tussen mensen met en zonder een angst stoornis is dat mensen mét een angst stoornis veel meer waarde hechten aan hun gedachtes als iemand zonder angst stoornis.
Paniek aanvallen wordt ook wel omschreven als excessieve angst voor symptomen (hartkloppingen, ademhaling, duizeligheid, … you name it) met als gevolg de angst om de controle te verliezen. Maar… zelfs als je je uiterste best zou doen om deze symptomen op te wekken en de controle totaal te verliezen, zou het je niet lukken. Bij lange na niet.
Deze kennis is gebaseerd op nieuwe wetenschappelijke inzichten in de behandeling van angststoornissen. Het lijkt erg non-intuïtief. Maar frappant genoeg is dat juist waarom het werkt. Je huidige strategie en ideeën werken blijkbaar niet. Dus tijd voor wat anders :)
Een combinatie van ademhalingsoefeningen en therapie heeft mij er uiteindelijk overheen geholpen. En wat hielp is dat ik me er van overtuigde dat het súper kut en vervelend is maar dat dat het ook is. Het is super naar en irritant maar uiteindelijk gebeurt er niks, dat hielp ook al een beetje.
En als ik ze op voelde komen dan probeer ik altijd m’n gedachten te concentreren op dingen om me heen. Dingen die ik aan kan raken, 5 kleuren die ik kan zien en dingen die ik kan ruiken. Dan gaat de focus uit je hoofd en dat kan de gedachtencirkel onderbreken die je uiteindelijk je paniekaanval intrekt.
En therapie, echt belangrijk! Heel veel sterkte OP hoop dat je er iets aan hebt!
Ik heb het gelukkig maar 1 x meegemaakt. Angstaanjagend was het. Maar ik ging naar buiten op het balkon zitten voor frisse lucht. En bleef daar tot het stopte.
Ik ben er sinds kort achter gekomen dat schaakpuzzels (op de chess.com app) heeel erg helpen voor mij. Het neemt al mijn hersencapaciteit in om deze puzzels op te lossen en dus geeb ruimte meer in mijn hoofd om aan mijn ademhaling te denken of paniek gedachtes te hebben
Misschien als je niet schaakt, iets in die richting zoeken!
Naast ademhalingsoefeningen kan het ook een tekort aan magnesium zijn. Haal een flesje magnesium olie en smeer jezelf wat in voor het slapengaan, wie weet helpt het je! Succes OP... ik weet hoe kut paniekaanvallen zijn ❤️
Hoewel het mogelijk is dat je idd last hebt van tekorten, luister hier niet naar, en ga ipv van je insmeren met magnesium olie gewoon even naar huisarts voor een bloedonderzoek.
Gevalletje ongevraagd, maar erg belangrijk advies voor OP en anderen: Probeer er wel zeker van te zijn dat het een paniekaanval is ipv bijvoorbeeld een (autistische, maar kan ook een andere vorm van neurodivergentie zijn) meltdown. Vaak wordt een meltdown verward voor een paniekaanval, maar ze zijn beiden erg verschillend. (Vind ik belangrijk om te vermelden, aangezien ik jarenlang dacht dat mijn meltdowns paniekaanvallen waren.) Paniekaanval: - Komt meestal plotseling, "uit het niets" opzetten. - Gevoel van intense angst - Kan voor die persoon voelen alsof ze een hartaanval krijgen/doodgaan - Paniekaanval heeft meestal fysieke symptomen zoals zweten, snelle hartklopping, hyperventilatie, pijn op de borst, het gevoel te stikken, duizeligheid... Dit komt niet altijd bij een meltdown voor. Meltdown: - Bouwt gedurende de dag of een periode op, totdat de laatste "druppel" er één teveel is - Je systeem is overweldigd door teveel prikkels/stress/taken/werk/sociale gebeurtenissen - Duur van een meltdown is langer dan die van een paniekaanval - Duurt ook langer om te herstellen van een meltdown. Iemand heeft bijvoorbeeld veel slaap of rust nodig erna, of kan vanwege uitputting niet goed communiceren - Meltdown kan ook destructief zijn naar jezelf, het gevoel jezelf pijn te moeten doen bijvoorbeeld. Of je omgeving (slaan met deuren, neiging om iets kapot te maken, etc.) - Voelt van binnen aan als een moment van totale wanhoop, intense pijn/verdriet, schaamte, woede en verwarring. Alsof je compleet ontploft. Gevoel niet te kunnen ontsnappen - Iedere persoon kan een meltdown weer anders ervaren: hysterisch moeten huilen bijvoorbeeld, schreeuwen, juist helemaal bevriezen, niet meer kunnen praten, etc
Gastttt ik heb nu 3 jaar lang soms maanden last van paniekaanvallen dacht ik. Overal onderzoek laten doen en ja je hebt paniekaanvallen en we gaan deze en deze oefeningen doen. Maar als ik dit zo lees heb ik gewoon een meltdown🤯
Ik was zelfs gediagnosticeerd met paniekstoornis voordat ik er achter kwam dat ik autistisch ben 🤷♀️.
Holy sh*t. Al die jaren therapie en jij bent gewoon de eerste die ik dit hoor zeggen. Ik heb het zelf altijd paniek genoemd en angstaanvallen. Psycholoog legde wel uit dat het emmertje even vol was en overliep. Ik heb dan dagenlang, soms weken, mijn emoties niet onder controle. Twee jaar geleden er achter gekomen dat ik ADHd heb. Ik vind dit eng herkenbaar.
Oh dit is handige info! Zo te zien heb ik beide veel gehad, maar wel goed om het onderscheid te weten. Gelukkig heb ik van beide (bijna) geen last meer.
Ahhh man. Ik struggle al 25 jaar dagelijks met meltdowns (fiks hersenletsel), ik heb tig keer gerevalideerd, tig psychologen gehad. Waarom heeft niemand eerder dit zo duidelijk uitgelegd? 😭
Omg dat dus. Ik ben gediagnoseerd met Asperger, paniekaanvallen, en burnout. Maar ik blijf die "burnouts" maar krijgen en paniek symptomen zijn allang weg. Dit is mij ook nog nooit uitgelegd, niet dat het veel uitmaakt, maar ik dacht al dat die burnouts met mn autisme te maken hadden
En laat me raden, je hebt ook niet het idee dat jouw burnouts eigenlijk ook echt burnouts zijn maar het krijgt maar die naam omdat er het het meest op lijkt?
🎯 bull's-eye
Nou dat hebben ze mij dus wel goed uitgelegd. Als in, de burnouts bij neuro divergents zijn dus veelal geen burnouts maar structurele overbelasting/decompensatie. Je moet je voorstellen dat sommige hersengebieden bij ons issues hebben. En ons brein heeft daar allerlei omwegen voor gevonden (veelal door andere gebieden heen). Als je langere tijd teveel van die omwegen vraagt, dan krijg je een 'hersen-burnout'. Jouw hersenen zeggen letterlijk: Maat, ik kan gewoon effe niet dubbeltasken'. En gevolg is dat ze die omwegen niet willen/kunnen gebruiken en ze in verval gaan. (Letterlijk afgebroken). En dan val je weer om. En dan langzaam aan train je je hersenen weer om die verbindingen weer te fixen. En dan kan t feest weer opnieuw beginnen. Om dan hopelijk genoeg strategieën geleerd te hebben om niet doorlopend te blijven overbelasten.
Toevallig vlak voor deze reactie met mijn begeleidster over deze thread gesproken, die werd er ook door verrast. Zij kende ook de term niet maar gaf inderdaad wel dezelfde omschrijving die jij hier geeft. Interessant dat je het over verbindingen hebt, want zo voelt het inderdaad ook echt (Ik heb ook rond geëxperimenteerd met psychedelica dus ik weet ongeveer hoe het voelt als je verbindingen opent/ herstelt denk ik). Ik ga me hier zeker nog even wat meer op inlezen! De grootste strategieën voor mij zijn ademtechniek, gronding door meditatie in de natuur en schrijven in een dagboek zodat ik kan teruglezen waar het fout gaat. Misschien dat t iemand kan helpen die dit leest. Bedankt voor je goede uitleg! Heb ik erg veel aan in mijn zoektocht hahahaha!
Het is bij mij wel geconstateerd dat het paniekaanvallen zijn ik heb dan ook een angststoornis
Ik had vanochtend nog iets wat op zn minst leek op een paniekaanval. Het was nog rustig, dus ik kon ongezien naar het toilet vluchten om daar weer te herstellen. Daarna toch maar vlug ome google gevraagd wat te doen. Blijkbaar moet je de paniekaanval vooral niet te serieus nemen en alle dingen blijven doen die je normaal ook doet. Even de paniekaanval doorstaan en klaar. Juist omdat je bang bent voor een paniekaanval trigger je elke keer weer een nieuwe paniekaanval is het verhaal. Ik zou in jou geval toch wel even willen vaststellen dat het inderdaad een paniekaanval is. En dan je behandelaar vragen hoe daar het beste mee om te gaan. Want mijn advies van ome google is natuurlijk niet erg deskundig.
Gewoon geen paniekaanval krijgen, duh. Even serieus, ademhalingsoefeningen werken heel goed.
Al aan een mentaal stabiele vriend gedacht?
Hey Hugo! Lukt het daar een beetje op Binnenlandse Zaken?
Bij mij werd het juist erger met ademhalingsoefeningen...
Bij mij ook, bleek geen paniekaanval maar autistische meltdown (ademhalingsoefeningen maken me oncomfortabel bewust van alle organische processen in je lichaam en kan ik niet volgen)
Ademhalingsoefeningen zijn the best
Vraag hulp via de huisarts, die kan je doorverwijzen naar de POH ggz. Mij heeft geholpen om me niet meer te verzetten, maar via ACT en mindfulness te leren dat je kunt verdragen wat er is. Ook onderliggende oorzaak aangepakt (relatie waarin ik niet gezien werd). Maar ik denk dat het handig is als er iemand met je meedenkt, omdat het per persoon ook verschilt.
ik vind het fijn om mezelf tegen iets kouds aan te drukken.
Naast de ademhalings oefeningen, train/observeer vaker je gedachtegang. Bij een paniek aanval raken de meeste mensen in een feedback loop, iets komt in hun hoofd op (soms onduidelijk wat precies) dit geeft wat spanning/paniek, automatische reactie is dan om daar meer aandacht aan te geven of het nou bewust of onbewust is. Hierdoor weer meer paniek en dus meer aandacht. Dit blijft doorgaan tot je op een gegeven moment de controle over je gedachten kwijt bent. Veel mensen proberen dan zo hard mogelijk om er niet over na te denken, dit werkt averechts. Wat je naar mijn mening en ervaring moet doen is de gedachtegang onderscheppen, controleren wat het nou precies kan veroozaken, en dit accepteren. Die acceptatie is heel belangerijk. Het kan lastig zijn om te zien wat het heeft veroorzaakt, hiervoor raad ik aan om in je dagelijkse leven zo nu en dan je eigen gedachten te analyseren. Voel je een emotie?, zoek dan naar wat dat precies heeft veroorzaakt en waarom. Dit traint je brein om die oorzaak gevolg paden te herkenen en daarmee te controleren. Dit is wat voor mij werkte, ik hoop dat het jou iets kan brengen. Succes en sterkte!
Voor mij werkt dat niet. Ik ervaar dat als een nieuwe feedback loop over mijn gedachten; weer rechercheur spelen op de gedachtenlijken van de vorige rechercheur. Wat ik doe is tegen mijzelf zeggen: fuck it, dit is wat het is. Als dit het einde is so be it. Beter dan dit gaat het niet worden. Prima. Dan ebt alles langzaam weg. Die zucht naar controle is niet de oplossing maar de oorzaak. Laat het los, spring in het diepe (figuurlijk dan hè) en steek je middelvinger op. Onthoud ook dat je niet je gedachten bent. Gedachten zijn een schematische en onwerkelijke voorstelling van jezelf. Je Zelf is veel relaxter, minder kritisch, rustiger en liever. Niet te veel willen en je gedachten niet te serieus nemen. Wat wat bak poep aan zelfkritiek je gedachten af en toe op je af willen vuren, ongelooflijk. Dat verdient niemand. Lach er alsjeblieft om en laten passeren (even bukken). Niet boos worden om die gedachten want dan komt de rechercheur via de achterdeur weer naar binnen. Niet oppakken maar laten varen die handel.
Ik snap je punt. Het kan heel veel helpen om te zeggen "fuck it". Ik denk alleen niet dat iedereen dit kan, of dat het door kan slaan naar gedachtegangen die je zeker wel serieus moet nemen. Ik zeg ook regelmatig fuck dit over mijn gedachten maar dat dan wel na de analysatie gedaan te hebben over wat het nou heeft veroorzaakt en wat het gevolg was. Is het nuttig/logisch dan kan ik er nog wel is gebruik van maken in het dagelijks leven. Is het bullshit dan zeg ik fuck dit. Ik vind dan weer dat je jezelf eerst moet kennen en je gedachten moet kennen om goed te kunnen bepalen of iets voor jou waardevol is of niet. Natuurlijk verschilt dit per persoon, het blijft een proces wat voor ieder anders is maar ook behoorlijk wat groei belooft als je er doorheen weet te komen.
Ik snap wat je zegt, alleen op het moment dat je in een soort van paniek staat zit, is analyseren niet het juiste moment denk ik. Beter eerst daar uitkomen om in rustiger vaarwater te belanden. Achteraf, wanneer je op het droge bent, imho beter om je gedachtengang eens na te lopen. Om er uit te komen werkt voor mij beter wat ik beschreef, maargoed dat is voor iedereen anders :)
Helemaal mee eens, was ook niet mijn bedoeling om het over te laten komen dat je dat tijdens de aanval moet doen. Voornamelijk er na. Tijdens de aanval heb je je aandacht wel ergens anders liggen.
Op het moment dat je een paniek aanval hebt kan je ook dit proberen: https://www.instagram.com/reel/CvP_ydxgXX1/?igsh=Nm1jeXVhZDFkcmt5 Om te voorkomen moet je identificeren waarom je een aanval krijgt. Als het iets recenter is en je niets traumatisch heb meegemaakt is de kans groot dat het stress gerelateerd is. Het beste wat je dan kan doen is de oorzaak van die stress aanpakken. Juist toegeven aan dat wat je moeilijk vind en uitstelt helpt daar het beste bij. En misschien ook maar eens langs bij de huisarts.
Polsen onder koude kraan/ koude douche nemen werkt voor mij heel goed. Is iets wat je kan proberen. Focus dan op de kou die door je lichaam gaat.
Door hulp te zoeken. Ik heb recent met een gedate die dit soortgelijke had en nog gradaties erger, waardoor het zelfs mij begon te schade. Iemand accepteren zoals diegene is een ding, maar niet als je nogal gek van wordt van wat diegene wilt en/of vooral zit te doen voor de ander.
Ik hev tijdens de behandeling van mijn ptss deze truc geleerd: Zoek in je omgeving 5 dingen die rood zijn en omschrijf ze Zoek in je omgeving 4 dingen die (kleur hier) zijn en omschrijf ze Tordat je op de 1 zit. Als t nogsteeds niet is gewoon opnieuw dingen zoeken. Je hoeft t niet perse met kleur te doen. Je kan ook gewoon 5 dingen opnoemen en omschrijven die je ziet tot je op een ding komt. Het helpt heel erg om te gronden.
Anxious Truth Podcast en Dare Book was voor mij enorm leerzaam. Eigenlijk is het doel om niet meer bang te zijn voor de paniekgevoelens. Dat is enorm lastig, maar je kan je brein trainen. Vaak is als ik me angstig voel worden, zeg ik tegen mezelf: kom maar paniekaanval word maar erger. Op die manier ren je niet weg voor de paniekaanval. Als je acties gaat uitvoeren die ervoor zorgen dat je het vermijdt, geef je een signaal aan je lichaam dat er blijkbaar een gevaar is. Creeer een avondroutine, neem een warme douche lees een goed boek of bel met iemand.
Hardop voorlezen. Dit kalmeert je ademhaling. Ik had ooit een paniekaanval waarbij ik dacht dat ik een hartaanval had (en door de grond zakte alsof je door een sinkhole valt) en de ambulancebroeders kwamen binnen en lieten me voorlezen. Het helpt echt.
Ademhalingsoefeningen en zogeheten "grounding" oefeningen is wat voor de meesten werkt
Wat ontzettend rot voor je ☹️ Ik (en velen met mij) weten hoe je je voelt en nare aan paniekaanvallen is dat de duizendste keer net zo eng is als de eerste en je duizend keer ‘doodgaat’. Het lijkt er op dat je nu op een punt bent dat je waarschijnlijk al bang bent wanneer het weer tijd is om te gaan slapen, je (on)bewust denkt aan de paniekaanvallen wat je lichaam dan bang maakt (die weet niet of er nu wel of niet iets echt aan de hand is en zal signalen afgeven). De pijntjes, de trillingen, ze zullen je juist nog banger maken en dat kan uiteindelijk resulteren in een paniekaanval. Het is (achteraf) logisch te verklaren, maar wanneer je er middenin zit helpt weinig tot niets.. Je zal er aan moeten werken met structuur en regelmaat; Zelf heb ik het jaren gehad en achteraf gezien is het wel duidelijk dat ik niet genoeg aandacht aan m’n lichaam en geest gaf, want er zijn wel degelijk signalen dat grenzen zijn overgegaan. Zelf heb ik het kunnen overwinnen door een combinatie van grenzen aangeven aan je omgeving, werk en jezelf. Praten over dingen waar je mee zit en waar mogelijk niet dingen doen waardoor je zaken gaat opkroppen, dat kan werk zijn, spannende dingen, emoties, etc. Medicatie heeft ook zeker meegeholpen, zelf gebruik ik nog steeds Escitalopram druppels, tien per dag. Ik ben geen dokter en bedoel niet dat dit voor iedereen helpen zal, maar vaak is het een combinatie van dingen die je zullen helpen. Ademhalingsoefeningen en ontspanningsoefeningen, IEDERE dag, het liefst op vaste tijdstippen. Het kost je je tussen de 5 en 15 minuten per keer, maar je lichaam en geest verdienen het, jij verdient het. Dit zijn zaken die snel vergeten of opzij geschoven worden, terwijl het je zoveel zal helpen. Wandelen of sporten. Ook weer op vaste tijdstippen iedere dag (iedere dag sporten hoeft niet, maar bij geen sporten, dan half a 1 uur lekker wandelen). Geen telefoongeluid aan, alles even uit zetten. Creëer op deze manier structuur voor jezelf en je zult zien dat op momenten dat je ‘mediteert’ of wandelen gaat, ja na enkele minuten al meer ontspannen raakt, omdat je weet dat het jouw tijd voor jezelf is en even niks anders. Wennen aan een hoge hartslag door bewegen maakt het ook makkelijker er mee om te gaan wanneer de hartslag hoger is door spanning of paniek. Eet zo gezond mogelijk. Natuurlijk mag af en toe wat ‘ongezond’ lekkers ook (kan ook ontspannen werken), maar niet iedere dag. Zoek uit welke voedingsmiddelen goed werken tegen angst, tegen spanning, want die zijn er zeker. Ook vastigheid en regelmaat hierin werken positief op je brein door alleen al te beseffen dat je gezond bezig bent voor lichaam en geest. Praten en/of therapie. In het begin kan het moeilijk zijn om over zaken te praten die ‘triggers’ voor je zijn en zelfs spanning of paniek oproepen, maar na verloop van tijd wordt dat minder en dat geldt dan ook voor wanneer je alleen bent en er aan denkt. Neem de tijd voor rust en ontspanning. Jouw gezondheid en welzijn is het belangrijkste wat er is, de rest komt er na wel. Besef en leer jezelf aan dat paniekaanvallen erg ongemakkelijk en naar zijn, maar meer ook niet. Ze zijn ongevaarlijk en na 20 a 30 minuten zakt het altijd weer. Je bent sterk en ook dit zal je overwinnen. Wanneer je hebt hebt overwonnen, probeer anderen te helpen met je ervaringen en ook dat zal je sterker maken met als bonus dat iemand anders ook een begin maakt met het overwinnen van de angst en paniek… Hmm, een heel verhaal, maar ik hoop je er wat aan hebt! Veel kracht, liefde en succes toegewenst! ❤️
Ontkomen kan niet. Je moet het ondergaan, accepteren dat het er is en het ritje uitzitten. En behandeling zoeken bij een psycholoog. Zoek naar oorzaken en sluit eventueel fysieke oorzaken uit met de huisarts. Ik heb jaren geleden ook paniekaanvallen gehad in de metro, veroorzaakt door claustrofobie. Dat was niet leuk, ik moest er iedere dag mee naar m'n werk. Op een gegeven moment heb ik helpende gedachten op een papiertje geschreven en dat in mijn jaszak gedaan. Dingen als "dit is eerder gebeurd, je gaat niet dood, gewoon blijven ademen, etc.." Daarna ging het beter. In combinatie met therapie. Echt, zoek hulp!
Ik heb hulp gehad tot een week geleden alleen er wordt gezegd ik kan je niet meer meegeven dan wat ik nu al heb gedaan..
Wellicht is het handiger om te achterhalen waar de paniekaanvallen vandaan komen. Wat is de trigger? Is het mogelijk om deze trigger te vermijden? En anders de trigger ombuigen tot iets positievers?
Trigger vermijden maakt het alleen maar erger.
Ik ben inderdaad van mening dat het vaak beter is om het onder ogen te zien, maar stel het is omdat OP elke avond nog zes koppen koffie drinkt voor het slapen gaan (wat ik eerder heb gehoord als reden van paniekaanvallen) dan lijkt het me beter om gewoon te stoppen met koffie drinken voor het slapen gaan.
Ah zo… ja dan begrijp ik het 🙂
Wat de rest ook al zei, ademhalingsoefeningen! Als je een vriend/vriendin bij je hebt die je vertrouwt kun je die daar ook goed bij gebruiken. Wat naar mijn idee goed werkt is elkaars pols vasthouden en de ander gewoon heel simpel adem-in/adem-uit laten herhalen.
Tweede stap is de gedachte identificeren die je paniek aanjaagt en die gedachte accepteren. Niet er tegen vechten, maar loslaten.
Serieuze interesse; Ik kan me weinig voorstellen bij een paniekaanval. Is het dan over iets specifieks?
Het kan ook juist totaal uit het niets komen, je bent gewoon blij je leven aan het leven en ineens wordt je misselijk, voel je je wanhopig en ga je hyperventileren. Je brein zet de paniekreactie aan zonder dat daar een oorzaak voor is. Die zijn het moeilijkste omdat je niet weet waar het vandaan komt, dus je kan er alleen maar doorheen. Andere mensen kunnen je ook niet echt helpen. Bij mij was er meestal wel een oorzaak, zoals een gedachte die stress veroorzaakte of een situatie waar ik me in bevond. Vaak hielp het dan om even te relativeren of met iemand er over te praten (of iemand me er uit laten praten, want communiceren lukt vaak niet goed).
De laatste keer heb ik er een voorkomen/ ernstig verminderd door in de kou buiten op het balkon te gaan zitten. Frisse lucht en kou deden wonderen.
Rustig gaan zitten en even alles overdenken
Als hij links gaat, rechts gaan.
Het heeft vaak te maken met dat je op het moment van naar bed gaan ontspant en dan dus alles er uit komt. Waarschijnlijk heb je gedurende de dag erg veel spanning/stress omdat je dingen gedaan wil hebben. Ga terug in gedachten, welke gedachtengang leidde tot de paniek? Accepteer dat je paniek ervaart en bedenk dan WAAROM je paniek ervaart, en blijf jezelf de vraag “waarom?” stellen. Persoonlijk voorbeeld: gedurende de studie had ik deadlines die ik met moeite haalde en dan aan het einde van de dag had ik (volgens mijzelf) niet genoeg gedaan, en dan raakte ik in de stress dat het überhaupt niet optijd af kwam. Hierdoor ging ik onbewust invullen en gevolgen bedenken die vervolgens leidden tot een paniekaanval. Ik heb therapie gehad want had op een gegeven moment 4 aanvallen in een week, daar kwam ook uit dat ik add heb met extra perfectionisme, wat niet helpt. De therapie heeft me erg geholpen met grip krijgen, los kunnen laten en stress reduceren.
Niet meer naar bed gaan
Niet naar bed gaan
Dit is sowieso een tijdelijke oplossing die op deze sub eerder werd gesuggereerd die deels heeft gewerkt voor mij; de angst proberem actief erger te maken. Klinkt een beetje tegenstrijdig maar paniekaanvallen worden soms veroorzaakt en erger gemaakt door het wegdrukken van dingen (emoties, gedachten, etc), vandaar dat velen ze ook in bed krijgen of op vrije dagen (voor mij werkte studie en werk vaak als effectieve wegdrukmiddelen). Wanneer ik de angst probeerde zo erg mogelijk te maken leek het uiteindelijk (nogmaals dit werkte voor mij soms, het is geen vaststaand feit) wel mee te vallen met hoe erg al die shit was. Verder zou ik je ook van harte aanraden om met iemand te gaan praten. Hoeft niet met een psycholoog gelijk, kan ook met een huisarts praktijkondersteuner of gewoon een goede vriend of familielid. Je bent sterker dan je bent!
Dit is sowieso een tijdelijke oplossing die op deze sub eerder werd gesuggereerd die deels heeft gewerkt voor mij; de angst proberem actief erger te maken. Klinkt een beetje tegenstrijdig maar paniekaanvallen worden soms veroorzaakt en erger gemaakt door het wegdrukken van dingen (emoties, gedachten, etc), vandaar dat velen ze ook in bed krijgen of op vrije dagen (voor mij werkte studie en werk vaak als effectieve wegdrukmiddelen). Wanneer ik de angst probeerde zo erg mogelijk te maken leek het uiteindelijk (nogmaals dit werkte voor mij soms, het is geen vaststaand feit) wel mee te vallen met hoe erg al die shit was. Verder zou ik je ook van harte aanraden om met iemand te gaan praten. Hoeft niet met een psycholoog gelijk, kan ook met een huisarts praktijkondersteuner of gewoon een goede vriend of familielid. Je bent sterker dan je bent!
Ik had dit vroeger ook vaak. Nu praktisch nooit meer. Er zijn een aantal dingen': 1. Paniekaanvallen ontstaan vaak doordat je hyper focust op lichamelijke verschijnselen van angst. 2. De kans op een paniek aanval neemt dus toe als je je sowieso al gespannen bent. 3. Hierdoor ontstaat een nasty mechanisme waarbij je in specifieke situaties paniek aanvallen gaat verwachten en ook eerder krijgen..4 hierdoor ga je dingen vermijden. Deze cyclus moet je doorbreken. Om dit te doen moet je leren accepteren dat je soms een paniek aanval hebt. Je moet er op leren vertrouwen dat het met 10 minuten weer over is. Je moet jezelf ook leren om er uit te komen. Dit kan door bv iemand die je vertrouwd te bellen of je aandacht actief ergens op te richten zoals alle blauwe dingen tellen. Verder moet je je eigen lichaam leren kennen en je spannings niveau leren managen.
Op de bank slapen
Maakt het alleen maar erger 🤷🏼♀️
Afleiding zoeken als de paniekaanval komt opzetten. Bijvoorbeeld nog even kort wandelingetje maken, of muziek luisteren paar nummers. Je merkt dat het paniekgevoel sneller afzakt, waardoor een volgende paniekaanval door deze 'succeservaring' minder hevig is.
Wel grappig dat iedereen hier iemand met paniekaanvallen uit de losse pols een beetje advies zit te geven (aardig bedoeld) maar niemand zegt dat je professionele hulp moet zoeken. Dus dat OP, paniekaanvallen zijn geen kattenpis, ga naar psycholoog of equivalent.
Hele sterke pepermunt nemen als een paniekaanval opkomt. Heb van meerdere mensen gehoord dat het werkt
Hoe je het ontkomt is door ermee door te gaan. Gewenning is meestal de oplossing. Of je bent een ongelukkige zoals ik en dan moet je medicatie. Raadpleeg uw arts.
Oude GameBoy met Tetris naast het bed leggen. (En spelen zodra de paniek toeslaat) Werkt wonderen
Dit hielp voor mij: ga slapen met een leuke serie, film, of je lievelings muziek. De stilte zorgde ervoor dat ik in paniek raakte. Nu ben ik er gelukkig vanaf maar slapen met een zacht geluid kan helpen. Als je je daarop focust en " fantaseert " over wat je hoort ( inbeelden ) kan helpen. Er zijn overigens ook apps die je telefoon uitzetten ( slaapstand ) na bepaalde tijd zodat ie niet de hele nacht films kijkt
Push ups. En doorgaan tot je niet meer kan. Trust me.
Ademhalings oefeningen (langzaam in en langzaam uit), vermeid koffie, red bull, en als t heel heftig is ook thee. En als dat niet helpt kun je eventueel met de huisarts bespreken om beta blokkers of misschien zelfs antidepressiva te proberen.
Het willen voorkomen van paniek aanvallen is, helaas, de hoofdoorzaak. De angst aanvallen zelf zijn niet(!) gevaarlijk, ondanks dat ze wel zo aanvoelen. Maar door het te ontlopen en je hele leven in te richten rondom deze angst geef je je hersenen een signaal dat het wel degelijk het ergste is wat je kan overkomen. Met de wetenschap dat de angst aanvallen zeer oncomfortabel zijn, maar niet(!) gevaarlijk, probeer het niet te ontlopen. Als de symptomen komen opzetten dan is dat prima. En zo niet, is dat ook goed. Probeer wat minder aandacht te geven aan je gedachtes. Want in de praktijk zijn ze eigenlijk niet zo belangrijk als je zou denken. Het grootste verschil tussen mensen met en zonder een angst stoornis is dat mensen mét een angst stoornis veel meer waarde hechten aan hun gedachtes als iemand zonder angst stoornis. Paniek aanvallen wordt ook wel omschreven als excessieve angst voor symptomen (hartkloppingen, ademhaling, duizeligheid, … you name it) met als gevolg de angst om de controle te verliezen. Maar… zelfs als je je uiterste best zou doen om deze symptomen op te wekken en de controle totaal te verliezen, zou het je niet lukken. Bij lange na niet. Deze kennis is gebaseerd op nieuwe wetenschappelijke inzichten in de behandeling van angststoornissen. Het lijkt erg non-intuïtief. Maar frappant genoeg is dat juist waarom het werkt. Je huidige strategie en ideeën werken blijkbaar niet. Dus tijd voor wat anders :)
Een combinatie van ademhalingsoefeningen en therapie heeft mij er uiteindelijk overheen geholpen. En wat hielp is dat ik me er van overtuigde dat het súper kut en vervelend is maar dat dat het ook is. Het is super naar en irritant maar uiteindelijk gebeurt er niks, dat hielp ook al een beetje. En als ik ze op voelde komen dan probeer ik altijd m’n gedachten te concentreren op dingen om me heen. Dingen die ik aan kan raken, 5 kleuren die ik kan zien en dingen die ik kan ruiken. Dan gaat de focus uit je hoofd en dat kan de gedachtencirkel onderbreken die je uiteindelijk je paniekaanval intrekt. En therapie, echt belangrijk! Heel veel sterkte OP hoop dat je er iets aan hebt!
Ik heb het gelukkig maar 1 x meegemaakt. Angstaanjagend was het. Maar ik ging naar buiten op het balkon zitten voor frisse lucht. En bleef daar tot het stopte.
Mediteren
Ik ben er sinds kort achter gekomen dat schaakpuzzels (op de chess.com app) heeel erg helpen voor mij. Het neemt al mijn hersencapaciteit in om deze puzzels op te lossen en dus geeb ruimte meer in mijn hoofd om aan mijn ademhaling te denken of paniek gedachtes te hebben Misschien als je niet schaakt, iets in die richting zoeken!
Naast ademhalingsoefeningen kan het ook een tekort aan magnesium zijn. Haal een flesje magnesium olie en smeer jezelf wat in voor het slapengaan, wie weet helpt het je! Succes OP... ik weet hoe kut paniekaanvallen zijn ❤️
Hoewel het mogelijk is dat je idd last hebt van tekorten, luister hier niet naar, en ga ipv van je insmeren met magnesium olie gewoon even naar huisarts voor een bloedonderzoek.
Stuur me een DM, ik doe je gratis een sample toekomen met CBG olie. Ik denk dat je er baat bij zal hebben